ตอนที่ 5. หนักหน่วง

ปากหนาบดจูบหนักหน่วง มือใหญ่ของชายหนุ่มช้อนเข้าที่ลำคอด้านหลังของหล่อน กดหล่อนให้แนบชิดเพื่อที่เขาจะได้จูบอย่างล้ำลึกยิ่งขึ้น

จ๊วบ !   จ๊วบ !    จ๊วบ !  

“อืมมมมมมม  อ่า”

“อึก  อ่า”

หญิงสาวหลับตาพริ้มโดยอัตโนมัติ เธอเผยอปากรับลิ้นร้อนฉ่าของชายหนุ่มให้ซอกซอนรีดเอาความหวานในโพรงปากอุ่นอย่างฉ่ำใจ  หล่อนเคลิบเคลิ้มไปกับความรัญจวนที่เขามอบให้ จนครางผะแผ่ว

“อือ อ่อย”

“จ๊วบ อืมมมมมมมมม อ่า”

ชายหนุ่มคำรามในอกอย่างพึงพอใจ เมื่อลิ้มลองความหวานฉ่ำของกลีบปากบาง 

เลือดในกายบุรุษเดือนพล่านไปทั้งร่างเมื่ออกอวบๆ แนบชิดเสียดสีกับแผงอกกำยำ  สองมือของเขาลูบไล้เล้าโลมร่างบางบนตักอย่างถ้วนทั่ว คอ ไหล่  หลัง เลื้อยลงต่ำแล้วช้อนแก้มก้นกลมกลึงของหล่อน มือหนาบีบเบา ๆ ก่อนจะลากกลับขึ้นข้างบน สัมผัสของเขาสร้างกระแสไฟสวาทให้ลามเลียร้อนผะผ่าวไปทั่วร่างอรชรจนหล่อนครางฮือในลำคอ

“อือ  อ่า”

จ๊วบ !   จ๊วบ !   จ๊วบ !

จูบของชายหนุ่มผู้ที่เธอเพิ่งจะเคยพบเป็นครั้งแรก มันช่างเร่าร้อนยิ่งนัก  สติที่มีเหลืออยู่อันน้อยนิดสั่งให้เธอผลักเขาออก แต่หล่อนก็ไม่อาจกระทำได้ดังที่สมองสั่ง เมื่อเสียงหัวใจของเธอมันเต้นระทึกยิ่งกว่าการวิ่งหนีเจ้ายักษ์ผิวหมึกเมื่อสักครู่ 

ลิ้นของเขาพัวพันกับลิ้นของหล่อนก่อกระแสความซาบซ่านให้หล่อนลดการแข็งขืนต่อเขาลงเรื่อย ๆ จนร่างของเธออ่อนระทวยลงจนต้องใช้มือเกาะไหล่หนาเอาไว้

“อ่า  อืมมมมมมมมมมม”

“จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบ  ซี้ดดดดดดดด”

ทุกครั้งที่เขาสำรวจร่างเธอด้วยฝ่ามือใหญ่ร้อนฉ่า กายน้อยบนตักก็จะขยับเกร็งเสียวขึ้น อาการขยับเคลื่อนไหวตามแรงเล้าโลมกดนวดแก่นกายชายให้พองโตขึ้นโดยธรรมชาติ  หญิงสาวรู้สึกถึงความใหญ่โตร้อนฉ่าที่ดันสะโพกเธอขึ้นมาเรื่อยๆ หล่อนขยับตัวบนตักทั้งกลัวทั้งกระสัน หว่างขาของเธอฉ่ำแฉะรู้สึกปวดหนึบ

“อ่า”

 นี่หล่อนกลายเป็นผู้หญิงขายตัวร่านสวาทไปแล้วจริงๆ หรือนี่  ทำไมหล่อนถึงรู้สึกอยากให้เขากระทำหล่อนให้มากกว่านี้ 

“อืมมมมมมมมม อ่า”

จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบ  จ๊วบ !

