ตอนที่ 17 ยาปลุกกำหนัด(ได้ผลดียิ่งนัก)2

ห้องพักชั้นสามของโรงเตี๊ยมยู๋อี้ค่อนข้างใหญ่และกว้างขวาง มีเครื่องเรือนอำนวยความสะดวกครบครัน            

มีห้องชั้นนอกชั้นในและมีฉากกั้นเป็นสัดส่วน เรียกว่าสมราคาที่แพงลิบลิ่ว 

หากลูกค้าไม่ร่ำรวยมั่งคั่งอย่างแท้จริง ย่อมมิอาจเอื้อมคว้า เข้ามาพักห้องระดับนี้ได้

เหวินฟางกวาดสายตามองอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง นี่คือห้องที่เซียวหงเย่ใช้พำนักชั่วคราวเท่านั้น แต่เป็นชั่วคราวราวสามปีเลยทีเดียว คิดดูเถิดว่าเขารวยปานใด

แม้เขามาเพื่อทำงานหนักสะสางปัญหาทางการค้า ทว่ามูลค่าเงินที่สกุลเซียวให้เขาใช้จ่ายนั้นเรียกได้ว่ามหาศาล 

นี่ขนาดกินนอนตอนกิจการของสกุลมีปัญหานะ หากไม่มีปัญหาจะสุขสบายปานใด 

หญิงสาวได้ข่าวว่าเซียวหงเย่จัดการเจรจาต่อรองกับคู่ค้าเก่งกาจมากทีเดียว ตอนนี้พวกเขาหันมาร่วมลงทุนแล้ว คาดการณ์ว่าปีหน้าผลกำไรจะเพิ่มมากขึ้นอีกหลายเท่าตัว

อา...แค่คิดว่าจะได้เป็นฮูหยินเอกของบุรุษที่รูปงามปานเทพเซียน ทั้งยังร่ำรวยมีอำนาจเทียบเคียงขุนนางใหญ่แห่งราชสำนักแล้ว เหวินฟางก็แทบเก็บรอยยิ้มเอาไว้มิได้

นางรู้สึกว่าตนเองคิดไม่ผิดที่ตัดสินใจรวบรัดเขาคืนนี้ และเมื่อคิดถึงใบหน้าคมคายหล่อเหลาเหนือคำบรรยาย  ความสง่างามเป็นเอกของเซียวหงเย่ที่จะได้ชิดใกล้ลึกซึ้ง หญิงสาวก็ยิ่งหมายมาด 

วันนี้ต้องไม่มีคำว่าพลาด! 

ร่างระหงที่ถูกบำรุงด้วยยาชั้นเลิศ แต่งแต้มใบหน้าสะสวยเฉิดฉาย ประเทืองผิวพรรณด้วยน้ำมันชั้นดีจนงดงามอร่ามตา ส่งกลิ่นหอมอันรัญจวนล่อลวงออกมารอบทิศทาง ค่อยๆ เดินนวยนาดเพื่อสำรวจห้องของชายในดวงใจ ก่อนเข้าไปยังห้องชั้นใน แล้วกรีดกรายขึ้นนั่งบนเตียงนอน หมายรอคอยช่วงเวลาดีๆ อย่างอดทนตามแผนการที่วางไว้

ควันกำยานถูกปรุงด้วยยาปลุกกำหนัดโดยผู้มีวรยุทธ์จากจวนอู่หยางโหวหมดทั้งสองห่อใหญ่อย่างไม่ตระหนี่      มันถูกวางทั่วห้องแต่เร้นสายตา ตัวยาอันเข้มข้นนั้นค่อยๆ ออกฤทธิ์อย่างได้ผล

คนผู้หนึ่งเริ่มรู้สึกร้อนรุ่มจากทรวงอกหยุ่นนุ่มลงมาจนถึงหน้าท้องแบนราบ เหวินฟางเริ่มมีอาการบางอย่าง นางค่อยๆ เคลื่อนฝ่ามือของตัวเองลงเบื้องล่างกลางกายสาว ลูบไล้ท้องน้อยเรียบเนียนของตนเบาๆ

