เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 378
บทล่าสุด
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง บทที่ 378
“ธุระสำคัญอันใดต้องลงไม้ลงมือ ใช้ได้ที่ไหน?” ฉีชินอ๋องกรุ่นโกรธมู่หรงฉิงเทียนกลับลากจ่านเหยียนไปอย่างไม่สนใจ ฉีชินอ๋องอยากตามไป แต่อาเสอกลับมุดออกมาจากที่ใดก็ไม่รู้ดึงเขาไว้ “ท่านอ๋อง เราอยู่รอในตำหนักเถอะเพคะ ไม่มีอะไรหรอก อาซานมิกล้าทำอันใดคุณหนูใหญ่หรอกเพคะ”“อาซานไม่รู้จักสูงต่ำใหญ่แล้ว” ฉีชินอ๋องกล่าวด้วยความกรุ่นโกรธ “ข้าต้องพูดกับเสด็จพี่ให้ดี ลงโทษเขาสักหน่อย”“สมควรลงโทษเพคะ!” อาเสอพูดกลั้วหัวเราะจ่านเหยียนพบว่าตั้งแต่เขามาที่นี่ก็มีกิริยาเคยชินมาตลอด“มิเช่นนั้นท่านก็ไปนั่งเถิด ยืนเช่นนี้จะเหนื่อย” จ่านเหยียนเอ่ยอย่างเอาใจมู่หรงฉิงเทียนยืนอยู่ที่เดิมด้วยสายตาเย็นชา “ขอบใจ ข้ามิจำเป็นต้องนั่ง”“เช่นนั้นดื่มน้ำสักหน่อยค่อยพูดหรือไม่?” จ่านเหยียนกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ลมหายใจในทรวงอกก็คล้ายค่อย ๆ ถูกสูบออกไป“ขอบใจ ข้ายังไม่กระหาย” มู่หรงฉิงเทียนยังคงเย็นชาจ่านเหยียนจึงได้แต่พูด “ท่านไม่จำเป็นต้องนั่ง แต่ข้าจำเป็น ท่านไม่กระหาย แต่ข้ากระหาย ท่านจะปล่อยข้าก่อนได้หรือไม่?”เขาผลักนางไปถึงกำแพง ห้านิ้วล็อกคอนางราวกับคีม นางหน้าแดงขึ้นมาเพราะหายใจไม่สะดวก นางก็อยากขัด
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง บทที่ 377
มู่หรงฉิงเทียนกำลังจะลุก กัวอวี้ก็เดินพรวดพราดเข้ามา นางเหงื่อไหลไคลย้อย ราวกับรีบร้อนมากจ่านเหยียนเห็นในมือนางว่างเปล่าจึงเกิดลางสังหรณ์ร้ายในใจ ฉีชินอ๋องจะขายราคาสูงลิ่วเพราะเป็นของหายากหรือ?ยังไม่รอให้นางเอ่ยปาก กัวอวี้ก็กล่าวขึ้นว่า “คุณหนูใหญ่ ฉีชินอ๋องกำลังรอพระองค์อยู่ที่ตำหนักหลักเพคะ”“เขามาทำไม?” จ่านเหยียนยังไม่ทันตั้งสติกัวอวี้ส่งสายตากับนาง จากนั้นก็เอามือชี้เสื้อผ้าจ่านเหยียนเข้าใจทันใด โธ่เอ๋ย เขาถือเสื้อผ้าเข้าวังมาหานางหรือ? นี่จะให้หรือจะขาย? แต่นี่มิใช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นสำคัญคือมู่หรงฉิงเทียนอยู่ที่นี่!“อาซาน เจ้าอยู่ที่นี่ ข้าจะออกไปหน่อย” จ่านเหยียนกล่าวจบก็รีบร้อนเดินออกไปมู่หรงฉิงเทียนอยากตามไปเหมือนกัน แต่กัวอวี้ก้าวมาข้างหน้า “ท่านอ๋อง ท่านรับอาหารเช้าแล้วหรือเพคะ?”มู่หรงฉิงเทียนผลักนางออกแล้วเดินออกไปข้างนอกโดยตรง ไม่นานก็ตามไปถึงทางเลี้ยวของระเบียงทางเดิน เห็นจ่านเหยียนกำลังจะคุยกับฉีชินอ๋องเขาสาวเท้าไวมาก ครั้นฉีชินอ๋องเห็นเขาก็ผงะ “อาซาน เจ้าไม่ได้อยู่ที่จวนอ๋องหรือ?”ฉีชินอ๋องพำนักอยู่ที่จวนเซ่อเจิ้งอ๋องตลอด ตอนที่กัวอวี้ออกวังไปหาเขา เ
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง บทที่ 376
