“จวี้เฟิง จินอัน พวกเจ้าอยู่ที่ที่สืบได้ข้อมูลอะไรบ้างหรือไม่”“อืม พวกข้าสืบมาได้สักพักแล้ว ทั้งเจ้าเมืองและนายอำเภอในเขตดูแลของกู้เสวียน ต่างเข้าร่วมการสนับสนุนส่งเงินและเสบียงให้กับแม่ทัพฉาน เรื่องนี้ข้าส่งจดหมายถึงท่านอ๋องแล้ว และกำลังสืบหาหลักฐานเพื่อมัดตัวพวกมันอยู่ ว่าแต่พวกเจ้ามาที่แดนใต้ทำไ
“พูดดี ๆ แล้วไม่ฟัง ไม้อ่อนไม่ชอบชอบไม้แข็งกันสินะ เช่นนั้นอย่าหาว่าพวกข้าใช้ความรุนแรงในการจับตัวเด็กนั่นก็แล้วกัน ทุกคนเข้าไปจับตัวนางหากใครขัดขืนสังหารได้ทันที”“ได้เลยลูกพี่ พวกเราบุกเข้าไปพร้อมกัน”“พี่ซีจ้ง พี่มู่อวี่ ข้าต้องการตัวหัวหน้านั่นสั่งสอนพอเป็นพิธี ส่วนคนที่เหลืออย่าให้รอดสังหารพวกม
บนที่นอนเก่า ๆ มีร่างของเด็กสาวอายุสิบสองหนาวที่นอนป่วยติดต่อกันมาห้าวันแล้วกำลังขยับตัว ร่างผอมบางแทบจะปลิวหากถูกลมแรง ๆ พัดมา จนลืมตาขึ้นมาได้ก็รู้สึกปวดเมื่อยตามตัวไปหมด เมื่อปรับสายตาได้จึงมองสำรวจรอบ ๆ ก็แปลกใจว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เข็มขาวจำได้ว่าเธอถูกรถชนอย่างแรง และตายไปแล้วแต่ตอนนี้ทำไ
ลู่ชิงนอนหลับสนิทอยู่สักพัก แต่กลับถูกรบกวนด้วยเสียงใครบางคน ที่พยายามเรียกตนเองให้ตื่น ทั้งที่กำลังนอนหลับสบาย จากอาการป่วยจนร่างกายไร้เรี่ยวแรงมานาน เมื่อทนการรบเร้านี้ไม่ไหว จึงได้ลืมตาตื่นมองไปรอบ ๆ ที่ยามนี้ไม่ใช่เตียงนอนเก่า ๆ อีกแล้ว แต่เป็นสถานที่หนึ่งกับชายชราผมขาว ที่ยืนถือไม้เท้าลักษณะแปล
เมื่อถึงปลายยามโหย่ว หลังจากที่ทุกคนทานมื้อเย็นเสร็จ และเก็บจานชามไปทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ก็กลับมารวมตัวกันอยู่ที่โต๊ะทานข้าวอีกครั้ง และเป็นท่านพ่อที่เอ่ยถาม เรื่องที่ลู่ชิงอยากจะพูดคุยกับพวกเขาขึ้นมา ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจ สำหรับทุกคนในครอบครัวอย่างมาก เพราะเมื่อก่อนลู่ชิงจะพูดน้อยและทำต
ลู่ชิงตื่นขึ้นมายามเหม่าของอีกวัน จึงรีบเข้าไปในมิติเพื่อหยิบพวกเนื้อสัตว์และผักที่จะใช้ทำเป็นมื้อเช้าวันนี้ โดยไม่ลืมที่เดินไปหยิบเอาพวกแปรงสีฟันและยาสีฟัน เพื่อให้ทุกคนได้ใช้ทำความสะอาดช่องปากลู่ชิงกลัวว่าแค่บ้วนปากด้วยเกลือมัน จะไม่สะอาดในเมื่อมีของให้ใช้ เราก็ต้องใช้จะปล่อยให้เสียของได้อย่างไร
