CHAPTER 3 ไอ้หมาเด็ก nc+

 CHAPTER 3

พิรดาเดินออกมาจากห้องทำงานในมือมีเอกสารปึกใหญ่ ก่อนจะวางลงบนโต๊ะทำงานของเด็กหนุ่ม เขาขมวดคิ้วเงยหน้้าขึ้นมองเธอ

“เวธัส เอานี่ไปช่วยทีมจัดเรียงข้อมูลให้พี่หน่อย” เธอจงใจเน้นคำว่า ‘พี่’ ชัดถ้อยชัดคำ เธอต้องการประกาศให้เขารู้ว่าเธอเป็นพี่ ไม่ใช่ป้าอย่างที่เขาพยายามเรียกเธอ

“ครับ ป้า” เวธัสเน้นย้ำคำนั้นอย่างจงใจ เล่นเอาพิรดาถลึงตาใส่ เธอไม่ใช่ยัยป้าสักหน่อย ทำไมต้อมาเรียกป้าด้วย

“ได้ งั้นป้าจะให้งานเยอะ ๆ จนนั่งไม่ติดโต๊ะเลยดีไหมล่ะ หืม?”

“แค่เอกสาร ไม่ได้หนักอะไรนี่ครับ” เวธัสยักไหล่น้อย ๆ อย่างไม่ยี่หระ พิรดาเม้มปากรู้สึกว่าเด็กหนุ่มตรงหน้า พูดจากวนอวัยวะเบื้องล่างอยู่ไม่น้อย

ร้ายกับใครก็ร้ายไป แต่กับพี่นะหนุ่มน้อย เดี๋ยวรู้เลยว่าใครจะยอมก่อน

“ระวังตัวไว้ให้ดีนะ เวธัส เด็กดื้อแบบนี้ พี่ไม่ปล่อยให้ลอยนวลแน่” หญิงสาวก้าวเข้าไปใกล้ กระซิบข้างหูเด็กหนุ่มเสียงหวานจัด 

เวธัสหันขวับมา แต่พิรดาก็เดินจากไปแล้ว เหลือไว้แค่กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ กับรอยยิ้มมุมปากที่เขาเผลอยกขึ้นโดยไม่รู้ตัว…

ใครกันแน่! ที่จะไม่ปล่อยให้ลอยนวล

—-

เสียงหัวเราะของเด็กชายตัวน้อยดังออกมาจากบ้านหลังเล็ก ๆ พิรดาเปิดประตูเข้าไปก็อดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ความเหนื่อยล้ากับงานหายวับไปกับตา เมื่อได้เห็นแก้วตาดวงใจ เล่นกับยายอย่างมีความสุข

ไททันกำลังเล่นตุ๊กตาสัตว์ป่า หัวเราะเอิ๊กอ๊าก พลางทำเสียงประกอบ เด็กน้อยมีความสุขมาก ดีแล้วที่เธอเลิกกับเขาได้ ไม่อย่างนั้น ลูกคงปวดใจ ที่เห็นพ่อแม่ทะเลาะกันทุกวัน

 “แฮ่ๆๆ ผมเป็นเสือครับยาย! กัดแล้วนะ!”

“เสืออะไร ขี้โกงใหญ่แล้ว!” สายพิณแกล้งร้อง ก่อนทำท่าจะจับหลานพลิกตัวกลับ

“แหม หลานยายเล่นกันเสียงดังลั่นบ้านเลย” พิรดาถอดรองเท้าวางกระเป๋า เดินเข้าไปนั่งลงข้างลูก

“แม่! แม่กลับมาแล้ว! ดูสิ ผมเล่นกับยายเป็นเสือด้วยนะ เสือดุสุด ๆ เลย!”

“เสือหรือแมวกันแน่เนี่ย” พิรดายีหัวลูกชายอย่างเอ็นดู

“กลับมาเหนื่อย ๆ ไปอาบน้ำก่อนลูก เดี๋ยวแม่ตักข้าวรอ แม่กับข้าวเสร็จแล้ว”

“วันนี้แม่ทำอะไรกินคะ?”

“วันนี้แม่ทำต้มจืดหมูสับกับไข่เจียว ผักก็ผัดไว้ให้แล้ว ไทกินไปนิดหน่อย กับข้าวเหลือเยอะ ไทรอหนูมากินพร้อมกัน”

“โอเคค่ะ เดี๋ยวพีชไปอาบน้ำแป๊บเดียว” พิรดายิ้มอ่อนล้าแต่มีความสุข ก่อนลุกขึ้นก็หันไปหอมแก้มลูกหนึ่งที

“ไทไปล้างมือล้างหน้าด้วยนะ เดี๋ยวมากินข้าวพร้อมแม่”

