ตอนที่ 5
——————————
เครื่องบินลำหรูแลนดิ้งสู่สนามบินส่วนตัวประเทศอิตาลี ก่อนที่ร่างสูงใหญ่กำยำของเฮย์เดน เลย์น ลีเรนโซ จะปรากฏตัวเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี เขากลับมาอย่างเงียบที่สุด ขนาดเพื่อนสนิทยังพึ่งรู้เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว
"ไอ้นี่ ไหนบอกไม่มา"
คนในสายพูดขึ้นหลังจากรับรู้ว่าตอนนี้เพื่อนเขาอยู่อิตาลีแล้ว ถึงจะรู้มาสักพักว่ามันจะกลับมา แต่ก็ไม่คิดว่าจะมาก่อนงานสำคัญที่รัสเซีย
"กูแค่เปลี่ยนใจ"
"อืม เจอกัน" เคลย์ตันเตรียมเคลียร์งานออกไปเจอเพื่อนสนิทก่อนจะโดนเบรกไว้ก่อน
"ไม่ต้อง กูกำลังจะไปหาน้องมึง" เฮย์เดนบอกตามจริง เขาไม่เคยปกปิดหรือโกหกว่ารู้สึกอะไรและคิดยังไงกับน้องสาวของเพื่อน
"เออก็ดี ที่ผ่านมากูอึดอัดจะตายห่า น้องกูร้องห่มร้องไห้หาแต่มึง"
"แอลยังรู้ตอนนี้ไม่ได้"
เฮย์เดนเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ในหัวสมองกำลังวุ่นวายไปหมด วันนี้แค่จะไปตามดูเธอก็เท่านั้น
"งั้นแล้วแต่มึงเลย เดี๋ยวกูบอกไอ้เซนต์ให้เอง"
แอลลี่เป็นน้องสาวที่เขาปกป้องดูแลจากกลุ่มศัตรูที่จ้องเล่นงานน้องอยู่ แต่เรื่องส่วนตัวโดยเฉพาะเกี่ยวกับเฮย์เดน เขาไม่อยากก้าวก่ายและค่อนข้างมั่นใจในตัวเพื่อนสนิทพอสมควร
"ขอบใจ เจอกันที่รัสเซีย" เฮย์เดนกดวางสาย ก่อนที่ลูกน้องคนสนิททั้งสองคนจะเดินเข้ามาถามอีกครั้ง
"นายไม่ไห้ผมตามไปจริงๆ เหรอครับ" ริกเกอร์
"อืม ไม่ต้อง เดี๋ยวกูกลับมา"
ในตอนนี้เขาไปคนเดียวย่อมดีกว่าการมีลูกน้องคอยตามติดเพราะมันยิ่งเรียกความสนใจจากบุคคลอื่น อีกอย่างช่วงนี้บริกซ์ตันคอยวนเวียนอยู่ใกล้ๆ แอลลี่ มันอาจจะสังเกตเห็นได้
เขาบินมาอิตาลีเพื่อมาเจอเธอก่อนจะกลับรัสเซียในวันพรุ่งนี้ เพียงแค่แวะมาดูให้เห็นกับตาว่าผู้หญิงของเขายังปลอดภัยดีตามที่ลูกน้องได้รายงานไว้
แต่เพียงคิดว่าจะไปเจอ หัวใจแข็งแกร่งของเขาก็กระตุกวูบไหวและเต้นแรงแทบบ้า
...