สามวันที่ผ่านมาท่านพ่อและพี่ชาย ก็ขึ้นเขาไปวางกับดักสัตว์และหาของป่าอย่างอื่นตามปกติ พอจะเอาไปขายที่ตำบลลู่ชิงก็จะขอตามไปด้วยทุกครั้ง ไปถึงตำบลก็ให้ท่านพ่อไปขายเนื้อสัตว์ ที่วางกับดักมาได้ที่เหลาอาหาร ซึ่งเมื่อก่อนท่านพ่อมักจะนำมาขายเป็นประจำ รวมสามวันได้เงินมาสามร้อยเก้าสิบอีแปะ ส่วนตัวลู่ชิงเดินไ
สองวันต่อมาก็ถึงเวลาไปขายของวันแรกแล้ว ทุกคนตื่นพร้อมกันลู่ชิงกับฟางซินช่วยกันหมักเนื้อหมูและน่องไก่ ส่วนลู่เวินกับบุตรชายก็ช่วยกันยกเตาและอุปกรณ์ที่ใช้ทอดทุกอย่าง ขึ้นบนรถเข็นรออยู่นอกบ้านลู่ชิงได้ตั้งกฎกับครอบครัวเอาไว้ว่า จะขายของหกวันและหยุดพักหนึ่งวัน เพราะไม่อยากให้ทุกคนเอาแต่คิดเรื่องทำงานหา
“พูดดี ๆ แล้วไม่ฟัง ไม้อ่อนไม่ชอบชอบไม้แข็งกันสินะ เช่นนั้นอย่าหาว่าพวกข้าใช้ความรุนแรงในการจับตัวเด็กนั่นก็แล้วกัน ทุกคนเข้าไปจับตัวนางหากใครขัดขืนสังหารได้ทันที”“ได้เลยลูกพี่ พวกเราบุกเข้าไปพร้อมกัน”“พี่ซีจ้ง พี่มู่อวี่ ข้าต้องการตัวหัวหน้านั่นสั่งสอนพอเป็นพิธี ส่วนคนที่เหลืออย่าให้รอดสังหารพวกม
“จวี้เฟิง จินอัน พวกเจ้าอยู่ที่ที่สืบได้ข้อมูลอะไรบ้างหรือไม่”“อืม พวกข้าสืบมาได้สักพักแล้ว ทั้งเจ้าเมืองและนายอำเภอในเขตดูแลของกู้เสวียน ต่างเข้าร่วมการสนับสนุนส่งเงินและเสบียงให้กับแม่ทัพฉาน เรื่องนี้ข้าส่งจดหมายถึงท่านอ๋องแล้ว และกำลังสืบหาหลักฐานเพื่อมัดตัวพวกมันอยู่ ว่าแต่พวกเจ้ามาที่แดนใต้ทำไ
ปัง!! “หนิงเอ๋อร์ ๆ ลูกพ่อ เป็นอย่างไรบ้างบาดเจ็บตรงไหน ใครเป็นคนทำกับเจ้าเช่นนี้บอกพ่อมาเร็วเข้า”“ตายแล้ววว!! ใครช่างบังอาจทำลูกแม่เป็นแผลเช่นนี้ หนิงเอ๋อร์เล่าให้พ่อกับแม่ฟังสิว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”“ฮือ ๆ ๆ ท่านพ่อท่านแม่ พวกท่านต้องแก้แค้นให้ข้านะเจ้าคะ หากเกิดรอยแผลเป็นที่หลัง ข้าจะแต่งงานอ
