ตอนที่ 1 บทนำ

แนะนำตัวละคร

นาชา : พริตตี้สาวสวยที่ยังหัวโบราณและคงความบริสุทธิ์ของตัวเองเอาไว้ได้แม้จะอายุสิบเก้าปีแล้วก็ตาม จนวันหนึ่งมีเหตุจำเป็นที่ต้องสูญเสียความบริสุทธิ์ให้ผู้ชายคนหนึ่ง และเขาคือผู้จุดไฟร้อนร่านในตัวเธออย่างไม่มีวันสิ้นสุด เธอตกหลุมรักเขาแต่เขากลับไม่คิดจริงจังกับเธอและสุดท้ายทอดทิ้งเธอไปทำให้เธอเสียใจเป็นอย่างมาก และไม่อาจจะลืมความเจ็บปวดครั้งนั้นได้

เควิล : นักธุรกิจหนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อที่ไม่ชอบการผูกมัด การซื้อผู้หญิงกินคือสิ่งที่เขาทำเป็นประจำ นอนกับพวกเธอแล้วโยนเศษเงินให้ กระทั่งวันหนึ่งเขายอมเสียเงินหนึ่งล้านบาทเพื่อซื้อผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่ง หลังจากซื้อเธอมาเควิลก็โยนเธอทิ้งอย่างไม่ไยดี ไม่สนใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นยังไง

แต่แล้วเรื่องของพวกเขาที่ทำท่าว่าจะจบ กลับไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อเควิลได้กลับเข้ามาในชีวิตของนาชาอีกครั้ง นาชาจะทำเช่นใดเมื่อใจหนึ่งยังคงเจ็บปวดที่ถูกเขาทิ้งไป ในขณะที่อีกใจก็ยังรักเขาเหลือเกิน

คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรัก ฉบับผู้ใหญ่ ฉาก NC ค่อนข้างเยอะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ตอนที่ 1 ขายตัว

โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

สายฝนกำลังโรยตัวลงมาจากน่านฟ้าอากาศมืดคลึ้มทั้งยังมีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นเป็นระยะช่วยทำให้อากาศที่ร้อนอบอ้าวเย็นลงมาบ้าง กระนั้นก็ไม่สามารถดับความร้อนในใจของคนที่กำลังต่อสู้ดิ้นรนจากโชคชะตา

แสงไฟสีส้มของโรงพยาบาลถูกเปิดขึ้นแม้จะยังไม่ถึงเวลา ส่องทางเดินนำทางให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาเห็นทางสว่าง

นาชานั่งเหม่อลอยอยู่ม้านั่งข้างอาคารสายฝนที่สาดกระเซ็นโดนเธอมาเป็นระยะทำให้เสื้อผ้าบางส่วนของเธอเปียก แต่เธอก็ไม่คิดที่จะขยับหนี สายตาอ่อนล้ายังคงมองเอกสารใบเรียกเก็บเงินในมือที่อีกไม่กี่วันเธอต้องจ่ายออกไปแล้ว

หลังจากหมดเงินก้อนนี้นาชาก็ไม่รู้ว่าจะหาเงินจากที่ไหนมาเป็นค่ารักษาพยาบาลของแม่ที่ป่วยเป็นมะเร็งได้อีก

ยังโชคดีที่น้ามดน้องสาวแม่มาคอยดูแล น้ามดเป็นนักเขียนนิยายออนไลน์ไม่มีสามี จึงค่อนข้างมีเวลามาก ทั้งงานบ้านทั้งช่วยดูแลนาวาก็ได้น้ามดช่วยจัดการ

นาชาอายุเพียงสิบเก้าปีเพิ่งเข้ามหาลัยปีหนึ่งแต่ต้องรับภาระอันหนักอึ้งเมื่อแม่ของเธอป่วยเป็นมะเร็ง

อาชีพพริตตี้ของเธอทำเงินได้เป็นอย่างดี แต่มันก็ไม่เพียงพอต่อค่ารักษาหลักแสนที่ต้องจ่ายอย่างต่อเนื่อง

