“ฉันไม่ได้ทำนายก็รู้...”
“ฉันไม่มีวันเชื่อสิ่งที่ตำรวจบอกหรอก... นายอยากเอาชนะฉันเสมอ นายทำไปทุกอย่างเพื่อจะเอาชนะฉัน ตำรวจนั่นก็อาจจะเป็นพวกของนาย...” เด็กหนุ่มวัยสิบหกปีของโรงเรียนไฮสคูลชื่อดังในมหานครปารีสโต้เถียงกันอย่างเผ็ดร้อนอยู่บนสนามหญ้าหน้าโรงยิมของโรงเรียน...
“ฉันขอยืนยันว่าฉันไม่ได้ทำและฉันไม่เคยคิดทำร้ายใครเพื่อจะเอาชนะนายแน่นอน...” ราฟาเอลตอบโต้กลับมาด้วยใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธและเสียใจกับเหตุการณ์เศร้าสลดนี้ไม่ต่างกัน
“คนที่อยู่ในเหตุการณ์คนสุดท้ายก็คือนายใครๆ ก็รู้ว่านายนัดเธอไว้ แล้วเศษผ้าที่อยู่ในมือเธอก็คือเศษเสื้อของนาย ร่างกายนายมีรอยขีดข่วนตั้งมากมายหลายแห่งซึ่งบ่งบอกว่าเธอพยายามจะปกป้องตัวเองจากนายที่จะทำร้ายเธอ แต่สุดท้ายนายก็ทำร้ายเธอ... คนอื่นอาจจะเชื่อว่านายไม่ได้ทำ หลักฐานอาจจะบอกว่าเป็นผู้ชายคนนั้นทำ แต่ฉันไม่เชื่อหรอกนะ นายปิดบังความจริงไม่ได้หรอกราฟ สักวันความจริงจะต้องปรากฏ ว่านายมีส่วนรู้เห็น...”
“อย่ามากล่าวหาฉันนะ”
“ฉันไม่เชื่อผลการชันสูตรที่มีอิทธิพลของพ่อนายคุมอยู่หรอกราฟ นายมันสารเลว” ธามพูดราวตะคอก
“นั่นมันเรื่องของนาย นายจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม คนร้ายก็ถูกจับตัวแล้ว และต่อไปนี้ฉันกับนายเราจะไม่มีความเป็นเพื่อนกันอีกต่อไป แม้แต่คนรู้จักฉันก็จะไม่มีวันเป็น...” ราฟาเอลมอง ธามด้วยแววตาเจ็บปวดไม่แพ้กัน
“แน่นอน... เพราะฉันไม่มีวันมีเพื่อนที่ใจคอเหี้ยมโหดอย่างนาย และไม่มีวันจะอยากรู้จักฆาตกรอย่างนาย...”
“ฉันไม่ใช่ฆาตกร...” ราฟาเอลพูดลอดไรฟัน เด็กหนุ่มทั้งสองจ้องหน้ากันอย่างแค้นเคืองประกายตากร้าวจัดอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะหันหลังให้กันและเดินแยกกันกลับบ้านของตนด้วยความหดหู่เมื่อนึกถึงเหตุการณ์อันเลวร้าย... โดยเฉพาะราฟาเอลและแผลเป็นนั้นก็ติดอยู่ในใจของพวกเขามาตลอด...
ธามเดินเซ็งๆ ลงมาจากห้องแล้วเดินผ่านมารดากับน้องสาวที่กำลังรับประทานอาหารว่างอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างไม่ใส่ใจ คุณธิติมาเห็นบุตรชายเดินผ่านกระจกใสไปอย่างมึนตึงไม่แวะมาทักทายนางเหมือนดังเช่นทุกวันทำให้นางรีบลุกเดินออกมาหาบุตรชายที่กำลังจะเดินไปที่รถยนต์คันโปรด...
“ตาธามจะไปไหนลูก...”
