บทที่7

วันศุกร์สุดสัปดาห์ใคร ๆ ต่างก็ล้วนกันพาดีใจเพราะพรุ่งนี้จะได้หยุดพักผ่อนร่างกายหรือจะได้ใช้ชีวิตในวันหยุดกับครอบครัว ซึ่งต่างจากนางเอกของเรื่องนี้ที่จะต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวเพราะนี่จะครบหนึ่งอาทิตย์แล้วที่แฟนหนุ่มของเธอหายหน้าไปแถมยังติดต่อไม่ได้ และอีกอย่างไม่ใช่เพียงแค่แฟนหนุ่มที่หายหน้าไป เพื่อนสาวของเธอเองก็ด้วยที่ช่วงนี้ไม่ยอมรับสายของเธอเลย เรื่องนี้มันยิ่งทำให้เธอสงสัยว่าทั้งคู่หายไปไหน เพราะตั้งแต่ที่เธอโทรไปวันนั้นก็ไม่ได้รับรู้สารทุกข์สุกดิบของทั้งคู่อีกเลย

"นี่แกรู้ไหมว่านังแพรที่อยู่แผนกบริการลูกค้าน่ะ จับได้ว่าเพื่อนของมันแอบไปเล่นชู้กับผัวของตัวเองคาคอนโดกลางวันแสก ๆ เลยนะ"

"ฮะ จริงเหรอ แล้วนังแพรทำยังไงกับสองคนนั้นบ้าง"

"ก็อาละวาดน่ะสิ คบกับผัวมาตั้งหลายปีแถมมาจับได้ว่าเพื่อนของตัวเองเป็นชู้กับผัวอีกมีหรือที่นางแพรจะทนได้"

"แบบนี้นังแพรก็น่าสงสารแย่เลยสิ ที่ผัวตัวเองกับเพื่อนรวมหัวกันแทงข้างหลังแบบนี้"ลดาแอบฟังสองสาวขาเม้าท์ของบริษัทซึ่งมาแอบเม้าท์เรื่องคนอื่นภายในห้องน้ำกันอย่างสนุกปาก นี่ถ้าเธอไม่เดินมาเข้าห้องน้ำก็คงไม่ต้องมาเจอขาเม้าท์เรื่องชาวบ้านอย่างสองคนนี้ แต่จะว่าไปเรื่องที่เธอได้ยินจากสองคนนี้ แพรผู้หญิงเซลส์สาวทำงานอยู่โชว์รูมรถของบริษัทนี้ก็น่าสงสารเป็นอย่างมาก ตัวเองจะต้องมารู้ว่าทั้งสามีและเพื่อนของตัวเองต่างพากันสวมเขาให้ นึกแล้วก็เห็นใจลูกผู้หญิงด้วยกัน

เมื่อเห็นว่าเสียงของสองสาวขาเม้าท์เงียบไป ลดาซึ่งแอบอยู่ในห้องน้ำก็รีบเปิดประตูโผล่หน้าออกมาก็เห็นว่าไม่เจอแม้แต่เงาของผู้หญิงสองคนนั้นแล้ว แต่กลับไม่ใช่อย่างที่เธอคิดเมื่ออยู่ ๆ ประตูห้องน้ำก็เปิดออกพร้อมกับร่างของสองสาวที่เดินเข้ามาใหม่เพราะดันลืมของเอาไว้ที่เคาร์เตอร์ล้างมือ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ลดาก้าวขาเดินออกมาจากห้องน้ำซึ่งอยู่ด้านในพอดี

"ว้าว ดูสิเราเจอใครด้วย น้องลดาคนสวยนี่เอง"สายตาแพรวพราวของทั้งคู่มองมาที่ร่างลดาด้วยความอิจฉาเพราะตั้งแต่มีลดาเข้ามาทำงานที่เดียวกับพวกเธอ ก็ทำให้พวกผู้ชายซึ่งในตอนแรกมารุมตอมพวกเธอกลับไปตามตอแยลดาแทน ซึ่งสร้างความคับแค้นให้กับพวกเธอเป็นอย่างมาก จากที่กลายเป็นจุดสนใจของชายภายในบริษัทกลับต้องมาแห้งเหี่ยวเฉาเพราะไม่มีใครหันกลับมามองแม้แต่สักคนเดียว

