Share

บทที่ 3

Author: ตงหลิวชวี่
การผ่าตัดเป็นไปอย่างราบรื่น ซูชิงฮวนรอดชีวิต

แต่ฉันกลับกลายเป็นวิญญาณที่โดดเดี่ยวที่แม้แต่ลูกของฉันก็ไม่อาจรักษาเอาไว้ได้

ลูกของฉันยังไม่ทันได้เติบโตเป็นรูปร่างเลย เขายังเป็นเพียงแค่ตัวอ่อนเล็ก ๆ ที่ไม่มีแม้แต่จิตวิญญาณ ทิ้งให้ฉันต้องกลายเป็นผีอยู่บนโลกนี้เพียงลำพัง

โชคดีของฉันอาจหมดไปตั้งแต่ช่วงเวลาที่ได้พบกับฟู่หย่วนเชินแล้ว ดังนั้นฉันจึงต้องตายบนเตียงผ่าตัดนี้ พาลูกที่ยังไม่ทันได้ลืมตาดูโลกเดือดร้อน

ใช่แล้ว เดิมทีในท้องของฉันมีลูกอยู่!

ฉันโกรธแค้นเหลือเกิน! โกรธแค้นพวกคนใจร้ายที่ฆ่าลูกของฉัน โกรธพวกหมอที่ไร้จรรยาบรรณที่ปิดบังความจริง!

ฟู่หย่วนเชินประทับจูบลงบนหน้าผากของซูชิงฮวน ลืมคำพูดที่เพิ่งบอกก่อนผ่าตัดว่าจะรักฉัน

หัวใจของฉันเจ็บแปลบขึ้นมาอีกครั้ง ไม่ใช่ว่าตายไปแล้วหรอกเหรอ? ทำไมยังรู้สึกเจ็บได้อีก?

แม่สามีของฉันรีบร้อนมา เธอหายใจหอบพิงอยู่ขอบประตู และพลางใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อไม่หยุด

น่าขันนัก เธอไม่แม้แต่จะมาร่วมงานแต่งของฉันกับฟู่หย่วนเชิน บอกว่าเธอแก่แล้ว เหนื่อยไม่ไหว

ที่แท้ แม้แต่นี่ก็ยังเป็นเรื่องโกหก

“ชิงฮวนเป็นเด็กสาวจิตใจดี ไม่เหมือนสาวนั่งดริ๊งคนนั้นหรอก คนดีมักมีเทวดาคุ้มครอง!”

แม่สามีรู้ดีว่าฉันไปทำงานเป็นสาวนั่งดริ๊งเพื่อใคร…

พยาบาลมองดูครอบครัวนี้ด้วยสายตาที่ยากจะบรรยาย พร้อมส่งสัญญาณให้หมอเตือนพวกเขา

ฉันเพิ่งสังเกตว่านี่ไม่ใช่หมอคนนั้นที่ทำการผ่าตัดให้ฉัน ยังไม่ทันได้คิดอะไรมาก หมอก็เอ่ยขึ้นมา

“คุณฟู่ครับ คุณเสิ่น...”

ยังไม่ทันที่หมอจะพูดจบ ก็ถูกฟู่หย่วนเชินพูดแทรกด้วยความหงุดหงิด

“ต้องการเงินเท่าไหร่? ว่ามา”

แม่สามีของฉันทำท่าทางโบกมือ ไม่ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย

“เวลานี้จะพูดถึงผู้หญิงคนนั้นทำไม? รู้จักกาลเทศะบ้างไหม!”

หมอเหมือนจะนึกขึ้นได้ว่าฉันพยายามเรียกชื่อฟู่หย่วนเชินตลอดก่อนที่ฉันจะเสียชีวิต จึงอดไม่ได้ที่จะเตือนเขา

“ก่อนคุณเสิ่นเสียชีวิตเธออยากพบคุณตลอดเลย”

ฟู่หย่วนเชินขมวดคิ้ว แสดงความรำคาญอย่างชัดเจน

“บอกให้เธอหยุดเล่นละครตบตาได้แล้ว ของที่เธอต้องการผมจะให้เธอเอง!”

“พี่ฟู่... พี่เสิ่นจะไม่ตายเพราะฉันใช่ไหมคะ? ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน ให้ฉันไปตายเถอะ!”