“ผมจะไปหาอะไรเพลินๆ ทำครับเพราะจะแข่งรถก็ไม่ได้แล้วจะทำอะไรต้องรอความเห็นชอบจากแม่กับน้องสาว ผมเลยคิดว่าจะไปหาสาวสักคนควงไปเที่ยวไกลๆ สักพัก หากคุณแม่กับแทมมี่จะตามไปอาละวาดทุกที่ที่ผมจะไปก็เชิญนะครับ บ้านสาวๆ ของผมมีหลายหลังตามไปให้ถูกก็แล้วกัน...” ชายหนุ่มยิ้มเยาะแล้วขับรถออกไปอย่างไม่ใส่ใจมารดาที่ยืนนิ่งด้วยความอึดอัดเป็นกังวล
“เดี๋ยวแทมมี่จะตามพี่ธามไปเองค่ะ คุณแม่ไม่ต้องคิดมากนะคะ...”
“เราปล่อยให้พี่เขาไปเที่ยวพักผ่อนจิตใจก่อนก็ได้ลูกไม่ต้องตามเขาไปหรอก แม่เองคิดว่าเราทำเกินไปพี่เขาก็โตแล้ว เป็นถึงท่านประธานของธอมป์สันกรุ๊ป เราจะไปตามเขาเหมือนเด็กๆ ก็กระไรอยู่” คุณธิติมาถอนใจ
“แทมมี่ก็ไม่ได้ว่าจะตามไปจับผิดหรือไปคุมเขาหรอกค่ะคุณแม่ เพียงแต่แทมมี่คิดว่าอยากจะหาวิธีที่ทำให้พี่ธามไม่สนใจจะลงแข่งรถอีกและเลิกไปหว่านเสน่ห์สาวๆ ทำให้คุณแม่ต้องปวดหัวเรื่องผู้หญิงของพี่ธามก็เท่านั้น...” หญิงสาวจูงมือมารดากลับเข้าไปในบ้านก็พบว่า คุณธีร์ ธอมป์สัน ผู้เป็นประมุขของบ้านยืนรออยู่
“คุยอะไรกันอยู่หรือจ๊ะสาวๆ”
“ก็คุยเรื่อยเปื่อยล่ะค่ะคุณ”
“คงไม่ใช่เรื่องตาธามอีกหรอกนะ”
สามีมองยิ้มๆ คุณธิติมาค้อนคนรู้ทันแล้วเสเดินเลี่ยงไป แทนฤทัยหันมายิ้มหวานให้บิดาซึ่งท่าทางของภรรยากับบุตรสาวนั้นบ่งบอกได้อย่างดีว่าตนเดาไม่ผิดพลาด...
ร่างสูงสง่าของหนุ่มหล่อไฮโซเดินเรื่อยๆ เข้าไปในตึก สำนักงานมงคลมอเตอร์ ทางประตูเข้าออกของผู้บริหารอย่างคุ้นเคย วันนี้ที่นี่มีงานมอเตอร์โชว์ที่จัดขึ้นเป็นพิเศษของเสี่ยมงคลเสี่ยใหญ่วัยหกสิบปีที่ยังคงแข็งแรงภูมิฐานและขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงอีกด้วย ซึ่งเขากับเสี่ยมลคลก็รู้จักคุ้นเคยกันดีเพราะชอบเรื่องเครื่องยนต์เหมือนๆ กัน สำหรับธามแล้วเสี่ยมงคลแทบจะคบหากันเป็นเพื่อนมากกว่าผู้ใหญ่กับผู้น้อย
“เอ้า ธาม มาๆ มาทางนี้ วันนี้เฮียมีทีเด็ดจะนำเสนอด้วยนะ”
เสี่ยวัยหกสิบที่ยังไม่ยอมแก่เรียกธามอย่างสนิทสนมเรียกแทนตัวเองว่า เฮีย กับธามและให้ธามเรียกตนว่าเฮียซึ่งบ่งบอกถึงความสนิทฉันพี่น้องได้ดีนั้นเดินมาตบบ่ากอดคอกันได้ แต่เสี่ยมงคลให้ความสนิทสนมเช่นนี้กับธามเพียงคนเดียวเท่านั้น...