นาชาไม่มีพ่อรู้แต่ว่าเขาเป็นคนญี่ปุ่นได้ทิ้งเธอกับแม่และน้องชายไปนานแล้วด้วยเหตุผลที่แม้กระทั่งแม่ของเธอก็ไม่รู้

การที่เขาหายไปนานขนาดนี้บางทีผู้ชายคนนั้นอาจตายแล้วก็ได้

น้องชายของเธอชื่อนาวาอายุเพียงแปดขวบเขาเพิ่งเข้าเรียนในโรงเรียนอินเตอร์แห่งหนึ่งก่อนที่แม่จะทรุดลง และเธอเพิ่งจ่ายค่าเล่าเรียนหลักแสนไปให้น้อง

แต่ตอนนี้เงินเก็บของเธอทุกบาททุกสตางค์หมดไปกับการรักษาแล้ว

กระทั่งเกิดเสียงดังสนั่นขึ้นคล้ายกับเสียงฟ้าผ่า เหมือนเสียงนั้นจะเรียกสติของนาชาขยับตัว เธอล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าผ้าสีขาว

“กุ๊กไก่แกอยู่คอนโดหรือเปล่าฉันจะไปหา”

“มาดิ ไอ้เกดก็อยู่นี่พอดี”

“เออเจอกัน”

นาชายัดโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋าแล้วดึงร่มออกมา เดินออกจากโรงพยาบาลไปเรียกแท็กซี่ กระทั่งรถที่เธอเคยภาคภูมิใจที่ซื้อด้วยเงินตัวตอนนี้นาชายังจำใจต้องขายออกไปเพื่อมาจ่ายค่ารักษาให้แม่ของเธอ

ราวชั่วโมงกว่า ๆ เธอจึงมาถึงคอนโดของเพื่อนรัก กุ๊กไก่มารอเธออยู่ข้างล่างพร้อมกับลูกเกด สองสาวเห็นหน้าขาวซีดของนาชาอีกทั้งเสื้อผ้าผมเผ้ายังเปียกเป็นลูกแมวตกน้ำที่แสนน่าสงสาร จึงเดินเข้าไปควงแขนเพื่อนคนละข้าง

“ปัญหามีไว้แก้ แกไม่ต้องกลัว”

ขึ้นมาจนถึงห้องสองสาวนั่งฟังนาชาบ่นเรื่องเงินค่ารักษาพยาบาลแม่อยู่นาน จนกระทั่งกุ๊กไก่พูดขึ้น

“ไม่มีเงินก็หาสิวะ แกจะกลัวไรสวยขนาดนี้เงินล้านสองล้านมันไม่ได้ยากเลย”

“ฉันไม่อยากทำเลยอ่ะ ฉันเพิ่งจบม.6 เองนะแก”

ลูกเกดที่นอนดูซีรีส์พร้อมกับฟังเพื่อนดราม่ายื่นเท้ามาถีบนาชาไปที

“โอ๊ยหมั่นไส้ว่ะ พูดแบบนี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันกับไอ้กุ๊กเลวเหลือเกินที่มีผัวเร็ว”

กุ๊กไก่แกะขนมออกจากซองแล้วยัดใส่ปากลูกเกด

“อย่าว่ามันเลย มันมัวแต่เก็บความบริสุทธิ์รอไอ้จ้อนกลับมาจากเมืองนอกจนหยักไย่ขึ้นไปแล้ว เป็นไงล่ะไอ้จ้อนที่แกรอคอยเอาลูกเอาเมียมาฝากด้วย สบายใจไปเลยไหม?”

