로그인ตอนที่ 17 'หย่า' แปลว่าอิสระ
"เดี๋ยวทางเราจะนัดวันให้ครอบครัวกู้ไปรับเกียรติบัตรที่มณฑล" ตาหม่าแจ้งข่าวให้ครอบครัวกู้ได้รับรู้ แต่ไม่ใช่แค่ครอบครัวกู้เท่านั้นที่รับรู้ ทุกคนที่อยู่บริเวณก็รับรู้ด้วยเช่นกัน
"บ้า!! ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เอาเงินมากขนาดนั้นไปบริจาคจนหมด!! " เสียงชาวบ้านกำลังซุบซิบกัน ต่างกล่าวหาว่าครอบครัวกู้เสียสติเอาเงินไปบริจาคแทนที่จะเก็บไว้เอง
"อย่าเสียงดังไป หากพวกเขาเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมา ชุมชนของเราก็ไม่พัฒนานะ เงินส่วนนั้นยังมาพัฒนาชุมชนของเรา" แต่ยังมีชาวบ้านที่เห็นต่างด้วยเช่นกัน เมื่อรู้ว่าเงินบางส่วนยังนำมาพัฒนาชุมชนของตัวเอง มีใครบ้างที่ไม่ต้องการได้รับความสะดวกสบาย
"มันก็จริง แต่ก็ยังเสียสติอยู่ดี แทนที่จะเก็บไว้ใช้เอง" ถึงจะเห็นด้วยว่าได้ผลประโยชน์ แต่ก็ยังคิดว่าครอบครัวกู้น่าจะเสียสติไปแล้ว
"พวกเ
ตอนที่ 38 เราต้องรีบแล้วครับ Nc+++ผ่านมาสองคืนแล้วที่เว่ยหยางปล่อยให้ภรรยาและลูกนอนกันแค่สองคนเพราะเขาต้องมาจัดการงานที่โรงพิมพ์ให้เรียบร้อย และยังมาคุยเรื่องงานกับพ่อตา พี่ภรรยา และพี่ชายตัวเองอีกด้วย กว่าจะได้กลับไปนอนกับครอบครัวก็เลยครึ่งค่อนคืนไปเสียแล้ว"จะมาทำไม บอกแล้วว่าดูแลให้ได้ รีบกลับไปอยู่กับครอบครัว แล้วรีบมีหลานก่อนที่จะมีไม่ได้" เว่ยหลงเห็นน้องชายเดินเข้ามาก็รีบบอกในสิ่งที่ตัวเองคิดทันที"ทำไมถึงจะมีไม่ได้" เจ้าหมิงที่เดินตามมาได้ยินก็อดแปลกใจไม่ได้"เขาจะมีกฎหมายออกมาเพื่อลดจำนวนประชากรที่มีมากขึ้นครับ" ฉิงฉือเป็นคนตอบคำถามนี้แทนเจ้าหมิงยังคงซักไซ้ฉิงฉือต่ออีก เพราะเขารู้ว่าคุยกับสองพี่น้องนั้นไม่มีทางรู้รายละเอียดอย่างแน
ตอนที่ 37 การควบคุมจำนวนประชากรเมื่อต้องการพูดคุยกันแบบส่วนตัว เลยตกลงจองห้องอาหารที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของถนน โดยที่เว่ยหยางสั่งให้คนไปแจ้งครอบครัวพ่อตาแม่ยายว่าจะไม่กลับไปกินอาหารมื้อเย็นที่บ้านเหมือนทุกครั้ง ให้ทุกคนกินมื้อเย็นได้เลยไม่ต้องรอเจ้าหรูก็อยากรู้เรื่องราวว่ามันมีส่วนเกี่ยวข้องกับครอบครัวของเธอไหม ทำไมหลาย ๆ อย่างมันดูซับซ้อน หรือคนที่เป็นนายท่านที่ถิงถิงเรียกจะเป็นพี่ใหญ่เว่ยหลงกันแน่ แต่หากใช่ ทำไมถิงถิงไม่มอบทุกอย่างให้ด้วยตัวเองหรือไม่ก็ไปหากันเอง น่าจะสื่อสารกันเข้าใจได้มากกว่าให้อิงอิงเป็นคนทำ"อิงอิงครับ... บอกพ่อได้ไหมว่าพี่ถิงถิงบอกอะไรอีก" เว่ยหยางเป็นคนเปิดบทสนทนาในเรื่องนี้"บอกหลายอย่างจ้ะ" อิงอิงตอบแต่สายตากลับมองรอบ ๆ ห้องอาหารที่ถูกจัดไว้อย่างสวยงาม"เล่าก่อนจ้ะ แล้วค่อยสำรวจ" เจ้าหรูบอกลูกสาวที่
ตอนที่ 36 ของขวัญราคา 8 หยวนเนื่องจากร้านขายเครื่องเขียนกับโรงพิมพ์ไม่ได้อยู่ห่างกันมากนักเจ้าหรูเลยจูงมือลูกสาวเพื่อไปที่นั่น เพราะสามีเพิ่งจะบอกหลังจากกลับมาจากไปหาพี่ชายที่เมืองข้าง ๆ ว่า มีเครื่องพิมพ์ขนาดใหญ่มาส่งแล้ว และกำลังจะติดตั้งภายในวันนี้ เธอจึงอยากไปเห็นว่ามันเป็นแบบไหน"แม่หมวยจ๋า... พ่อจ๋าบอกว่าโรงพิมพ์นอนไม่ได้จ้ะ" อิงอิงนึกขึ้นได้ก็รีบบอกแม่ทันที"พ่อบอกหรือลูกไปเห็นมาแล้ว" เพราะต้องต่อเติมภายใน