ปาร์ตี้งานวันเกิดครบรอบ 25 ปีของแอลลี่
เพ้นท์เฮ้าส่วนตัวสุดหรูชั้นบนสุดของโรงแรมระดับโลกอย่างคาสเซียส ในตอนนี้เต็มไปด้วยนักธุรกิจและเซเลปไฮโซ นักแสดง นายแบบ นางแบบมาร่วมสนุกด้วยกัน
ด้วยความเป็นส่วนตัวสูงบริเวณห้องของเธอก็กินพื้นที่ไปเกือบครึ่งชั้น ส่วนอีกฝั่งเป็นของพี่ชายที่เป็นส่วนตัวไม่แพ้กัน ปาร์ตี้จัดเต็มแบบครบครันทั้งแสง สี เสียง เครื่องดื่มสารพัดอย่าง แต่ยกเว้นสารเสพติดและการมั่วเซ็กซ์เพราะเจ้าของงานอย่างเธอไม่ปลื้มเอาซะเลย
ร่างอรชรอวบอิ่มอยู่ในชุดตัวจี๊ดตัวแม่ตามสไตล์ความชอบของเธอ เดรสสั้นรัดรูปเปลือยแผ่นหลังบาง ปกปิดจุกหน้าอกและสะโพกอวบอิ่มลงมาถึงขาอ่อน ผมยาวสีบลอนทองปล่อยเป็นวอลลุ่ม ใบหน้าสวยหวานและเซ็กซี่ดึงดูดสายตาได้ในเวลาเดียวกัน
รอยยิ้มหวานจนเห็นแก้มบุ๋ม ขยิบตาส่งสัญญาณให้ดีเจชื่อดังหยุดเพลง แชมเปญขวดใหญ่ถูกเปิดออกโดยหญิงสาวที่ยืนขึ้นบนโต๊ะกลางงานปาร์ตี้ แชมเปญพุ่งออกจากปากขวดไหลซึมโดนชุดจนเปียกเธอก็ไม่สนใจมัน
เสียงร้องเรียก โห่ร้องยินดีพร้อมๆ กับเสียงเพลงดังกระหึ่มขึ้นอีกครั้ง
แอลลี่โชว์ลีลาแดนซ์สุดเซ็กที่กับกลุ่มเพื่อนสนิทตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยอย่างณิชาและเกรซ นางแบบและดีไซน์เนอร์สุดสวย ทั้งเจ้าของและแขกที่มาร่วมงานต่างก็สุดเหวี่ยงไม่แพ้กัน
"แอลเบาๆ หน่อยก็ได้" ณิชาเอ่ยปรามเมื่อเห็นแอลลี่กระดกดื่มแชมเปญทั้งขวดแล้วกลืนไปหลายอึก
"แอลมันคอแข็งจะตาย ไม่ต้องห่วงหรอกน่า" เกรซขยิบตาใส่ณิชา
หากพูดถึงเรื่องแอลกอฮอล์ แอลลี่คอแข็งที่สุด ถัดมาก็คือเกรซ และคนคออ่อนที่สุดก็คือณิชาที่ไม่เคยอยู่จนจบปาร์ตี้เพราะเมาจนหลับไปก่อนแทบทุกงาน
"ไม่เป็นไรจ้ะที่รัก สนุกกันเถอะ วู๊ววว!..." แอลลี่บีบแก้มณิชาเบาๆ ส่งจุ๊บให้ก่อนจะกระดกแชมเปญอีกครั้ง
"ไม่น่าปล่อยคามิลกลับไปก่อนเลย" ณิชาบ่นอุบอิบคนเดียวเบาๆ อย่างน้อยจะได้มีเพื่อนผู้ชายที่สนิทมากๆ และเชื่อใจอยู่ด้วยสักคน
"ห่วงตัวเองก่อนเถอะย้ะ หน้าแดงขนาดนี้ดื่มไปกี่แก้วแล้วเนี่ย หื้ม…" เกรซเองก็อดมันเขี้ยวเพื่อนไม่ได้ บีบแก้มนุ่มอีกข้างของณิชา
"ณิชา ไม่ไหวบอกแอลนะ จะพาไปนอนก่อน คิคิ" แอลลี่หยอกเพื่อนอย่างเอ็นดู
ณิชาเหมือนแม่ที่คอยเป็นห่วงนั้นนี่อยู่ตลอด แต่ตัวเองนั่นแหละอ่อนสุด ส่วนเกรซก็คือพี่สาวตัวจี๊ดที่ตามใจและเห็นดีเห็นงามไปหมด ส่วนคามิลนี่ตัวพ่อเลย เอาเรื่องสุดๆ ดีนะที่นายนั่นขอตัวกลับก่อน