“สวัสดีครับเฮีย งานใหญ่ใช่เล่นนะเนี่ย”
“โอย... นี่แค่น้องๆ งานมอเตอร์โชว์น่า เฮียแค่อยากเปิดตัวโปรเจ็ครถมอเตอร์ไซค์รุ่นใหม่ งานนี้เฮียทุ่มสุดตัวเลยนาอาธาม...” เสี่ยมงคลยิ้มแป้นภูมิใจ
“ครับผมเชื่อครับ แค่ขาเข้ามารถก็ติดยาวเหยียดกว่าผมจะแอบเข้ามาหาเฮียได้ก็แย่เหมือนกันนะ” ธามรู้สึกปลอดโปร่งที่ได้คุยกับเพื่อนรุ่นใหญ่คนนี้
“แหม ธามนี่ก็ชอบล้อเฮียเรื่อยเลยนะ ไปเถอะงานจะเริ่มแล้ว บอกเลยว่าวันนี้มีทีเด็ด ฮ่าๆ”
เสี่ยมงคลเดินโอบบ่าเพื่อนรุ่นลูกที่เขานิยมชมชอบไปยังงานเปิดตัวมอเตอร์ไซค์รุ่นใหม่ล่าสุดของมงคลมอเตอร์ ซึ่งงานนี้มีรถมอเตอร์ไซค์มากมายหลายรูปแบบและหลายรุ่นสำหรับหญิงชายทุกเพศทุกวัย ที่สำคัญในงานนี้มีพริตตี้สาวสวยเซ็กซี่มากมายมายืนให้รายละเอียดกับผู้สนใจรถกันละลานตา
ดวงตาคมกวาดมองหญิงสาวสวยในชุดที่เรียกความสนใจของเขาให้มองพวกเธอได้ง่ายๆ พร้อมทั้งพวกเธอบางคนก็ส่งสายตาเย้ายวนเชิญชวนให้เขาอย่างเปิดเผย แต่สำหรับธามในวันนี้เขากลับรู้สึกเฉยๆ กับพวกเธออย่างไม่รู้สาเหตุ แต่ชายหนุ่มผู้ไม่เคยขาดหญิงสาวข้างกายก็ไม่ได้มีอารมณ์จะเล่นสนุกกับสาวๆ คนไหนในวันนี้
“เป็นอะไรธามวันนี้ดูไม่สดใสเลย สาวๆ เยอะแยะยังทำให้ธามยิ้มไม่ได้เลยนะเนี่ย” เสี่ยมงคลถามอย่างรู้ใจกัน
“ก็เบื่อๆ น่ะครับ เรื่องที่บ้าน...”
“อ๋อ เฮียพอจะเข้าใจแล้ว เอาน่า คิดเสียว่าคุณแม่เขาเป็นห่วง”
“ครับผมก็พยายามคิดแบบนั้นมาตลอด...”
ชายหนุ่มตอบเรื่อยๆ สายตาก็มองดูรถที่เสี่ยมลคลขนออกมาโชว์บรรดานักข่าวและช่างภาพอย่างสนใจรถมากกว่าสนใจพริตตี้ซึ่งต่างจากที่ผ่านมาที่เขามักจะสนใจบรรดาสาวๆ มากกว่ารถและเขาก็มักจะได้พวกเจ้าหล่อนกลับไปเช็คสภาพความเร่าร้อนที่คอนโดหรูกลางกรุงของเขาก่อนจะจากกันด้วยค่าเสียเวลาก้อนโต
ตอนที่64. อวสาน“เด็กดื้อต้องโดนลงโทษหนักๆ รู้มั้ย...” ธามหอบกระเส่า“อืม... ก็ไม่รู้สิคะ ก็แล้วแต่ว่าพี่ธามมีแรงแค่ไหน...”หญิงสาวท้าทายสามีที่รักนัยน์ตาปรือปรอยเมื่อเขาก้มลงดูดกลืนยอดอกของตนอย่างเมามันและรุนแรงเร้าร้อนแตกต่างจากที่ลูกสาวน้อยดูดดื่มกินนมจากอก หญิงสาวแต่ครางอย่างยอมแพ้เมื่อทั้งปากและมือเขากำลังโจมตีเธอให้เสียวรัญจวนแทบขาดใจ มือใหญ่แยกเรียวขางามออกกว้างเพื่อแทรกเข้าแนบชิดร่างอิ่มของภรรยาอย่างรนรนเมื่อความร้อนระอุในกระแสเลือดมันเดือดพล่านจนเกินจะทานทนความเย้ายวนแสนหวานของเธอคงจะฆ่าเขาหากเขาไม่ได้เข้าไปอยู่ในกายสาวอุ่นฉ่ำชื้นของภรรยาแสนสวยของตน ธามขยันสะโพกแกร่งเข้าหาร่างนุ่มหยุ่นราวกำมะหยี่เนื้อดีของภรรยาสาวด้วยความเร่าร้อน สร้างความซ่านกระสันรัญจวนให้กับภรรยาจนสุขสมล้นเอ่อพาเธอท่องวิมานสวาทครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย หากเจ้าตัวน้อยไม่ส่งเสียงอ้อแอ้ขอน้ำนมอุ่นจากมารดากลางดึกเสียก่อน...“อื้ม พี่ธามพอก่อน น้องธัช หะ หิวแล้ว...” หญิงสาวผลักใบหน้าที่ซุกซบกับอกอวบของตนด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าธามยอมเงยหน้าขึ้นโดยดีแล้วหอมแก้มนวลหนักๆ ก่อนจะเดินไปอุ้มลูกน้อยมาห
ตอนที่63.“สวัสดียามเย็นครับคนสวยของพ่อธาม...”ชายหนุ่มเดินไปกึ่งนั่งกึ่งนอนซ้อนหลังภรรยาที่กำลังให้นมลูกแล้วจูบแก้มนวลแรงๆ อย่างมันเขี้ยว แม้จะเจ็ดเดือนแล้วแต่น้องพริมกับน้องธัชยังติดนมแม่ไม่ยอมดื่มนมจากขวดเสียทีจนคนเป็นพ่ออ่อนใจเพราะอยากจะทวง ของรักของหวง คืนจากลูกๆ ตัวน้อยเต็มที... ตอนนี้น้องธัชซึ่งกินนมแม่พร้อมด้วยนมขวดนั้นหลับปุ๋ยไปแล้วอย่างเป็นสุข จะมีก็เพียงน้องพริมเท่านั้นที่ยังอ้อนคุณแม่อยู่กินไม่อิ่มเสียที “อื้อ พี่ธามไปอาบน้ำสิคะมาเหนื่อยๆ อย่ามากวนค่ะ...” หญิงสาวเบี่ยงหน้าหลบเขินๆ สายตาแพรวพราวของสามี แม้จะใกล้ชิดสนิทสนมกันมากี่ครั้งหรือทำมากกว่าหอมแก้มกัน เธอก็ยังขัดเขินอยู่ดียิ่งมีสายตาแป๋วๆ ของลูกน้อยมองมาอย่างไม่พอใจยิ่งทำให้เธอแทบจะผลักใบหน้าหล่อเหลาให้ห่างออกไปเพราะเธอรู้สึกอายลูกอย่างไรไม่รู้“อ้อแอ้ๆๆ บรือออ...”เสียงอ้อแอ้พร้อมทั้งเสียงพ่นน้ำลายและมืออวบๆ ของเด็กหญิงผลักใบหน้าบิดาออกจากอกอวบของมารดาที่ตนครอบครองอยู่ทำให้ธามอยากจะแกล้งลูกสาว จึงก้มลงงับเต้างามเบาๆ หยอกเย้าน้องพริมแต่กลายเป็นว่าเขาร้อนรุ่มขึ้นมาเสียเองเพียงแค่ได้กลิ่นกายหอมๆ อันเป็นกลิ่นธรรมชาติปรา
ตอนที่62.“พี่ธามเข้ามาได้ยังไงคะ” ทำทีเป็นถามเสียงแข็งจนธาม หน้าเสีย พิมพ์ภัสสรนึกขันแกมสงสารเขาอยู่ไม่น้อย“เอ่อ พะ พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามารบกวนเพื่อน เพียงแต่พี่เป็นห่วงกลัวเพื่อนกับเจ้าตัวเล็กจะหิว เลยถือวิสาสะเข้ามา