“ครับ! เดี๋ยวผมช่วยยายจัดจานด้วย!” เด็กชายพยักหน้ารับคำเบา ๆ พิรดาเดินเข้าห้องน้ำ ทิ้งเสียงพูดคุยเจื้อยแจ้วของแม่กับลูกไว้ข้างหลัง

น้ำอุ่นไหลรินล้างความเหนื่อยอ่อนทั้งวัน พนิดาอาบน้ำอย่างอ้อยอิ่ง ปล่อยความคิดล่องลอย พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เดินลงมาข้างล่างโต๊ะอาหารก็จัดบนโต๊ะอาหารเรียบร้อย ไททันนั่งเตรียมช้อนพร้อม ตักน้ำใส่แก้วเรียบร้อยแบบเด็กตั้งใจช่วย

“มา ๆ กินข้าวเถอะลูก เดี๋ยวข้าวเย็นหมด” สายพิณเอ่ยเสียงนุ่ม

“อาหารน่ากินจัง”

พิรดามองหน้าลูกชายที่ยิ้มจนแก้มป่อง กับแม่ที่ตักข้าวใส่จานให้เธออย่างเอาใจ เหนื่อยแค่ไหน แค่กลับมาเจอภาพนี้ มันก็คุ้มทุกหยาดเหงื่อแล้ว

เช้าวันต่อมา พิรดายืนรอวินมอเตอร์ไซค์เหมือนเคย รถที่เสียเธอให้อู่มาลากไปซ่อมแล้ว แต่ก็ยังซ่อมไม่เสร็จ 

พิรดายืนกระดิกเท้า กอดแก้วกาแฟพลาสติกเย็นไว้ในมือ สายตาเหลือบมองถนน เห็นรถเมล์ผ่านไปหนึ่งคัน คนแน่นเป็นปลากระป๋อง วินมอเตอร์ไซค์ก็ไม่ว่าง ชีวิตเธอมันช่างบัดซบเสียจริง

พิรดาถอนใจแรง ๆ เห็นมอเตอร์ไซค์คันเดิมขี่ผ่านมาอีก เด็กฝึกงานหน้าตายที่ตอนนี้เธอตั้งชื่อในใจว่า ‘หมาเด็ก’

“เฮ้ย ๆ  จอด ๆ” เธอโบกมือแบบไม่เกรงใจใคร

“อะไรอีกครับ” เวธัสเหลือบมองใต้หมวกกันน็อก สีหน้าเหมือนจะถอนหายใจแต่ไม่ออกเสียง

“ขอติดรถหน่อยดิ วันนี้รถเมล์แน่น วินก็ไม่ว่าง” พิรดายิ้มหวาน

“ก็ขึ้นมาสิ” เวธัสใช้ขายันพื้นให้มั่นคง พิรดาฉวยโอกาสซ้อนท้ายไวปานจิ้งจกไต่ฝามือเรียวโอบเอวเขาไว้เหมือนอย่างเคย

 “ขอจับหน่อยนะ เดี๋ยวร่วง”

“ไม่ต้องพูดทุกวันก็ได้” 

“คนมันเกรงใจ” พิรดาหัวเราะ  

“…!”

“วันนี้พี่เลี้ยงกาแฟนะ!” เธอยื่นแก้วพลาสติกเย็น ๆ ไปให้ หลังจากที่เขาส่งเธอถึงที่หมายปลอดภัย

“ไม่เอา” เวธัสเหล่มองนิดเดียวแล้วเอ่ยออกมา

“เฮ้ย! ของฟรีนะ ทำไมไม่เอา”

“แพ้กาแฟ”

“จริงดิ? งั้นชอบอะไร”

“โกโก้”

“โอ้โห แพ้ง่ายเหมือนลูกชายพี่เลย” พิรดาหัวเราะ 

“…”

“เดี๋ยวพี่สั่งให้”

“ไม่ต้องหรอกป้า ไม่ได้หวังให้มาตอบแทนอะไร” ว่าจบก็ขับรถตรงไปลานจอดรถ พิรดามองตามแล้วส่ายหัวเบา ๆ 

“นี่โกโก้ พี่ซื้อมาให้” เธอวางแก้วโกโก้ลงบนโต๊ะทำงานเวธัส เขาปฏิเสธกาแฟไปรอบหนึ่ง เธอก็เอาโกโก้มายัดเยียดให้เขา

“ก็บอกอยู่ว่าไม่ต้อง” 

“รับไปเถอะน่า” พิรดาว่าแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

เย็นวันนั้น พิรดานั่งเก็บงานในห้องทำงานเงียบ ๆ อยู่คนเดียว ทุกคนกลับบ้านไปหมดแล้ว ส่วนเธองานเยอะล้นมือ จนต้องทำงานลากยาว แต่เผลอเปิดมือถือดูซีรีส์คลายเครียด