ชายหนุ่มดูดปากสาวครั้งสุดท้ายสุดแรงปรารถนา  ก่อนที่ปากหนาจะยอมละจากปากบาง  ดวงตาสีฟ้าเข้มมองหญิงสาวบนตักที่หอบหายใจอ่อนระทดระทวย กลีบปากสีแดงสดของหล่อนเจ่อขึ้นเพราะแรงจูบบดอันแสนเร่าร้อนเมื่อสักครู่ มันช่างยั่วเย้าให้เขาอยากจะดูดดื่มหล่อนให้นานเท่านาน

“เธอชื่ออะไร ?”

เสียงทุ้มเอ่ยเนิบนาบชวนพาให้ร่างที่ถูกเขากอดในอ้อมแขนหวั่นไหว

“แฮ่ก  ชื่อ  แฮ่ก  ชะ  ชื่อเรียม”

หญิงสาวตอบทั้ง ๆ ที่ยังหอบหายใจ เร็วแรง  ร่างกายของหล่อนมันแทบจะไม่เชื่อฟังแล้ว  ไม่ว่าเขาจะสั่ง หรือถามอะไร หล่อนก็ยอมเขาจดหมดสิ้นเพียงเพราะสัมผัสอันเร่าร้อนของเขา  ราวกับเขาใส่ยาพิษให้หล่อนเลอะเลือน

“เรียม”

เขาเปล่งชื่อหล่อนออกมาทุ้มลึกลงไปในใจคนฟัง พอ ๆ กับแววตาเร่าร้อนที่เขาจับจ้องมาอย่างสื่อความหมาย 

เขาจับปลายคางหล่อน พลิกข้อมือให้ดวงหน้าคมสวยในมือหันตามราวกับจะสำรวจสินค้าที่เขาจ่ายด้วยราคาหลายพัน

ตาสีดำขลับกลมโต จมูกเรียวพาดลงมายังริมฝีปากอิ่มที่แต่งแต้มด้วยสีแดงสดราวกับกลีบกุหลาบ ผิวสีน้ำผึ้งเนียนละเอียด  เส้นผมยาวสลวยสีดำเช่นเดียวกับสีตา  แผ่สยายอยู่แผ่นหลังนุ่มลื่นราวกับเส้นไหม

“แม่ตุ๊กตาเอเชีย”

เขาสรุปในใจ   ก่อนที่ดวงสีฟ้าจะเลื่อนต่ำลงที่ทรวงอกอวบอัดแน่นอยู่ในเกาะอกสีดำ มันใหญ่เสียจนทะลักออกมาท้าทายสายตาเขา  ยิ่งยามที่หล่อนหอบหายใจ มันกระเพื่อมขึ้นลงราวกับเรียกร้องให้เขารีบปลดเปลื้องให้ทรวงอกคู่นั้นออกมาสูดอากาศภายนอก

“คะ คุณชื่ออะไร ?”

เรียมกลั้นหายใจถาม ยิ่งเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยเปลวไฟที่พร้อมจะแผดเผาคนตรงหน้าได้ทุกเมื่อ  เธอจึงพยายามเบี่ยงเบนความสนใจเขา  นั่นเป็นโอกาสเดียวที่เธอจะรอด !

“ชื่อ อะ ไร ?”

ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูง  ยิ้มนิด ๆ ที่มุมปาก ราวกับเรื่องที่หล่อนถามเป็นการแสดงละครตลกของเด็ก ๆ

“คะ เอ่อ ว้ายยยยยยยยยยยยยยยย !”

ยังไม่ทันที่เธอจะคิดคำถามใหม่ ก็ถูกมือหนาจับยกขึ้นโต๊ะ มือใหญ่กระชากเสื้อแจ็กเก็ตตัวนอกของเธอหลุดออกอย่างง่ายดาย

ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

เขากดเธอลงกับโต๊ะ  แล้วตรึงข้อมือสองข้างของหล่อนไว้ด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว

  “อ้ายยยยยยยย ปล่อย !  ปล่อยฉัน !”

