LOGINตอนที่ 22 เหตุการณ์ในวันนั้น...
ผ่านมาเกือบสามอาทิตย์หลังจากที่ถิงถิงได้บอกลา
เจ้าหรูยังคงคอยผู้ผ่านทางที่ถิงถิงได้บอกไว้... จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นมา จากตั้งตารอกลับกลายเป็นไม่รอ... มาเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นวันนี้คือวันส่งหนังสือรอบแรกให้กับทางกระทรวง ซึ่งพวกเขาจะส่งตัวแทนมาตรวจสอบหนังสือด้วยตัวเอง หนังสือชุดนี้คือชุดแรกและมีจำนวนหนังสืออย่างละ 1000 เล่ม และอีกหนึ่งเดือนถัดไปเธอต้องส่งหนังสือตามจำนวนที่เขาสั่งมาด้วยเช่นกัน ตาหม่าบอกเธอว่านี่ยังถือว่ายังไม่เยอะ ให้เตรียมหนังสือรอได้เลย ต้องมีมาเยอะกว่านี้แน่นอน
ด้วยความเคยชินจากโลกที่จากมา... ทุกอย่างต้องรอบคอบ เจ้าหรูเลยจัดทำใบจัดส่งมอบให้เจ้าหน้าที่เป็นคนเซ็นรับก่อน เพื่อที่จะได้รับผิดชอบสินค้าระหว่างทาง ซึ่งเรื่องนี้เธอได้บอกไว้ตั้งแต่ตอนที่มาเจรจาและทำสัญญากันแล้ว ทุกคนก็เข้าใจและเ
ตอนที่ 36 ของขวัญราคา 8 หยวนเนื่องจากร้านขายเครื่องเขียนกับโรงพิมพ์ไม่ได้อยู่ห่างกันมากนักเจ้าหรูเลยจูงมือลูกสาวเพื่อไปที่นั่น เพราะสามีเพิ่งจะบอกหลังจากกลับมาจากไปหาพี่ชายที่เมืองข้าง ๆ ว่า มีเครื่องพิมพ์ขนาดใหญ่มาส่งแล้ว และกำลังจะติดตั้งภายในวันนี้ เธอจึงอยากไปเห็นว่ามันเป็นแบบไหน"แม่หมวยจ๋า... พ่อจ๋าบอกว่าโรงพิมพ์นอนไม่ได้จ้ะ" อิงอิงนึกขึ้นได้ก็รีบบอกแม่ทันที"พ่อบอกหรือลูกไปเห็นมาแล้ว" เพราะต้องต่อเติมภายใน เว่ยหยางเลยไม่อยากให้เธอกับลูกเข้าไปที่โรงพิมพ์หากมาก็จะยืนดูอยู่ภายนอกมากกว่า แต่พี่ชายกับพ่อเคยเข้าไปดูมาแล้ว พวกเขาบอกว่ามีห้องพักมากมายจัดอยู่อย่างเป็นระเบียบ และทุกห้องตกแต่งไว้อย่างสวยงาม"ลุงใหญ่บอกว่ามีที่นอนในนั้นด้วย หนูเลยขอพ่อจ๋าไปนอนที่นั่นจ๊ะ แต่พ่อจ๋าบอกว่านอนที่นั่นไม่ได้” อิงอิงยังคงเจื้อยแจ้วบอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้แม่ฟัง“คงทำให้คนงานอยู่” เจ้าหรูสันนิษฐานว่าเป็นแบบนั้น เพราะต้องจ้างคนมาทำงานด้วย“แต่ลุ
ตอนที่ 35 เว่ยหลงเช้านี้เป็นเช้าที่ดูวุ่นวายมากที่สุดเท่าที่เคยเปิดร้านมาเพราะมีคนมาสั่งเครื่องดื่มกับขนมจำนวนมาก ทั้งยังเปิดร้านตามปกติอีกด้วย และที่มันยุ่งเพราะมีลูกค้ามาใช้บริการตั้งแต่เช้ามืด ทั้งที่เธอก็มีคนช่วย แต่ก็ยังทำไม่ค่อยทันใจหลายคนอยู่ดี"เดี๋ยวแม่เป็นคนไปส่งหลานเอง" หลินฟางบอกลูกสะใภ้ให้สบายใจ ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีใครไปส่งตอนนี้ทุกคนในบ้านมีงานที่ต้องทำ สามีกับลูกชายคอยตรวจดูหนังสือที่จะส่งให้ทางกระทรวงที่หลังร้าน ดีที่ลูกเขยหาคนมาช่วยงานในวันนี้ด้วย ไม่อย่างนั้นคงยุ่งมากกว่าที่เห็นตอนนี้แน่นอน"จริงๆแล้วเราก็ทำกันทัน แต่เราใจร้อน มันก็เลยดูเหมือนว่าเราทำไม่ทัน" เจ้าหรูที่ยังใจเย็นค่อย ๆ จัดเตรียมขนมส่งให้ลูกค้าพูดเพื่อไม่ให้ทุกคนในร้านทำงานแบบรีบร้อน