“อ๊า” ฉากในซีรีส์เป็นฉากรักบนโต๊ะทำงาน ร้อนแรง พอดูแล้วร้อนวูบไปถึงท้องน้อย พิรดากลืนน้ำลายแห้ง ๆ ใจเต้นแปลก ๆ มือหนึ่งเลื่อนจอปิด มืออีกข้างวางลงบนตักตัวเองอย่างห้ามไม่อยู่

ความเหงา ความล้า ความเครียดในแต่ละวัน มันระเบิดรวมกัน มือเธอสอดลึกเข้าใต้กระโปรง ลูบผ่านกางเกงในตัวเล็กที่เริ่มเปียกชื้น ในห้องไม่มีกล้อง คยกลับไปหมดแล้ว ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องกังวล

“บ้าเอ๊ย ทำไมต้องนึกถึงหมาเด็กด้วยวะ” ใบหน้าเธอแดงจัด เสียงหอบหายใจหลุดรอดออกมาทีละนิด 

ปลายนิ้วเรียวสวยกดวนติ่งสีหวานช้า ๆ ภาพในหัวดันไม่ใช่พระเอกในซีรีส์ แต่เป็นหน้าเฉย ๆ ของเวธัส เด็กหนุ่มที่ชอบทำหน้านิ่ง ๆ เด็กที่ให้เธอซ้อนท้ายเมื่อเช้า ไอ้เด็กที่ชอบโกโก้แทนกาแฟ

“อือ…” นิ้วกดลงแรงขึ้น จังหวะถี่ขึ้น เสียงหอบติดขัดในลำคอ เธอกัดปากกลั้นเสียง ปลายนิ้วสัมผัสผ่านจุดอ่อนไหวซ้ำ ๆ จนความร่านร้อนซ่านไปทั่วร่าง

สะโพกเล็กกระตุกหงึก ๆ สั่นสะท้านไม่หยุด เธอกัดริมฝีปากแน่น มือข้างหนึ่งยันโต๊ะ อีกข้างยังถูวนลงไปที่ร่องแฉะ ๆ ที่ตอนนี้เปียกเยิ้มจนได้ยินเสียงดังแฉะ ๆ ทุกครั้งที่นิ้วขยับ

“อ๊ะ ซี๊ด”

สะโพกเล็กส่ายวนหาแรงเสียดสีอย่างหิวกระหาย นิ้วเรียวลากถี่รัวเร่ง เสียงหอบกระเส่ากระชั้นหนักขึ้นทุกที ร่างบอบบางบิดเกร็ง กายสะท้านเหมือนจะขาดใจ

“อื้อ เสียว เด็กบ้า พี่เสียวจะตายอยู่แล้ว!”

เสียงครางสุดท้ายหลุดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างบางกระตุกแรง น้ำหวานแตกทะลักเปรอะเต็มปลายนิ้ว เปียกซึมผ่านชั้นในบาง ๆ เธอทิ้งตัวลงกับโต๊ะหอบหายใจแรง ความรู้สึกเสียวซ่านยังวิ่งวนอยู่ในกาย

“โล่งเลย” น้ำขุ่นขาวไหลยืดเปียกเลอะเต็มปลายนิ้ว พิรดารีบดึงทิชชู่มาเช็ด พร้อมดึงกระโปรงลงจัดให้เรียบร้อย

“ป้า… ยังไม่กลับอีกเหรอ” ประตูแง้มเข้ามาแผ่ว ๆ พิรดาสะดุ้งโหยง มือรีบเอาแฟ้มปิดตักไว้แทบไม่ทัน ใจเต้นโครมคราม คนที่แง้มประตูคือผู้ชายที่ล่องลอยในความคิด ทำให้เธอต้องช่วยตัวเองจนน้ำแตก เธอจะบ้า!

“เอ่อ หยะ…ยัง พอดีงานเยอะเพิ่งเคลียร์เสร็จ นายล่ะ ทำไมยังไม่กลับ”

“ลืมของครับ” เวธัสทำหน้านิ่ง แต่แววตาเหมือนจับผิดอะไรบางอย่าง สายตาของเขามันฟ้องแบบนั้น  “หน้าแดงไปหมด เป็นไข้เหรอ”

“ปะ เปล่า!”

“จะให้ไปส่งไหมครับ?” น้ำเสียงเขาเรียบเหมือนเดิม แต่แปลกตรงที่ วันนี้เขายิ้มมุมปากนิด ๆ

“ก็ดีเหมือนกัน” พิรดารีบลุก คว้ากระเป๋า หน้าร้อนผ่าวแต่ทำเป็นเนียน ได้แต่หวังว่าเวธัสจะไม่ได้ยินเสียงครางเสียวของเธอ หรือเห็นตอนเธอกำลังเกี่ยวเบ็ดช่วยตัวเอง

 เวรละ กางเกงในยังเปียกอยู่เลย