"แอลครับ"
ชายหนุ่มคนมาใหม่เดินเข้ามาทักทายพร้อมกับของขวัญในมือ รอยยิ้มร้ายปรารถนาต่อความสัมพันธ์กับหญิงสาวเป็นอย่างมาก
"อ่า ลูคัส มาด้วยเหรอคะ แอลไม่ยักรู้" ดวงตาสวยมองอย่างรู้ทันสายตาคนตรงข้าม
"ขอโทษที่มาช้านะ พอดีผมติดประชุมอยู่" ลูคัสเอ่ยบอกพร้อมกับรวบกอดหญิงสาวหอมแก้มทั้งสองข้างเป็นการทักทาย
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ"
แอลลี่ขืนตัวเองออกห่าง ยกไหล่อย่างไม่ใส่ใจว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะมาหรือไม่ เพราะเธอไม่ได้สนใจเขาอยู่แล้ว
"ชอบจัง สุขสันต์วันเกิดนะครับ" ลูคัสเอ่ยบอกตรงๆ ตามใจคิด ชอบมากในความเย่อหยิ่งของเธอ ยิ่งทำให้เขาอยากค้นหาและเอาชนะ
"ขอบคุณค่ะ"
หญิงสาวเอ่ยขอบคุณโดยไม่สนใจของขวัญสักนิด แต่กลับหยิบแก้วไวน์จากพนักงานเสิร์ฟที่เดินผ่านมาพอดีขึ้นดื่ม
ลูคัสฉวยโอกาสเผลอของแอลลี่ แย่งแก้วไวน์ที่เธอพึ่งดื่มรวดเดียวจนหมด แล้วรวบรัดหญิงสาวประกบปากจูบเธอทันที
วินาทีนั้นภาพในอดีตของเธอปรากฏขึ้นในหัว...
แอลลี่รีบผลักออกแล้วง้างมือตบหน้าลูคัสอย่างจังที่กล้ายุ่มย่ามกับเธอขนาดนี้
เพี๊ยะ!!
"ออกไป เดี๋ยวนี้!" แอลลี่เอ่ยปากไล่ แววตาแข็งกร้าวด้วยความโกรธและสั่นระริกสับสนในเวลาเดียวกัน
ทางด้านเพื่อนสนิททั้งสองคนก็รีบแยกตัวแอลลี่ออกมาและคนอื่นๆ ก็ช่วยไล่ลูคัสออกไปจากงาน
เหมือนจะปล่อยตัวแต่ไม่ใช่เลย เธอไม่เคยจูบใครและไม่ให้ใครมาจูบด้วย มากสุดก็แค่กอดหอมแก้มทักทายเท่านั้น
หญิงสาวออกมานั่งเงียบๆ ด้านนอกระเบียงริมสระว่ายน้ำส่วนตัว ภาพในอดีตยังคงฉายอยู่ในหัวซ้ำไปซ้ำมา
วันเกิดตอนอายุ 18 ปี…
เพื่อนร่วมห้องทุกคนต่างมาร่วมงานวันเกิดของเธอ รวมทั้งพี่ชายและเพื่อนพี่ชายด้วย ชายหนุ่มวัย 23 ปีทั้งสามคนนั่งรวมกลุ่มกับลูกน้องคนสนิทอยู่อีกฝั่งหนึ่งภายในงาน
หลังจากเป่าเค้ก เพื่อนผู้ชายที่แอบชอบก็เข้ามาสารภาพแล้วหอมแก้มเธอ คนทั้งงานเอ่ยแซวด้วยความเอ็นดูไม่เว้นแม้กระทั้งพ่อกับแม่ของเธอด้วย
แต่ยกเว้นอยู่คนหนึ่ง สายตาคมดุดันจ้องเขม็งไปยังน้องสาวของเพื่อนพลางกำมือเข้าหากันแน่น
"กูชอบน้องมึง" เสียงเข้มเอ่ยจริงจัง
"ฮะ..." เคลย์ตันที่กำลังพูดคุยกับเซนต์อยู่ถึงกับอึ้ง