ขาเรียวของหล่อนทั้งเตะ ทั้งถีบเรือนกายกำยำที่พยายามจะแทรกเข้ามาระหว่างขา  แต่ไม่ว่าหล่อนจะดิ้นรนอย่างไร ร่างกำยำก็แทรกเข้าแนบชิด

หน้าท้องแกร่งร้อนฉ่าแนบเนื้อหน้าท้องแบนราบของคนใต้ร่าง  แก่นกายใหญ่แนบสนิทกับจุดกึ่งกลางกายสาว  หล่อนสัมผัสถึงความใหญ่มหึมาและความร้อนผะผ่าวของมันที่ส่งผ่านบิกินนี่ตัวจิ๋วกั้นไว้  เกิดความกำซ่าบแปลก ๆ จนหญิงสาวต้องหยุดดิ้น

“อือออออออออออออ”

สองขาเรียวของหญิงสาวแบะอ้าออกกว้าง ยอมให้เรือนกายกำยำถาโถมแนบชิด เบียดจนสาวใต้ร่างแทบจะละลายเป็นเนื้อเดียวกับเขา

“เธอ ถาม ว่า ฉัน ชื่อ อะไร”

เสียงทุ้มกล่าวเนิบนาบ มือหนาไล้แก้มเนียน ที่พยายามสะบัดหน้าหนี

“ฉันไม่อยากรู้แล้ว !  ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ !  ฉันไม่ได้มาขายตัว ปล่อยฉานนนนนนนนนนนนน”

เรียมกรีดร้องสุดเสียง เป็นสิ่งเดียวที่เธอทำได้ในขณะนี้ ก่อนที่ร่างกายและจิตใจของเธอจะถูกเขากลืนกิน !

หล่อนรับรู้ถึงความวูบไหว ความร้อนผ่าวซ่านไปทั่วทั้งร่างอรชร

“แต่ฉันชักอยากให้เธอรู้แล้วสิ!  เธอจะได้เรียกชื่อฉันซ้ำ ๆ ทั้งคืน !”

สิ้นคำ ปากร้ายก็โฉบลงที่ลำคอสีน้ำผึ้งสุกเปล่ง

“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย”

งับ !

โอ๊ย !

ชายหนุ่มตะโกนลั่นเมื่อฟันคมของหญิงสาวฝังลงที่ใบหู  แรงฟันที่หล่อนกดลงไม่น้อยทำให้เขาถึงกับผงะ เกิดเป็นรอยซี่ฟันที่ใบหูของเขา

คนถูกกัดไม่โกรธ กลับยิ้มลึก แววตาวาวโรจน์ยิ่งกว่าเมื่อครู่ราวกับว่าเขาได้พบกับสิ่งที่ต้องใจเป็นล้นพ้น

“ฮึ  ฮึ  ชอบความรุนแรงก็ไม่บอกหนูน้อยเรียม”

“ปล่อย ! ถ้าไม่ปล่อยฉัน !  นายเจ็บตัวแน่ !  ไอ้สารเลว !  ไอ้ชั่ว !  ไอ้หื่นกาม !  แฮ่ก ๆ”

หน้าหล่อนแดงทั้งด้วยแรงโกรธ ทั้งด้วยเลือดในการที่เดือดพล่านจากการเล้าโลมของชายหนุ่ม ปากบางตะโกนด่าออกมาเป็นชุด ในขณะที่เธอพยายามขืนมือให้หลุดพ้นออกจากมือใหญ่ที่จับตรึงหล่อนไว้ราวกับคีมเหล็ก

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ”

คนถูกด่าไม่เพียงแต่ไม่โกรธ กลับหัวเราะลั่น