ตอนที่44เขาไม่ใช่เขา

จากนั้น ซูหว่านก็หันไปถามท่านป้าด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น

"ถ้าอย่างนั้นท่านป้า ท่านมีแบบเดียวกันนี้ในสีชมพูสำหรับอาอวี่ไหมคะ"

ท่านป้ารีบยิ้มตอบกลับด้วยความร้อนรน

"มีๆ ข้ามี สีชมพูกำลังสวยเลยค่ะ" พร้อมกับหยิบเสื้อสีชมพูที่คล้ายกันมาวางบนโต๊ะ "นี่ค่ะ เสื้อสีชมพูสวยๆ สำหรับเด็กสาว"

อาอวี่ ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ยิ้มกว้างจนตาเป็นประกาย เห็นเสื้อสีชมพูที่ตนเองชอบมากก็ยิ่งดีใจ

"ขอบคุณค่ะท่านยาย" อาอวี่พูดด้วยเสียงเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความสุข

ซูหว่าน พยักหน้าและยิ้มให้เด็กๆ ก่อนจะพูดอย่างอ่อนโยน

"อย่างนั้นเอาสองตัวนี้เลยค่ะ ขอบคุณท่านป้ามากๆ เลย"

ท่านป้ารับเงินจากซูหว่านอย่างมีความสุข พร้อมพูดพลางยิ้มให้

"ขอบคุณมากนะเจ้าคะ นี่ก็เป็นเกียรติของร้านข้ามากที่ได้ให้บริการท่านหญิง ไว้คราวหน้าอย่าลืมแวะมาอีกนะ"

ซูหว่าน หันไปมองเด็กๆ ที่ยืนยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะเอ่ยเสียงนุ่ม "พวกเราไปบ้านไปลองเสื้อกันเถอะ ลูกๆ จะได้สวยน่ารักกันแล้วนะ"

“ท่านแม่ครับท่านยายใจดีขนาดนี้ทำไมร้านใหญที่เราไปครั้งแรกถึงไม่ใจดีเหมือนยท่านยาย”

ซูหว่านยิ้มกับความสังสัยของอาเยวี่ยน

“ร้านที่เขาสามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเองบางครั้งก็ไม่ต้อง