ตอนที่5.

ตอนที่5.

“แม่แค่ต้องการให้ลูกเลิกแข่งรถบ้าๆ นั่นไม่ว่าจะเป็นรถยนต์หรือมอเตอร์ไซค์...”

“แค่นั้นใช่มั้ยครับ”

“ใช่แค่นี้แหละค่ะที่คุณแม่กับแทมมี่ที่ต้องการ”

แทมมี่ หรือ แทนฤทัย พูดแทนมารดา ใบหน้าสวยจัดคมเข้มแบบฉบับลูกครึ่งละม้ายพี่ชายบึ้งตึงด้วยลักษณะของคนเอาแต่ใจไม่ยอมคน ร่างบางยืนหลังตรงหน้าเชิดด้วยความเคยชิน

“แค่นั้นเหรอแทมมี่แค่นั้นเหรอครับคุณแม่ แต่คุณแม่กลับทำให้ทุกอย่างของผมพังไม่เป็นท่า”

ธามเสียงดังเต็มไปด้วยความฉุนเฉียว ใบหน้าหล่อเหลาไร้รอยยิ้มเล่นหัว ดวงตาไม่มีแววอ่อนโยนริมฝีปากที่มักมีรอยยิ้มแสนสำราญอยู่เนืองนิตย์เม้มสนิท

“ธาม แม่...”

“ผมขอตัวนะครับ ผมเหนื่อยมาก” ตัดบทแล้วเดินขึ้นห้องไปอย่างไม่สนใจมารดาที่หน้าเจื่อนจืดไป

“พี่ชายเราโกรธแม่แล้วเห็นมั้ยแทมมี่” คุณธิติมาร้อนใจเพราะไม่เคยเห็นบุตรชายมีอาการโกรธจัดขนาดนี้มาก่อน

“โธ่คุณแม่ขา พี่ธามน่ะโกรธง่ายหายเร็วจะตาย เดี๋ยวเดียวก็หายโกรธค่ะ เราทำถูกแล้วนะคะ หากพี่ธามยังคงลงแข่งรถแบบเสี่ยงๆ อย่างนี้พี่ธามอาจจะได้รับอันตรายถึงแก่ชีวิตได้นะคะ แทมมี่รู้ดีค่ะว่าฝ่ายคู่แข่งธามเล่นไม่ซื่อแน่นอน”

แทนฤทัยปลอบมารดาให้เหตุผลซึ่งทำให้มารดายอมรับได้ หญิงสาวยิ้มแล้วตบหลังมือมารดาเบาๆ

แทนฤทัยถอนใจแล้วนึกถึงผู้ชายคนนั้น คนอย่าง ราฟาเอล ฟร้องซ์ ชายหนุ่มวัยสามสิบเอ็ดปีชาวฝรั่งเศสคนนั้น ที่เป็นคู่ปรับพี่ชายของตนมาตลอดและเธอก็เห็นฤทธิ์ของราฟาเอลว่าแค่ไหน ผู้ชายคนนั้นที่เธอตั้งฉายาให้เขาว่า ซาตานหน้าหยก เขาเป็นคนที่น่ากลัวเกินไปและเธอก็กลัวว่าพี่ชายของเธอจะเสียทีเขา ซึ่งเธอก็ไม่อาจจะทนได้หากพี่ชายของตนจะแพ้ราฟาเอล

ธามโยนชุดแข่งรถตัวใหญ่หนาหนักลงกับพื้นห้องอย่างเซ็งจัดใบหน้าหล่อเหลาเครียดขึงเพราะยังโกรธกรุ่นอยู่ในอก เขากับราฟาเอลมีนัดล้างตากันในวันนี้ ทั้งเงินเดิมพันและเพื่อนฝูงของเขามากมายที่รอดูการแข่งขันระหว่างเขากับราฟาเอล ซึ่งต่างก็คาดหวังว่าจะชนะเขาในวันนี้เช่นกัน

ตั้งแต่สมัยเรียนประถม มัธยม จนเข้ามหาวิทยาลัยเขากับราฟาเอลก็เป็นคู่แข่งกันมาตลอดจากการแข่งขันแบบเด็กๆ จนมาถึงการแข่งขันประชันกันอย่างลูกผู้ชายเมื่อเกิดความบาดหมางบางอย่างที่ทำให้ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนของพวกเขาขาดสะบั้นลง...

