บทที่ 7 ความอบอุ่นที่ไม่ได้สัมผัสมานาน

บทที่ 7

ความอบอุ่นที่ไม่ได้สัมผัสมานาน

หลังจากเหตุการณ์ที่เจียงซูฉีถูกลงโทษ คนที่เหลือยกเว้นสองแม่ลูกก็ได้พากันไปยังห้องหนังสือของเจียงลู่ โดยการทำสัญญากู้ยืมเงินเป็นจำนวนเงินถึงหนึ่งแสนตำลึงทอง เจียงเม่ยที่ได้ยินเรื่องนี้อยากจะเข้าไปคัดค้าน ทว่าจางหยุนผิงกลับลอบกระซิบบอกความนัยกับหลานสาว

"วางใจเถิด เงินจำนวนนี้จะไม่เสียเปล่าอย่างแน่นอน"

เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจียงลู่จึงปล่อยให้เจียงเม่ยได้สนทนากับท่านตาและท่านยานตามลำพัง ซึ่งเจียงเม่ยได้เชื้อเชิญผู้อาวุโสทั้งสองไปนั่งรับลมที่ศาลาริมสระบัว พร้อมกับสั่งให้บ่าวนำขนมและน้ำชามาต้อนรับเป็นอย่างดี

"ท่านตาท่านยาย หลานคิดถึงจังเลยเจ้าค่ะ พวกท่านทั้งสองสบายดีหรือไม่เจ้าคะ"

เจียงเม่ยคล้ายกับเด็กน้อยในวันวาน ใบหน้างามที่ยังคงมีรอยแดงแย้มยิ้มอย่างน่าเอ็นดู ผู้อาวุโสทั้งสองเห็นเช่นนั้นต่างพากันหัวเราะร่วน เอื้อมมือไปลูบศีรษะของหลานสาวอย่างรักใคร่

"ตาสบายดี แล้วเจ้าเล่า อยู่ที่นี่คงลำบากมิน้อยเลยสินะ"

"ลำบากกายไม่เท่าลำบากใจหรอกเจ้าค่ะ อีกไม่นานหลานก็จะได้ออกไปจากที่นี่แล้ว"

"จริงสินะ ตอนนี้เจ้าก็อายุ 18 แล้ว ถึงวัยที่จะต้องออกเรือนเสียท