ถ้าแม่หนูเลือกลุงวันนั้น วันนี้เราคงเป็นพ่อลูกแล้วนะ

คนโปรดหันไปทางต้นเสียงที่เรียก เธอก็เห็นว่าเป็นวาฬยิ้มร่าให้เธออย่างเป็นมิตร โดยมีหมออัยเน่ที่ยืนข้าง ๆ วาฬ ทั้งคู่หันมาสบตากันเพียงแค่แวบเดียว ก่อนที่เขาก็เดินมานั่งข้างเธอโดยที่ไม่ได้พูดทักทายอะไรกับเธอ ส่วนวาฬก็มานั่งประกบเธออีกฝั่งจากนั้นวาฬก็ชวนเธอคุยอย่างกระตือรือร้น

“น้องคนโปรดมาได้ไงคะเนี่ย”

“เอ่อ..คือว่าพี่ตาแป๋วสั่งขนมที่ร้านคนโปรดพอดีค่ะ พี่เขาก็เลยชวนคนโปรดมานั่งที่นี่ค่ะ”

“เหรอ ดีเนอะ..ถ้ารู้ว่ามางานเดียวกันแบบนี้วันหลังก็มาพร้อมไอ้หมอเน่ก็ได้นะ แล้วช่วงนี้น้องคนโปรดแพ้ท้องหรือยังคะอีกอย่าง..นี่รู้เพศอัยเน่น้อยยังอ่ะ”

“เอ่อ..”

“มองอะไรครับ คุณพ่อป้ายแดง”

พอวาฬคุยกับเธอเรื่องลูกไม่หยุดเขาก็ทำท่าไม่พอใจ วาฬก็ยิ่งเอ่ยแซวเขาจนเธอเหลือบไปมองเขาสายตาแลบะท่าทางของเขา เธอมองออกว่าเขาไม่ได้ชอบใจที่วาฬพูดใส่เขาแบบนั้นเท่าไร เธอจึงทำเป็นไม่ได้สนใจเขาและหันไปคุยกับวาฬแทน

“ตั้งแต่ท้องมาลูกก็ไม่เคยงอแงเลยค่ะ คนโปรดแทบจะไม่แพ้อะไรเลย ส่วนเรื่องเพศก็รอไปหาหมออีกรอบถึงจะรู้เพศค่ะ”

“ดีจังเลยนะคะ ดูน้องคนโปรดจะเป็นคุณแม่ที่เสียสละทุกอย่างได้จริง ๆ นี่ยอมแลกแม้กระทั่งอนาคตพี่ยอมใจน้องเลยจริง ๆ ค่ะ”

ข้าวฟ่างที่นั่งถัดจากวาฬก็แทรกพวกเขาขึ้นมา ก่อนที่ตาแป๋วจะพูดเสริมขึ้นมาอีก

“แกอิจฉาน้องคนโปรดใช่ไหมเนี่ย ที่น้องเขามีลูกมีผัวก่อนแกสารภาพมาเลยข้าวฟ่าง”

“ก็อ่านะ..วัน ๆ ก็คลุกอยู่แต่บ้าน อยากทำอะไรก็ทำแถมยังมีสามีที่หล่อและดีแบบหมออัยเน่อีก เหอะ ๆ ”

คำพูดข้าวฟ่างกับตาแป๋วเธอรู้สึกได้ว่าทั้งสองคนนั้นกำลังจะเหน็บแนมเธออยู่ เธอที่ไม่อยากสร้างปัญญาให้หมออัยเน่ก็หันไปยิ้มให้และไม่ยอมพูดอะไรอีก ก่อนที่หมออัยเน่จะหันมากระซิบข้างหูเธอซึ่งคำพูดของเขามันทำให้เธอรู้สึกเจ็บกว่าคำพูดของพวกเขาอีกเป็นสิบเท่า

“เสียสละหรือเห็นแก่ตัวนะ เธอก็หน้าด้านทนฟังคนอื่นแซะเธออยู่ได้อีกนะคนโปรด”

เธอก้มหน้าลงโดยน้ำตามันก็ไหลละลื่นไหลออกมาเอง ความรู้สึกที่ทั้งมึนและทั้งชาไปหมดแบบนี้ถ้าขืนเธอยังอยู่ต่อเธอคงเข้มแข็งต่อไปไม่ไหวเธอรีบปาดน้ำตาและหันไปมองเขาอีกครั้งก่อนจะยิ้มบาง ๆ และเอ่ยคำลาทุกคน

“คนโปรดต้องไปแล้วค่ะ ขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ ขอบคุณพี่ ๆ นะคะที่อุตส่าห์ชวนคนโปรดมานั่งด้วย”

วาฬรีบหันหน้ามาหาเธอด้วยสายตาที่ดูเศร้าและเสียดาย เขาจึงพยายามหาทางยื้อเธอเอาไว้

“อ้าว น้องคนโปรดจะรีบไปไหน ไอ้หมอเน่ก็อยู่นี่ รอกลับพร้อมมันก็ได้หนิให้พี่เปิดห้องรอก็ได้นะ”

“ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะพี่วาฬ พอดีคนโปรดเป็นคนติดบ้านค่ะนอนที่อื่นแล้วไม่ค่อยหลับนี้ก็ใกล้ได้เวลาพักผ่อนแล้วค่ะขอตัวก่อนนะคะ”

“งั้นให้ไอ้หมอเน่ไปส่งนะ”

“กูเพิ่งมาเองนะ อีกอย่างกูเมาแล้วกูไม่อยากขับรถ”

พอเขาเห็นว่ายื้อเธอต่อไปไม่ได้วาฬจึงหันไปหาเขาเพื่อ ที่จระให้เขาไปส่งเธอ โดยที่เขาแสดงออกชัดเจนว่าจะไม่ไปส่งเธอ จนวาฬลุกขึ้นจากโต๊ะจะไปส่งเธอเอง

“พี่ไปส่งเองค่ะ”

“เอ่อ..พอดีคนโปรดมากับพี่ชายค่ะ พี่เขากำลังรออยู่หน้าโรงแรมคนโปรดไม่รบกวนพี่วาฬดีกว่าค่ะ”

“งั้นพี่เดินไปส่งหน้าโรงแรมก็ได้ค่ะ”

พอวาฬพูดแบบนั้น เธอก็รีบบอกลาเขาอีกครั้ง ก่อนที่ทั้งเธอและวาฬจะเดินออกจากงานเลี้ยงมาด้วยกัน

“ก็ได้ค่ะ หนูขอกลับบ้านก่อนนะคะ คืนนี้พี่หมออย่าดื่มเยอะนะคะพรุ่งนี้พี่ต้องเข้าเวรนะ ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวหนูส่งข้อความมาหาค่ะ”

“อืม”

ขณะที่เขาไม่แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ เขากลับหันไปคุยกับเพื่อนคนอื่น ๆ แทน ระหว่างทางที่วาฬเดินไปส่งคนโปรดอยู่นั้นวาฬก็เหลือบมองเธออยู่เป็นระยะแววตาวาฬดูกังวลบางอย่างจนเธอหันไปยิ้มและเอ่ยถามออกไป

“พี่วาฬคิดอะไรอยู่คะ เป็นห่วงคนโปรดเหรอ”

“ครับ พี่รู้สึกไม่ดีเลยแต่พี่ไม่รู้ว่าพี่ควรพูดตรง ๆ กับน้องคนโปรดหรือเปล่า”

“พูดได้สิคะ พี่วาฬเป็นพี่ชายของคนโปรดนะ”

เธอหันไปมองหน้าวาฬอีกครั้งและพยักหน้าให้เวาฬพูดออกมาได้เลย วาฬจึงตัดสินใจพูดในสิ่งที่เขาคิดมาตลอด

“ทำไมน้องคนโปรดไม่หย่ากับไอ้หมอเน่ มันทำตัวอย่างงั้นน้องคนโปรดจะทนเจ็บแบบนี้ไปเพื่ออะไรครับ หรือว่าที่ทนอยู่ก็เพราะลูก”

“ตอนนี้คนโปรดแค่มีความเชื่อว่าลูกอาจจะทำให้พี่หมอหันมาสนใจคนโปรดบ้าง เจ้าตัวเล็กอาจจะกลายเป็นความสุขใหม่ในชีวิตพี่หมอก็ได้ค่ะ แค่นี้คนโปรดทนได้ค่ะ”

“ไอ้หมอเน่มันสมควรที่จะต้องให้น้องคนโปรดมาเสียสละให้มันขนาดนั้นเลยเหรอ”

วาฬหยุดเดินและหันมามองหน้าเธอ วาฬจ้องมองไปที่นัยน์ตาของเธอเพื่อต้องการรู้ว่าลึก ๆ แล้วเธอคิดยังไงกันแน่

“คนโปรดรักพี่หมอค่ะ รักจนไม่รู้ว่าคนคนหนึ่งจะรักและเสียสละให้อีกคนได้มากแค่ไหน แต่คนโปรดก็รู้นะคะว่าพี่หมอก็ไม่ได้ยินดีรับกับสิ่งที่คนโปรดมอบให้เท่าไร..แต่คนโปรดคิดไว้แล้วค่ะว่าถ้าในวันที่เจ้าตัวเล็กลืมตาขึ้นมาดูโลกแล้วลูกยังไม่สามารถทำให้พี่หมอมีความสุขได้ เราสองแม่ลูกก็จะไปจากชีวิตพี่หมอค่ะ ถึงตอนนั้นเมื่อไรคนโปรดจะเดินออกมาเอง”

เธอลูบหน้าท้องของตัวเองก่อนที่จะหันไปสบตาและยิ้มให้วาฬ วาฬก้มมองท้องที่นูนขึ้นมาก่อนยืนมือมาประกบมือของคนโปรดและโน้มตัวก้มไปตรงท้องของเธอก่อนจะพูดที่หน้าท้องของเธอไปว่า

“ถ้าแม่หนูเลือกลุงวันนั้น วันนี้เราคงเป็นพ่อลูกกันแล้วนะ”