“หึ ฉันจะทำอย่างไรให้เกลียดนายได้มากกว่านี้นะ ไอ้ราฟ” ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนแผ่หลาบนที่นอนนุ่มแล้วหลับตาลงช้าๆ อย่างอ่อนล้า ก่อนที่ภาพในอดีตก็วิ่งเข้ามาในหัวอย่างไม่อาจจะหักห้ามได้...

เมื่อสิบห้าปีก่อน...พวกเขาได้ท้าทายกันโดยมี ลินดา สาวน้อยแสนสวยประจำโรงเรียนเป็นพยานและเป็นหนึ่งในเดิมพันเพราะพวกตนกำลังพยายามแข่งขันชิงดีชิงเด่นกันเพื่อชนะใจสาวน้อยคนสวยดาวเด่นประจำโรงเรียนคนนี้ แต่หลังจากที่พวกเขาแข่งปั่นจักรยานมากจากสนามหน้าบ้านของพวกตนจนมาถึงสนามหน้าโรงเรียนซึ่งระยะทางจากบ้านของพวกเขามาถึงโรงเรียนนั้นเป็นระยะทางเท่ากันซึ่งหากว่าใครมาถึงโรงเรียนก่อนและได้ยื่นจดหมายสารภาพความในใจกับลินดาก่อนคนนั้นจะเป็นฝ่ายชนะ และธามก็เป็นฝ่ายชนะซึ่งมันทำให้ราฟาเอลรู้สึกเสียหน้ามากเพราะเขาได้ประกาศตนอย่างมั่นใจว่าจะชนะธาม อย่างแน่นอนและเพื่อนๆ ในชั้นเรียนก็พนันข้างเขาไว้เยอะ เมื่อราฟาเอลแพ้ก็ทำให้เขารู้สึกแย่และไม่พอใจตามประสาเด็กที่เริ่มโตเป็นหนุ่มที่ยังขาดความยับยั้งชั่งใจ

หลังจากที่ลินดารับจดหมายสารภาพความในใจของธาม เด็กทั้งสองก็คบหากันฉันท์เพื่อนสนิทที่น่ารักน่าอิจฉาเป็นที่กล่าวขวัญกันทั้งโรงเรียน อีกทั้งธามก็ได้รับเลือกเป็นประธานนักเรียนกับเป็นกัปตันทีมบาสเกตบอลของโรงเรียนก็ยิ่งทำให้ราฟาเอลร้อนรนด้วยความริษยา แล้วเย็นวันหนึ่งราฟาเอลนัดเจอลินดาหลังเลิกเรียนที่ห้องเรียนของเธอ ซึ่งวันนั้นธามกำลังแข่งขันบาสเกตบอลนัดสำคัญกับทีมโรงเรียนคู่แข่งทำให้เขาไม่ได้อยู่กับลินดาและไม่ได้เดินกลับบ้านพร้อมเพื่อนสาวคนสนิทเช่นทุกวัน

แต่แล้วก็เกิดเรื่องเศร้าขึ้นเมื่อเพื่อนสาวสนิทของธามที่กำลังรอราฟาเอลอยู่นั้นไม่ได้กลับออกมาจากห้องเรียนตลอดเย็นวันนั้น ทางบ้านของเธอตามหาเด็กหญิงให้วุ่นเมื่อดึกแล้วเธอยังไม่กลับเข้าบ้าน ธามเอะใจว่าได้ยินเพื่อนๆ พูดกันเรื่องที่ราฟาเอลนัดเจอเด็กหญิงที่ห้องเรียนในตอนเย็นเขากับครอบครัวของลินดาจึงกลับมาที่โรงเรียนในกลางดึกของคืนวันนั้นแล้วตรงไปที่ห้องเรียนดังกล่าวทันที แต่แล้วเมื่อเปิดประตูเข้าไปทุกคนก็ต้องผงะเมื่อพบกับเลือดแดงฉานเกรอะกรังเต็มห้องเรียนและพบเจอกับร่างของเด็กหญิงที่ชื่อลินดานอนจมกองเลือดอยู่...