ใต้แสงเทียนสีนวลตาที่พาให้สตรีนางน้อยผู้หนึ่งแลดูสะคราญโฉมลวงตามากเป็นพิเศษ

บนเตียงนอนที่มีฟูกรองรับสำหรับศึกหนักแห่งรักร้อน สาวน้อยงามพิลาสที่ร่างกายสะพรั่งกำลังพรักพร้อม กับยาปลุกเร้าที่มีฤทธิ์เกินมาตรฐาน ชายใดจะไม่หลงกลเล่า

ถึงแม้จะงุนงง แต่คนเมาย่อมเข้าใจไปเองได้อย่างไม่ยากเย็น ไป๋ซั่วจึงช่วยปลอบและแนะนำวิธีตามตื้อสตรีให้แก่เซียวหงเย่อย่างไม่ตระหนี่

หลังจากได้รับการชี้แนะ รวมถึงวิธีชั่วร้ายต่างๆ นานา เพื่อผูกมัดหญิงงามที่พึงใจจากสหายเจ้าสำราญอย่างไป๋ซั่ว  เซียวหงเย่จึงกลับเข้าห้องพักที่ตนเปิดพำนักชั่วคราวนั้น

ครั้นเปิดประตูเข้าห้องมา พลันพบว่าในห้องของตนมีกลิ่นอายไม่คุ้นจมูก 

ทว่าหอมหวนละมุนละไมเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มหรี่ตาที่ยามนี้มีน้ำคลอจนเย้ายวนของตนเพราะฤทธิ์สุราลงเล็กน้อย ค่อยๆ สูดดมกลิ่นนั้นอย่างสำรวจ เขารับรู้ถึงกลิ่นประหลาดชวนลุ่มหลงนี้ตั้งแต่ห้องชั้นนอก

พอเดินเข้ามาถึงห้องชั้นใน กลิ่นนั้นก็ยิ่งชัดเจน เหมือนไม่มีวันเจือจางหรือเลือนลางหายไป เนื่องจากยิ่งเดินเข้าใกล้ยิ่งรู้สึกเด่นชัดถึงความเข้มข้นของกลิ่นในห้องแห่งนี้

ความรู้สึกบางอย่างก็เช่นกัน…

เซียวหงเย่ค่อยๆ หลับตาลงอย่างเชื่องช้า มิรู้ว่าเพราะเมาหรือไม่ ถึงทำให้รู้สึกรุ่มร้อนขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ เหมือนเกิดอารมณ์กำหนัด อยากร่วมรักกับสตรีเพศ

อา...นี่เขาไม่ได้มีเรื่องอย่างว่ามานานเท่าไรแล้วหนอ ตั้งแต่ตายแล้วข้ามภพมา ไม่สิ! ตั้งแต่หย่าร้างกับอดีตภรรยาในชาตินี้ต่างหาก 

ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาอีกคราอย่างเนิบช้าเฉกเดิม สายตาของเขายังคงเปล่งประกายคมกล้าเช่นเดิม แต่กลับเพิ่มเติมความร้อนแรงในแววตา

เขาเดินเข้ามาด้วยอาการปวดหนึบตรงกลางลำตัวอย่างไม่น่าเป็นไปได้ กายแกร่งเริ่มแข็งขึงตึงเด่น กระทั่งแทบผยองออกมา ดีที่มันเพียงผงาดอยู่ใต้กางเกง ความรู้สึกหนักอึ้งกำลังเกิดขึ้นที่กลางลำตัวของเขาอย่างรวดเร็ว

หลังฉากกั้นที่สูงแค่หน้าอกบุรุษ ใต้ผ้าม่านคลุมเตียงที่คลี่ลงและพริ้วไหว สตรีร่างระหงผู้หนึ่งกำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนเอนกายอยู่บนเตียงของเขา

นางงดงามสะคราญโฉมแลดูหยาดเยิ้มเป็นอย่างมาก ยิ่งมองยิ่งยั่วยวนชวนหลงใหล น่าจับกดลงบนเตียงเหลือเกิน

นางเป็นใครกัน งดงามดุจภาพฝัน 

อารมณ์กำหนัดของเซียวหงเย่กำลังพุ่งขึ้นสูง และกำลังเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ 

หากได้อุ่นเตียงกับสตรีผู้นี้ก็คงจะดีอยู่ไม่น้อย...