เงินจ๋าเรียกแม่สิลูก

จ้าวเฟยเฟยพาเด็กๆงมหอยขมมีชาวบ้านที่ทำนาอยู่ใกล้ๆได้ยินเสียงหัวเราของพวกเด็กๆก็เดินมาดู ลูกหลานพวกเขากำลังอยู่ในบึงบัวเสื้อผ้าเปื้อนโคลนเต็มไปหมด กำลังจะดุแต่ผู้นำหมู่บ้านผ่านมาพอดี และอธิบายเรื่องราว พวกเขาจึงทนรอตอนเย็นว่าสิ่งที่ภรรยาเฉินมู่หยางกับเด็กไปหานั้นกินได้จริงหรือไม่ หากจริงพวกเขาก็สามารถผ่านวิกฤติไปได้ ทุกปีจะมีเด็กหนาวและหิวตายเพราะอาหารไม่เพียงพอ

จ้าวเฟยเฟยแบกกระบุงกลับบ้าน ส่วนเด็กๆเอาใบบัวห่อหอยขมแล้วเดินตามจ้าวเฟยเฟยราวกับลูกเจี๊ยบเดินตามแม่ไก่ เป็นภาพที่ชาวบ้านไม่อยากจะเชื่อว่าสตรีร้ายกาจคนนี้จะกลายเป็นคนที่เด็กๆไม่หวาดกลัวนางอีกแล้ว อีกทั้งและยังหัวเราะพูดคุยกับนางอีกด้วย เสียงเด็กๆแว่วมาเบาๆตามสายลม

"ท่านป้าจ้าวๆ...หอยขมนี้อร่อยจริงๆหรือขอรับ"

"จริงสิจะโกหกทำไมกันเล่า"

"แล้วรากบัวนี่กินได้จริงหรือขอรับ เหตุใดข้าไม่รู้เลย"

"ข้าจะบอกความลับให้ มารดาข้านางเป็นบุตรสาวบัณฑิต นางสอนข้าอ่านหนังสือข้าจึงอ่านหนังสือออก ความรู้อยู่ในหนังสือ ต่อไปมีโอกาสต้องเรียนหนังสือรู้หรือไม่"

"แต่ว่า ท่านป้าจ้าวเรียนหนังสือต้องใช้เงินนะขอรับ"

"ใช่ บ้านพวกเรายากจนจะไปเ