Share

บทที่ 366

Penulis: ลิ่วเยว่
เมื่อคนในตำหนักหรูหลานได้ยินว่าฝ่าบาทมาก็จะเดินมาโขกศีรษะทำความเคารพ

เมื่อเป็นเช่นนี้ มู่หรงฉิงเทียนที่ปลอมตัวเป็นอาซานก็ต้องโขกศีรษะทำความเคารพเหมือนกัน มู่หรงเจี้ยนเห็นสถานการณ์นี้ก็กลัวก่อนแล้ว เพราะแม้เขาจะเป็นฮ่องเต้ แต่ท่านนั้นคือเสด็จอาและเซ่อเจิ้งอ๋อง ที่แล้วมาในห้องทรงพระอักษรล้วนเป็นเขาทักทายมู่หรงฉิงเทียน

“เอาละ คืนนี้ไม่แบ่งแยกนายบ่าว ไม่ต้องทำความเคารพแล้ว ถอยออกมาให้หมด” จ่านเหยียนมองออกถึงความอีหลักอีเหลื่อของมู่หรงเจี้ยน

มู่หรงเจี้ยนโล่งอกในใจ มองจ่านเหยียนแล้วจึงกล่าวต่อ “ในเมื่อไทเฮาตรัสแล้ว ก็มิต้องทำความเคารพ นั่งลงเถอะ”

ทุกคนได้ยินมู่หรงเจี้ยนกล่าวเช่นนี้ กลับยังทักทายอย่างเป็นระเบียบ “ถวายบังคมฝ่าบาท!” ตามด้วยต่างคนต่างถอยออกมา

เพียงแต่ฮ่องเต้อยู่ที่นี่ ใครจะไปกล้าบ้าบอเหมือนเมื่อครู่ ทุกคนยืนอยู่อีกทางหนึ่งอย่างสงบเสงี่ยม ไม่กล้านั่งลงและไม่กล้าพูด

จ่านเหยียนเอ่ยอย่างไม่พอใจ “พวกเจ้าเก่งกันเพียงแค่นี้หรือ? นั่งลงกินสิ”

ทุกคนจึงนั่งลงอย่างเป็นระเบียบ แต่เนื่องจากนายใหญ่ทั้งสองท่านยังไม่ได้นั่งลง จึงยังไม่กล้าขยับตะเกียบ

จ่านเหยียนหัวเราะเสียงเบา เรียกมู่หรง
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง   บทที่ 368

    แต่เมื่อมู่หรงเจี้ยนได้ยินกลับเหมือนเสียงจากสวรรค์ก็มิปาน เขาครองราชย์มานานอย่างนี้แล้ว ไม่เคยได้ยินเสด็จอาชมเชยเขาแม้แต่ครึ่งคำเขาตื้นตันจนแทบหลั่งน้ำตา เขาโหยหาการยอมรับของเสด็จอาเหลือเกิน ความจริง ในจิตใต้สำนึกของเขาคือปรารถนาการยอมรับจากเสด็จพ่อ แต่ดำรงตำแหน่งรัชทายาทมาหลายปี เขาไม่เคยทำเรื่องใดที่ได้รับการชมเชยจากเสด็จพ่อ และนี่คือความเสียใจของเขาภายหลังเสด็จพ่อสวรรคต เสด็จอาสำเร็จราชการแทน แม้เขาจะเป็นฮ่องเต้ แต่เขารู้ว่าตัวเองยังเป็นรัชทายาทในอดีต ส่วนเสด็จอาดำรงตำแหน่งแทนเสด็จพ่อเขาหวังว่าจะได้คำชม หวังว่าจะได้การยอมรับก็เพราะคำว่า ‘สายพระเนตรไม่เลว’ คำเดียว เขาจึงซาบซึ้งใจต่อจ่านเหยียนเขาถามมู่หรงฉิงเทียนอย่างเชื่อฟัง “เช่นนั้นหลี่อวิ๋นล่ะ? หลี่อวิ๋นเป็นอย่างไรบ้าง? เขามีความสามารถจะเป็นหัวหน้าได้หรือไม่?”มู่หรงฉิงเทียนคิดครู่หนึ่ง “เขาไม่มีปัญหา แต่... สองคนนี้ร่วมมือกัน ยังอ่อนแอไปหน่อย”“เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี?” มู่หรงเจี้ยนรีบถามมู่หรงฉิงเทียนมองเขาและถามกลับ “ฝ่าบาททรงคิดว่าอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?”มู่หรงเจี้ยนเห็นสายตาของเขามีความเย็นชาเล็กน้อย จึงลนลาน สูญเสียคว

  • ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง   บทที่ 367

    “ดื่มสิ รับรองว่าดี พวกเรามาคารวะฝ่าบาทกันสักจอก นี่ฝ่าบาททรงเสด็จมาดื่มเหล้ากับเรานะ เป็นพระกรุณาธิคุณอย่างสูง พวกเราต้องคารวะฝ่าบาทหนึ่งจอก ใช่หรือไม่?” อาถงเอ่ยพลางลากมู่หรงฉิงเทียน “มา พี่อาซานเรามาดื่มให้ฝ่าบาทด้วยกันจอกหนึ่ง!”มู่หรงฉิงเทียนผลักเขาออกไปแล้วเอ่ยอย่างเคือง ๆ “เจ้าเมาแล้ว”อาถงหัวเราะฮ่า ๆ ๆ กลับโต๊ะหยิบสุราไหนหนึ่งมา กอดคอมู่หรงฉิงเทียนหัวเราะฮี่ ๆ “ดูท่าทางเจ้าสิ? ยังวางมาดเป็นคนใหญ่คนโตกับข้าอีก”กล่าวจบก็กรอกสุราเข้าปากมู่หรงฉิงเทียนทั้งขวดมู่หรงฉิงเทียนไม่ทันระวังถูกเขากรอกจริง ๆ แต่สุรากลับเข้าทางจมูก เขาสำลักจนไอติดต่อกันจ่านเหยียนอึ้ง มู่หรงเจี้ยนก็อึ้งด้วยกัวอวี้ตกใจจนรีบดึงตัวเขาออก “เฮ้อ เจ้าดื่มมากไปแล้ว ไป ๆ ๆ ข้าจะพาเจ้ากลับไป” นางเอ่ยพลางส่งสายตากับอาหูอาหูแรงเยอะ ลากแขนของเขาเข้าด้านในมือเดียวอาถงยังไม่ยอมอีก จะไปกรอกสุราให้อาซานดื่มให้ได้กัวอวี้กระซิบข้างหูเขา “เจ้าเลิกบ้าได้แล้ว เจ้าคิดว่านั่นใช่อาซานจริงหรือ? เขาคือเซ่อเจิ้งอ๋องที่ปลอมตัวมาต่างหาก!”อาถงที่รู้ความจริงตกใจขวัญหนีดีฝ่อ วิ่งจู๊ดเข้าข้างในปานลูกศรดังฟิ้วและชนกับกระดานปร

  • ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง   บทที่ 366

    เมื่อคนในตำหนักหรูหลานได้ยินว่าฝ่าบาทมาก็จะเดินมาโขกศีรษะทำความเคารพเมื่อเป็นเช่นนี้ มู่หรงฉิงเทียนที่ปลอมตัวเป็นอาซานก็ต้องโขกศีรษะทำความเคารพเหมือนกัน มู่หรงเจี้ยนเห็นสถานการณ์นี้ก็กลัวก่อนแล้ว เพราะแม้เขาจะเป็นฮ่องเต้ แต่ท่านนั้นคือเสด็จอาและเซ่อเจิ้งอ๋อง ที่แล้วมาในห้องทรงพระอักษรล้วนเป็นเขาทักทายมู่หรงฉิงเทียน“เอาละ คืนนี้ไม่แบ่งแยกนายบ่าว ไม่ต้องทำความเคารพแล้ว ถอยออกมาให้หมด” จ่านเหยียนมองออกถึงความอีหลักอีเหลื่อของมู่หรงเจี้ยนมู่หรงเจี้ยนโล่งอกในใจ มองจ่านเหยียนแล้วจึงกล่าวต่อ “ในเมื่อไทเฮาตรัสแล้ว ก็มิต้องทำความเคารพ นั่งลงเถอะ”ทุกคนได้ยินมู่หรงเจี้ยนกล่าวเช่นนี้ กลับยังทักทายอย่างเป็นระเบียบ “ถวายบังคมฝ่าบาท!” ตามด้วยต่างคนต่างถอยออกมาเพียงแต่ฮ่องเต้อยู่ที่นี่ ใครจะไปกล้าบ้าบอเหมือนเมื่อครู่ ทุกคนยืนอยู่อีกทางหนึ่งอย่างสงบเสงี่ยม ไม่กล้านั่งลงและไม่กล้าพูดจ่านเหยียนเอ่ยอย่างไม่พอใจ “พวกเจ้าเก่งกันเพียงแค่นี้หรือ? นั่งลงกินสิ”ทุกคนจึงนั่งลงอย่างเป็นระเบียบ แต่เนื่องจากนายใหญ่ทั้งสองท่านยังไม่ได้นั่งลง จึงยังไม่กล้าขยับตะเกียบจ่านเหยียนหัวเราะเสียงเบา เรียกมู่หรง

  • ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง   บทที่ 365

    มู่หรงเจี้ยนไปตำหนักหยวนผินแล้ว ได้ยินว่ากัวอวี้มาเรียกก็เปลี่ยนอาภรณ์จะไปทันทีหยวนผินปรนนิบัติเปลี่ยนอาภรณ์ให้เขา ถามเหมือนตั้งใจแต่ก็ไม่ตั้งใจ “เหตุใดระยะนี้หมู่โฮ่วฮองไทเฮาจึงเชิญฝ่าบาทเสด็จไปบ่อยจังเลยเพคะ”หยวนผินกำลังบอกเขาเป็นนัย บัดนี้หลงจ่านเหยียนให้ความสำคัญกับเขา ให้เขาคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ดีแต่มู่หรงเจี้ยนกลับนึกว่านางกำลังยุให้รำตำให้รั่ว จึงตอบอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ “นางคือเสด็จแม่ของเรา นางต้องการพบเรา คือเรื่องปกติ”หยวนผินยิ้ม “หม่อมฉันทราบเพคะ หม่อมฉันแค่พูดไปอย่างนั้นเอง”“นางเคยช่วยเจ้า เจ้าต้องระวังหน่อย” มู่หรงเจี้ยนเอ่ย“เพคะ พรุ่งนี้หม่อมฉันจะไปถวายพระพรหมู่โฮ่วฮองไทเฮา” หยวนผินเอ่ยมู่หรงเจี้ยนไตร่ตรองครู่หนึ่ง “มิเช่นนี้เจ้าก็ไปกับเราเถอะ”หยวนผินพูดกลั้วหัวเราะ “ไทเฮาทรงเชิญฝ่าบาทไปพระองค์เดียว เกรงว่าระหว่างมารดาบุตรจะมีเรื่องสำคัญ หม่อมฉันไปแล้วไม่เกะกะหรือเพคะ?”มู่หรงเจี้ยนคิดแล้วก็ใช่ เรียกเขาไปดึก ๆ เช่นนี้ เกรงจะมีเรื่องสำคัญจริง ๆ จึงไม่กล่าวอะไรอีก สวมอาภรณ์เสร็จก็ตามกัวอวี้ไปข้างตัวเขามีเพียงเหลียงกงกง เหลียงกงกงปรนนิบัติอยู่ข้างตัวเขาตั้งแต่

  • ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง   บทที่ 364

    เสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันนี้ทำทุกคนในที่นั่นตกใจขวัญหนีดีฝ่อ ต่างโดดผึงเอามือกอดอกหันไปมองข้างหลัง“อาซาน เจ้ากลับมาแล้วหรือ?” อาเถี่ยเรียก เมื่อทุกคนเห็นว่าเป็นอาซานจึงโล่งอกกัวอวี้พูดกลัวหัวเราะ “อาซาน จู่ ๆ เจ้าก็โผล่ออกมา ทำทุกคนตกใจแทบแย่”“ทุกคนกำลังคุยอะไรกันอยู่หรือ?” ‘อาซาน’ ถามด้วยความแปลกใจกัวอวี้ตอบ “อาเสอเล่าเรื่องผีน่ะ ทุกคนฟังจนขนลุกไปหมดแล้ว”อาซานปรายตามองอาเสอแวบหนึ่ง “เล่าเรื่องผีอะไร เล่าให้ข้าผู้...ข้าฟังหน่อย”อาเสอยิ้มตอบ “ยังจะเล่า? พวกเขาเกือบตกใจตายแล้ว ขืนเล่าอีก วันนี้พวกเขาคงไม่ต้องนอนแล้วละ”จ่านเหยียนเงยหน้ามองอาซาน “เจ้ากลับมาได้อย่างไร? ทางจวนอ๋องมีงานเยอะ เจ้าอยู่ที่นั่นเถอะ”อาซานยิ้ม “ท่านอ๋องสั่งให้กระหม่อมเข้าวังพ่ะย่ะค่ะ”จ่านเหยียนอื่ม หรี่ดวงตามองประเมินเขาบนล่าง จากนั้นก็หัวเราะในใจ แหม แปลกจริง อ๋องท่านนี้เข้ามาทำอะไรกัน? ยังจะแปลงโฉมอีกแน่ะ หรือเขาก็รู้เหมือนกันว่าตำหนักหรูหลานกำลังจะมีเรื่องสนุกแล้ว?ช่างเป็นคนที่ไม่ยอมเงียบเหงาเสียจริง!จ่านเหยียนไม่ได้เปิดโปง เอ่ย “ในเมื่อท่านอ๋องส่งให้เจ้ากลับมา เช่นนั้นก็กลับมาเถอะ”“ขอบพ

  • ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง   บทที่ 363

    อาเสอเล่ามาถึงตรงนี้ก็กดเสียงลงอีกหน่อย ลมรำเพยยามค่ำคืนโชยมา โคมไฟตรงระเบียงทางเดียวถูกสายลมยามราตรีพัดแกว่งไกว เงาแสงบนพื้นวูบไหวโอนเองตามโคมไม่หยุด เงาต้นหวยที่ทอดตกลงบนพื้นราวกับสัตว์อสูรกางเขี้ยวเล็บทันใดนั้น นกตัวหนึ่งบินออกมาจากต้นไม้ สยายปีกกระพือบินอยู่กลางอากาศคืนมืดทุกคนสะดุ้งโหยง เดิมเนื้อเรื่องของอาเสอไม่น่ากลัว แต่บรรยากาศต่าง ๆ ที่นางสร้างขึ้นมากลับขย่มขวัญยิ่งนักดังนั้นอาเสอจึงเล่าต่อเสียวอวี่ตอบไปว่า “ถูกต้อง เมื่อคืนข้ากลับมาดึกมาก เห็นนางเดินเล่นอยู่ข้างล่าง หรือว่าขัดแย้งกับพี่สะใภ้ใหญ่อีกแล้ว? พี่ชาย ใช่ว่าข้าจะว่าท่านนะ คนแก่อายุมากแล้ว นิสัยยากจะหลีกเลี่ยงความดื้อรั้นบ้าง ให้พี่สะใภ้หยวน ๆ หน่อย ดีหรือไม่?”ลูกชายของท่านยายใช้สายตาตกตะลึงมองนางอยู่ตลอด มิได้พูด หากลมหายใจเริ่มถี่กระชั้นเล็กน้อยเสียวอวี่ปิดประตูแล้วเดินลง ลูกชายของท่านยายก็เดินตามนางลงไปด้วยเสียวอวี่พูดต่อ “พี่ชาย ท่านก็อย่าหาว่าข้ายุ่มย่ามให้มากเลยนะ บุพการีบุญคุณดั่งขุนเขา ในตอนที่ท่านยังเด็ก พวกเขาอดทนอดกลั้นต่อความเหลวไหลสารพัดของท่าน อย่างไรพอนางอายุมากแล้ว ท่านกลับไม่ชอบนางแล้วหร

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status