"สวัสดีค่ะพี่ ๆ"ถึงแม้ว่าไม่อยากจะยกมือไหว้แต่เมื่อเจอคนอาวุโสกว่าก็จะต้องจำยอมใจกระทำ

"สวัสดีจ้ะ มาเข้าห้องน้ำนานแล้วเหรอจ๊ะ"เพราะถ้าเข้ามานานแล้วแสดงว่าสิ่งที่เธอเม้าท์กันสนุกปากในเมื่อครู่คนที่ยืนอยู่ก็ต้องได้ยิน

"ก็สักพักแล้วค่ะ"

"ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าน้องลดาได้ยินในสิ่งที่พี่ทั้งสองคนคุยกันใช่ไหมจ๊ะ"สองขาเม้าท์เดินเข้ามาใกล้อย่างกระชั้นชิดจนลดาต้องถอยหลังหนีด้วยความกลัว สายตาสั่นไหวมองสองสาวเข้ามาใกล้พร้อมกับขยับถอนหนีจนแผ่นหลังติดชิดกับผนังเย็นเฉียบภายในห้องน้ำ

"พี่ถามว่าน้องลดาได้ยินในสิ่งที่พูดใช่ไหมจ๊ะ"ปลายเล็บถูกแต่งให้แหลมคมจิกเข้าบริเวณแก้มขาวจนเป็นรอยจนรู้สึกเจ็บแสบ ผิวหนังของเธอจะต้องถลอกแน่ ๆ ลดาคิดอย่างนั้น สาเหตุที่ทั้งสองคาดคั้นเธอแบบนี้ก็เพราะว่าทางบริษัทไม่มีนโยบายให้ลูกน้องต่างพากันนินทาคนภายในที่ทำงานเดียวกันนั่นเอง

"ได้ยินค่ะ"ดวงตากลมโตของอีกฝ่ายถลนออกมาจนน่ากลัวของหนึ่งในสองทำให้ลดาต้องยอมรับความจริงอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้แต่เมื่อเธอตอบความจริงไปแรงจิกตรงใบหน้าก็เพิ่มแรงขึ้นไปอีก

"ถ้าน้องได้ยิน ก็ควรรู้เอาไว้นะคะ ว่าเรื่องนี้ไม่ควรเอาไปเล่าต่อให้ใครฟัง เพราะขืนมีคนรู้เรื่องนี้อีกมันก็คงจะต้องออกมาจากปากของน้องไม่ใช่จากของพวกพี่ เข้าใจที่พี่พูดใช่ไหมคะน้องลดา"ลดาพยักหน้าขึ้นลงด้วยความเข้าใจ แต่ถึงอย่างไรเรื่องแบบนี้เธอคงไม่กล้าเอาไปพูดให้ใครฟัง เพราะมันไม่ใช่เรื่องของเธอและอีกอย่าง คนที่ถูกกระทำอย่างแพรจะต้องเสียหายถ้าหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป

"แต่จะว่าไปแล้ว นังแพรก็น่าสงสารนะคะที่ผัวแอบเป็นชู้กับเพื่อนสนิท แต่ดีหน่อยที่นังแพรมันจับได้มันก็เลยหายโง่ ไม่เหมือนกับใครบางคนที่แฟนของตัวเองแอบไปสวีทหวานกับเพื่อนตัวเองอยู่บ่อย ๆ แต่ก็ยังโง่ไม่รู้อะไร"สายตาของผู้หญิงคนนั้นมองมาที่ลดาด้วยความเย้ยหยัน เหมือนกับต้องการจะบอกอะไรผ่านสายตาที่สื่อมา สิ่งที่เธอเห็นเต็มตาเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมามันทำให้เธอนั้นรู้สึกสมเพชผู้หญิงตรงหน้าที่ยืนตัวสั่นเหมือนกับลูกนก

"พี่จะบอกอะไรให้น้องได้รู้นะคะว่า ต่อให้เรากับแฟนจะคบกันมานานแค่ไหน หรือจะรักกันมากเท่าไหร่ แต่ถ้าเขาได้ไปเจอคนที่เติมเต็มความสุขให้เขาได้ ไปเจออะไรที่มันเร่าร้อนยิ่งกว่า เขาก็เลือกที่จะไปหาของสิ่งนั้นอยู่ดี จำคำที่พี่บอกเอาไว้นะคะน้องลดาคนสวย"

"..."

