บอกข่าวดีและเตรียมงานเลี้ยง

ที่จวนตระกูลหยางสองพี่น้องฝาแฝด กำลังสนุกสนานกับสิ่งแปลกใหม่ในมิติของมารดา ทั้งยังทดลองวาดลวดลายง่าย ๆ เพื่อให้เครื่องจักรในโรงงานทำออกมา ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของทั้งสองคนอย่างมาก

เพียงแต่ยังมีสิ่งที่เฝ้ารอคอยที่จะได้รับจากมารดา นั่นก็คือสิ่งของที่จะใช้เป็นมิติเก็บของให้กับพวกตนสองพี่น้อง ซึ่งทั้งสองต้องรอว่าผู้ช่วยของมารดาจะทำได้หรือไม่

ส่วนทางด้านจวนตระกูลฟงของฝาแฝดอีกหนึ่งคู่ กำลังเฝ้ารอหลานชายทั้งสองกลับมา หากเป็นจวนอื่นย่อมส่งบ่าวไพร่ไปดูผลการสอบ แต่สองพี่น้องกลับต้องการไปดูด้วยตนเอง

แม่ทัพฟงที่เริ่มจะเวียนศีรษะขึ้นทุกขณะ เมื่อบุตรชายอย่างฟงเฉิงฮ่าวเดินไปเดินมาไม่หยุด เนื่องจากตื่นเต้นกับผลการสอบของบุตรชายคนนี้ ภายหลังดีใจไปเมื่อหลายเดือนก่อนเรื่องของฟงเสวี่ยหลิน ที่ได้รับแต่งตั้งให้เป็นรองแม่ทัพ

“ฮ่าวเอ๋อร์เจ้านั่งลงเถิด เดินไปเดินมาพ่อเวียนหัวไปหมดแล้วนะ”

“โธ่ ท่านพ่อก็ข้าตื่นเต้นจนนั่งเฉย ๆ ไม่ได้นี่นา จึงต้องระบายออกด้วยการเดินไปเดินมาเช่นนี้นะขอรับ”

“เฮ้อ เจ้าลูกคนนี้นี่จริง ๆ เลย”

เยี่ยนหลิงที่คิดเช่นเดียวกับพ่อสามี จึงเรียกสามีกลับไปนั่งด้วยน้ำเสียงดุ ๆ อย่างที่เคยทำ “ท่านพี่กลับมานั่งเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ มิได้มีเพียงท่านผู้เดียวที่ตื่นเต้นกับผลการสอบ ทุกคนในโถงรับรองต่างก็รู้สึกคล้ายกันทั้งนั้น”

ฟงเฉิงฮ่าวได้ยินเสียงจริงจังของภรรยา ถึงกับหยุดคำพูดที่จะเอ่ยออกมาเอาไว้ และยอมกลับไปนั่งที่เก้าอี้แต่โดยดี “ตะ...แต่นั่งรอก็ดีเหมือนกันนะพี่เริ่มจะปวดขาแล้วเหมือนกัน”

ทุกคนถึงกับส่ายหน้าไปมาพร้อมกัน เมื่อเห็นท่าทางเกรงใจภรรยาของฟงเฉิงฮ่าว นอกจากเยี่ยนหลิงก็ไม่มีใครข่มขู่เขาได้ ภายหลังฟงเฉิงฮ่าวกลับไปนั่งได้ไม่นาน บุรุษหนุ่มที่หน้าตาเหมือนกันสองคนก็ก้าวเข้ามาพร้อม ๆ กัน

แฮ่ก ๆ ๆ “เฮ้อ ในที่สุดก็ปลอดภัยจากคนพวกนั้นเสียที ข้าไม่คิดว่าคนพวกนั้นจะน่ากลัวได้ถึงเพียงนี้นะอาหลิน”

ฟู่ “นั่นน่ะสิถ้าข้าไม่เห็นกับตาวันนี้ คงคิดว่าข่าวลือที่ผู้คนเล่าต่อกันมาเป็นแค่เรื่องโกหกแน่ ๆ”

แต่สองพี่น้องต้องตกสะดุ้งตัวโยนอีกครั้ง เมื่อเสียงของบิดามาพร้อมแรงฝ่ามือที่ตบลงบนบ่าของตน “อาหลิน! อาเหวิน! พวกเจ้าวิ่งหนีอันใดมาถึงได้เหนื่อยหอบเช่นนี้ หรือมีใครคิดลอบทำร้ายพวกเจ้ารึ”

เฮือก!! “ท่านพ่อ! /ท่านพ่อ!”

