Home / โรแมนติก / คนโปรดของหมออัยเน่ / ถ้าไม่พอใจเราก็หย่ากัน

Share

ถ้าไม่พอใจเราก็หย่ากัน

Author: Senseimi
last update Last Updated: 2025-03-29 14:20:36

เวลา 02:00 นาฬิกา

แกร๊ก

“พี่หมอกลับมาแล้วเหรอคะ..พี่หมอหิวไหมคะเดี๋ยวหนูจะลงไปอุ่นกับข้าวให้ค่ะ”

พอเขาเปิดไฟในห้องเธอตื่นงัวเงียลุกขึ้นมาถามเขาด้วยความเป็นห่วงทั้งยังช่วยเขาถอดเสื้ออีก ขณะที่เขายืนเซ เขาก็ไม่วายที่จะเอี้ยวตัวไปอีกทางเพื่อที่จะไม่ให้เธอแตะเนื้อต้องตัวเขาก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดว่า

“ไม่ต้องลงไปหรอกดึกขนาดนี้แล้วเธอนอนต่อเถอะ ฉันจัดการตัวเองได้ ไม่ต้องยุ่ง”

พอเขาพูดแบบนั้นเธอถอยและเดินกลับไปนั่งที่ปลายเตียง แต่ก็ยังถามไถ่เขาด้วยความเป็นห่วง

“พี่หมอไม่ควรขับรถกลับบ้านเวลาดื่มนะคะ เกิดพี่หมอเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง วันหลังถ้าพี่จะดื่มพี่หมอโทรหาหนูให้เรียกรถหรือให้เรียกคนขับรถให้มาส่งที่บ้านก็ได้นะคะ”

ฟรึบ!

“เธอเลือกเองทั้งหมดเลยนะคนโปรด ฉะนั้นเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมาสั่งพี่ ถ้าเธอไม่พอใจเราหย่ากันได้ทุกเมื่อเลยนะ เพียงแค่เธอเอ่ยปากมาคำเดียว”

เขาปาเสื้อสูทลงตะกร้าผ้าทั้งยังปรายตามองเธอจากด้านหลังด้วยน้ำเสียงที่ไร้เยื่อใย เธอข่มอารมณ์ตัวเองด้วยการก้มหน้ามือทั้งสองข้างก็ขย้ำผ้าปูที่นอนก่อนจะพูดกลับไปด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“ไม่หย่าค่ะ หนูไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย อีกอย่างพี่หมอก็บอกหนูเองหนิว่าพี่หมอจะเปิดโอกาสให้หนูดูแลพี่หมอ”

“ถ้าเธอทนได้..ก็ทนต่อไปเถอะ!”

เขาเองพยายามข่มอารมณ์ตัวเองเพื่อไม่ให้ตัวเองลงไม้ลงมือกับเธอและไม่อยากทะเลาะกับเธอให้มันรุนแรงไปมากกว่านี้ เขากลับไปเผชิญหน้ากับเธอด้วยแววตาเย็นชา จนเธอรู้สึกเจ็บปวดไปหมดจนอดกลั้นน้ำตาแทบไม่ไหว เธอจึงลุกเดินหนีไปนอนอีกฝั่ง

“หนูง่วงแล้วขอนอนก่อนนะคะ ฝันดีค่ะพี่หมอ”

เขายืนเท้าสะเอวมองแผ่นหลังของเธออีกครั้งก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาและไม่เข้าใจว่าเธอจะดื้อด้านทนอยู่กับเขาแบบนี้ไปทำไม เพราะที่ผ่านมาเขาเย็นชาและไร้หัวใจกับเธอมาโดยตลอดแต่เธอยังคงรักและดูแลเขาไม่เคยบกพร่องในหน้าที่ภรรยาที่แสนดีเลยสักครั้ง ทว่ามันก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาเรียกร้องหรือต้องการ เขาไม่ปฏิเสธเรื่องความสามารถและหน้าตารูปร่างของเธอรวมไปถึงความสัมพันธ์สวาทที่ทั้งคู่ร่วมหลับนอนกันจนเธอตั้งท้องและพอเขารู้ว่าเธอตั้งท้องเขาก็ไม่เคยแตะต้องเธออีกเลย ไม่ใช่ว่าเขารังเกียจเธอ แต่เขาไม่อยากยอมรับความจริงว่าสิ่งที่เธอพูดและแม่ของเขาพูดว่าสักวันเขาชอบเธอ นั้นจึงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เขาจะหลบหน้าและหนีเที่ยวเป็นประจำเพื่อปลดปล่อยราคะในตัวเองออกมา พอหลังจากที่เขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเขาก็ขึ้นมานอนที่เตียงอีกฝั่ง ซึ่งทั้งคู่ก็จะนอนหันหลังให้กันเป็นปกติ พอตกอยู่ในความมืดเธอพลิกตัวหันมามองหน้าเขาโดยที่มือข้างขวาจับหน้าท้องของตัวเองส่วนข้างซ้ายก็ลูบไปแผ่นหลังของเขาราวกับว่านี้คือเวลาครอบครัวที่พ่อแม่ลูกได้ใช้ร่วมกันอย่างที่เธอใฝ่ฝัน ความอ่อนล้าและเจ็บปวดมันเจือสมกันไปจนหัวใจเธอปวดหนึบหน่วงอยู่ในหัวใจพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอจนเผลอหลับไป

เช้าวันต่อมา

คนโปรดยังคงตื่นเช้าเหมือนในทุก ๆ วันขณะที่เธอรีบลงไปทำอาหารมื้อเช้า ก่อนที่เธอจะขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าลงมาซัก สายตาที่สะดุดเห็นว่ามันมีคราบลิปสติกสีแดงที่ติดอยู่บนปกเสื้อของเขา ใจของเธอมันก็ลอยคิดไปว่าผู้หญิงคนนั้นคงได้คลอเคลียกับเขาจนพอใจ ต่างจากเธอที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียตั้งแต่เขารู้ว่าเธอตั้งท้อง เธอแทบจะไม่ได้สัมผัสร่างกายของเขาด้วยซ้ำ สักพักเธอก็รีบลงมาซักเสื้อผ้า กระทั่งเกือบจะเที่ยงหมออัยเน่ก็ตื่นเดินลงมาที่โต๊ะอาหารพอดี

“เดี๋ยวหนูตั้งโต๊ะอาหารให้เลยนะคะ เมื่อกี้หนูเพิ่งตากผ้าเสร็จ เลยไม่ได้ตั้งโต๊ะอาหารไว้รอค่ะ”

“ไม่ต้องหรอก ถ้ามีงานอื่นเธอก็ไปทำงานของเธอเถอะ..แล้วนี่เธอ กินมื้อเช้าหรือยัง”

ขณะที่เขาตักข้าวเขาก็หันไปถามเธอ เธอก็รีบเดินไปเอากับข้าวมาอุ่นก่อนจะหันไปยิ้มให้เขาด้วยความดีใจ

“ยังเลยค่ะ พอดีหนูก็เพิ่งทำงานบ้านเสร็จค่ะ”

“เดี๋ยวเด็กก็ไม่ได้รับสารอาหารครบถ้วนหรอก มานั่งทานด้วยกันสิ”

พอเขาสวนเธอแบบนั้นเธอยิ่งฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิมแววตาก็เป็นประกาย พอเห็นแววตาของเธอเขาถึงกับชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะเมินหน้าหนีไปทางอื่น

“ขอบคุณค่ะ”

“ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นหรอกฉันแค่ไม่อยากรักษาเธอ ถ้าเธอป่วยฉันก็จะโดนแม่บ่นอีก ไม่ได้พิศวาสอะไรเธอหรอกนะคนโปรด”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็นั่งทานข้าวด้วยกัน ก่อนที่เขาจะเอ่ยถามเธอ

“แล้วนี่ หมอนัดเธออีกวันไหนเหรอ”

“พรุ่งนี้ค่ะ พี่หมอจะไปกับหนูไหมคะ”

“ฉันไม่ว่าง ดูแลตัวเองหน่อยแล้วกันท้อง 3 เดือนแล้วหนิ”

ขณะที่คุยกับเธอเขาก็ไม่แม้จะหันมาสบตากับเธอด้วยซ้ำก่อนที่เธอจะก้มหน้าก้มหน้าทานอาหารก่อนจะรีบลุกเดินย่อยที่ห้องนั่งเล่นรอให้เขาทานเสร็จเพื่อเก็บจานไปล้าง หลังจากเสร็จงานบ้านเธอถึงขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปซื้อของข้างนอก

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • คนโปรดของหมออัยเน่   สัมผัสกับความรัก (ตอนจบ)

