ตอนที่ 8

โมตกใจกับภาพที่เห็นอีกแล้ว น้าชดนอนในสภาพเปลือยกายแผ่หลาบนพื้นห้องแต่สายตาสาวโมนั้นกลับจ้องไปที่ดุ้นเอ็นที่ผงกหัวคล้ายกลับจะเรียกเธอมาชวนชิมมัน คราวนี้โมได้เห็นแบบชัดๆเต็มตา มันใหญ่มากเหลือเกินโมไม่เคยเห็นเอ็นดุ้นใหญ่ขนาดนี้มาก่อน มันโค้งใหญ่ยาวแน่นขนอันน้อยนิดที่น้าชดนั้นตัดเล็มให้สั้นเพื่อที่จะได้ให้เธอได้เห็นสภาพตอนมันเต็มตัวอย่างชัดๆ มันใหญ่กว่าบรรดาแฟนเก่าและใหม่ของเธอซะอีก เท่ากับข้อมือของโมเลยก็ว่าได้ ทำให้โมใจเต้นตึกตักไม่หยุด ร่องเสียวของโมสั่นระริกน้ำไหลเยิ้มเมื่อได้เห็นเอ็นน้าชดตรงหน้าอยากจะเข้าไปคว้าอมมันซะจริงๆ ก่อนที่เธอจะทนไม่ไหวรีบวางจานหมูมะนาวจานนั้นใกล้ๆก่อนจะรีบออกจากห้องน้าชดไป

โมถึงห้องนอนทำให้ใจให้สงบกับภาพตรงหน้านั้น

“ทำไมของน้าชดถึงได้ใหญ่ขนาดนั้นนะ นี่น้าเขาเมาขนาดต้องแก้ผ้าทุกครั้งเลยเหรอ ทีหลังเราจะไม่เข้าไปพรวดพราดอีกแล้ว กลัวน้าเขาจะรู้ว่าเราเห็นเขาแก้ผ้า” สักพักโมก็มาเปิดคอมนั่งฟังเพลง นั่งพิมพ์ไดอารี่ของวันนี้ และไม่ลืมที่จะพิมพ์เรื่องเจอดุ้นใหญ่ของภารโรงคนนี้เข้าไปในนั้นด้วยสิ แล้วก็รีบเข้านอนเพราะพรุ่งนี้จะต้องทำหน้าที่ของครูที่นี่เป็นอาทิตย์ที่สอง

ทางด้านน้าชดนั้นก็ลุกขึ้นทันทีหลังจากที่เห็นหนูโมนั้นรีบออกจากห้องไป แผนของเขานั้นได้ผลจริงๆ ทำให้เขาเห็นบ่อยๆฝังลงไปจิตใจครูสาวคนนี้ไปเรื่อยๆ อีกหน่อยมันก็คงจะได้ล่อสมใจตามแผนเขาแน่นอน และยังมีทีเด็ดนั่นคือคลิปที่เขาแอบถ่ายไว้แบล็กเมล์กับโมนี่เอง ตอนนี้ครูโมอันตรายซะแล้วล่ะค่ะ

ตื่นเช้ามาวันจันทร์ครูโมคนสวยก็ยังทำหน้าที่เหมือนเดิมทุกๆวันทำกับข้าวถวายพระ เดินไปเปิดประตูห้องเรียน และรอทานข้าวพร้อมกับน้าชดภารโรงคนเดิม

“มาๆน้าชดทานข้าวกันค่ะหนูรออยู่นานละค่ะ”

“ขอบใจหนูโมมากๆนะอุตส่าห์นั่งรอน้าน่ะ”

“ไม่เป็นไรจ้ะน้า ไม่ต้องเกรงใจค่ะ” ทั้งสองก็นั่งร่วมโต๊ะทานข้าวด้วยกัน จนน้าชดโพล่งถามว่า

“เออ เมื่อวานหนูเอาหมูมะนาวให้น้าตอนไหนน่ะ น้าเผลอเมาหลับไม่รู้เรื่องเลย แต่ก็ตื่นมานั่งกินซะหมดเลยนะ อร่อยมากๆเลยจ้ะ”

ครูโมนิ่งทำสีหน้าตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินน้าชดถามแบบนั้น “อ่อหนูก็ไปเข้าวางให้ตอนน้าหลับนี่ละค่ะหนูเลยก็กลับมานอนต่อเลยค่ะ อร่อยจริงๆเหรอคะหมูมะนาว” เธอแกล้งถามกลบเกลื่อนไป

“อร่อยสิจ้ะ สุดยอดแซ่บมากๆ วันหลังมากินเหล้ากับน้าชดต่อนะเมื่อวานหนูกินไปนิดเดียวเอง”

“ได้ค่ะน้าแต่ต้องวันหยุดเท่านั้นนะถ้าวันธรรมดากินไม่ได้หนูกลัวจะแฮ้งค์เอาค่ะ”