ซูชิงฮวนร้องไห้น้ำตาไหลดั่งดอกสาลี่เปื้อนฝนพิงอยู่ในอ้อมกอดของฟู่หย่วนเชิน น้ำตาที่หลั่งไหลไม่หยุดดึงดูดความสนใจไปที่ตัวเธออีกครั้ง

ฟู่หย่วนเชินแสดงความเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด รีบปลอบเธออย่างอ่อนโยน

“คุณไปบอกเธอด้วย ถ้าเธอยังแสร้งทำเป็นตายอยู่อีก ก็ไม่ต้องกลับมาแล้ว”

“เสแสร้งจริง ๆ ไม่ใช่แค่บริจาคไขกระดูกเองเหรอ!”

เสแสร้ง? ที่แท้การที่ฉันสละชีวิตเพื่อปกป้องผู้หญิงที่เขาถวิลหา กลายเป็นเรื่องเสแสร้งไปแล้ว

ฉันรู้สึกทันทีว่าผู้ชายตรงหน้านี้ไม่ใช่คนเดียวกับที่ฉันเคยรู้จัก ฟู่หย่วนเชิน... คุณเคยบอกว่าตราบใดที่ฉันบริจาคไขกระดูกคุณจะรักฉันไม่ใช่เหรอ?

ทำไมลูกของฉันต้องตาย แต่คุณกลับมากกอดอยู่กับผู้หญิงคนอื่นอย่างรักใคร่?

......

ในวันที่ซูชิงฮวนออกจากโรงพยาบาล แม่สามีของฉันต้มซุปไก่มา กลิ่นนั้นหอมลอยมาเตะจมูกฉัน

ฉันกับฟู่หย่วนเชินแต่งงานกันมานานขนาดนี้ แม้แต่ข้าวจากแม่สามีฉันก็ยังไม่เคยได้กินสักคำเลย

ฟู่หย่วนเชินมักจะบอกให้ฉันใจกว้าง ให้ฉันเข้าใจว่าแม่เลี้ยงดูเขามาลำพังมันไม่ง่ายเลย

การเข้าใจไปจนถึงที่สุด ผลลัพธ์กลับกลายเป็นความตาย

หมอเข็นร่างไร้วิญญาณของฉันไปเผา ฟู่หย่วนเชินขมวดคิ้วแล้วโอบซูชิงฮวนไว้ในอ้อมกอด

“ฮวนฮวนเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ไม่ควรเห็นอะไรที่เป็นลางร้ายแบบนี้ รีบเข็นออกไป!”

ฟู่หย่วนเชิน คุณคิดว่ามันเป็นลางร้ายใช่ไหม? แต่นั่นคือภรรยาของคุณ ลูกของคุณ!

ฉันโกรธที่ไม่สามารถพุ่งเข้าไปคว้าคอเสื้อของเขาและตั้งคำถามได้ ทำได้เพียงเป็นผู้เฝ้าดูที่น่าสมเพชเท่านั้น

หมอพยายามขวางเขาไว้ ขอให้เขาจ่ายค่าฌาปนกิจ แต่แม่สามีฉันกลับโวยวายขึ้นมาก่อน

“ทุกคนมาดูโรงพยาบาลไร้จรรยาบรรณนี่สิ! คิดไม่ถึงเลยว่าจะเก็บเงินมั่ว ๆ แบบนี้มันไม่ใช่รังแกประชาชนหรือยังไง?!”

ฟู่หย่วนเชินขมวดคิ้วเล็กน้อยจนแทบสังเกตไม่เห็น แต่ฉันคุ้ยเคยกับทุกอารมณ์ของเขาเป็นอย่างดี นี่คือสีหน้ารังเกียจ ไม่คิดว่าเขาจะรังเกียจแม้กระทั่งแม่ของตัวเอง

ในตอนนี้เงินสำหรับฟู่หย่วนเชินแทบจะไม่มีความหมายอะไร เขาแค่อยากให้เรื่องมันจบ ๆ ไป จึงหยิบเงินออกมาหลายใบจ่ายไปอย่างลวก ๆ โดยไม่สนใจใครทั้งนั้น

“คุณฟู่ คุณเสิ่นเธอ...”