    ยิ่งเขาห้าม น้ำตาเธอก็ไหลออกมาจนเขาโผล่เข้าไปกอดเธอ เพื่อปลอบใจพลางคิดว่าเขาทำอะไรผิดร้ายแรงต่อเธอหรือเปล่าพอคิดแบบนั้นเขาเองก็รู้สึกเจ็บหัวใจขึ้นมา เธอปาดน้ำตาก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “หนูอยากมั่นใจในตัวพี่หมอกว่านี้อีกหน่อยได้ไหมคะ หนูแค่อยากลองสัมผัสกับความรักที่ค่อย ๆ พัฒนาความสัมพันธ์ ไม่ใช่การเริ่มต้นความที่รวบรัดเหมือนเมื่อก่อน” “แน่นอนค่ะ ขอแค่คนคนนั้นเป็นพี่ พี่ก็จะให้หนูได้สัมผัสความรักเต็มที่ไปเลยค่ะ” เขาลูบหัวเธอเบา ๆ ก่อนจะจับมือเธอสอดเข้าไปข้างในเสื้อเพื่อให้เธอได้สัมผัสกับหน้าท้องแกร่งของตัวเอง จนเธอต้องชักมือออกจากเสื้อของเขาก่อนจะถลึงตาใส่เขาก่อนจะกลั้นขำ “พี่หมอ!” “จะว่าไปพี่มีความลับอีกอย่างที่ยังไม่ได้บอกหนูเลยนะ คือพี่..ชอบรสชาติบนเตียงของหนูทุกครั้งพี่แทบจะคลั่งอยู่แล้วนะคะ รู้ไหมว่าที่พี่ไม่ยอมกลับบ้านพี่ต้องพยายามที่จะข่มอารมณ์ความต้องการของตัวเองเพื่อแกล้งทำเป็นไม่สนใจหนู พอเอาเข้าจริงมันไม่ง่ายเลยนะคะ” เขาโน้มใบหน้าเขามาใกล้ ๆ ต้นคอก่อนจะลากสันจมูกโด่งมาที่ติ่งหูลมหายใจที่ร้อนผ่าวและน้ำเสียงกระเส่าของเขามันก็ยิ่งทำให้เธอขน

  • คนโปรดของหมออัยเน่   จดทะเบียนกับพี่อีกครั้งนะครับ

    สันจมูกโด่งถูไถกับปลายจมูกของเธออย่างหยอกเย้าเขาพูดด้วยน้ำเสียงกระเซ่าทำเอาเธอขนลุกซู่รู้สึกหัวใจวาบหวิวตื่นเต้นขึ้นมาจนเขาจับได้ นิ้วเรียวยามจึงสอดนิ้วเข้าไปในเสื้อคลุมสัมผัสกับผิวเนียนลูบไลไปทั่วแผ่นหลังของเธอ จนเธอกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากลมหายใจของทั้งคู่ก็เริ่มติดขัดหายใจแรงและถี่ขึ้นเรื่อย ๆ “น้องโปรดให้โอกาสพี่ได้ไหมครับ พี่รักหนูนะ” เธอรู้สึกเขินจนเลือกที่จะไม่ตอบเอาแต่กับเอาแต่ก้มหน้าจนเขาเชยคางเธอขึ้นมาก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากันแววตาที่ดูอ่อนโยนของเธอทำให้เขาฉีกยิ้มก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ริมฝีปากหนาประกบริมฝีปากบางซึ่งการขบเม้มของเขาเต็มไปด้วยความรุนแรงและความปรารถนา ริมฝีปากของเขาขบริมฝีปากของเธออย่างแนบแน่นขณะที่ลิ้นสากสัมผัสกับลิ้นของเธออย่างโหยหาทั้งคู่ค่อย ๆ เพิ่มระดับความร้อนแรงมากขึ้น ทันใดนั้นเสียงเรียกลูกชายก็ดังขึ้นขัดจังหวะทั้งคู่ อาจ้า..จ้ะ “ทะเล/ทะเล” ทั้งคู่ผละออกจากกันก่อนที่เขาจะใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำลายข้างริมฝีปากบาง จนเธอก้มหน้าด้วยความเขินอายและไม่กล้าสบตากับเขา เขาจึงจับมือเธอเดินไปหาลูกชายและแม่ของเขา “หนูโปรดเปลี่ยนใจยังทันนะลูก ผู้ชายไม่ได