แม่ทัพฟงเป็นอีกคนที่ถามเอาความกับหลานทั้งสอง “ว่าอย่างไรหลานตามีคนคิดทำร้ายพวกเจ้าหรือไม่ ท่าทางเช่นนี้วิ่งมาไกลมิใช่เล่นเลยนะ”

ฟงเสวี่ยหลินเห็นถึงความกังวลจากสายตาของทุกคน เขาจำต้องรีบอธิบายโดยเร็วก่อนจะมีการเข้าใจผิดเกิดขึ้น “ท่านปู่ ท่านพ่อ ข้ากับอาเหวินมิได้มีอันตรายอันใดขอรับ ที่พวกเราวิ่งหนีกลับจวนนั่นเป็นเพราะว่า ผลการสอบของอาเหวินต่างหากขอรับ”

“ใช่ขอรับ เพราะข้าสอบได้อันดับหนึ่งของระดับเตี้ยนซื่อ จึงมีหลายตระกูลอยากจับข้าไปเป็นลูกเขย ยังดีที่เซียนเอ๋อร์สังเกตเห็นท่าทีของพวกเขาเสียก่อน พวกเราทั้งสี่คนถึงได้รีบวิ่งหนีและแยกย้ายกันกลับจวนขอรับ” ฟงเหยาเหวินรีบบอกสาเหตุที่แท้จริงเพิ่มเติมจากคำของแฝดพี่

คนที่ยังนั่งอยู่ก่อนหน้านี้ต่างลุกขึ้นยืน แม้แต่ฮูหยินผู้เฒ่าฟงก็ไม่เว้น เมื่อได้ยินว่าบุตรหลานของตนสอบได้อันดับหนึ่ง

“อาเหวินสอบได้อันดับหนึ่ง! /ลูกข้าได้เป็นจอหงวน!”

“ใช่ขอรับ ข้าคือจอหงวนคนใหม่ของการสอบครั้งนี้เอง”

ฮูหยินผู้เฒ่าฟงถึงกับน้ำตารื้นเมื่อได้ยินข่าวดี “ท่านพี่ท่านเห็นหรือไม่ ทายาทตระกูลฟงของเราล้วนเก่งกาจทุกคน”

แม่ทัพฟงก็ดีใจกับหลานชายคนนี้ แม้ก่อนหน้าจะดีใจกับฟงเสวี่ยหลินที่ได้เป็นรองแม่ทัพ แต่ยิ่งภูมิใจที่ตระกูลฟงของตนในยามนี้ กลับมีขุนนางบุ๋นในราชสำนักมาเพิ่มอีกหนึ่งคน

“ฮ่า ๆ ๆ ขอบคุณบรรพบุรุษตระกูลฟงและขอบคุณสวรรค์ ที่ให้ตระกูลฟงของเรามีบุตรหลานที่ฉลาดหลักแหลมเช่นนี้ ต่อไปภายหน้าตระกูลของเราจะยิ่งมั่นคงและเจริญรุ่งเรืองอีกนับร้อยปี”

เหอฮูหยินก็ดีใจไม่น้อยหน้าสามีเช่นกัน “หลานย่าพวกเจ้าเก่งมากจริง ๆ หนึ่งบุ๋นหนึ่งบู๊ ในราชสำนักจะมีผู้ใดเหมือนเราไม่มีอีกแล้ว ท่านแม่สามี ท่านพี่ มีข่าวดีเช่นนี้ต้องจัดงานเลี้ยงฉลองแล้วนะเจ้าคะ”

“ดี ๆ ๆ ชิงหยูเจ้าเริ่มเตรียมเรื่องจัดงานเลี้ยงได้เลยนะ ทุกอย่างในงานต้องใช้แต่ของดีเท่านั้น อย่าให้ผู้ใดมาดูถูกการจัดการงานของตระกูลเราได้” ฮูหยินผู้เฒ่าฟงสนับสนุนลูกสะใภ้เต็มที่กับเรื่องนี้

เยี่ยนหลิงได้ยินเช่นนั้นย่อมไม่อยู่เฉยแน่นอน “ข้าเองก็จะช่วยท่านแม่จัดเตรียมงานเลี้ยงอีกแรงนะเจ้าคะ”

ฟงเฉิงฮ่าวนึกถึงเรื่องที่บุตรชายของตนวิ่งหนี ก็รู้สึกโล่งอกเมื่อทั้งสองไหวตัวได้ทัน “แต่ที่สำคัญคือพวกเจ้าไหวตัวทัน เรื่องที่ถูกตระกูลน้อยใหญ่วิ่งไล่ตาม เพื่อจับไปเป็นบุตรเขยของพวกเขา หากไม่ได้น้องสาวของพวกเจ้าพ่อไม่อยากจะคิด ว่าสภาพของอาเหวินจะเป็นอย่างไรเลยจริง ๆ”

“พวกลูกสองคนฝึกวรยุทธ์กับน้องสาวมาตั้งแต่เด็ก เหตุใดเรื่องนี้ถึงได้รู้สึกตัวช้ากันนักเล่า จำเอาไว้ให้ดีไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใดก็ตาม พวกเจ้าต้องมีสติให้มากกว่านี้เข้าใจหรือไม่” เยี่ยนหลิงเอ่ยกำชับกับบุตรชายของตน เพราะไม่อยากให้ทั้งสองขาดสติยามมีเหตุการณ์สำคัญ