หากมันทำให้เพื่อนลำบากใจพี่ขอโทษ”“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ ไหนคะ มีอะไรมาให้กินมั่งกำลังหิวพอดีเลย” พิมพ์ภัสสรถามหน้าตายทั้งที่ในใจนั้นอ่อนยวบอยากกอดเขาใจจะขาดเธออยากอยู่ใกล้ๆ เขา อยากอยู่ในอ้อมกอดอุ่นอ่อนโยน ความรู้สึกโหยมันเริ่มมากขึ้นทุกวันๆ แต่พ่อคุณก็ซื่อเหลือเกิน เธอบอกเขาว่าห้ามเข้าใกล้เธอเกินหนึ่งเมตรแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะละเมิดสัญญาไม่ได้นี่นา ตาทึ่ม บทจะทึ่มก็ทึ่มได้ใจจริงๆ สุดท้ายเธอก็นึกค่อนขอดเขาในใจ...“เพื่อนจะนั่งกินบนเตียงหรือไปที่ริมระเบียงดีครับพี่จะยกไปให้” ธามบอกอย่างกระตือรือร้น หญิงสาวก้มหน้าหลบซ่อนแววตาเจ้าเล่ห์ของตนก่อนจะเชิดหน้าตอบเขาเสียงเรียบ“เพื่อนจะนั่งกินตรงนี้ค่ะ รบกวนเอาถาดอาหารมาวางใกล้ๆ เพื่อนหน่อยค่ะ เพื่อนไม่ค่อยมีแรง...” เปิดโอกาสให้ขนาดนี้แล้วดูสิเขาจะทำอย่างไร...“ครับๆ เจ้าหญิง” ธามรีบยกถาดอาหารมาวางใกล้ๆ เธอแล้วก็
ตอนที่61.เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วสภาพจิตใจของพิมพ์ภัสสรดีขึ้นเรื่อยๆ หญิงสาวกลับมาพูดคุยหัวเราะสดใสกับทุกๆ คนเหมือนเคย โดยไม่สนใจเรื่องอดีตหรือข่าวคราวของสองแม่ลูกผู้ที่เป็นเสมือนตราบาปความแค้นในใจเธอ เมื่อเธอค้นพบแล้วว่าการที่ยึดติดกับความแค้นใจนั้นมันเจ็บปวดทรมานมากเพียงใด และตอนนี้เธอมีอย่างอื่นให้สนใจ ใส่ใจมากกว่าอดีตอันแสนเจ็บปวดเป็นไหนๆ ก็เจ้าตัวเล็กในท้องของเธอนี่อย่างไรล่ะ ตอนนี้เจ้าตัวเล็กคงกำลังสนุกสนานมากจนดีดดิ้นถีบยันหน้าท้องของผู้เป็นแม่จนเห็นเป็นรูปร่างมือและเท้าน้อยๆ ส่งผลให้คนมองตื้นตันด้วยความสุขจนล้นใจ“พี่ธามไปห่างๆ เลยค่ะ เพื่อนยังไม่ได้อนุญาตให้พี่ธามเข้าใกล้เพื่อนเกินหนึ่งเมตรนะคะ...” หญิงสาวหันมาตวาดชายหนุ่มที่ทำท่าเหมือนจะโผนเข้ามาลูบไล้สิ่งมีชีวิตที่อยู่ในตัวของเธอเหมือนคนอื่นๆ บ้าง ใบหน้าและท่าทางหงอยๆ ของเขาดูน่าสงสารอยู่หรอกแต่เขานั่นล่ะตัวร้ายที่สุด...“โธ่ เพื่อนน่ะ... ใจร้ายที่สุดเลย นี่แทมมี่อย่ามาวุ่นวายกับเมียพี่ได้มั้ย แล้วไม่ต้องชวนกันไปไหนด้วย รู้บ้างสิว่าผัวเมียเขาอยากอยู่ด้วยกัน” ธามพ้อภรรยาที่เขาได้จับเธอตีทะเบียนแล้วเรียบร้อยด้วยความน้อยใจทั้งย
