"เจนิส..." ทั้งสองแม่ลูกเอ่ยออกมาเสียงดังพร้อมๆ กัน ทำเอาริวถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยท่าทีสงสัย นี้พวกเขารู้จักกันด้วยเหรอ ร่างบางของเจนิสเดินมาหยุดต่อหน้าของแป้งและลัดดาด้วยท่าทียิ้มเย้ยยันออกมาทักทายสองแม่ลูก"เจอ เจทำไมคุณป้า และพี่แป้งดูตกใจมากขนาดนั้นละคะ" ร่างบางยืนกอดอกสายตาเหลือบมองสองแม่ลูก
ด้านริวนับว่าเป็นมื้อแรกที่ตนนั้นได้นั่งร่วมโต๊ะทานข้าวกับเจนิสและลูกชาย ที่ตอนนี้ทั้งสามนั่งทานข้าวกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่มีน้องฟรอสต์นั้นนั่งคุยโม้กับริวขณะทีเคี้ยวข้าวเต็มปาก โดยที่มีริวนั้นคอยทำหน้าที่ป้อนข้าวน้องฟรอสต์ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะนั้นเอง เป็นภาพที่ใครได้เห็นทำเอาหลายคนที่อยู่ร้านนั้นถ
"ได้ครับ อาจะให้ทางคุณเจษฎาช่วยอาอีกที""ขอบคุณอาศักดิ์มากนะคะ""อายินดีที่จะช่วยเจ ทุกเรื่องนะ""ขอบคุณคะ" ทนงค์ศักดิ์เอ่ยจบก็เดินออกไป เจนิสหันมาสบตาเข้ากับริว"พี่ริว ฉันขอบคุณพี่มากที่พี่มาส่งฉัน คุณพ่อไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว พี่กลับไปทำงานเถอะ พี่เสียเวลาเพราะฉันมามากพอแล้ว" คำพูดของเจนิสทำริวถึง
"คุณพ่อคะ คุณพ่อท่านช๊อค ฉันต้องไปโรงพยาบาลตอนนี้เลย" เจนิสเอ่ยขึ้นมาเสียงสั่น ขณะที่มือเรียวยังล่วงหากุญแจรถยนตร์"เธอ ดูตกใจไม่มีสิติแบบนี้ ฉันจะปล่อยเธอขับรถได้ไง ให้ฉันไปส่งเถอะ" ริวไม่เพียงแค่พูด และไม่รอให้เจนิสนั้นอนุญาต ฝ่ามือหนาจับเข้าที่เรียวแขนเล็กจากนั้นก็ดึงแขนเจนิสไปที่รถของตนทันที"พี
ด้านริวหลังจากที่เจนิสเอ่ยมาเช่นนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับเผยรอยยิ้มออกมาให้กับเจนิสและน้องฟรอสต์ อย่างน้อยก็นับว่าเป็นสัญญาณที่ดีที่เจนิส นั้นหายโกรธตน ริวเสมองสองแม่ลูกที่เจนิสนั้น กอดกับลูกชาย"น้องฟรอสต์ครับม่ามี้ ต้องไปเยี่ยมคุณตา และไปทำงานแล้วนะครับ ลูก อยู่ที่นี่น้องฟรอสต์ไม่เล่นซนนะครับ โอ
"สวัสดีคะ คุณพ่อๆ มาหาน้องฟรอสต์ ใช่ไหมครับ" พี่เลี้ยงสาวคนนึ่งที่เห็นผมถึงกับเดินเข้ามาทักใบหน้าอันเหลาที่ถูกทักเช่นนั่นถึงกับชะงัก"เออ..." ริวที่ไม่ทันจะได้ตอบอะไรกับพี่เลี้ยงสาว"น้องฟรอสต์ครับ คุณพ่อมาหาครับลูก" น้องฟรอสต์ที่วิ่งเล่นอยู่กับเพื่อนนั้น เด็กน้อยถึงกับงงงวย แต่พอเห็นว่าเป็นริวนั้นถ