"มึงว่าไงนะ" เซนต์เองก็เช่นกัน รู้ว่าเป็นคนตรงๆ แต่ไม่คิดว่าจะตรงขนาดนี้
สองคนมองตามหลังเพื่อนออกไปอย่างงงๆ เพราะมันพูดจบแล้วมันก็ลุกออกไปทันที
หญิงสาวหลบจากเสียงเอ่ยแซวและความวุ่นวายออกมานั่งเงียบๆ อยู่ในสวนบริเวณสระน้ำ จะแซวก็ได้อยู่แต่มันมากเกินไปก็ทำให้เธอรำคาญใจ
"อ้าว พี่เฮย์เดน"
เสียงใสเอ่ยเรียกเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ยืนพ่นควันบุหรี่อยู่อีกมุมหนึ่ง เธอฉีกยิ้มกว้างขณะกำลังเดินเข้าไปหาแต่สายตาคมกริบที่มองมาทำให้เธอหยุดเดิน
โมโหอะไรมานะ ทำไมต้องทำหน้าโหดใส่ด้วย เธอบ่นพูดคนเดียวเบาๆ…
ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะก้าวเดินเข้ามารวบตัวร่างอรชรชิดผนังกำแพงต้นไม้โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว และไวกว่าความคิดเมื่อเพื่อนพี่ชายคนนี้ก้มลงบดจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างรุนแรงจนได้รสชาติฝาดของเลือดและขมควันบุหรี่
ร่างเล็กตาโตด้วยความตกใจ ก่อนจะกะพริบตาปริบๆ และดีดดิ้นผลักร่างสูงออก
เธอหอบหายใจเข้าลึก หัวใจเต้นแรงแทบจะหลุดออกมา พยายามมองคนตรงหน้าอย่างหาคำตอบ
"พี่ชอบเธอ"
"......" หัวใจของเธอเต้นแรงจนไม่แน่ใจว่าเขาจะได้ยินด้วยหรือเปล่า
"ห้ามแอลเข้าใกล้ใครเหมือนวันนี้อีก ยกเว้นพี่..." พูดจบเขาก็รวบร่างเล็กเข้ามาจูบย้ำอีกครั้ง
"ฮึก..."
แอลลี่สะดุ้งตัวขึ้นหลังจากความคิดกลับมาที่ปัจจุบัน มือเล็กแตะแก้มตัวเองเบาๆ ก็พบว่าแก้มนั้นเห่อร้อนขึ้นมา จึงพยายามสะบัดไล่ภาพในอดีตทิ้งไป
"คิดบ้าอะไรเนี่ย..." หญิงสาวเอ่ยกับตัวเองเบาๆ
บนห้องนอน...
ร่างสูงใหญ่กำยำเอามือสอดกระเป๋ากางเกง ยืนมองหญิงสาวใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นรัดรูป ยืนสับสนกับความคิดตัวเองจนเธอเดินกลับเข้ามาในห้องปาร์ตี้เหมือนเดิม
ตอนที่ 60——————————สองสัปดาห์ที่เฮย์เดนพักฟื้นที่โรงพยาบาลโดยมีแอลลี่คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง และไม่มีใครกล้ามาเยี่ยมหรือคุยเรื่องงานกันเลยตั้งแต่วันนั้น เหมือนร่างกายและสมองได้พักอย่างเต็มที่จนวันที่ต้องออกจากโรงพยาบาลคามิลจึงได้โอกาสมาเยี่ยมและกลับบ้านพร้อมกัน โดยมีข่าวมาฝากเขาเป็นครั้งแรกในรอบสองอาทิตย์ที่ขาดการติดต่อไปด้วยเคลย์ตันและเซนต์พาลูกกับเมียมารอต้อนรับเพื่อนรักกลับบ้าน