  • คนโปรดของหมออัยเน่   พี่รักหนูจริง ๆ นะครับ

    “มองน้องขนาดนี้ ระวังตาจะบอดนะอัยเน่” เขาหลุดหัวเราะก่อนจะส่งยิ้มและตอบผู้เป็นแม่โดยที่ตายังคงจ้องมองไปที่เธอ ที่วันนี้สวมชุดทูพีช สีน้ำตาลเข้มโดยที่เสื้อคลุมซีทูสีขาวบาง ๆ คลุมไว้อีกชั้นแต่นั่นมันก็ทำให้เขาคลั่งเธอจะตายอยู่แล้ว “สวยขนาดนี้ก็ต้องมองสิครับแม่” “จ้ะ ตอนมีไม่เห็นค่า แม่นี่สมน้ำหน้าลูกจริง ๆ นะอัยเน่” “แม่..” กรี๊ดดด “อร้ายยย…ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย” “เสียงใครคะเหมือนจะขอความช่วยเหลือเลยค่ะ” พวกเขาที่ได้ยินต่างก็ชะเง้อมองไปทางต้นเสียงว่าเกิดอะไรขึ้น ซึ่งเสียงโว้ยวายกรีดร้องที่ห้องพักหลังหนึ่งก็ยิ่งทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจเท่าไรนัก “พวกลูกเดินไปดูหน่อย เพื่อลูก ๆ จะช่วยอะไรพวกเขาได้ เดี๋ยวแม่ดูทะเลให้เอง” “งั้นแม่พาทะเลเข้าไปในบ้านพักก่อนนะครับ” แม่พยักหน้าและอุ้มหลานเข้าไปในบ้านพัก ทั้งสองคนก็มองหน้ากันก่อนที่เธอจะเดินจับมือเขาเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น “เราไปดูกันเถอะค่ะ” เขาที่เห็นว่าเธอเดินจับมือใจก็เต้นถี่รัว ๆ ก่อนจะเดินไปทางต้นเสียง ซึ่งพอเขาเห็นภาพว่ามีผู้ใหญ่หลายคนยืนล้อมวงรอบตัวเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 4 ขวบนอนแน่นิ่ง หน้าเริ่มถอดสีดูซีดเซียว

  • คนโปรดของหมออัยเน่   รางวัล

    “เสียงอะไร..ดึกดื่นขนาดนี้แล้วใครทำอะไรอยู่อีกนะ” เธอที่นอนไม่หลับเพราะได้ยินเสียงด้านนอกเหมือนมีใครทำอะไรอยู่บางอย่าง ด้วยความหงุดหงิดและอยากรู้เธอจึงแอบไปเปิดม่านส่องหน้าต่างมองดูซึ่งภาพที่เห็นคือเขากำลังว่ายน้ำอยู่ที่สระ เธอจึงพึมพำออกมาก “เกิดคึกอะไรของพี่เนี่ย! มันจะห้าทุ่มแล้วยังไปว่ายน้ำตากหมอกอีก” หลังจากนั้นเธอก็เดินกลับไปนอนที่เตียงนอนก่อนจะถอนหายใจพลิกตัวไปมาเพราะเป็นห่วงกลัวว่าเขาจะป่วย จนสุดท้ายเธอก็อดไม่ได้จึงเดินไปหาเขาที่สระว่ายน้ำ ตึก ตึก “พี่อัยเน่!” “อ้าว..หนูยังไม่นอนอีกเหรอคะ” เขากระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนแกล้งทำเป็นเพิ่งเห็นเธอ ซึ่งเธอก็ยืดกอดอกทำหน้าหงุดหงิดใส่เขา “รีบขึ้นมาได้แล้วค่ะ พี่จะมาว่ายน้ำอะไรตอนนี้คะ” “พี่แค่เหนื่อย ๆ น่ะอยากผ่อนคลาย ขอว่ายต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอคะหรือว่าพี่เสียงดังจนไปรบกวนหนู” “แต่พี่ว่ายมาเกือบยี่สิบนาทีแล้วนะคะ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกขึ้นมาได้แล้วค่ะ” เขาว่ายน้ำมาฝั่งเธอก่อนจะใช้คางเกยขอบสระ และยิ้มแป้นทำตาละห้อย ส่วนเธอก็เปลี่ยนท่ามาเป็นยืนเท้าสะเอว “จะขึ้นหรือไม่ขึ้นคะ!” “ขึ้นครับ พี่ขอผ้าขนหนูหน่อยได้ไหมครับ”