ทั้งสองก็กินข้าวกันต่อจนอิ่มก่อนจะไปที่โรงเรียนโดยให้น้าชดเดินถือถุงขนมที่ซื้อมาฝากครูทุกคน ครูทุกท่านก็ขอบอกขอบใจกันยกใหญ่ และแยกตัวกันทำหน้าที่ของใครของมันต่อไป

ทุกๆวันนั้นครูโมก็ทำหน้าที่ของครูได้ดีมากๆ ช่วยเหลือทุกอย่างโดยไม่สนว่าตัวเองจะเหนื่อยหรือไม่ เลิกเรียนก็เดินไปส่งเด็กๆที่เดินกลับบ้านเป็นกลุ่มส่งถึงหน้าบ้านกันทุกคน พ่อแม่เด็กๆก็ชอบครูโมมากๆ เธอน่ารัก อัธยาศัยดีเป็นกันเองกับทุกคน ส่วนช่วงกลางคืนที่โมอาบน้ำนั้น ก็ยังเป็นเป้าสายตาให้น้าชดได้เชยชมแทบทุกคืนโดยที่โมนั้นก็ยังไม่รู้แต่อย่างใด เพราะเธอคิดว่าไม่มีอะไร ที่นี่คงจะไม่มีใครไปลากข่มขืนอะไรหรอก

และก็มาถึงวันเสาร์ วันนี้แฟนหนุ่มของเธอพี่ตั้มกลับมาหาโมอีกครั้งในช่วงเย็นๆ

“ขอโทษด้วยนะที่พี่มาซะเย็นเลยน่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ติดธุระนี่นาพี่ก็โทรบอกส่งรูปมาให้เห็นทางเฟสแล้วนี่คะ วันนี้พี่ค้างที่นี่ละกันค่ะ”

“ดีใจจังวันนี้เมียอนุญาติให้ผัวอยู่ด้วยน่ะ” แล้วเข้ามาโผกอดด้านหลังโมที่กำลังออกจากห้องนอน

“จ้ะงั้นขอเมียไปเอากับข้าวให้ผัวทานก่อนนะคะ งั้นสักพักพี่ค่อยตามลงไปข้างล่างนะคะไปกินพร้อมๆกัน”

“ได้จ้ะ”

สาวโมนั่งตักกับข้าวใส่จานที่เธอทำไว้วางบนโต๊ะ และไม่ลืมที่จะใส่ปิ่นโตไปให้น้าชดด้วย ก่อนจะเดินไปส่งที่บ้านน้าชดท้ายบ้าน

“น้าชดจ้ะโมเอากับข้าวมาให้ค่ะ”

“แอ๊ดด” เสียงเปิดประตูดังขึ้น

“วันนี้โมไม่ได้ทานพร้อมน้านะคะพอดีแฟนหนูมาหาน่ะค่ะ น้าทานคนเดียวได้นะคะ”

“โอ้ยไม่มีปัญหาครับ ขอบคุณสำหรับกับข้าวมื้อเย็นนะจ้ะ”

โมยิ้มให้น้าชดแบบหวานชื่น เพราะคิดว่าน้าชดคงจะไม่โกรธอะไร ก็เดินหันหลังกลับทันที แต่ในใจน้าชดนั้น กลับมีท่าทีหึงหวงโมโหอย่างมาก ที่ไอ้หนุ่มคนนี้กลับมาแย่งสิ่งที่เขารักไป แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ต้องฝืนทนเจ็บใจต่อไป

โมเดินกลับที่พักก็เห็นว่าพี่ตั้มลงมาจากบ้านพอดี ก็มานั่งทานข้าวด้วยกันแหย่เล่นกันไปด้วย กินกันจนอิ่มโมก็ยื่นผ้าเช็ดตัวให้พี่ตั้มให้ไปอาบน้ำ  และนี่ก็เป็นช่วงที่ทำให้โมรู้สิ่งหนึ่งเข้าให้

เธอจ้องมองมือถือของแฟนตัวเองเพราะแปลกใจว่าทำไมถึงไม่มีข้อความอะไรเด้งเข้ามาเลยนะ เพราะโมไม่ชอบที่จะยุ่งมือถือของใคร พี่ตั้มก็เคยดูมือถือของโมเพื่อขอดูว่าแอบคุยกับใครบ้างไหมแต่โมก็ไม่เคยได้คุยกับใคร แต่คราวนี้โมยอมเสียมารยาทเพราะอยากรู้ ก็หยิบมือถือพี่ตั้มมาดูก็เห็นว่าเขาปิด 3G ไว้ ก็เลยเปิดเฟสบุ๊คเพื่อเข้าไปดูข้อความว่าเขาคุยกับใครบ้าง มีข้อความในนั้นมากมายทั้งเพื่อนเขา ที่ทำงานเขาแต่สิ่งที่สะกดหัวใจของโมนั้นมันคือ....