จ่านเหยียนยิ้มลับลมคมใน “เรื่องนี้ท่านไม่ต้องรู้หรอก”ราชครูถงไม่ถือว่าเป็นศัตรูตัวฉกาจ หากจะถอนรากถอนโคนเขาก็ใช่เรื่องที่จะทำได้ในวันสองวัน นางค่อย ๆ จัดการได้ ที่นางห่วงในยามนี้คือมังกรร้ายต่างหาก“เจ้าเป็นใครกันแน่?” ในที่สุดมู่หรงฉิงเทียนก็ถามออกมาตอนนี้เขาย่อมไม่คิดว่านางคือคุณหนูใหญ่ในอนุภรรยาจวนสกุลหลงนั่น แต่นางมาจากที่ใดกัน? ใครให้นางมา? แล้วจุดประสงค์ที่นางมาคืออะไร?“พี่สะใภ้ของท่าน!” จ่านเหยียนยิ้มซุกซน “ความจริงไยต้องอยากรู้ว่าข้าคือใคร? ท่านรู้แก่ใจดีว่าข้าไม่มีประสงค์ร้ายกับท่าน”“อย่างนั้นหรือ?” มู่หรงฉิงเทียนจับจ้องดวงตานาง หมายเห็นความผิดแผกจากดวงตาของนาง ทว่าหลงจ่านเหยียนในปัจจุบัน นอกจากติดค้างเสื้อผ้าชุดหนึ่งของเขาแล้ว ก็ไม่มีอะไรที่ผิดต่อเขา ดังนั้นเขาจึงมองอะไรไม่ออกจ่านเหยียนให้เขามองอย่างเปิดเผย เอ่ย “จะใช่หรือไม่ ท่านอ๋องรู้แก่ใจดี”มู่หรงฉิงเทียนถาม “ตกลงเจ้าใช่ปีศาจจิ้งจอกหรือไม่”นี่คือคำถามที่สองที่มู่หรงฉิงเทียนถามนางแล้ว นางไม่อยากตอบแต่ต้องตอบ “ข้าไม่ใช่ปีศาจจิ้งจอก ข้าไม่ใช่ปีศาจ ข้าคือมนุษย์”“ปีนี้เจ้าอายุเท่าไรแล้ว?” หากนางไม่ใช่ปีศาจ
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง บทที่ 375
ทว่านี่มิใช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นสำคัญคือชินอ๋องมากมายล้วนมีชุดนี้กันหมด?เซ่อเจิ้งอ๋องมี ฉีชินอ๋องก็ต้องมีแน่ หากขอจากเขา เสื้อผ้านานขนาดนี้แล้วเขาคงไม่ต้องการแล้วกระมัง? นางซื้อในราคาสูงได้เมื่อคิดถึงตรงนี้ก็เอ่ยกับกัวอวี้ “พรุ่งนี้เจ้าออกวังไปขอชุดนี้กับฉีชินอ๋อง เจ้าบอกว่าข้าต้องการ หากเขาไม่ยินดีให้ก็ดูว่าเขาจะขายเท่าไร ข้าจะซื้อ เท่าไรก็ซื้อ”กัวอวี้เอ่ย “กลัวแต่เงินเท่าไรท่านอ๋องก็ไม่ขายเพคะ เพราะนี่คือความคิดถึงที่เสด็จย่าของเขาหลงเหลือไว้ให้ ไม่แน่ว่าเขาจะยอมขาย?”“ลองดูก่อนเถอะ มิเช่นนั้นข้าจะอธิบายกับทางมู่หรงฉิงเทียนไม่ได้” จ่านเหยียนเอ่ยอย่างอัดอั้นตันใจมากนี่ต้องใช้เงินก้อนโตแน่ หากเป็นนาง มีคนมาซื้อของที่แม้นางไม่ต้องการ แต่อีกฝ่ายต้องการให้ได้เช่นนี้ นางต้องเพิ่มราคาแน่จี๋เสียงออกไปอย่างหวาดกลัว แม้เรื่องนี้จะไม่โทษนาง แต่นางก็ยังรู้สึกผิดค่ำคืนนี้จ่านเหยียนหลับไม่สนิทตลอดทั้งคืน มักฝันร้าย ในความฝันเห็นมู่หรงฉิงเทียนทวงเสื้อผ้ากับนางอย่างดุดัน นางสะดุ้งตื่นจากความฝันหลายต่อหลายครั้ง เฮ้อ ชาตินี้มิเคยติดค้างผู้ใดมาก่อน คิดไม่ถึงว่ามาถึงที่นี่จะติดค้างเสื้อผ้าช
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง บทที่ 374
