บทที่ 3

"อึก"

"คุณลุงคะ" ทีแรกน้ำอิงกำลังจะเข้าไปแล้ว แต่เป็นห่วงลุงก็เลยยังยืนอยู่แถวนั้น แต่พอได้ยินคำพูดของลูกชายคนเดียวที่ท่านห่วงยิ่งกว่าชีวิตของตัวเอง พูดทำร้ายจิตใจของท่าน เธอก็แทบจะทนฟังไม่ได้

"พาลุงเข้าห้องที" ร่างกายทัตเทพเริ่มจะเกร็ง หายใจติดขัด นอกจากเป็นอัมพาตช่วงล่างแล้ว ท่านยังมีโรคหัวใจ ซึ่งเรื่องนี้ลูกชายก็รู้ดี เขาถึงได้หยุดพูดเมื่อเห็นอาการของพ่อไม่ค่อยดีแล้ว

"คุณทำอะไรอยู่ โทรไปเรียกหมอสิ!" หญิงสาวหันมาตะคอกเมื่อเห็นว่าเขายังคงยืนมองอยู่เฉยๆ

"ยา" ทัตเทพเริ่มเกร็ง ก็เลยขอยาจากหลานสาว

"คุณลุงอยู่นิ่งๆ ก่อนนะคะ เดี๋ยวอิงเข้าไปเอายามาให้" เธอกลัวว่าลุงจะชักแล้วตกรถเข็นก็เลยรีบวิ่งเข้าไป

"เลว!" หญิงสาวกลับมาจากไปเอายาก็ยังคงเห็นเขายืนมองพ่อโดยไม่เข้ามาช่วย

เขายืนมองอยู่อีกครู่หนึ่ง เห็นพ่อกินยาแบบมือสั่นๆ ก็เลยรีบล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาโทรหาหมอ ..ที่แทนคุณยังคงยืนมองอยู่แบบนั้น เพราะพ่อเล่นละครตบตามาหลายครั้งแล้ว และครั้งนี้เขาก็คิดว่าพ่อจะเล่นละครอีก

ในเวลาต่อมา..

"คุณหมอคะ คุณลุงเป็นยังไงบ้างคะ"

"หมอบอกแล้วไงว่าถ้าท่านมีอาการไม่ดีให้รีบโทร"

"อิงขอโทษค่ะที่ดูแลท่านไม่ดี" ขณะที่พูดสายตาเธอเหลือบมองไปดูลูกชายคนเดียวของท่าน

"ถ้ามีอีกครั้งหมอไม่รับรองความปลอดภัยของท่านแล้ว" แพทย์ประจำตัวรู้ดีว่าต้องมีเรื่องอะไรกระทบกระเทือนจิตใจแน่ ถึงได้ทรุดแบบนี้

"อาการของคุณพ่อ เป็นเรื่องจริงหรือครับ" ก่อนที่หมอจะกลับ แทนคุณได้เอ่ยถามเอาความจริงจากหมอ

"ครั้งนี้จริง" ที่แพทย์วิชัยตอบไปแบบนี้ เพราะหลายครั้งแล้วที่ท่านแกล้ง และนายแพทย์วิชัยก็บอกญาติไปตามตรง เพราะมันคือจรรยาบรรณแพทย์ไม่อยากให้ญาติเป็นห่วง และท่านก็ยังบอกไว้อีกว่าถึงแม้ท่านจะแกล้งก็ต้องโทรตาม

เพี๊ยะ!! เสียงนี้ดังขึ้นเมื่อหมอประจำตัวกลับไปแล้ว

"เธอ!?"

"ท่านเป็นพ่อของคุณ ไม่ว่าท่านจะแกล้งหรือไม่ได้แกล้ง คุณเป็นลูก ต้องเตรียมพร้อมไว้เสมอสิ!" น้ำอิงทนไม่ไหวจริงๆ โมโหตั้งแต่ตอนที่ลุงกำลังเริ่มเกร็งแล้ว เพราะเขาซึ่งเป็นลูกแท้ๆ ทำแค่ยืนมองพ่อ ยิ่งมารู้ว่าเขาคิดยังไง เธอก็เก็บความโมโหนั้นไว้ไม่ได้ ตบเข้าที่ใบหน้าของเขาถึงแม้ว่าจะไม่แรงเพราะเขาสูงกว่า ก็เลยวงสวิงไม่ได้เท่าไร

"อิง อิง.." เสียงนี้ดังออกมาจากห้องของลุง

"ขาคุณลุง"

"มีอะไรหรือเปล่าลูก" พอหมอฉีดยาให้ ทัตเทพก็พอจะพูดคุยได้ และที่ลุงเรียกก็เพราะเสียงทะเลาะกันได้หยุดลง ลุงกลัวว่าหลานจะไม่ปลอดภัย

"ไม่มีอะไรค่ะคุณลุง ..ปล่อย!" ประโยคหลังเธอต้องได้กัดฟันพูดเบาๆ บอกให้เขาปล่อย เพราะตอนนี้ร่างของเธอถูกเขาพันธนาการไว้กับผนังหน้าห้องของผู้เป็นลุง