เว่ยหยางเลยไม่อยากให้เธอกับลูกเข้าไปที่โรงพิมพ์หากมาก็จะยืนดูอยู่ภายนอกมากกว่า แต่พี่ชายกับพ่อเคยเข้าไปดูมาแล้ว พวกเขาบอกว่ามีห้องพักมากมายจัดอยู่อย่างเป็นระเบียบ และทุกห้องตกแต่งไว้อย่างสวยงาม"ลุงใหญ่บอกว่ามีที่นอนในนั้นด้วย หนูเลยขอพ่อจ๋าไปนอนที่นั่นจ๊ะ แต่พ่อจ๋าบอกว่านอนที่นั่นไม่ได้” อิงอิงยังคงเจื้อยแจ้วบอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้แม่ฟัง“คงทำให้คนงานอยู่” เจ้าหรูสันนิษฐานว่าเป็นแบบนั้น เพราะต้องจ้างคนมาทำงานด้วย“แต่ลุ
ตอนที่ 35 เว่ยหลงเช้านี้เป็นเช้าที่ดูวุ่นวายมากที่สุดเท่าที่เคยเปิดร้านมาเพราะมีคนมาสั่งเครื่องดื่มกับขนมจำนวนมาก ทั้งยังเปิดร้านตามปกติอีกด้วย และที่มันยุ่งเพราะมีลูกค้ามาใช้บริการตั้งแต่เช้ามืด ทั้งที่เธอก็มีคนช่วย แต่ก็ยังทำไม่ค่อยทันใจหลายคนอยู่ดี"เดี๋ยวแม่เป็นคนไปส่งหลานเอง" หลินฟางบอกลูกสะใภ้ให้สบายใจ ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีใครไปส่งตอนนี้ทุกคนในบ้านมีงานที่ต้องทำ สามีกับลูกชายคอยตรวจดูหนังสือที่จะส่งให้ทางกระทรวงที่หลังร้าน ดีที่ลูกเขยหาคนมาช่วยงานในวันนี้ด้วย ไม่อย่างนั้นคงยุ่งมากกว่าที่เห็นตอนนี้แน่นอน"จริงๆแล้วเราก็ทำกันทัน แต่เราใจร้อน มันก็เลยดูเหมือนว่าเราทำไม่ทัน" เจ้าหรูที่ยังใจเย็นค่อย ๆ จัดเตรียมขนมส่งให้ลูกค้าพูดเพื่อไม่ให้ทุกคนในร้านทำงานแบบรีบร้อน
ตอนที่ 34 พรวิเศษหลังจากกินข้าวมื้อเย็นเรียบร้อย บางคนแยกย้ายไปทำธุระส่วนตัว บางคนก็นั่งรวมตัวพูดคุยเพื่อบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับงานของแต่ละคน หากใครมีปัญหาก็จะได้ช่วยกันเสนอความคิดเห็นว่าควรแก้ไขแบบไหน"ไม่ใช่ครับ... พี่ใหญ่ทำแบบนี้แล้วมันจะไม่จบในทีเดียว" เว่ยหยางชี้ไปที่กระดาษที่พี่ภรรยากำลังขีดเขียนแล้วก็แก้อยู่แบบนั้นหลายครั้งแล้ว“แล้วทำแบบไหน... " เจ้าหมิงที่เรียนรู้งานตรงนี้มาหลายวันแล้ว แต่ก็ยังทำไม่ได้สักที"ฉันว่าคุณไม่เข้าใจ" ซูเยว่มองสามีพร้อมกับส่ายหน้าไปมา เห็นน้องเขยสอนจนไม่รู้จะสอนยังไงแล้ว ก็ยังไม่เห็นจะทำได้เลย"หรือคุณเข้าใจ คุณทำได้... " เจ้าหมิงหันไปมองภรรยาที่ชะเง้อมามองแต่ไม่ยอมเข้ามาใกล้"ฉันทำคาเฟยได้ทุกเมนู... คุณทำได้ไหม... " ซูเยว่ร้องบอกสามี ถึ
ตอนที่ 33 ความสัมพันธ์ของหลิวเย่ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์ หลังจากวันที่ยกน้ำชา เจ้าหรูยังใช้ชีวิตไม่ต่างจากแต่ก่อนมากนัก เธอยังทำงานที่ร้านเหมือนเดิม ทำหนังสือเตรียมส่งขาย และคิดงานใหม่ ๆ เพื่อนำไปเสนอให้ทางกระทรวง โดยได้สามีช่วยคิดและแนะนำอยู่ใกล้ ๆเว่ยหยางยังทำงานทุกวันเช่นกัน เขาไปเช้า เย็นก็กลับมานอนกับเธอและลูก หากให้มองงานที่เขาทำก็เหมือนธุรกิจทั่วไป แต่จริง ๆ แล้วเขาคือคนหาข่าวคราวในหลาย ๆ อย่างมีกลุ่มคนที่ทำงานใต้ดิน ซึ่งเขาเป็นคนดูแลเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน เขาไม่ใช่คนก่อตั้ง ตระกูลของเขาเป็นคนก่อตั้งเครือข่ายนี้ ซึ่งเขารับช่วงต่อ เพราะเขาไม่ชอบเข้าไปทำงานรับราชการเหมือนพี่ชายแต่ถึงพี่ชายจะทำงานรับราชการ แต่ก็ยังมาช่วยน้องชายทำงานเหมือนกัน ต่างคนต่างช่วยเหลือ ต่างคนต่างเกื้อหนุนกัน ธุรกิจของเขาเลยม







