ในคืนนั้นหลังจากทุกคนพักผ่อนได้สักพัก กลุ่มของเต๋อหลินก็กลับมาถึง หลี่เมิ่งที่รับอาสาเฝ้าเวรยาม เห็นสภาพของสหายแล้วก็รู้ทันทีว่า เร่งรีบเดินทางกลับมาแน่ ๆ จึงบอกให้ไปชำระล้างร่างกายก่อน เขาจะไปนำแผ่นแป้งย่างและเฉ่าเหมยเจี้ยงมาให้ทั้งสี่คนได้ทาน เพราะอาหารเย็นหมดไปแล้ว เมื่อได้ลองกินแผ่นแป้งมีไส้เฉ่า
“ตกลงเจ้าค่ะ ข้าจะรออยู่บนนี้จนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย”เพียงหนึ่งเค่อการจัดวางทุกอย่างก็พร้อม สำหรับการเปิดขายแล้ว ก้งเยว่จึงพาลู่ชิงลงจากรถม้า และยืนบนแท่นไม้หลังโต๊ะ เพื่อพูดคุยกับลูกค้าที่มาต่อแถวรอซื้อเฉ่าเหมย“สวัสดีลูกค้าทุกท่านเจ้าค่ะ ข้าต้องขออภัยที่วันนี้มาช้าทำให้พวกท่านต้องยืนรอนาน เป็นเ
“มันก็จริงอย่างที่คุณชายรองว่ามาขอรับ บ้านหลังนั้นเคยมีคนมาเช่าอยู่ก่อนหน้า แต่เพิ่งจะย้ายออกไปได้ไม่นาน เพราะกลับไปอยู่บ้านเดิมของแม่สามีขอรับ หากคุณชายรองต้องการซื้อข้าจะดำเนินการให้เอง แค่หนึ่งชั่วยามก็ได้เอกสารการเป็นเจ้าของบ้านมาแล้ว”“ไม่ทราบว่าท่านเจ้าเมืองตั้งราคาขายที่เท่าไหร่ ถ้าพี่หลี่เหล
เมื่อได้บ้านหลังใหม่มาครอบครองแล้ว ทุกคนช่วยกันออกความคิดเห็น ส่วนเต๋อหลินแยกตัวออกมา เพื่อเขียนจดหมายถึงลู่เวินแจ้งเรื่องการเดินทาง เนื่องจากเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว หากช้ากว่านี้อาจจะมาไม่ทัน หลังจากได้บ้านหลังข้าง ๆ มาก็เริ่มปรับปรุงทุกอย่างทันทีโดยหลี่เหลียงไปหานายช่าง จากเมืองใกล้เคียงมารับทำงาน
“ได้สิเจ้าคะ พี่รองท่านพาทุกคนเข้าไปพักนะเจ้าคะ เดี๋ยวข้ากับพี่ก้งเยว่จะไปหยิบเฉ่าเหมยเจี้ยงมาให้เองเจ้าค่ะ”พอบอกทุกคนเช่นนั้นลู่ชิงก็วิ่งนำก้งเยว่ เพื่อไปหยิบเฉ่าเหมยเจี้ยงยังห้องเก็บของบ้านหลังข้าง ๆ ทันที ลู่เสียนจึงพาครอบครัวรวมถึงผู้ติดตามทั้งสาม เข้าไปนั่งพักในบ้านของหลี่เหลียง ส่วนที่พักลู่ช
ซึ่งมันเข้ากับบรรยากาศที่หนาวเย็น สำหรับอาหารชุดนี้มีชื่อว่าแจ่วฮ้อนหม้อไฟ ที่รวมทั้งเนื้อและผักเข้าไว้ด้วยกัน น้ำซุปที่กลมกล่อมหอมสมุนไพร น้ำจิ้มที่เผ็ดร้อนช่วยไล่ความหนาวเย็น และเช่นเดิมสำหรับการเปิดร้าน อาหารทุกรายการในวันนี้จ่ายเพียงครึ่งราคาเท่านั้นนอกจากนี้พวกท่านคงสังเกตเห็นร้านด้านข้าง ที่อ
ลู่ชิงที่ช่วยงานอยู่ร้านผลไม้ ก็รู้สึกว่าตนเองคิดถูกแล้วที่นำเฉ่าเหมยเจี้ยงมาเยอะ เพราะลูกค้าชิมแล้วก็ซื้อติดไม้ติดมือ อย่างน้อยก็เริ่มที่อย่างละสองกระปุกขึ้นไป ขณะที่ลูกค้าเพิ่งจะบางตาไป มีคนจากสำนักคุ้มภัยเข้ามาถามถึงลู่ชิง เนื่องจากมีของมาส่งให้ถึงที่นี่“เอ่อ รบกวนพวกท่านสักครู่ขอรับ ไม่ทราบว่
หลังจากเปิดร้านอาหารใหม่และร้านผลไม้ของตระกูลแล้ว ครอบครัวสวีจึงตกลงจะเดินทางกลับในอีกสามวันข้างหน้า ซึ่งระหว่างนี้ลู่ชิงได้จ้างคนในหมู่บ้าน ให้มาขุดบ่อน้ำเพิ่มในสวนทั้งสองของตน เพราะต้องนำน้ำวิเศษมาใส่ไว้ที่นี่โดยกำชับหลี่เหลียงกับหลี่เมิ่งต้องดูแลบ่อน้ำนี้ให้ดี รวมถึงระยะห่างของจำนวนวันที่ต้องใช้
เป๊าะ!! “ยินดีต้อนรับแขกที่มาเยือนยามวิกาล ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามีกิจธุระอันใดที่นี่หรือ ถึงได้พาคนมาเยอะแยะถึงเพียงนี้”“พวกข้าจะมีกิจธุระหรือไม่ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า หลีกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว พวกข้าแค่ต้องการพาคนไปจากที่นี่เท่านั้น ไม่ต้องการทำร้ายใคร”“อ้ออ คนที่เจ้าต้องการคงจะเป็นเยี่ยเกาจงนั่นกระมัง คน
