ตอนที่ 10 เธอคือคนของฉัน

อ้อมกอดของคีรินทร์แน่นกระชับ ราวกับต้องการหลอมรวมร่างของเกวลินให้เป็นส่วนหนึ่งของเขา ความรู้สึกปลอดภัยและความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากตัวเขา ทำให้เกวลินคลายความหวาดหวั่นลงได้บ้าง แม้ว่าคำพูดที่หนักแน่นและแสดงความเป็นเจ้าของของเขา จะยังคงก้องอยู่ในหู

"เธอคือคนของฉัน...ตลอดไป" คีร์กระซิบข้างหูเธอ เสียงทุ้มต่ำของเขาแฝงไปด้วยความรัก ความปรารถนา และความแน่วแน่ที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง

เกวลินซบหน้าลงบนอกของเขา หลับตาลงซึมซับความรู้สึกอบอุ่นนั้น เธอรู้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับคีรินทร์ได้ก้าวข้ามผ่านความหวาดกลัวและความไม่แน่ใจไปแล้ว หัวใจของเธอได้มอบให้กับผู้ชายคนนี้อย่างหมดใจ แม้ว่าโลกของเขาจะเต็มไปด้วยอันตรายและความมืดมิด

ตลอดคืนนั้น ทั้งสองนอนกอดกันอย่างแนบแน่น ราวกับต้องการเติมเต็มช่องว่างในหัวใจของกันและกัน ความเงียบสงบในห้องนอนหรูหราของคฤหาสน์ เป็นเหมือนเกาะที่ปลอดภัยจากพายุร้ายที่โหมกระหน่ำอยู่ภายนอก

รุ่งเช้า เกวลินตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกสดชื่นและผ่อนคลาย แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง ทำให้เห็นฝุ่นละอองที่ลอยคว้างในอากาศ คีรินทร์ยังคงหลับใหลอยู่ข้างๆ เธอ ใบหน้าคมสันของเขาดูอ่อนโยนและไร้กังวลในยามหลับ

เกวลินค่อยๆ ขยับตัวลุกจากเตียงอย่างเบามือ เธอเดินไปยังหน้าต่างและมองออกไปยังสวนสวยที่รายล้อมคฤหาสน์ ดอกไม้นานาชนิดกำลังเบ่งบานอวดสีสันสดใส นกตัวน้อยๆ ส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้ว ราวกับเป็นสัญญาณของการเริ่มต้นวันใหม่

เมื่อหันกลับมา เกวลินเห็นว่าคีร์ตื่นแล้ว เขากำลังจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรัก

"อรุณสวัสดิ์" เขาพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ" เกวลินเดินเข้าไปใกล้เตียงและนั่งลงข้างๆ เขา

คีร์ยกมือขึ้นลูบผมของเธออย่างอ่อนโยน "วันนี้...ฉันอยากใช้เวลากับเธอทั้งวัน"

เกวลินยิ้มและพยักหน้า เธอเองก็ต้องการอยู่ใกล้ชิดกับเขาเช่นกัน

ตลอดทั้งวัน คีร์พาเกวลินไปเดินเล่นในสวน พาไปขี่ม้าในไร่กว้างใหญ่ที่อยู่ด้านหลังคฤหาสน์ และทานอาหารกลางวันด้วยกันริมสระน้ำ บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุขและความโรแมนติก ราวกับว่าโลกภายนอกที่มีอันตรายและความขัดแย้งได้ถูกตัดขาดออกไป

ในช่วงบ่าย คีร์พาเกวลินไปยังห้องสมุดขนาดใหญ่ของคฤหาสน์ ที่นั่นมีหนังสือมากมายหลากหลายประเภท ตั้งแต่วรรณกรรมคลาสสิกไปจนถึงตำราประวัติศาสตร์

"เธอชอบอ่านหนังสือไหม?" คีร์ถามขณะมองไปยังชั้นหนังสือสูงจรดเพดาน

"ชอบค่ะ" เกวลินตอบด้วยความตื่นเต้น "แต่ฉันไม่เคยเห็นห้องสมุดที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลย"

คีร์ยิ้มและเดินนำเธอเข้าไปด้านใน "เลือกหนังสือที่เธออยากอ่านได้เลย"

เกวลินเดินสำรวจชั้นหนังสืออย่างเพลิดเพลิน เธอเลือกหนังสือหลายเล่มที่น่าสนใจ และนั่งลงอ่านอย่างเงียบๆ โดยมีคีร์นั่งอยู่ข้างๆ คอยมองเธอเป็นระยะ

ในช่วงเย็น คีร์จัดดินเนอร์สุดหรูให้กับเกวลินที่ระเบียงของคฤหาสน์ แสงเทียนส่องสว่างใบหน้าของทั้งสอง อาหารรสเลิศถูกจัดวางอย่างสวยงาม และเสียงเพลงบรรเลงคลอเบาๆ สร้างบรรยากาศที่แสนโรแมนติก

"ขอบคุณสำหรับวันนี้ค่ะ" เกวลินพูดด้วยรอยยิ้มขณะจิบไวน์

คีร์จับมือเธอไว้ "วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดวันหนึ่งในชีวิตของฉัน...ที่มีเธออยู่เคียงข้าง"

หลังจากทานอาหารเสร็จ คีร์ก็พาเกวลินไปเต้นรำในห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์ แสงจันทร์ส่องลอดหน้าต่างบานใหญ่ ทำให้บรรยากาศดูสวยงามและเงียบสงบ ทั้งสองเต้นรำอย่างช้าๆ ในอ้อมกอดของกันและกัน ราวกับมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่อยู่ในโลกใบนี้

เมื่อเพลงจบลง คีร์ก็จูบเกวลินอย่างอ่อนโยน ความรู้สึกรักและความเสน่หาท่วมท้นอยู่ในหัวใจของทั้งสอง

