นางเป็นคนฉลาดหรือเป็นเจ้ากันแน่ที่โง่

เซียวอี้เซียนที่ไม่รู้ว่าจ้าวเฉิงกำลังจะเล่นงานคิดครอบครองตนเอง  นางนั่งนับเงินทั้งหมดของสกุลเซียวแยกแยะชัดเจนนางขายได้เก้าแสนตำลึง สินสอดเน่าๆ เหล่านั้นนางขายได้สี่แสนตำลึง เซียวอี้เซียนไปหาบิดาพูดคุยบางอย่างจนกระทั่งไม่นานเซียวหงก็ให้คนนำรถม้าออกจากจวน

"คุณหนู..คนสกุลหลิวมาหาบอกว่าต้องการให้พวกเราย้ายออกทันทีเจ้าค่ะ"

"ยังไม่ถึงเวลา เจ้าไปบอกพวกเขาว่าไปหาใต้เท้าฮั่วแห่งกรมปกครอง หากใต้เท้ามาไล่ข้าเองข้าจะออกทันที"

"เอ่อ...เจ้าค่ะ"

เสี่ยวฮวาออกมาแจ้งแก่คนด้านนอกตามคำกล่าวของคุณหนู หลิวต่งถึงกับเงื้อมือจะตบหน้าสาวใช้ตัวน้อย แต่ยังไม่ทันลงมือแส้เส้นยาวก็สะบัดใส่เขาจนล้มลง

"เป็นบุรุษรังแกสตรี คุณชายหลิวช่างเป็นสุภาพบุรุษยิ่งนัก"

"ลู่เสวียน...เรื่องของสกุลหลิวใครใช้ให้เจ้าแส่ไม่เข้าเรื่อง"

"อืม...หนิงอ๋องรับสั่งเอาไว้ คุณหนูเซียวต้องปลอดภัย  หลิวต่งหรือว่าเจ้าอยากต่อกรกับเทพสงครามแห่งต้าฉินกันเล่า"

"หมายความว่าอย่างไร"

"ความหมายของข้า คนโง่เช่นเจ้ารู้ไปก็เท่านั้น อ้อ เรื่องที่สกุลหลิวฉ้อโกงชาวบ้าน โก่งราคาจำนองอยู่ๆ ก็มีคนไปร้องศาลปกครองกว่าห้าสิบราย ใต้เท้าฮั่วกำลังไปที่บ้านเจ้า มิกลับไปดูหน่อยหรือ ฮ่าๆๆ"

หลิวต่งรีบกลับจวนทันที เหตุใดมีคนไปร้องเรียนเยอะเพียงนี้ ตอนนี้พวกเขาไม่มีใจจะหาเรื่องสกุลเซียวอีกแล้ว ต้องกลับไปจัดการเรื่องที่จวนก่อน    เมื่อมาถึงจวนก็เห็นเจ้าหน้าที่กรมปกครองอยู่เต็มจวน  บิดาของเขา  ท่านปู่กำลังถูกสอบสวน  เรือนในถูกองครักษ์ของกรมปกครองขนสมุดบัญชีออกมา  นี่มันอะไรกัน  อยู่ๆชาวบ้านพวกนั้นเกิดอะไรขึ้นถึงลุกขึ้นต่อต้านสกุลหลิวกัน  

ทางสกุลจ้าวเองตอนนี้จ้าวอันป๋อกลับมาบ้านอย่างหัวเสียเรียกหาหลานชายทันที  จ้าวเฉิงมาหาท่านปู่ของเขา  เมื่อมาถึงก็ถูกจ้าวอันป๋อถึงกับตบหน้าอย่างแรง

"ไอ้เด็กโง่..หน้าแก่ๆของข้าจะเอาไปไว้ที่ใด"

"ท่านปู่..ข้าขออภัยขอรับ  แต่เรื่องราวทุกอย่างก็เพราะท่านปู่ใหญ่เมามิใช่หรือถึงไปรับปากเซียวหานว่าจะให้ข้าแต่งกับนาง"

"ขายสมบัติสกุลจ้าว  นางขายมันราวกับเศษขยะไร้ค่า  ได้ยินว่าสมบัติของนางกลับขายราคางามนัก  นางเด็กนี่ฉลาดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน  หรือที่ผ่านมานางฉลาดอยู่แล้ว  แต่เป็นที่เจ้ามันโง่ถูกนางเด็กอสรพิษนี่หลอกมาตลอด  ไสหัวไป"

จ้าวอันป๋อกำมือแน่น   หน้าตาของเขาไม่เหลือหลอถูกสตรีวัยเพิ่งจะพ้นปักปิ่นเล่นงานจนไม่เหลือ   ดูท่าพรุ่งนี้เขาควรไปเยือนจวนเซียวสักหน่อย  ในเมื่อเป็นพวกเขาที่ทวงสัญญาแต่แรก 

 เช่นนั้นสินสอดที่รับไปแล้ว    พวกมันขายออกไปไม่ได้ส่งคืน  งั้นก็เท่ากับนางยังต้องแต่งเข้าสกุลจ้าว  หึ  เขาในฐานะผู้อาวุโสจะต้อนรับหลานสะใภ้เช่นนางอย่างดีเชียว   แต่จ้าวอันป๋อก็ไม่รู้เลยว่าเซียวอี้เซียนรู้ถึงจิตใจคับแคบของเขาได้ดีกว่าตัวเขาเองเสียอีก

  หลิวเย่วที่เดิมทีจะมาหาจ้าวเฉิงต้องล่าถอย  ผู้นำตระกูลโกรธเกรี้ยวถึงเพียงนี้    เรื่องที่นางกับเขาพลอดรักร่วมรักกันที่อารามเต๋าลือไปจนหยุดไม่อยู่แล้ว  ตอนนี้ท่านย่าของนางกระอักเลือดออกมาจนสลบไปยังไม่ฟื้นเลย  เป็นเพราะนางแพศยานั่นคนเดียว

 จ้าวเฉิงเดินมาหานางก่อนจะข่มอารมณ์  เมื่อก่อนนี้เขายอมรับว่าหลิวเย่วนางงามมากนักในสายตาเขา  แต่หลังจากได้เห็นจางอี้เซียนวันนี้  หลิวเย่วนับว่าห่างไกลกับคำว่างามล่มเมืองมากนัก

"เย่วเอ๋อร์..พรุ่งนี้ข้าจะรับอี้เซียนมาเป็นเมียรองบอกให้เจ้ารู้ไว้ก่อน"

"ท่านว่าอะไรนะ  แต่งข้ามายังไม่ทันกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมก็จะรับเมียรอง  จ้าวเฉิงท่านยังมีจิตสำนึกอยู่หรือไม่"

"นางเป็นคู่หมั้นข้าแต่แรกอยู่แล้ว  เอาล่ะอย่างไรเจ้าก็เป็นเมียเอก  จะอิจฉาเมียรองไปทำไมกัน"

"กรี๊ด   สารเลวจ้าวเฉิงเจ้ามันสารเลว  เซียวอี้เซียนข้าไม่เอาเจ้าไว้แน่ๆ  ออกไป!!ไสหัวไปให้หมด"

จ้าวเฉิงเอ่ยเสร็จก็เดินจากไป  หลิวเย่วกรี๊ดตามหลังอาละวาดทุบตีบ่าวไพร่  ขว้างปาข้าวของในใจอาฆาตเซียวอี้เซียนจนแน่นอก