ตอนที่ 34 พรวิเศษหลังจากกินข้าวมื้อเย็นเรียบร้อย บางคนแยกย้ายไปทำธุระส่วนตัว บางคนก็นั่งรวมตัวพูดคุยเพื่อบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับงานของแต่ละคน หากใครมีปัญหาก็จะได้ช่วยกันเสนอความคิดเห็นว่าควรแก้ไขแบบไหน"ไม่ใช่ครับ... พี่ใหญ่ทำแบบนี้แล้วมันจะไม่จบในทีเดียว" เว่ยหยางชี้ไปที่กระดาษที่พี่ภรรยากำลังขีดเขียนแล้วก็แก้อยู่แบบนั้นหลายครั้งแล้ว“แล้วทำแบบไหน... " เจ้าหมิงที่เรียนรู้งานตรงนี้มาหลายวันแล้ว แต่ก็ยังทำไม่ได้สักที"ฉันว่าคุณไม่เข้าใจ" ซูเยว่มองสามีพร้อมกับส่ายหน้าไปมา เห็นน้องเขยสอนจนไม่รู้จะสอนยังไงแล้ว ก็ยังไม่เห็นจะทำได้เลย"หรือคุณเข้าใจ คุณทำได้... " เจ้าหมิงหันไปมองภรรยาที่ชะเง้อมามองแต่ไม่ยอมเข้ามาใกล้"ฉันทำคาเฟยได้ทุกเมนู... คุณทำได้ไหม... " ซูเยว่ร้องบอกสามี ถึ
ตอนที่ 33 ความสัมพันธ์ของหลิวเย่ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์ หลังจากวันที่ยกน้ำชา เจ้าหรูยังใช้ชีวิตไม่ต่างจากแต่ก่อนมากนัก เธอยังทำงานที่ร้านเหมือนเดิม ทำหนังสือเตรียมส่งขาย และคิดงานใหม่ ๆ เพื่อนำไปเสนอให้ทางกระทรวง โดยได้สามีช่วยคิดและแนะนำอยู่ใกล้ ๆเว่ยหยางยังทำงานทุกวันเช่นกัน เขาไปเช้า เย็นก็กลับมานอนกับเธอและลูก หากให้มองงานที่เขาทำก็เหมือนธุรกิจทั่วไป แต่จริง ๆ แล้วเขาคือคนหาข่าวคราวในหลาย ๆ อย่างมีกลุ่มคนที่ทำงานใต้ดิน ซึ่งเขาเป็นคนดูแลเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน เขาไม่ใช่คนก่อตั้ง ตระกูลของเขาเป็นคนก่อตั้งเครือข่ายนี้ ซึ่งเขารับช่วงต่อ เพราะเขาไม่ชอบเข้าไปทำงานรับราชการเหมือนพี่ชายแต่ถึงพี่ชายจะทำงานรับราชการ แต่ก็ยังมาช่วยน้องชายทำงานเหมือนกัน ต่างคนต่างช่วยเหลือ ต่างคนต่างเกื้อหนุนกัน ธุรกิจของเขาเลยม
ตอนที่ 32 ยกน้ำชาเช้าวันต่อมาเจ้าหรูตื่นตั้งแต่เช้ามืด เมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วเธอก็มาเตรียมจัดร้านเพื่อที่จะเปิดขายในตอนเช้า"หมวยครับ... " เว่ยหยางที่เพิ่งตื่นก็รีบตามออกมาหาคนตัวเล็ก"ตื่นมาทำไม... หมวยจัดใกล้เสร็จแล้ว" เจ้าหรูบอกคนตัวโต และใช้ชื่อหมวยแทนตัวเหมือนในโลกก่อนอีกด้วย"เป็นแบบนี้จะให้อดใจไหวได้อย่างไร" เว่ยหยางยกมือขึ้นเกาท้ายทอยตัวเอง พอได้ยินว่าหมวยแทนตัวเองเหมือนแต่ก่อน ยิ่งทำให้เขาใจสั่นมากกว่าเดิมเสียอีก"กลับไปนอนต่อเถอะ งานในร้านเรียบร้อยแล้ว อีกสักพักคนงานก็มาเข้างานแล้ว" ตอนนี้ที่ร้านมีนักเรียนนักศึกษามาทำงาน และวันนี้พวกเขาจะอยู่ทำงานทั้งวัน เพราะวันนี้เป็นหยุดไม่มีเรียนเว่ยหยางเดินเข้าไปหาคนตัวเล็ก ก่อนจะก้มลงกดจูบริมฝีปาก
ตอนที่ 31 ผู้สมรู้ร่วมคิดเมื่อเจ้าหรูเตรียมสิ่งของที่จะขายในวันพรุ่งนี้เรียบร้อยแล้วก็พาทั้งสองคนกินมื้อเย็นส่วนลูกน้องของเขานั้นพากันเอาอาหารออกไปกินหลังร้านเว่ยหยางบอกเธอว่าวันนี้จะมีคนมานอนที่นี่ด้วย แต่ไม่ได้นอนทุกคน เพราะบางคนมีบ้านอยู่ที่เมืองนี้อยู่แล้ว พอบอกมาแบบนี้จึงทำให้รู้ได้ทันทีว่าคนของเขาอยู่ทุกเมืองตามที่เขาบอกมาจริง ๆ"หมวยครับ... พร้อมที่จะเจอคนของผมไหมครับ" ตอนนี้คนของเขามารอที่หลังร้านครบทุกคนแล้วเจ้าหรูไม่ตอบ เพียงแค่พยักหน้าตอบรับก่อนที่จะเดินตามเขาออกไป"แม่หมวยจ๋า!! เพื่อนพ่อเยอะมากกกกกก" เมื่อเห็นแม่เดินตามออกมาก็รีบบอกให้แม่รู้ เพราะเธอตามติดพ่อไปทุกที่ เธอเห็นหมดแล้วว่ามีหลายคนมาก ๆ"ทำไมไม่เดินเอง ไม่กลัวพ่อหนักเหรอ" เจ้าหรูมองเจ้าตัวเล็