“ก็จริงเพคะ หากเป็นอาภรณ์ของคุณหนูใหญ่จะไม่ทิ้ง บ่าวเห็นพระองค์สวมกลับมาจากนอกวัง ยังเป็นของที่คนอื่นเคยสวมใส่ ก็ไม่รู้ว่าสะอาดหรือไม่ จึงทิ้งเป็นขยะไปเพคะ” จี๋เสียงเริ่มหน้าซีด รู้สึกว่าครั้งนี้ตัวเองก่อเรื่องใหญ่แล้วจ่านเหยียนพึมพำ “ให้ตายเถอะ ครั้งนี้จะเอาเสด็จย่าที่ไหนไปชดใช้เขาเล่า?”จะให้เสด็จย่าของเขาคลานออกมาจากโลงตัดเย็บให้เขาใหม่ชุดหนึ่งก็ไม่ได้กระมัง?กัวอวี้เห็นจ่านเหยียนหน้าตาตึงเครียด จึงเดินเข้ามาถาม “ทรงเป็นอันใดไปหรือเพคะ?”จี๋เสียงเอ่ยอย่างประหวั่นพรั่นพรึง “กัวกูกู บ่าวทำผิด ทำให้คุณหนูใหญ่กริ้วแล้วเจ้าค่ะ”แต่ไหนแต่ไรมาจี๋เสียงเป็นคนบุ่มบ่าม ทำงานสะเพร่าเสมอ กัวอวี้จึงพูดอย่างหงุดหงิด “เจ้าทำอันใดผิดอีก? ทำปิ่นปักผมของคุณหนูใหญ่หายหรือ? หรือจะเป็นต่างหู? หรืออันใด?”“บ่าวทิ้งอาภรณ์ที่คุณหนูใหญ่สวมกลับมาวันนั้นเจ้าค่ะ” จี๋เสียงเอ่ยอ้อมแอ้มน้ำตาคลอ“อาภรณ์บุรุษนั้นหรือ? คุณหนูใหญ่ตรัสว่าไม่ต้องการแล้วมิใช่หรือ?” วันนั้นกัวอวี้ก็ได้ยินจ่านเหยียนพูดเหมือนกันว่าไม่ต้องการแล้วจ่านเหยียนเท้าหน้าผาก มองกัวอวี้อย่างเศร้าหมอง “เจ้ายังจำได้หรือไม่ว่าชุดนั้นเป็นอย่างไ
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง บทที่ 373
ทั้งสองโต้กันสองสามคำก็เริ่มสงบจิตใจสนทนา“นี่ พูดจริง ๆ นะ ท่านคิดเห็นอย่างไรกับมู่หรงเจี้ยน” จ่านเหยียนใช้ศอกกระทุ้งเขาแล้วถามมู่หรงฉิงเทียนชายตา “เกี่ยวอันใดกับเจ้าด้วย?”“ก็คุยกันหน่อย”“ดูเหมือนว่าเจ้าจะใส่ใจเขามากนะ” มู่หรงฉิงเทียนไม่ตอบแต่ถามกลับจ่านเหยียนยิ้มเอ่ย “ข้าเคยบอกแล้ว เพราะเขาคือฮ่องเต้ ดังนั้นข้าจำเป็นต้องประคับประคองเขา นี่คือเรื่องที่ข้าเคยรับปากกับอดีตฮ่องเต้”“เจ้ากับเขามิได้มีสายใยสามีภรรยา” น้ำเสียงของมู่หรงฉิงเทียนพิลึกเล็กน้อย“แต่ก็มีสถานะสามีภรรยา ตำแหน่งไทเฮายังเป็นพระองค์ที่ประทานให้ หากไม่มีพระองค์ ข้าก็ไม่มีลาภยศสรรเสริญมีอำนาจเรียกลมเรียกฝนในปัจจุบัน ”จ่านเหยียนยิ้มกล่าว“ไสหัวไป!” เขาเตะนางทีหนึ่งจ่านเหยียนเอื้อมมือตีตำแหน่งที่เขาเตะมา “กระโปรงตัวใหม่ ระวังจะทำเปื้อน ท่านที่เป็นอ๋องยากไร้จะชดใช้ไม่ไหว”“ทุเรศสิ้นดี” มู่หรงฉิงเทียนปราดตามองนางด้วยความดูถูก“ท่านสิทุเรศ ท่านดูเสื้อผ้าของท่าน เอาของอาซานมาชัด ๆ สั้นขนาดไหน เท้าเบ้อเร่อโผล่ออกมาแล้ว!” จ่านเหยียนหัวเราะคิก ๆ พลางเตะน่องของเขามู่หรงฉิงเทียนดึงชุดลงมา แต่มันสั้นจริง ๆ จึงคลุม
บางทีคุณอาจจะชอบ
ทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน115.2K viewsข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ9.6K viewsชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์23.9K viewsครูสาวข้ามมิติกับท่านอ๋องปากแข็ง
ชาไทยเย็น10.3K viewsท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2
มี่เยี่ยน132 viewsสยบรักมังกรหลงถิ่น
อัญธิญาน์585 viewsThe White Hood - หนูน้อยหมวกขาว
ภูผาสีน้ำเงิน44 viewsเล่ห์รักจอมทัพ
อิ่น เยว่536 views