"ฉันรักเธอ เกวลิน" คีร์กระซิบข้างหูเธอ

"ฉันก็รักคุณค่ะ คีร์" เกวลินตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความจริงใจ

ในคืนนั้น ทั้งสองนอนกอดกันอีกครั้ง ความรักและความผูกพันที่พวกเขามีให้กัน เติบโตขึ้นอย่างมั่นคง ท่ามกลางโลกที่เต็มไปด้วยอันตรายและความไม่แน่นอน

แต่ความสุขนั้นก็เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ในเช้าวันต่อมา ขณะที่เกวลินและคีร์กำลังทานอาหารเช้าร่วมกัน เสียงโทรศัพท์ของคีร์ก็ดังขึ้น สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วจากความผ่อนคลายเป็นความเคร่งเครียด

"มีอะไรหรือเปล่า?" เกวลินถามด้วยความเป็นห่วง

คีร์ฟังโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะวางสายด้วยสีหน้าที่กังวล

"เกิดเรื่องแล้ว" เขาบอกเกวลิน "พวกมันเคลื่อนไหวอีกครั้ง"

"พวกมัน...ใคร?"

"ศัตรูของฉัน...พวกมันพยายามที่จะโจมตีอาณาเขตของเรา" คีร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "ฉันต้องไปจัดการเรื่องนี้"

ความรู้สึกหวาดกลัวแล่นริ้วไปทั่วร่างของเกวลิน เธอรู้ว่าความสงบสุขที่พวกเขาเพิ่งสัมผัสได้นั้น กำลังจะถูกทำลายลงอีกครั้ง

"ฉันไปด้วยไม่ได้เหรอ?" เกวลินถามด้วยความกังวล

คีร์ส่ายหน้า "ไม่...เธอต้องอยู่ที่นี่ ที่นี่ปลอดภัยที่สุด ฉันจะให้คนของฉันดูแลเธออย่างดี"

"แต่ฉันอยากอยู่เคียงข้างคุณ" เกวลินพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความจริงใจ

คีร์จับมือเธอไว้แน่น "ฉันรู้...แต่ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความปลอดภัยของเธอ ฉันสัญญาว่าจะกลับมาหาเธอโดยเร็วที่สุด"

จากนั้น คีร์ก็ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เกวลินอยู่เบื้องหลังด้วยความรู้สึกหวาดหวั่นและไม่แน่นอน

ตลอดทั้งวัน เกวลินอยู่ในคฤหาสน์ด้วยความกระวนกระวายใจ เธอได้ยินเสียงรถยนต์วิ่งเข้าออก และเสียงคนพูดคุยกันด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด เธอรู้ว่าคีร์กำลังเผชิญหน้ากับอันตราย และเธอทำได้เพียงภาวนาให้เขาปลอดภัย

ในที่สุด เมื่อยามค่ำคืนมาเยือนอีกครั้ง ความเงียบและความมืดมิดก็ปกคลุมคฤหาสน์ เกวลินนั่งรอคีร์อยู่ในห้องนอนด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา และเธอเริ่มกลัวว่าเขาอาจจะไม่กลับมา

ทันใดนั้นเอง เสียงเคาะประตูเบาๆ ก็ดังขึ้น เกวลินรีบลุกขึ้นและเดินไปเปิดประตู เธอเห็นคีร์ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและคราบเลือด แต่แววตาของเขายังคงแข็งแกร่งและมุ่งมั่น

"คีร์!" เกวลินอุทานด้วยความตกใจและรีบเข้าไปกอดเขา

คีร์กอดตอบเธออย่างแน่นหนา "ฉันกลับมาแล้ว...ฉันสัญญา"

"คุณบาดเจ็บ..." เกวลินสังเกตเห็นร่องรอยบนใบหน้าของเขา

"มันแค่รอยขีดข่วนเล็กน้อย" คีร์ตอบ "แต่พวกมัน...พวกมันจะไม่กล้ามายุ่งกับเราอีก"

"เกิดอะไรขึ้น?" เกวลินถามด้วยความเป็นห่วง

คีร์ถอนหายใจยาว "เป็นการต่อสู้ที่หนักหน่วง...แต่ฉันก็แสดงให้พวกมันเห็นแล้วว่าใครคือเจ้าของทุกสิ่งทุกอย่าง"

เขากุมมือของเกวลินไว้แน่นและจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ

"และเธอ...เกวลิน...เธอคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน เธอคือเหตุผลที่ทำให้ฉันต้องแข็งแกร่งและปกป้องทุกสิ่งที่ฉันมี"

คำพูดของเขาทำให้หัวใจของเกวลินอบอุ่นขึ้น แม้ว่าโลกของเขาจะเต็มไปด้วยความรุนแรงและความมืดมิด แต่ความรักที่เขามีให้เธอนั้นกลับสว่างไสวและมั่นคง

"ฉันก็รักคุณค่ะ คีร์" เกวลินตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรักและความจริงใจ

ในคืนนั้น เกวลินและคีร์นอนกอดกันอีกครั้ง ความเหนื่อยล้าและความเจ็บปวดจากการต่อสู้ทำให้คีร์หลับไปอย่างรวดเร็ว เกวลินนอนลืมตาอยู่ในอ้อมแขนของเขา มองไปยังใบหน้าคมสันที่เต็มไปด้วยร่องรอยของความเป็นเจ้าของโลกมืด

เธอรู้ว่าชีวิตของเธอได้ผูกพันกับผู้ชายคนนี้ไปแล้วอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง และไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร เธอก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งทุกอย่าง เคียงข้างชายที่เธอรัก...เจ้าของโลกมืดที่มอบหัวใจให้กับเธอเพียงคนเดียว