ตอนที่57

"ระวังตัวด้วยนะจ๊ะ"รักกับยมเอ่ยขึ้นมาพร้อมกันเมื่อเห็นว่าผมที่กำลังจะก้าวขาออกมาจากด้ายสายสิญจน์ที่พี่เข้มขรึงไว้ก็เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ผมก็ยิ้มให้พวกเขา

"พี่จะระวังตัวให้มากที่สุดนะ"ผมเอ่ยบอกรักกับยมแค่นั้นก่อนนะหยิบด้ายสายสิญจน์ขึ้นและลอดร่างออกมาจากด้ายสายสิญจน์และไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับสัปประหยาดพวกนั้น

แต่พอเมื่อผมได้เห็นพวกมันใกล้ๆผมก็ต้องถึงกับหน้าเหวอและตกใจที่เห็นหน้าตารูปร่างของพวกมันชัดเจนขึ้น

มันมีรูปร่างเป็นคนแต่ใบหน้าของพวกมันไม่ใช่คนแต่เป็นหัวของหมี ใช่หน้ามันคือหมี ผมกับถึงขนลุกซู่กับสัตว์ประหลาดตรงหน้ายืนสตั้นทำอะไรไม่ถูก

"ช่วยปกปักรักษาคุ้มครองผมด้วยนะครับอาจารย์ของพี่เข้ม"ผมยื่นมือขึ้นมากุมหน้าผากเสือที่แขวนคอผมที่พี่เข้มเป็นคนให้ยกขึ้นมาไหว้พร้อมกับเอ่ยบอกอาจารย์ของพี่เข้มไป

เมื่อผมไล่ความกลัวออกไปจากความคิดได้แล้วผมก็มองหาสิ่งของอะไรสักชิ้นที่พอจะโยนใส่ให้พวกมันมองเห็นผมได้

พวกมันต่างพากันเดินมุ่งไปที่ปรัมพิธีเหมือนต้องมนต์สะกดยังไงยังงั้นเลย

"ข้ามันนักแม่นปืน"ผมเอ่ยออกมาก่อนจะหยิบหินก้อนเล็กๆหลายๆก้อนขึ้นมาและไม่รอช้าเขวี้ยงปาหินใส่ร่างของพวก