สองครอบครัวเดินทางมาด้วยกันและมาถึงก่อนเจ้าของบ้านไม่ถึงชั่วโมง"ยินดีต้อนรับกลับบ้าน" เซนต์เอ่ยทักทายเพื่อนทันทีที่เห็นหน้า"อืม บ้านกู" เฮย์เดนพยักหน้ากวนๆ กลับ"ดีที่มึงไม่ตายก่อน ไม่งั้นก็กลายเป็นบ้านพวกกูแล้ว โอ๊ย! ที่รักตีทำไมครับ" เคลย์ตันอุ้มลูกชายตัวน้อย พร้อมกับแซวเพื่อนเล่นๆ แต่โดนฝ่ามือเล็กๆ ของอามิเกลตีอย่างจังพร้อมทำหน้าแยกเขี้ยวใส่เขาด้วย"ดีใจที่ปลอดภัยนะคะคุณเฮย์เดน" อามิเกลยิ้มน้อยๆ ทักทายเพื่อนสามีก่อนจะไปหันไปยิ้มตาหยีให้แอลลี่"หายไวๆ นะคะ จะได้มีเจ้าตัวเล็กเพิ่มมาอีกคน"ลันตาเอ่ยแซวไปทางแอลลี่ สองคนนี้อยากมีเบบี๋กันจะตาย แต่เพราะเหตุผลร้อยแปดที่ยังไม่พร้อมแต่เมื่อทุกอย่างเริ่มคลี่คลายออก
ตอนที่ 59——————————"พี่จะไปไหน! พี่จะทิ้งแอลอีกเหรอคะ...ฮึก..." ร่างอรชรรีบวิ่งมาหาเขา แต่เมื่อเห็นเขาหันหลังให้หัวใจดวงน้อยก็หล่นวูบลง เขาบอกว่าจะไปเรียกเธอแต่เขาก็ไม่ไปร่างกำยำหยุดชะงักอีกครั้ง ชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจก้าวเท้าต่อ เขาจะมองหน้าเธอได้ยังไงถ้ายังไม่มีมั่นใจหรือรู้ความจริงทั้งหมด"หยุดนะ! แอลบอกให้หยุด!" แอลลี่ตะโกนเรียกพลางรีบวิ่งมาหา แต่เขายังก้าวไปข้างหน้าต่อไป"แอลบอกให้หยุดไง! ถ้ายังไม่หยุดเราก็ไม่ต้องเจอกันอีก"ตุ้บ!"อ้ะ..."ร่างอรชรล้มฟุบลงพื้นเพราะมัวแต่สนใจคนข้างหน้าไม่ได้มองพื้นว่ามีเศษหินก้องเล็กทำให้เธอสะดุดล้ม เสียงร้องทำให้เฮย์เดนหันกลับมาก่อนจะรีบเข้ามาพยุงคนตัวเล็กล้มพับลงกันพื้น"แอล"แอลลี่ร้องไห้โฮ มองชายหนุ่มผ่านน้ำตาที่คลอเต็มหน่วย ไหลรินลงแก้มใสจนใบหน้าเปียกเปื้อนน้ำตาไปหมดเฮย์เดนจับให้แอลลี่ลุกขึ้นแล้วเขาเป็นคนนั่งคุกเข่าลงตรงหน้า หยดน้ำตาลูกผู้ชายไหลรินลงเมื่อเขากลั้นมันไว้ไม่ไหวอีกแล้ว"พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ..."ชายหนุ่มเอาแต่ก้มหน้าและพูดคำว่าขอโทษอยู่อย่างนั้น ไม่กล้ามองหน้าหรือสบตาหญิงสาวเลยร่างอรชรฟุบนั่งลงก่อนจะกอดคนตัวโต