ไอ้จ้อนที่เพื่อนว่าคือเพื่อนวัยเด็กของนาชา แต่เธอไม่ได้รักเขาและเธอเองก็ไม่ได้คิดจริงจังอะไร กระทั่งเขาแต่งงานมีลูกมีเมียไปแล้ว

“เออ ฉันล่ะสมน้ำหน้ามันจริง ๆ แนะนำผู้ดี ๆ ให้หลายคนมันก็ไม่เอา เป็นไงสุดท้ายถูกไอ้จ้อนที่รอมาสี่ปีทำเอาร้องไห้ไปเป็นเดือน”

ลูกเกดหัวเราะพร้อมกับยักคิ้วหลิ่วตาให้กุ๊กไก่ นาชาย่นจมูกน้ำเสียงของเธอดูหงอย ๆ

“พวกแกก็รู้ฉันไม่ได้ร้องไห้เพราะมันมีเมีย แต่ฉันร้องเพราะหนี้ของฉันมันไม่ยอมจ่าย เงินก้อนนั้นมากอยู่นะโว้ยมันกลับมาชักดาบได้ ว่าแต่ว่านี่ฉันมาปรึกษาพวกแกนะโว๊ย จะให้กำลังใจฉันบ้างไม่ได้หรือไงวะ”

“ก็นี่ไงให้กำลังใจแล้ว ทีหลังดูนังเกดเป็นตัวอย่างเห็นอะไรผิดปกติก็ชิงทิ้งผู้ก่อนจะได้เอาไปคุยต่อได้ว่าเราเป็นฝ่ายทิ้งมันไปเอง”

กุ๊กไก่ลูบหลังนาชาดึงเพื่อนมากอด ลูกเกดขยับตัวขาข้างหนึ่งพาดขานาชา ทั้งยังลูบเนื้อนมของเพื่อนรักแล้วบีบแรง ๆ นาชาทำเสียงจิ๊จิ๊ ตีมือแสนซนของลูกเกด

“ชาฉันว่ามันถึงเวลาแล้วว่ะ ฉันกับไอ้เกดเสียตัวให้แฟนฟรี ๆ เงินก็ไม่ได้สักบาท แต่แกเสียตัวแลกชีวิตแม่คุ้มกว่าพวกฉันเยอะ นี่มันสมัยไหนแล้ววะแกมัวหัวโบราณอยู่ได้ยังไง เป็นนางทาสหรือไงต้องรักษาความบริสุทธิ์ไว้ให้เจ้านาย”

นาชาหันไปสบตากับกุ๊กไก่และลูกเกดคนละทีขอความมั่นใจ ที่ผ่านมานาชาเป็นเด็กตั้งใจเรียนและแม่ของเธอยังทำงานบริษัทแห่งหนึ่งเงินเดือนดีพอสมควร ถึงไม่มีพ่อนาชาก็ถูกเลี้ยงดูมาอย่างลูกคุณหนูที่แม่ทุ่มเทความรักให้โดยไม่ทำให้เธอและน้องรู้สึกว่าขาดพ่อแม้แต่น้อย

เธอกับลูกเกดและกุ๊กไก่เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย เพราะความสวยจึงถูกชักชวนเข้าวงการพริตตี้ด้วยกัน

หลังจากนั้นมาก็ตัวติดกันเป็นตังเม งานของนาชาส่วนใหญ่ก็เป็นงานประเภทโชว์สินค้า หรือ งานมอเตอร์โชว์บ้าง

มีบางครั้งที่พี่ ๆ ในวงการชวนไปเป็นตัวประกอบในหนังหรือละคร นาชาก็เลือกรับเพื่อเป็นประสบการณ์แต่เพราะตัวเองเน้นที่จะเรียนหนังสือจึงไม่ค่อยจริงจังนัก

เงินที่ได้มาตลอดหลายปีเธอจึงเก็บเอาไว้จนกระทั่งแม่ล้มป่วยต้องถูกออกจากงาน ไม่มีรายได้จึงเป็นนาชาที่เป็นเสาหลักของครอบครัวเงินในบัญชีของเธอก็แทบจะเป็นเลขศูนย์แล้ว

หญิงสาวถอนหายใจอย่างหนักเมื่อกุ๊กไก่บอกจะให้โมเดลลิ่งหาลูกค้าให้ การมีอะไรกับแฟนนาชาคิดว่าคงไม่น่ากลัว เพราะอย่างน้อยก็รักกัน รู้นิสัยกัน

แต่การมีอะไรกับผู้ชายที่ไม่รู้จักกันไม่สามารถคาดเดาอะไรได้ทำให้เธอรู้สึกกลัว

“แกเป็นสาวบริสุทธิ์แกจึงเรียกเงินได้เยอะ เชื่อฉันเถอะโมเดลลิ่งของฉันนี่ติดต่อแต่คนมีระดับเงินร้อยล้านพันล้าน ฉันจะช่วยแกหาเงินเอง”

