ตอนที่ 8 ตัดสินใจ (ตัดใจ)

“อืม ลองดูซิ ว่าน้องไปอยู่ไหน ปกติยูจินไม่เคยไปค้างที่ไหนนะ ถ้าจะไป น้องจะโทรบอกตลอด”

          “ครับพ่อ”

          เพื่อนในเฟสของเมนิลานั้นหาไม่ยาก เพราะมีเพียงไม่กี่คน นิ้วเรียวแกร่งเลื่อนกดดูไปเรื่อยๆ จนสะดุดเข้ากับเด็กสาวคนหนึ่ง ที่หน้าตาออกจะคล้ายคลึงกับเมนิลามาก โพสต์ท่าคู่กัน ทั้งรูปร่าง สัดส่วนใกล้เคียงกัน เวธัสตัดสินใจ พิมพ์แชททันที

          ‘สวัสดีครับ ผมเวธัส เป็นพี่ชายของยูจินนะครับ ถ้าได้อ่านข้อความนี้แล้ว โปรดตอบกลับมาหาผมหน่อยครับ ทางบ้านเป็นห่วงยูจินมากครับ’

          ติ๊ง! เสียงแอพพลิเคชั่นแชทดังขึ้น

          ‘ใครกัน?’ คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากัน เมื่อเปิดอ่านข้อความที่ถูกส่งจากคนนิรนาม ‘พี่เคน’

          นานิ : ยูจินอยู่ที่บ้านนานิค่ะพี่เคน เมื่อคืนยูจินนอนที่นี่ค่ะ ตอนนี้หลับอยู่ค่ะ เดี๋ยวถ้ายูจินตื่นเมื่อไหร่ จะบอกยูจินให้นะคะ

          ปพิชญาหันไปมองเพื่อนรัก ที่หลับสนิทอยู่บนเตียงของเธอ ปพิชญาไม่ถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเพื่อนรักแม้แต่น้อย เธอทราบดีว่า เมนิลาเจ็บปวดเพียงใด ปพิชญาก็ได้แต่ให้กำลังใจกับเพื่อนรักของตัวเองเท่านั้น อย่างที่บอก ปพิชญาไม่เคยมีความรัก เลยไม่รู้ว่าความเจ็บปวดที่โดนกระทำมันเป็นเช่นไร

          [เพนท์เฮ้าส์คิมหันต์]

          “ครับพ่อ”

          “ยูจินอยู่กับคิมมั้ยลูก พ่อโทรหาน้องแล้วไม่รับสาย”

เสียงจากปลายสายบ่งบอกว่า กำลังร้อนใจ คิมหันต์ตื่นขึ้นมา พร้อมกับเดินมองหาร่างของน้องสาวบุญธรรม ต้นเหตุของสายร้อน

          “ไม่มีครับพ่อ”

คิมหันต์ไม่ได้โกหกผู้เป็นพ่อแต่อย่างใด เขามองหาทั่วห้องแล้ว ไม่พบร่างของเมนิลา

          “อืม นี่พ่อกำลังให้เคนหาเบอร์เพื่อนของน้องอยู่ ปกติน้องจะไปไหน ก็จะบอกที่บ้านไว้ตลอด ยังไงถ้ายูจินโทรหาลูก บอกน้องหน่อยว่าพ่อเป็นห่วง ให้โทรกลับด้วย”

          “ครับพ่อ”

          ความรู้สึกของคิมหันต์ตอนนี้ มันจับต้นชนปลายไม่ถูกเหตุการณ์เมื่อคืน ผ่านมาจนกระทั่งตอนนี้ คิมหันต์คิดว่ามันคือความฝันด้วยซ้ำ แต่พอเหลือบมองเห็น เศษชุดเสื้อผ้าที่เกิดจากการกระทำของคิมหันต์เมื่อคืนแล้ว ทำให้เขารู้ว่า ‘มันคือเรื่องจริง’

          ‘เขากับเมนิลามีอะไรกัน งั้นหรือ?’ ความโกรธบวกกับฤทธิ์ยาที่น้องสาวตัวแสบได้ใส่ผสมกับน้ำดื่มเรียงไว้ในตู้เย็นนับสิบขวด ‘เมนิลาอยากพิสูจน์เขา หรือทำไปเพราะความบ้าบิ่นกันแน่?’

          คิมหันต์กำลังต่อสายถึงเมนิลา แต่ยังไม่ทันที่จะกด กลับมีสายหนึ่งแทรกเข้ามา ‘ณิชา’

          “ครับ”

          “คิมคะ คิมอยู่ไหนคะ ณิชาโทรหาคุณเกือบเป็นร้อยสายแล้วนะคะ แชทไปคุณก็ไม่ตอบ ตกลงวันนี้คุณลืมนัดของเราเหรอคะ”

สายร้อนรัวคำพูดใส่แบบไม่ยั้ง เพราะความโมโห ที่อีกฝ่ายไม่ยอมตอบกลับ

          “ขอโทษครับณิชา ผมพึ่งตื่นครับ พอดีหลับยาวไปหน่อย”

          “แล้วตกลง เรายังจะไปชลบุรีไหมคะ ถ้าไม่ ณิชาจะได้…”

          “ไปครับ ผมขอเวลาหนึ่งชั่วโมงครับ เดี๋ยวผมจะไปรับคุณที่บ้านครับ”

คิมหันต์ตอบกลับอีกฝ่ายทันที เขากับเธอจะไปเที่ยวพักผ่อนในวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ ตามที่ได้นัดแนะกับญาณิศาเอาไว้ โดยที่เขาก็ไม่คิดว่า เหตุการณ์เมื่อคืนจะเกิดขึ้น แบบกะทันหัน เพราะทุกอย่างเกิดขึ้นเร็ว โดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ

          ความรู้สึกบางอย่างแทรกเข้ามา ผสมปนเปกับความรู้สึกผิด ที่กัดกินอยู่ในใจของคิมหันต์อยู่ตอนนี้ เขาหลบหลีกเรื่องนี้มาตลอด โดยใช้ญาณิศาเป็นเกาะกำบัง สกัดกั้นเมนิลาออกจากตัวเขา เพื่อให้เมนิลาถอดใจ และยอมปล่อยมือจากคิมหันต์

          ‘แต่ใครจะรู้ ว่าน้องสาวตัวแสบของเขา จะทำเช่นนี้’ คิมหันต์สับสนอย่างที่สุด ว่าตัวเองควรจะทำเช่นไรต่อไป เดินหน้ารับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้น และแต่งงานกับเมนิลา หรือว่ารอให้เมนิลากลับมาตกลงกับเขา ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น คิมหันต์เตือนเธอแล้ว แต่เธอก็ยังดื้อรั้น และแสบสันเหลือเกิน

          จริงอยู่ อดีตที่ผ่านมา คิมหันต์รักและดูแลน้องสาวคนนี้มาตลอด ความรักและความผูกพัน เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากความห่วงใย กลับกลายเป็นความรู้สึกชนิดหนึ่ง ที่ไม่ใช่ความรักแบบพี่น้องธรรมดา

          คิมหันต์รู้ตัวเองเมื่อสองปีที่แล้ว ถ้าเขายังไม่ถอยออกมา คิมหันต์อาจจะถลำลึกไปกว่านี้แน่นอน เส้นบางๆ อยู่ก้ำกึ่งระหว่างความรักหนุ่มสาวกับความเป็นพี่น้อง มันทำให้คิมหันต์ คิดมาตลอด ว่าไม่มันถูกต้อง หากเขาจะคว้าหัวใจของเมนิลา มาครอบครองโดยใช้ความเป็นพี่เป็นข้ออ้าง

          คิมหันต์ปฏิเสธเมนิลาตั้งแต่ตอนนั้น เขาพยายามคบกับผู้หญิงอื่นมากหน้าหลายตา เพื่อกันเมนิลาออกจากตัวเขา ทั้งการแยกตัวออกมาอยู่ข้างนอก ทำงานหนักทุกอย่าง ยอมให้เมนิลาเจ็บปวดตอนนี้ดีกว่า ที่จะต้องเสียใจในอนาคต เมนิลายังมีหน้าที่ต้องเรียนต่อ เธออายุแค่ 18 ปี เธออาจเจอคนที่ดีกว่าเขา ซึ่งเรื่องทั้งหมด มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาวางไว้เลย...เพราะเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมา

          แล้วตอนนี้ คิมหันต์จะต้องทำอย่างไรต่อไป

          [คฤหาสน์เชาวกรกูล]

          “คุณพ่อ”

เมนิลาเข้าบ้านในเวลาบ่ายคล้อย และเจอพ่อกล้าของเธอนั่งรอเมนิลาอยู่ในห้องรับแขก

          “ยูจิน พ่อมีเรื่องจะคุยกับหนู มาคุยพ่อหน่อยสิลูก”

          “ค่ะ”

          “ไปนอนบ้านเพื่อน ทำไมไม่บอกพ่อบ้างล่ะลูก พ่อเป็นห่วง นี่ก็ให้พี่เคนช่วยติดต่อเพื่อนของหนู จนได้รู้ว่าไปนอนกับเพื่อน เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ดูท่าทางหนูเซียวๆ ไปนะ”

          คมกล้ารักบุตรสาวบุญธรรมคนนี้ เหมือนดั่งแก้วตาดวงใจ พ่อแม่ที่แท้จริงของเธอ ที่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ คมกล้ารู้จักเป็นอย่างดี ‘รังสรรค์’ พ่อเมนิลาคือลูกน้องของเขา ที่ทำงานด้านเภสัช ร่วมธุรกิจในเรื่องของยาเวชภัณฑ์ส่งต่อให้กับโรงพยาบาลของเขา

          “ยูจินขอโทษค่ะคุณพ่อ พอดียูจินทำงานส่งอาจารย์เพลินไปหน่อยค่ะ และมันดึกค่ะ เลยตัดสินใจนอนที่บ้านของนานิค่ะ และลืมโทรบอกที่บ้านค่ะ”

          “ไม่เป็นไรหรอกลูก พ่อแค่เป็นห่วงหนู วันนี้พ่อจะคุยกับหนู เรื่องไปเรียนต่อ หนูพอจะรู้เรื่องนี้หรือยังลูก”

          “รู้แล้วค่ะคุณพ่อ คุณป้าคุยกับยูจินเรียบร้อยแล้วค่ะ”

          “พ่อมาคิดดูแล้ว พ่อไม่อยากบังคับลูกนะ ตอนนี้ลูกจะเรียนที่ไทย พ่อก็ไม่ติดอะไร หนูมีอิสระที่จะตัดสินใจนะลูก”

          “ยูจินตัดสินใจแล้วค่ะคุณพ่อ ยูจินจะไปเรียนต่ออเมริกาค่ะ”

เมนิลาไม่อยากที่จะอยู่ตรงนี้แล้ว ความเจ็บช้ำที่เกิดขึ้น มันทำให้เมนิลาไม่อยากจำอีกต่อไปแล้ว เธอไม่โทษพี่คิม เรื่องทุกอย่างมันเกิดจากตัวของเมนิลาเอง บทเรียนราคาแพง เมนิลาซื้อมาด้วยตัวเอง เธอไม่โทษใคร