“คุณชายกับคุณหนูให้ก้งเยว่คุ้มครองกลับที่พักไปก่อนนะขอรับ”“หืม พี่เจียวมิ่งมีธุระต้องไปจัดการเกี่ยวกับเรื่องเมื่อตอนบ่ายใช่ไหมขอรับ”“ใช่แล้วขอรับคุณชายใหญ่ พวกข้าสามคนจะไปสืบดูเสียหน่อย บางทีอาจจะเป็นหน่วยลับที่ประจำอยู่แดนใต้ พวกเขาอาจมีข้อมูลสำคัญเพิ่มเติม จึงต้องการให้พวกข้าไปพบขอรับ”“เช่นนั้น
เรื่องจัดการขนย้ายศพตอนนี้เหลือเพียงรอยเลือด ที่ทิ้งไว้เป็นที่ระลึกว่าตรงนี้มีการฆ่าคนตายเกิดขึ้นเท่านั้น หากเจ้าเมืองหย่งชุนคิดจะนำเรื่องนี้มาใส่ร้ายพวกตนคงจะยากสักหน่อย ก็แค่การป้องกันตัวจะเป็นเรื่องใหญ่ไปได้อย่างไร“เรื่องศพเรียบร้อยไปแล้วหนึ่ง ยังเหลือเรื่องร้านค้าอีกนะน้องเล็ก เจ้าจะใช้วิธีใดถึ
“เจ้าค่ะคุณหนู เดี๋ยวถึงจวนบ่าวจะรีบตามท่านหมอให้มารักษาแผลของท่านนะเจ้าคะ อาซีรีบพาคุณหนูกลับจวนเร็ว”“ห๊ะ! อะ อ่อ กลับจวน ๆ ๆ”รถม้าพากู้ซือหนิงกลับจวนอย่างรวดเร็ว เรื่องราวที่เกิดขึ้นกลางตลาดใช่ว่าจะไม่เคยพบเห็น แต่ทุกครั้งจะเป็นคนอื่นที่ถูกรังแก พอเห็นกู้ซือหนิงถูกเล่นงานกลับบ้าง ก็รู้สึกสะใจลึก
“กฎหมายหรือที่นี่เมืองหย่งชุน ท่านเจ้าเมืองคือกฎหมายสูงสุด และคุณหนูของข้าก็เป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของท่านเจ้าเมือง มีคำสั่งให้เจ้านายของเจ้ามอบม้าตัวนี้ ก็อย่าขัดความต้องการของคุณหนู ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าจะเจ็บตัวเปล่า ๆ”“แหม ๆ ๆ เจ้าเมืองหย่งชุนนี่ยิ่งใหญ่คับฟ้าดีจัง ขนาดมีรัชทายาทเสด็จมาประทับอยู่ท
ตราบใดที่ราชวงศ์นี้ยังคงทำหน้าที่ได้ดี พวกเราและคนอื่น ๆ ยินดีจะปกป้องเอาไว้ ไม่ให้ขุนนางลุแก่อำนาจทั้งหลายแย่งชิงได้สำเร็จ เพราะฝ่ายเรามีอาวุธที่ร้ายแรงกว่าหลายเท่า ส่วนเรื่องที่พระองค์ถามว่าหม่อมฉันและพี่ชาย ไม่กลัวว่าเป็นถิ่นของแม่ทัพฉานอะไรนั่นหรือถ้าพวกหม่อมฉันกลัวจริง ๆ คงไม่เดินทางมาถึงที่นี
ขุนนางที่มีใจมักใหญ่ใฝ่สูงถูกกำจัดไปอีกหนึ่งคน ทำให้ราชสำนักเงียบสงบขึ้นมาก อาจจะมีบางคนที่จดจ้องตำแหน่งใหญ่ที่ว่างลง พวกเขาวาดหวังว่าตนจะได้รับการแต่งตั้ง แต่ก็ต้องวางท่าทีสงบเสงี่ยมไว้ก่อน มิเช่นนั้นอาจถูกฮ่องเต้เพ่งเล็งเอาได้ด้านแม่ทัพฉานจิ้งหูที่ได้รับรายงานจากเสียงอวิ๋น ว่าไม่มีการตอบกลับมาของ