กุ๊กไก่พูดอย่างมั่นใจ แต่นาชาคิดว่าเธอจะขายตัวแค่ครั้งเดียวเพื่อเอาเงินมารักษาแม่หลังจากนั้นเธอจะไม่ทำมันอีก

สองสัปดาห์ต่อมานาชาก็ได้แขกตามที่เธอต้องการ คนคนนั้นไม่เปิดเผยชื่อว่าเขาเป็นใคร นาชาต้องไปตรวจเลือดและเริ่มต้นกินยาคุมเพราะคนที่ซื้อเธอเขาต้องการความสะอาดและความมั่นใจ เขาไม่ต้องการใช้ถุงยางกับสาวบริสุทธิ์

“ระวังขนาดนั้นเลยนะแก ฉันว่าเขาต้องเป็นคนสำคัญไม่น้อย”

กุ๊กไก่พูดขึ้น

“ฉันไม่คิดว่าจะมีคนยอมจ่ายเงินหนึ่งล้านซื้อผู้หญิงคนหนึ่ง”

จนกระทั่งตอนนี้นาชายังไม่เชื่อว่าเธอจะขายตัวได้ราคานี้จริง ๆ

“ไอ้ชาแกสวยขนาดนี้แถมยังซิงอีกเป็นของแรไอเท็มใคร ๆ เขาก็อยากได้ถ้าแกไม่ร้อนเงินฉันยังคิดว่าจะเรียกสูงกว่านี้ให้คนมาประมูล เอาให้คุ้ม”

“กุ๊กฉันไม่ใช่สินค้านะจะได้มีคนสนใจมาประมูล แกก็เวอร์ไป”

“นี่ไอ้ชาแกไปอยู่ไหนมาวะ ไม่ได้ยินข่าวฝรั่งคนนั้นที่เปิดประมูลความซิงของตัวเองทางเน็ต โอ้โหได้ไปหลายสิบล้านเลยนะแกฉันว่าแกสวยกว่านางอีก ยังไงก็ต้องได้มากกว่าแน่ ๆ ดังระเบิดทั่วโลกไปเลย”

“จะบ้าเหรอ ฉันยังอายอยู่นะจะให้คนรู้ทั่วโลกไม่ได้ อีกอย่างฉันรอไม่ไหวว่ะ ฉันต้องใช้เงินแล้วแกค่ารักษายังติดโรงบาลอยู่เลยว่าแต่ว่าแล้วเขานัดเจอเมื่อไหร่วะ หน้าตาเป็นแบบไหนแกเห็นรูปยัง”

นาชารู้สึกกลัวทั้งหวั่นใจไม่น้อย

“เขานัดอาทิตย์หน้าแต่ไม่ยอมให้เห็นรูป งานนี้แกต้องเสี่ยงดวงล่ะชา” กุ๊กไก่บอก เธอไม่ได้ปลอบเพื่อนเพราะว่าเธอต้องการให้เพื่อนของเธอเผชิญหน้ากับความเป็นจริง

นาชาเข้าใจเธอเตรียมใจเอาไว้แล้ว หลังจากวันนั้นโมเดลลิ่งก็พาเธอไปตรวจร่างกายอย่างละเอียดเพื่อส่งผลให้ลูกค้า เมื่อผลสุขภาพออกนาชาไม่มีโรคอะไรก็ได้รับเงินก้อนแรก ห้าแสนบาทโอนเข้าบัญชีทันที

หลังได้เงินแล้วนาชารีบไปชำระค่ารักษาพยาบาลของแม่ที่ค้างไว้ และยังจ่ายล่วงหน้าไปด้วยเพื่อความสบายใจของตัวเอง

กระทั่งถึงวันที่นาชาต้องถูกเชือด ในขณะที่รอโมเดลลิ่งเอารถมารับที่คอนโดกุ๊กไก่ นาชาก็รู้สึกมือสั่นขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น