ไม่น่าแปลกใจเลย ฟู่หย่วนเชินขัดจังหวะคำพูดหมออีกครั้ง

“ผมไม่มีความอดทนจะเล่นเกมนี้กับเธอหรอก คุณบอกให้เธอดูแลตัวเองให้ดีเถอะ”

เขาหรี่ตามองไปที่นิ้วมือของศพฉันที่โผล่ออกมา ซึ่งมีแหวนราคาไม่ถึงหนึ่งหมื่นบาทที่เขาเคยมอบให้ฉันตอนแต่งงาน

หัวใจของฉันเต้นแรงจนเกือบจะขึ้นไปอยู่ที่ลำคอ ความหวังอันน่าละอายลอยขึ้นในใจ บางทีฟู่หย่วนเชินอาจจะจำได้!

“ช่างไร้ค่าเสียจริง”

จิตวิญญาณของฉันก็รู้สึกเจ็บปวดเช่นกัน
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ความตายพราก แต่รักกลับคืน   บทที่ 17

    ในขณะที่วิดีโอของงานแต่งงานกำลังเป็นกระแสบนโลกออนไลน์ ฟู่หย่วนเชินก็กลับไปที่บ้านของเราเขายืนอยู่หน้าชุดสูทและกำลังรีดชุดสูทอย่างตั้งใจ ไม่รู้คิดอะไรอยู่ร่างกายของฉันรู้สึกเหมือนได้รับการปลดปล่อยจากการกักขัง น่าจะสามารถออกไปได้ในไม่ช้าฟู่หย่วนเชินฉีดสเปรย์ใส่ผม เปลี่ยนเป็นชุดสูทที่ใส่ในวันแต่งงานตัวนั้น และใส่แหวนที่ขอฉันแต่งงาน“เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยน ผมมาขอคุณแต่งงานแล้ว”เขาพูดด้วยเสียงนุ่มนวล แต่ฟังแล้วกลับทำให้ฉันขมวดคิ้วมันช่างน่าเศร้า!ฟู่หย่วนเชินกระโดดลงจากตึกสูง เมื่อศพถูกพบ ก็ไม่สามารถจำหน้าเขาได้อีกแล้วในแดนภูต ฉันยืนมองดูฟู่หย่วนเชินวิ่งมาหาฉันที่ขอบสะพานไน่เหอฉันไม่ลังเลที่จะข้ามไปเกิดใหม่ก่อนเขา และแม้ว่าเขาจะร้องเรียกก็ไม่หันกลับไปฟู่หย่วนเชิน นี่เป็นครั้งแรกที่คุณวิ่งมาหาฉันและนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันปฏิเสธที่จะวิ่งไปหาคุณเราจะไม่มีวันพบกันอีก

  • ความตายพราก แต่รักกลับคืน   บทที่ 16

    ระหว่างการจัดงานแต่งงาน ฟู่หย่วนเชินทำตัวเหมือนไม่สนใจอะไรตลอดทั้งงานซูชิงฮวนบ่นไปเพียงเล็กน้อย แต่ฟู่หย่วนเชินพูดเพียงไม่กี่คำก็ปิดปากเธอได้“เมื่อก่อนเธอไม่เคยเรื่องมากเลย”จริงอยู่ ตอนนั้นฉันมองว่าการแต่งงานกับเขาเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต จะไปเรื่องมากทำไมฟู่หย่วนเชินถือบุหรี่ พลางขมวดคิ้วและคลึงแหวนแต่งงานวงนั้นของเรา จนในที่สุดก็เผยให้เห็นความอ่อนโยนบางอย่าง“อวิ๋นเฉี่ยน รอผมหน่อยนะ”ถึงวันนี้ ฉันจะไม่ต่ำต้อยพอที่จะรอเขาอีกต่อไปวันแต่งงานวันนั้นฟู่หย่วนเชินสวมชุดสูทที่ดูดี หรูหรากว่าชุดที่เขาใส่ตอนแต่งงานกับฉันหลายเท่าแต่ฉันรู้ว่า เขาแอบนำชุดนั้นแขวนไว้ในห้องของฉันกับเขา ยืนมองชุดสูทนั้นทุกวันงานแต่งงานเริ่มเล่นพรีเซนเทชัน แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น วิดีโอกลับกลายเป็นภาพของซูชิงฮวนที่นอกใจ!ในวิดีโอมีผู้หญิงคนหนึ่งเปลือยกาย ใบหน้าก็เต็มไปด้วยอารมณ์ยั่วยวน บรรดาแขกในงานตกตะลึง แต่ฟู่หย่วนเชินยืนอยู่เฉย ๆ เหมือนเป็นคนที่ไม่เกี่ยวข้องเขายืนเหมือนต้นไม้ ไม่ได้ยินเสียงนินทาใด ๆเมื่อก่อนเขาเคยเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับหน้าตาเสมอ...ไม่นานแม่สามีก็วิ่งเข้ามา ดึงกระโปรง