“ท่านแม่ทัพข้าน้อยเสียงอวิ๋นขอรับ”“เสียงอวิ๋น เข้ามาแล้วปิดประตูซะ”“ขอรับ” แอ๊ดด กึก“มีเรื่องอันใด ยามนี้เจ้าต้องดูแลการฝึกอยู่ที่ค่ายทหารมิใช่หรือ ถ้าเกิดปัญหาแค่ส่งทหารมาแจ้งให้ข้าทราบก็พอกระมัง”“เมื่อยามเว่ยข้าน้อยได้รับจดหมายที่มาจากใต้เท้าเยี่ย จึงนำมันมาให้ท่านแม่ทัพโดยตรง เรื่องนี้ข้าน้อย
ขุนนางฉ้อฉลถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งขุนนางขั้นสูง ขุนนางบางกลุ่มที่เพิ่งจะรวมตัว และคิดจะสร้างอำนาจให้ตนเอง จำต้องหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที เมื่อการประหารเจ็ดชั่วโคตรของตระกูลฉุนเกิดขึ้นต่อจากตระกูลเหลียวกลุ่มอำนาจตระกูลใหญ่ยังถูกตรวจสอบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่ซุกซ่อนไว้ออกมาจนได้ แล้วพวกตนท
ฉุนจิ้งหานและคนในตระกูลเดินพ้นประตูมาได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งก้อนหิน ผักเน่า ๆ ต่างลอยมากระทบตามร่างกายทันที เพราะชาวบ้านที่ได้ยินการประกาศถึงความผิดของฉุนจิ้งหาน ทำให้พวกเขารับไม่ได้กับเรื่องที่สนับสนุนให้มีการก่อกบฏโป๊ะ โป๊กก โอ๊ยยย“ขุนนางชั่วคิดจะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนกันหมด แต่ตนเองกับครอบครัวอยู
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ในที่สุดขุนนางชั่วในราชสำนักก็ถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง เจ้าเองก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเล่า เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาประเดี๋ยวงานที่ยังค้างอยู่จะไม่เสร็จเอาได้”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”ซ่งจูเก๋อที่ถูกคนสนิทปลุกขึ้นมากลางดึก ย่อมตกใจระคนแปลกใจที่ชิ
“ขอรับท่านพ่อ”“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ฉุนจิ้งหาน เจ้ามันร้ายเงียบจริง ๆ แม้แต่เปิ่นหวางยังมองข้ามเจ้า หลังจากนี้คงต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนมากกว่าเดิมเสียแล้ว”ชุนชานกับปาเซี่ยไม่อยู่เฝ้าเฉย ๆ พวกเขาช่วยกันแยกของมีค่า ที่เป็นของเก่าแก่ของราชวงศ์แยกไว้ต่างหากกับทองคำแท่ง เซียวหนิงหลงไปพบแม่ทัพเสวี่ยบอกเล่า
จนสะดุดตาเข้ากับกล่องไม้ใบที่วางอยู่บนชั้นข้างผนังห้อง มันมีแม่กุญแจล็อคไว้อย่างดี ชุนชานจึงถือออกมารอให้ชินอ๋องมาถึง ค่อยให้เจ้านายเปิดด้วยตนเอง จากนั้นจึงได้สำรวจดูเครื่องประดับและของตกแต่งอีกหลายอย่าง ที่ควรจะอยู่ในวังหลวงมากกว่าอยู่ที่นี่อีกหลายชิ้น ปาเซี่ยที่ใช้ความเร็วจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
ชุนชานกับปาเซี่ยคอยติดตามจับตาดู การกระทำในแต่ละวันของฉุนจิ้งหาน ว่าไปที่ใด นัดเจอกับผู้ใดบ้างหรือไม่ หรือแม้กระทั่งยามที่ทำงานอยู่ ได้เรียกใครเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวไหม ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉุนจิ้งหานยังคงทำเช่นเดิมไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่ในเย็นวันหนึ่งในยามซวี ฉุนจิ้งหานได้ออกจากจวนตรงไปยังร้านขา
“ลูกพี่ท่านจะเสียงสั่นไปทำไม ก็แค่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเพิ่งจะเริ่มฝึกวรยุทธ์กระมัง ที่แม่ทัพหลู่พูดเช่นนั้นเพราะเกรงใจ ที่เป็นบุตรชายของชินอ๋องก็เท่านั้น ถ้าอายุน้อยเท่านี้ฝีมือเก่งกว่าระดับแม่ทัพ คงสังหารคนได้มากมายแค่เพียงกระพริบตาแล้วล่ะ ลูกพี่อย่าไปเชื่อข่าวลือให้มากจะดะ ฉัวะ!! อ่ะ มะ ไม่จริง ตุบ”