  • คนโปรดของหมออัยเน่   งอน

    พอเขาพูดจบเขาก็ประคองใบหน้าก่อนจูบเธอปากเธออย่างคนโหยหารสชาติจูบที่แสนหอมหวาน เธอที่ยังหงุดหงิดและย้อนคิดถึงอดีตอยู่ก็ไม่ทันตั้งตัวเมื่อถูกลิ้นสากซุกซนสำรวจโพรงปาก รสชาติที่น่าหลงใหลนี้แม้เธอเองจะรู้สึกดีไม่ต่างจากเขาแต่เธอก็พยายามข่มความต้องการของตัวเองและคิดว่าสถานที่มันไม่เหมาะสมและเขาก็ไม่ควรทำอะไรในที่แบบนี้เธอจึงออกแรงผลักอกแกร่งของเขาอย่างแรง จนเขายอมถอนจูบและมองหน้าเธอด้วยความรู้สึกเสียดายแต่ก็ไม่อยากบังคับเธอไปมากกว่านี้ “อย่าทำแบบนี้ค่ะ คนโปรดไม่ชอบ!” “ทำไมรสชาติจูบของพี่มันสู้ไอ้อาจารย์นั่นไม่ได้เลยเหรอ” “พี่อัยเน่พอเถอะค่ะ คนโปรดจะไปหาลูกแล้วเรื่องนี้เอาไว้ค่อยคุยกันนะคะ” “คนโปรด!” เขาจับมือเธอไว้ ก่อนที่เธอจะสะบัดมือและเดินกลับไปที่โต๊ะ ซึ่งเขาขยี้ผมตัวเองก่อนจะถอนหายใจด้วยความท้อใจและเดินตามเธอไปติด ๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งตรงข้ามกัน แม่สังเกตเห็นว่าสีหน้าของเธอไม่ค่อยดีเท่าไรจึงถามเข้าด้วยน้ำเสียงที่เข้ม “ตาอัยเน่ไปตามน้องถึงไหนทำไมนานจัง อาหารมาเสิร์ฟจนจะเย็นหมดแล้ว รีบมานั่งทานข้าวกันเถอะ” เขาเหลือบมองเธอก่อนจะตอบแม่กลับไป ซึ่งแม่เขามองดูสีหน้าของทั้งคู่

  • คนโปรดของหมออัยเน่   คนแรกที่มีสิทธ์

    (มารหัวใจกูจริง ๆ นะมึง) หลังจากที่เขาวางสายวิทย์ไปแล้วนั้นเขาก็เหมือนคิดอะไรได้ จึงหยิบมือถือตัวเองมาขึ้นมาถ่ายรูปแม่ลูก ก่อนจะเซลฟี่ตัวเองพร้อมคนโปรดและทะเล เข้าโน้มตัวเข้าไปนอนใกล้ ๆ เธอ ก่อนที่ใบหน้าของทั้งสองคนจะแนบชิดกันมาก ๆ เขาฟังเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเธอจากนั้นก็เอาใบหน้าเข้าไปแนบชิดแก้มเนียน ก่อนจะถ่ายรูปเก็บไว้และขยับมานอนอีกฝั่งโดยให้ทะเลเป็นคนนอนกลาง แต่มือหนาก็โอบกอดเอื้อมมาจับมือของเธอก่อนจะเผลอหลับไป คนโปรด เธอลืมตาขึ้นมามองเขาขณะที่กำลังหลับอยู่ ซึ่งทุกการกระทำของเขาเธอรู้สึกตัวตั้งแต่ที่เขาห่มผ้าให้เธอแล้ว แม้ว่าภายในใจเธอจะรู้สึกมีความสุขที่เขาดูแลเธอและลูกอย่างที่เธอเคยใฝ่ฝัน แต่ตั้งแต่วันที่ลูกของเธอได้ลืมตาดูโลกความคิดของเธอมันก็ได้เปลี่ยนแปลงไป “ไม่นะ ไม่ พี่หมอไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวหนูกับลูกทั้งนั้น” “เอาลูกมาหนูมา เอามา!” “คนโปรด คนโปรด” หืออ เธอสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายก็รีบมองไปรอบ ๆ เพื่อที่จะหาลูกชายของเธอก่อนจะจับแขนเขาเขย่า “ทะเลอยู่ไหนคะพี่อัยเน่” “แม่เพิ่งพาทะเลออกไปรับลมเมื่อกี้ครับ หนูฝันร้ายเหรอ” เธอยังคงหายใจอย่างเหนื่อยหอบ เหง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status