  • ความตายพราก แต่รักกลับคืน   บทที่ 15

    ทุกการกระทำของฟู่หย่วนเชินมันบ้ามาก จนส่งผลให้ราคาหุ้นของบริษัทตกลงไปด้วยบรรดาผู้ถือหุ้นของบริษัทได้ร่วมกันร้องเรียน พูดจาหว่านล้อมสารพัด จนในที่สุดฟู่หย่วนเชินก็ยอมรับการบำบัดทางจิต“คุณหมอ คุณหมายความว่ายังไง?”ฟู่หย่วนเชินเริ่มอาละวาดในโรงพยาบาล ดูเหมือนว่าแม้แต่ซูชิงฮวนที่คาดการณ์เรื่องต่าง ๆ อย่างรอบคอบ ก็ไม่ได้คาดคิดว่าฟู่หย่วนเชินจะไปเจอกับหมอที่เคยตรวจครรภ์ให้ฉันบางครั้งโชคชะตาก็ช่างน่าแปลก หมอที่เคยตรวจครรภ์ให้ฉันทักทายฟู่หย่วนเชินอย่างสนิทสนม“ลูกของภรรยาคุณเป็นอย่างไรบ้าง?”“ไม่ได้บอกว่าไม่มีลูกหรอกเหรอ?”สีหน้าของหมอแสดงถึงความอึดอัด เหงื่อผุดขึ้นมาบนหน้าผากไม่หยุดฟู่หย่วนเชินตบหน้าตัวเองสองทีเพื่อบังคับตัวเองให้ใจเย็นลงเขาดึงผมตัวเอง มือที่ถือโทรศัพท์อยู่ก็สั่น“ช่วยผมตรวจสอบหมอที่ทำการผ่าตัดให้อวิ๋นเฉี่ยนที”ฉันหัวเราะเยาะในใจ รู้หลังจากฉันตายแล้ว เขาเพิ่งกลับมามีสติเหรอ?ฟู่หย่วนเชินใจเย็นลงอย่างรวดเร็ว เขาทักทายหมอของฉันอย่างสุภาพเรียบร้อย ยกเว้นตอนก้าวสะดุดเดินออกจากโรงพยาบาล เขาก็แทบไม่ต่างจากปกติเลยเขาคลุ้มคลั่งอีกครั้ง รีบเหยียบคันเร่งเพื่อไปหาพ่อข

  • ความตายพราก แต่รักกลับคืน   บทที่ 14

    “ตาเฒ่าก็ถือเสียว่าลูกสาวคุณโชคร้าย! ไม่ได้ใช้ชีวิตดี ๆ กับหย่วนเชินของพวกฉัน!”ถ้าฉันสามารถกลายเป็นรูปร่างได้ ฉันจะต้องตบเธอแรง ๆ สักหลายทีคาดไม่ถึงว่าเธอยังกล้าทำตัวหยิ่งยโสต่อหน้าพ่อของฉัน ฉันไม่กล้านึกเลยว่าพ่อต้องเจ็บปวดขนาดไหน“แม่ครับ เป็นผมที่ผิดต่ออวิ๋นเฉี่ยน แม่อย่าพูดแบบนั้นอีก!”ฟู่หย่วนเชินดูเหมือนจะมีจิตสำนึกขึ้นในคืนเดียว เขาจึงดึงแม่ของเขาเดินกลับไปเมื่อพวกเขากลับมาที่บ้าน ซูชิงฮวนทำตัวเหมือนเจ้าของบ้านอย่างชัดเจนสิ่งของที่ฉันทิ้งไว้ถูกโยนทิ้งไปหมดจรด ตู้เสื้อผ้าของฉันและฟู่หย่วนเชินอัดแน่นไปด้วยเสื้อผ้าเธอ“พี่ฟู่คะ ของใช้ของยัยสาวนั่งดริ๊งคนนั้นฉันโยนทิ้งไปหมดแล้ว ต่อไปฉันกับลูกจะอยู่กับพี่นะคะ”ฟู่หย่วนเชินกลับโกรธขึ้นมาอย่างกระทันหัน เข้าไปตบซูชิงฮวนอย่างแรง“คุณไม่มีสิทธิ์แตะต้องของของเธอ”ซูชิงฮวนและแม่สามีของฉันต่างก็อึ้ง ไม่มีใครกล้าเข้าไปเตือนสักคำฟู่หย่วนเชินเอาของของเธอโยนออกมาต่อหน้าเธอ จากนั้นถามเธอว่าเอาของของฉันไปทิ้งที่ไหน“หย่วนเชิน ในท้องของซูชิงฮวนมีลูกของแกอยู่นะ!”แม่สามีของฉันเป็นห่วงหลาน จึงรีบพูดออกมาก่อน แต่ตอนนี้ฟู่หย่วนเชินไม่