ตอนที่ 58——————————ปัง!กระสุนปืนฝังลงฝ่ามือบรูโนก่อนที่จะยิงชาร์ลซ้ำ"มึง ไอ้เฮย์เดน!!" บริกซ์ตันจ้องตาเขม็ง เหนี่ยวไกใส่ชาร์ลก่อนที่ตัวเองจะโดนกระสุนฝังใส่ร่างกายอีกหนึ่งนัดจากเฮย์เดนปัง! บริกซ์ตันทรุดลงกันพื้นในเวลาเดียวกันนั้นเสียงเครื่องบินอีกเจ็ดลำกำลังลงจอดบนพื้นที่ราบเรียบที่กลุ่มคามิลซุ่มอยู่ รถแข่งแรกที่มาร์คัสเป็นคนขับและคามิลเป็นเชื่อมสัญญาณเพื่อส่งข้อมูลให้เลอร์มิงตัน ซึ่งทางฝ่ายนั้นจะเป็นคนใส่รหัสลับที่ตนเองตั้งเอาไว้ จากนั้นระเบิดก็จะทำงานภายในเวลาสามสิบวินาทีรถแข่งคนที่สองฟีนิกซ์และเคนโซตามประกบหลังคุ้มกันคันแรกเหตุการณ์ลุ้นระทึกของสี่หนุ่มที่ต้องทำเวลาให้ทันตามกำหนด ในที่สุดคามิลสามารถเชื่อมสัญญาณบนเครื่องบินได้ และถูกส่งต่อให้เลอร์มิงตันสายตาคมจดจ้องมองจอสี่เหลี่ยมปรากฏรายการดาวน์โหลดสัญญาณที่เลอร์มิงตันกำลังสั่งการ ในที่สุดก็สำเร็จ หน้าจอเปลี่ยนเป็นเวลาที่กำลังนับถอยหลังมาร์คัสและฟีนิกซ์รีบหมุนพวงมาลัยกลับและเหยียบคันเร่งมิดไมล์ รถแข่งสองคันแล่นคู่กันด้วยความเร็วสูงสุด ก่อนจะแยกคนละทางไปหลบหลังเนินเขาหิมะ ระเบิดก็ทำงานทันทีระเบิดทั้งเจ็ดลูกที่มีสัญญาณเชื่อม
ตอนที่ 57——————————เฮย์เดนรวบคนตัวเล็กเข้าไปกอดแล้วกดจูบหนักหน่วงก่อนจะผละออกเพราะเขามีเรื่องต้องจัดการต่อ แอลลี่นั่งนิ่งๆ แต่หัวใจกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก เธอฟังสิ่งที่ชายหนุ่มสองคนพูดคุยและปรึกษากันในตอนนี้ชิบใต้เครื่องบินทุกลำถูกถอดออกทั้งหมด ทำให้ระเบิดที่อยู่ใต้ท้องเครื่องนั้นไม่สามารถทำงานได้ แต่ก็ยังมีอีกหลายอันที่ปลอมแปลงกับชิปตัวอื่นๆ คนที่สร้างมันมากับมืออย่างเลอร์มิงตันจะไม่รู้ได้ยังไง"มีอีกวิธีที่ทำให้ระเบิดทำงานคือต้องให้เครื่องต่อสัญญาณของเราเข้าไปใกล้กับเครื่องบินลำใดลำหนึ่งให้มากที่สุด" คนในสายเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม"เลือกพาร์ทเนอร์ไม่ผิดจริงๆ"เฮย์เดนแสยะยิ้ม เลอร์มิงตันทำนอกเหนือจากที่ตกลงกันไว้คือการใส่ชิบอีกตัวที่ปลอมไปกับชิบตัวอื่นใต้ท้องเครื่อง และมันสามารถรับสัญญาณระเบิดได้เหมือนกัน"อยู่ที่คุณนะเฮย์เดน ว่าจะระเบิดกลางอากาศหรือพื้นดิน" เลอร์มิงตันเอ่ยถามความเห็นและให้ตัวเลือก เพราะทางฝ่ายเขามีทางออกให้ทุกทางอยู่ที่ว่าเฮย์เดนจะเลือกทางไหนกลางอากาศต้องใช้เฮลิคอปเตอร์ขึ้นประกบระหว่างที่พวกมันกำลังเอาเครื่องลง ระหว่างนั้นอาจจะโดนพวกมันโจมตี แล้วในเวลาเพียงส