สองพี่น้องได้ยินมารดากำชับกับตนเรื่องนี้ ก็รู้สึกว่าตนเองเกิดความผิดพลาดจริง ๆ “ขอบคุณท่านแม่ที่ตักเตือนพวกเราสองคนขอรับ ต่อไปข้ากับอาเหวินจะควบคุมตนเองให้ดีกว่านี้ ถ้าได้พบเซียนเอ๋อร์ข้ากับอาเหวินจะขอบใจนางอีกครั้งขอรับ”

“ท่านแม่กล่าวได้ถูกต้องแล้วขอรับ ข้ากับอาหลินจะจดจำให้ขึ้นใจและปรับปรุงจุดนี้ให้ดีขึ้น ต่อไปจะไม่มีเหตุการณ์เช่นนี้อีกแน่นอนขอรับ” ฟงเหยาเหวินก็เพิ่งรู้ตัวเช่นกัน ว่าตนเองไม่รอบคอบและขาดสติไปจริง ๆ

ทุกคนในตระกูลฟงล้วนทราบดีว่า บุตรหลานฝาแฝดคู่นี้ได้รับการสั่งสอนจากซูอัน เกี่ยวกับวิชาต่อสู้ตั้งแต่วัยเยาว์ การฝึกฝนที่หนักหน่วงขึ้นตามอายุและสภาพร่างกาย จนถึงยามนี้บุรุษหนุ่มในวัยเดียวกันไม่มีผู้ใดเทียบกับทั้งสองได้

เพราะออกจากจวนไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง และไม่มีอะไรตกถึงท้องคนเป็นแม่อย่างเยี่ยนหลิง ถึงได้เอ่ยบอกให้บุตรชายไปรอที่เรือน ก่อนจะให้บ่าวไพร่นำสำรับอาหารไปส่ง

“ในเมื่อรู้ว่าผิดพลาดก็ดี พวกเจ้าออกไปแต่เช้ายามนี้คงหิวกันแล้วกระมัง กลับเรือนไปเช็ดเนื้อเช็ดตัวเสียก่อน ประเดี๋ยวแม่จะกำชับบ่าวไพร่ยกสำรับตามไปทีหลังนะ”

“ขอบคุณท่านแม่ เช่นนันข้ากับอาเหวินขอตัวก่อนนะขอรับ”

“ไปเถอะ แม่กับพ่อจะอยู่หารือเรื่องจัดงานเลี้ยงอีกหน่อย”

แต่ทั้งสองไม่ลืมเอ่ยขอตัวกับคนอื่น ๆ ที่ยังอยู่ในห้องโถงแห่งนี้ “ท่านย่าทวด ท่านปู่ ท่านย่า ท่านลุง พวกเราสองคนขอตัวก่อนขอรับ”

“ไว้ได้วันที่แน่นอนแล้ว ค่อยนำหนังสือเชิญไปที่จวนตระกูลหยางล่ะ ญาติผู้น้องของเจ้าสองคนจะได้เตรียมตัวล่วงหน้า”

“ขอรับท่านพ่อ”

เมื่อหลานชายฝาแฝดกลับเรือนไปแล้ว คนที่เหลือจึงเริ่มปรึกษาหารือร่วมกันอย่างจริงจังอีกครั้ง เพื่อจัดเตรียมงานเลี้ยงฉลองให้กับจอหงวนคนใหม่ ซึ่งพวกเขาคาดเดาไปในทิศทางเดียวกัน ว่าตำแหน่งที่ฟงเหยาเหวินจะได้รับนั้น คงหนีไม่พ้นอยู่ในกรมตุลาการเป็นแน่

ที่ทุกคนล้วนคาดเดาตำแหน่งในกรมตุลาการ นั่นเป็นเพราะหยางเฟิ่งเซียนต้องการให้ญาติผู้พี่ เข้าไปมีอำนาจด้านกฎหมายของแคว้นเพื่อคารอำนาจตระกูลหาน เนื่องจากที่ผ่านมามีคดีไม่น้อยที่ถูกตัดสินอย่างลวก ๆ

ในส่วนที่สำคัญที่สุดยังคงเกี่ยวกับการค้า หยางเฟิ่งเซียนกับพี่ชายเริ่มผิดสังเกตยามมีขบวนสินค้า ไม่ว่าจะเป็นของตระกูลจินหรือตระกูลอื่น ๆ เดินทางเข้าออกเมืองหลวง มักจะถูกเพ่งเล็งมากกว่าใครเป็นพิเศษ หากไม่คิดวางแผนไว้ล่วงหน้าอาจเกิดปัญหาใหญ่ตามมาได้ทุกเมื่อ