สภาพศพของลินดานั้นช่างน่าอนาถใจนัก เด็กหญิงถูกทำร้ายร่างกายจนยับเยินแทบจะจำสภาพเดิมไม่ได้หลังจากถูกข่มขืนอย่างทารุณจนเธอทนพิษบาดแผลไม่ไหวและสิ้นใจในห้องเรียนนั้นเอง...

มารดาของเด็กหญิงกรีดร้องราวคนเสียสติเมื่อเจอสภาพเหตุการณ์เลวร้ายและเป็นลมล้มพับไปหลายต่อหลายครั้ง สุดท้ายนางก็เข้ารับการบำบัดทางจิตในเวลาต่อมาเพราะมีอาการคลุ้มคลั่งหวีดร้องร่ำไห้ถึงบุตรสาวอยู่ตลอดเวลา แน่นอนผู้ต้องสงสัยคงหนีไม่พ้นราฟาเอลเด็กชายผู้ที่นัดหมายเธอไว้แต่ราฟาเอลไปไหนตอนที่เกิดเหตุเพราะไม่มีร่องรอยหรือหลักฐานอะไรที่บ่งบอกว่าคนที่ทำเรื่องเลวร้ายนั้น นั่นคือสิ่งที่ทุกคนรวมไปถึงธามสงสัย

แม้จากการสอบปากคำเด็กๆ ในโรงเรียนทุกคนต่างบอกว่าครั้งสุดท้ายที่เห็นเธอ ทุกคนเห็นว่าราฟาเอลอยู่กับลินดา แต่ผลชันสูตรศพที่ออกมาแล้วนั้นพบว่าเด็กชายไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของเด็กหญิงแม้จะมีเศษผ้าของเขาในมือเด็กหญิงก็ตาม และถึงแม้จะมีร่องรอยขีดข่วนบนตัวเด็กชายแต่ก็ไม่มีเศษผิวหนังหรือสิ่งใดๆ จากร่างกายของราฟาเอลติดที่เล็บหรือส่วนใดส่วนหนึ่งในร่างกายของเด็กหญิงเคราะห์ร้ายแม้แต่น้อย แม้ไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่าราฟาเอลมีส่วนรู้เห็นในเหตุการณ์เศร้าสลดดังกล่าวแต่การที่ราฟาเอลเจอกับลินดาเป็นคนสุดท้ายก่อนเกิดเหตุสลดใจทำให้ธามรู้สึกกังขาและขัดแย้งในใจ จนก่อให้เกิดความหวาดระแวงแคลงใจในตัวราฟาเอลจนกลายเป็นความเกลียดชัง... แต่แล้วไม่นานทางตำรวจก็สามารถจับฆาตกรตัวจริงได้ซึ่งก็เป็นครูสอนวิชาพละศึกษาของพวกเขานั่นเอง แม้หลักฐานจะแน่นหนาและครูคนนั้นจะรับสารภาพว่าทำไปเพราะเกิดความเสน่หาในตัวเด็กหญิงและเป็นผู้ลงมือทำร้ายเหยื่อจนถึงแก่ความตายเพียงคนเดียวไม่มีผู้อื่นรู้เห็น แต่ธามก็ยังรู้สึกรับไม่ได้และคิดว่าราฟาเอลจะต้องมีส่วนรู้เห็นแน่นอนทำให้เขาจึงยิ่งรู้สึกเกลียดชังราฟาเอลมานับตั้งแต่นั้น