พรุ่งนี้ค่อยอาบก็ทัน

จ้าวเฟยเฟยไปแล้วเฉินมู่หยางกับหลินเฉินอี้ไปเลื่อยไม้ไผ่เพื่อสร้างหลังคาให้เต็มแพ นางบอกว่าฝนจะตกทั้งที่วันนี้แดดเปรี้ยงทั้งวันเขาไม่ค่อยเชื่อ แต่นางบอกว่าเชื่อเมียแล้วจะเจริญเช่นนั้นไม่เชื่อคงไม่ได้

"อาอี้พวกเราไปกันเถอะ"

"ขอรับพี่ใหญ่เฉิน"

ทุกคนแยกย้ายเรียบร้อย จ้าวเฟยเฟยมาถึงบริเวณป่าสนนางก็เจอเข้ากับเห็ดสนกลุ่มใหญ่กระจายทั่วไปหมด เมื่อวานซืนนี้ฝนเพิ่งจะตกผ่านมาสองวันเห็ดเหล่านี้เติบโตมากนัก ร่างบางนั่งลงเก็บลูกสนใส่ตะกร้าก่อนจะบ่นเบาๆ

"มีเยอะขนาดนี้หากมีตู้เย็นหรือห้องใต้ดินให้เก็บก็คงจะดี เห็ดสนในยุคที่เจ๊จากมาราคาแพงมากนักเชียว เสียดายยุคนี้คนไม่รู้จักหากินพอไหว ถ้าจะค้าขายคงต้องปรับเปลี่ยน"

จ้าวเฟยเฟยเก็บลูกสนไปจนเกือบเต็มตะกร้า อยู่ๆนางถูกหนามเกี่ยวข้อมือจนถลอกเลือดไหลออกมา นางไม่ได้ใส่ใจเดี๋ยวค่อยเอาน้ำที่แช่จี้หยกมาล้างแผล เลือดเข้มข้นไหลไปยังบริเวณที่นางสวมสร้อยข้อมือที่ผูกติดกับจี้อยู่

เมื่อหยกสัมผัสโลหิตเข้มข้นที่ไม่ได้เจือจางเหมือนครั้งแรกแสงที่เปล่งออกมาก็สว่างกว่าเดิมจนจ้าวเฟยเฟยต้องหลับตา เมื่อลืมตาขึ้นมานางก็มายืนอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง นางตกใจที่ไหนนี