ตอนที่ 56——————————"หวังให้เป็นอย่างนั้นจริงๆ ตอนนี้เชอร์ลีนอยู่พวกไอ้เดกซ์ ผมไม่อยากพาเธอมาที่นี่""กูรู้สึกว่าบรูโนกำลังจะเคลื่อนไหวเร็วๆ นี้" เฮย์เดนเอ่ยพร้อมกับคิดอะไรบางอย่าง การตัดสินใจของคามิลไม่เคยพลาด และเขามั่นใจว่าชาร์จจะส่งข้อมูลมาเร็วๆ นี้เช่นกันคามิลถอนหายใจหนักกับความหน่วงในใจ ผ่านมาห้าวันแล้วหากบรูโนรู้ว่าโดนเขาหักหลังจริงๆ แล้วทำไมยังนิ่งเฉยไม่ทำอะไรเลย เขาไม่รู้ว่าสองพ่อลูกนั่นอาการสาหัสขนาดไหนและกำลังคิดเอาคืนเขาด้วยวิธีไหนกันแน่แอลลี่เข้ามาในห้องที่สองหนุ่มคุยกันอยู่ก็ทำหน้าสงสัยเล็กน้อย เธอเดินเข้าไปกอดเฮย์เดนแล้วส่งยิ้มบางๆ ให้เพื่อนที่กำลังทำหน้าเคร่งเครียดอยู่"มีอะไรหรือเปล่าคะ" เสียงเล็กเอ่ยถามพร้อมกับวางจานแพนเค้กและน้ำชาร้อนๆ ลงบนโต๊ะ เฮย์เดนอมยิ้มกับการพยายามฝึกทำอาหารเล็กๆ น้อยๆ ของเธอที่วันนี้ดูดีขึ้นมาหน่อย"ยิ้มทำไมคะ กินๆ เข้าไปเลย คนอุตส่าห์ทำให้" หญิงสาวหน้ามุ่ยใส่เล็กน้อย"ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย""นายเครียดอะไรนอกจากเรื่องนี้เหรอคามิล" แอลลี่หันไปสนใจเพื่อนสนิทนั่งหน้าเครียดหลับตาอยู่ตรงข้ามกัน"นิดหน่อย ไม่มีอะไรมากหรอก" คามิลพยักหน้าตอบแบบปั
ตอนที่ 55——————————แอลลี่สวมเสื้อโค้ตขนสัตว์ตัวใหญ่ออกมายืนรับลมหนาวตรงระเบียงหน้าบ้าน มือเล็กโอบอุ้มถ้วยชาร้อนๆ ไว้ในมือรับความอบอุ่น ดวงตาสวยมองทิวทัศน์สีขาวเพราะโดนหิมะปกคลุมไกลสุดสายตาหญิงสาวสูดหายใจเข้าลึก สูดเอากลิ่นอายความหนาวเย็น เธอสัมผัสได้ถึงความเศร้า ความโดดเดี่ยวที่เขาต้องทนปกปิดตัวตนอยู่ที่นี่เป็นเวลาหลายปี ทำไมเธอรู้สึกเจ็บปวดในใจแบบนี้นะในช่วงเวลาเดียวกันที่เขาและเธอต่างมีความรู้สูญเสียเช่นเดียวกัน แต่กลับไม่ได้อยู่ข้างๆ กันในยามนั้น เขาคงเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าเธอ"คิดอะไรอยู่"เสียงทุ้มและลมหายใจร้อนเป่ารดซอกคอ แขนกำยำรวบกอดร่างเล็กจากด้านหลังแล้วซุกใบหน้าจูบลำคอระหง แอลลี่วางแก้วน้ำชาลงโต๊ะข้างๆ ก่อนจะหันหน้าไปทางเดียวกันเธอตาโตเล็กน้อยเมื่อร่างสูงไม่ได้สวมเสื้อตัวหนาๆ เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น กลับสวมแค่เชิ้ตตัวเดียวออกมายืนท่ามกลางอากาศหนาว"ทำไมไม่ใส่เสื้อโค้ตคะ ไม่หนาวเหรอ""หนาวครับ กอดพี่หน่อยสิคนดี"เฮย์เดนย่อตัวกอดคนตัวเล็ก ซุกตัวเข้ากับเสื้อโค้ตขนสัตว์ที่เธอสวมอยู่ เรียวแขนเล็กกอดลำคอแกร่งและลูบเส้นผมสีดำของชายหนุ่มเบาๆ"เข้าข้างในเถอะค่ะ เดี๋ยวจะไม่สบาย...อื