"แล้วพี่จะบอกอะไรน้องอีกอย่างนะ เพื่อนสนิท บางคนไม่ได้มาเป็นมิตร แต่มันจะมาในรู้แบบมิตรที่ซ่อนศัตรูเอาไว้ด้านในต่างหาก ถ้าไม่อยากโง่ ก็ดูเพื่อนและแฟนของน้องเอาไว้ให้ดีนะ พี่เตือนด้วยความหวังดี"ถึงแม้ว่าเธอทั้งสองจะไม่ชอบลดา แต่นิสัยของลดาอย่างที่รู้ ๆ เธอไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใครแม้แต่เธอทั้งสองคน บางครั้งยังใจดีซื้อขนมมาฝากพวกเธอสองคนอีก

"ขอโทษด้วยนะที่ทำให้ตกใจ"เล็บเรียวปล่อยออกความแสบตรงที่ใบหน้าทำเอาลดาถึงกับน้ำตาคลอ สายตาเธอจะมองแผ่นหลังของสองสาวที่เดินออกไป สมองของเธอกลับคิดถึงเรื่องที่ผู้หญิงคนนั้นพูด เหมือนกับว่าเธอกำลังจะบอกบางสิ่งบางอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นเห็นให้เธอได้รู้ ถ้าย้อนคิดตามในสิ่งที่ได้ยินก็ขอภาวะนาอย่าให้มันเป็นเช่นนั้นเพราะหัวใจดวงน้อยคงจะรับความเจ็บปวดที่ครั้งยิ่งใหญ่ไม่ได้ ความรัก ความภักดีที่ทุ่มเทให้ มันมากเกินกว่าจะรับไหวถ้าต้องมารู้ว่าเพื่อนและแฟนที่คบกันมาหลายปีร่วมมือกันหนักหลังเธอได้อย่างเจ็บปวดแสนสาหัส

สองขาไร้เรี่ยวแรงเดินเข้ามาในแผนก ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้อย่างคนอ่อนล้า ตอนนี้เธอไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร คำพูดของรุ่นพี่ภายในห้องน้ำมันยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอไม่จางหาย

"เป็นอะไรไปลดา"กุ้งนางที่กลับมาจากเอาเอกสารไปให้ผู้จัดการเซ็นเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง สายตาของกุ้งนางจ้องสีหน้าของลดาซึ่งดูไม่มีความสุขเอาเสียเลย

"พี่กุ้งนางคะ"

"ว่ายังไงคะ"

"ถ้าวันหนึ่งเรามารู้ว่าเพื่อนและแฟนของเราแอบเป็นชู้กัน เราจะทำยังไงดีคะ"ถามออกมาอย่างคนเหม่อลอย ตอนนี้สมองน้อย ๆ ไม่รับรู้อะไรอีกต่อไปในใจนึกกลัวว่าทุกอย่างจะเป็นจริงในสิ่งที่เธอคิด

"ลดาถามแบบนี้หมายความว่าไงหรือแฟนกับเพื่อนของลดา"กุ้งนางมีสีหน้าตกใจ ก่อนที่จะระบายลมหายใจของตัวเองออกมา 

"เปล่าหรอกค่ะ ลดาก็แค่ถาม"

"แล้วไป ถ้าเป็นพี่นะถึงจะเป็นเพื่อนสนิทพี่จะตบอินังผู้หญิงให้เลือดกบปาก ส่วนไอ้ผู้ชายชั่วพี่จะกระทืบให้หนอนของมันสูญพันธุ์ หน็อย มีเราเป็นแฟนอยู่แล้วแท้ ๆ ยังจะกล้าไปยุ่งเกี่ยวกับคนอื่นอีก ส่วนอีผู้หญิงก็เหมือนกัน รู้ทั้งรู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นแฟนเรา ถ้าพี่เจอคนแบบนี้พี่จะตบให้ตายคามือเลย"กุ้งนางพูดออกมาจนทำให้ลดขาเห็นภาพเป็นฉาก ๆ แล้วถ้าหากว่าเธอเห็นเพื่อนรักและแฟนหนุ่มของตัวเองกำลังมีความสุขอยู่บนเตียง เธอล่ะจะทำเช่นไรดี