  • ความตายพราก แต่รักกลับคืน   บทที่ 13

    ภาพฟู่หย่วนเชินในงานศพของฉันกลายเป็นข่าวใหญ่ในโลกอินเทอร์เน็ต เขาเก็บตัวไม่ออกไปพบใครอีกเลยฉันมองดูเขาคุ้ยเอาเศษอาหารในถังขยะขึ้นมา แล้วค่อย ๆ กินอย่างเหม่อลอยเศษอาหารบางอย่างยังมีเศษดินจากกระถางต้นไม้ที่เขาเคยทำแตกติดอยู่ด้วย แต่เขาก็ไม่รู้สึกอะไร ยังกินไปพลางบ่นไปพลางเบา ๆ“เฉี่ยนเฉี่ยน ทำไมคุณยังไม่กลับมาทำอาหารให้ผมอีกนะ?”ฉันลอยอยู่บนอากาศ ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงกับสถานการณ์นี้หลังจากที่ฉันตาย จู่ ๆ ฟู่หย่วนเชินก็เริ่มรักฉันขึ้นมาผู้หญิงที่เคยเป็นแค่ยัยสาวนั่งดริ๊งกลายเป็นเหมือนปานแดงสดในเหมือนไวน์แดงบนหัวใจของเขา ทำให้เขาต้องทนทุกข์ทุกวันอย่างไม่รู้จบเขาเริ่มดื่มเหล้าทั้งคืนทั้งวัน ดื่มจนกระเพาะทะลุและเข้าโรงพยาบาล แต่บนใบหน้ากลับมีรอยยิ้มอยู่ด้วย“เฉี่ยนเฉี่ยน ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณแล้ว กลับรีบมาหาผมเถอะนะ”เขาอ้อนวอนกับอากาศอย่างน่าสงสาร และใบหน้ายังมีความรู้สึกเสียใจอยู่ด้วย“เฉี่ยนเฉี่ยน ทำไมดื่มเหล้าแล้วก็ยังไม่เห็นคุณสักทีนะ?”หุ้นของบริษัทฟู่เริ่มดิ่งลงหนัก ผู้ถือหุ้นพากันตั้งคำถามถึงความสามารถในการบริหารงานของเขาฟู่หย่วนเชินกำลังนั่งยอง ๆ ให้อาหารสุนัขจรจั

  • ความตายพราก แต่รักกลับคืน   บทที่ 12

    เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครสามารถหยุดเขาได้ศพของฉันเปลี่ยนสภาพไปนานแล้ว แม้จะมีดอกไม้ล้อมรอบ แต่ก็ยังมีกลิ่นเหม็นเน่าของศพโชยออกมาฟู่หย่วนเชินดูเหมือนไม่รู้สึกถึงกลิ่นนั้น จู่ ๆ เขาก็กระชากนิ้วมือของฉัน ที่นิ้วนั้นมีแหวนราคาถูกวงหนึ่งที่เขาเคยพูดถึงอีกวงอยู่บนมือของเขา แต่เขาไม่เคยสวมเพราะคิดว่าเป็นเรื่องน่าอายเขาล้มลงกับพื้นหัวเราะทั้งน้ำตา ปากก็พร่ำพูดไม่หยุด“เสิ่นอวิ๋นเฉี่ยน คุณใจร้ายมากเลยนะ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะลงโทษผมด้วยการตาย”

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status