ตอนที่60.“แหม อีแก่นี่ปากมันน่าตบให้ฟันร่วงจริงๆ จะตายอยู่แล้วยังจะปากดี” เจ๊หวานเท้าสะเอวจ้องหน้านางจันอย่างเกลียดชัง“อย่าเสียเวลาเลย คนพวกนี้ยิงปล่อยไว้นานยิ่งเปลือง” คุณนิดาขู่ซ้ำ“แกจะทำอะไรพวกเรา...” คราวนี้สองแม่ลูกกอดกันกลมเมื่อเห็นท่าทางน่ากลัวของชายฉกรรจ์ที่เดินตรงมาหาพวกตนด้วยสีหน้าเย็นชา“รับรองได้ว่าลูกน้องฉันทุกคนไม่มีใครใฝ่ต่ำข่มขืนฆ่าเธอแน่ๆ ของเน่าๆ แบบนี้แบให้เอาฟรีๆ ลูกน้องฉันก็ไม่มีใครอยากหรอกจ้ะ เพราะลูกน้องฉันทุกคนได้กินแต่ของดีๆ และเลือกสรรมาแล้วอย่างดีเสมอ ของคาวของเน่าของเหม็นอย่างพวกเธอน่ะไม่มีอยู่ในสายตาคนของฉันหรอกย่ะ และที่สำคัญถึงแม้ฉันจะเกลียดใครมากแค่ไหนฉันก็ไม่ใช้วิธีสกปรกอย่างที่พวกเธอใช้หรอก ฉันมีความเป็นแม่และมีความเห็นอกเห็นใจลูกผู้หญิงด้วยกันมากกว่าที่พวกเธอสองคนมีก็แล้วกัน เอาตัวพวกมันไป...”คุณนิดาปรายตามองเหยียดหยันรู้สึกขยะแขยงหญิงทั้งสองคนตรงหน้ายิ่งนัก สองแม่ลูกใจเสียแต่ยังไม่ยอมจำนนเสียทีเดียว เพราะต่างพยายามดิ้นรนออกจากเกาะกุมของชายทั้งสองปากก็ด่าทอต่างๆ นานาอย่างหยาบคายจนเจ๊หวานกับคุณนิดาแทบจะทนฟังไม่ได้“แน่จริงมึงปล่อยกูสิวะนางแก่ อีกะ
ตอนที่59.“แต่ตอนนี้ฉันไม่มีน้องสาวแล้ว” พิมพ์ภัสสรหน้าหม่นลง“แต่เธอมีสิ่งที่มีค่ามากกว่า และฉันก็อยากให้เธอรักษามันไว้ กลับมาเป็นคนเดิมนะเพื่อน หากเธอเป็นแบบนี้หรือหากเธอกับเจ้าตัวเล็กเป็นอะไรไปฉันคงไม่ยกโทษให้ตัวเองไปตลอดชีวิตแน่ๆ เพราะฉันเองก็มีส่วนทำให้เรื่องมันเลวร้าย”แล้วแทนฤทัยก็เล่าเรื่องในคืนวันเกิดเหตุให้พิมพ์ภัสสรฟังซึ่งหากเป็นเมื่อก่อนพิมพ์ภัสสรคงจะต่อว่าแทนฤทัยด้วยความเผ็ดร้อนไปแล้วที่ทำเพิกเฉยกับคำเตือนของราฟาเอล ถึงขนาดว่ามีอันตรายต่อทุกคนแต่แทนฤทัยเลือกที่จะไม่ใส่ใจเพราะอคติที่มีต่อตน แต่ตอนนี้พิมพ์ภัสสรคิดว่าทุกคนก็คงได้รับผลของการกระทำของตนไปแล้ว...“ไม่เป็นไรหรอกแทมมี่ ฉันเองก็คงมีส่วนผิดเหมือนกัน หากว่าจะมีใครผิดก็คงเป็นคนที่คิดทำร้ายเรามากกว่าและฉันก็คิดว่าทุกคนก็คงได้รับผลกรรมของตนไปแล้ว ไม่ว่าฉันหรือเธอ หรือใครๆ”“นั่นแสดงว่าเธอยกโทษให้ฉันแล้ว” แทนฤทัยตาโตแล้วยิ้มกว้าง“ฉันยกโทษให้เธอไม่ได้หรอกแทมมี่” แทนฤทัยหุบยิ้มทันที พิมพ์ภัสสรยิ้มบางๆ ก่อนจะพูดต่อ“ที่ฉันยกโทษให้เธอไม่ได้ก็เพราะว่าฉันไม่เคยโทษเธอเลยกับทุกเรื่องที่ผ่านมา และฉันก็ไม่ได้โกรธเธอเองก็ไม่ได้ทำอ