ตอนที่ 27 รัตติกาลแห่งอำนาจ

ภายหลังการเปิดโปงแผนการทรยศของลูคัส คีรินทร์ได้กลับมานั่งบนบัลลังก์แห่งอำนาจอีกครั้ง ความสงบสุขที่หวนคืนมานั้นแฝงไว้ด้วยความตึงเครียดและความระมัดระวังที่มากขึ้นกว่าเดิม เกวลินได้ก้าวเข้ามามีบทบาทในโลกของคีรินทร์อย่างเต็มตัว กลายเป็นคู่คิดและผู้ช่วยที่เขาไว้วางใจที่สุด

เช้าตรู่ในคฤหาสน์วาเลนซิโอ แสงอาทิตย์สีทองสาดส่องผ่านผ้าม่านหนาทึบ เกวลินตื่นขึ้นในอ้อมกอดของคีรินทร์ สัมผัสอุ่นร้อนจากร่างกำยำของเขาทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยและมั่นคง แม้ภายนอกโลกของพวกเขาจะเต็มไปด้วยอันตรายและความขัดแย้ง

คีรินทร์ลืมตาขึ้น มองเกวลินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรักและความเสน่หา เขาลูบไล้ใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะจูบหน้าผากเธอเบาๆ

"อรุณสวัสดิ์ ที่รัก" เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ" เกวลินตอบด้วยรอยยิ้มหวาน

หลังจากอาหารเช้าที่เงียบสงบแต่เต็มไปด้วยความเข้าใจ คีรินทร์และเกวลินก็ไปยังห้องทำงานของเขา ที่นั่น ริคาร์โด้และลูกน้องคนสนิทอีกหลายคนกำลังรอรายงานสถานการณ์ประจำวัน

"สถานการณ์โดยรวมยังคงทรงตัวครับหัวหน้า" ริคาร์โด้รายงาน "แต่เรายังคงต้องจับตาดูความเคลื่อนไหวของกลุ่มเล็กๆ ที่เคยสนับสนุนลูคัส พวกมันอาจจะยังไม่ยอมแพ้"

คีรินทร์พยักหน้า "เพิ่มการเฝ้าระวังทุกพื้นที่ และส่งคนของเราแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มพวกนั้น หาข้อมูลให้ได้มากที่สุด"

"ครับหัวหน้า"

จากนั้น คีรินทร์ก็หันไปมองเกวลิน "วันนี้ฉันมีนัดกับนักธุรกิจคนสำคัญ เรื่องข้อตกลงการค้าอาวุธล็อตใหม่ เธอจะไปด้วยกันไหม?"

เกวลินพยักหน้า "แน่นอนค่ะ ฉันอยากเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับธุรกิจของคุณ"

การเจรจาธุรกิจของคีรินทร์มักจะเต็มไปด้วยความตึงเครียดและการต่อรองที่เฉียบคม เกวลินได้เห็นอีกด้านหนึ่งของเขาที่ไม่ใช่แค่คนรัก แต่เป็นมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่สามารถควบคุมทุกสถานการณ์ได้ด้วยคำพูดและสายตา

คู่เจรจาของคีรินทร์เป็นชายร่างใหญ่ มีรอยสักเต็มตัว บ่งบอกถึงความเป็นมาในโลกใต้ดิน การพูดคุยเป็นไปอย่างระมัดระวัง ทั้งสองฝ่ายต่างก็พยายามที่จะได้เปรียบ

"ราคาที่คุณเสนอมายังสูงเกินไป" คีรินทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบแต่แฝงไปด้วยอำนาจ "คุณภาพของสินค้าก็ต้องสมราคาด้วย"

"สินค้าของผมดีที่สุดในตลาดแล้ววาเลนซิโอ" อีกฝ่ายตอบกลับด้วยท่าทางที่มั่นใจ

เกวลินสังเกตการณ์อยู่เงียบๆ เธอเรียนรู้ถึงวิธีการเจรจาต่อรอง การอ่านสีหน้าท่าทาง และการใช้จิตวิทยาเพื่อควบคุมสถานการณ์

ในที่สุด ข้อตกลงก็เป็นผลสำเร็จด้วยเงื่อนไขที่คีรินทร์พอใจ หลังจากการเจรจา คีรินทร์พาเกวลินไปยังโกดังเก็บสินค้าขนาดใหญ่ ที่นั่นเต็มไปด้วยลังไม้ที่บรรจุอาวุธสงครามนานาชนิด

"โลกของฉันมันโหดร้าย เกวลิน" คีรินทร์กล่าวขณะมองไปยังอาวุธเหล่านั้น "แต่ฉันต้องทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคนที่ฉันรัก"

"ฉันเข้าใจค่ะ คีร์" เกวลินตอบ "และฉันจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอ"

ในช่วงบ่าย คีรินทร์มีภารกิจที่ต้องสะสางกับกลุ่มมาเฟียคู่แข่งที่พยายามจะรุกล้ำเข้ามาในอาณาเขตของเขา เขาตัดสินใจที่จะนำเกวลินไปด้วย เพื่อให้เธอได้เห็นอีกด้านหนึ่งของชีวิตมาเฟียอย่างแท้จริง

เมื่อไปถึงสถานที่นัดหมาย ซึ่งเป็นบาร์ลับในย่านเสื่อมโทรม คีรินทร์และเกวลินก็พบกับกลุ่มมาเฟียคู่แข่งที่รออยู่ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและพร้อมที่จะปะทุได้ทุกเมื่อ

หัวหน้ากลุ่มมาเฟียคู่แข่งเป็นชายสูงวัย มีรอยแผลเป็นบนใบหน้า เขามองคีรินทร์ด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร

"วาเลนซิโอ...แกกล้าดียังไงถึงมาเหยียบถิ่นของฉัน?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ข่มขู่

"นี่คือการเตือนครั้งสุดท้าย" คีรินทร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "อย่าคิดที่จะรุกล้ำเข้ามาในอาณาเขตของฉันอีก"

"แกคิดว่าแกเป็นใคร?" อีกฝ่ายเยาะเย้ย

ทันใดนั้นเอง ลูกน้องของคีรินทร์ที่ซุ่มอยู่รอบบริเวณก็ปรากฏตัวออกมาพร้อมอาวุธครบมือ บรรยากาศตึงเครียดขึ้นถึงขีดสุด

"นี่คือคำตอบของฉัน" คีรินทร์กล่าวด้วยรอยยิ้มที่เยือกเย็น

หัวหน้ากลุ่มมาเฟียคู่แข่งหน้าซีดเผือด เขารู้ว่าเขาไม่มีทางสู้คีรินทร์ได้

"ฉันเข้าใจแล้ววาเลนซิโอ...เราจะไม่ยุ่งกับอาณาเขตของแกอีก" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

คีรินทร์พยักหน้าอย่างพอใจ "ดีมาก...จำไว้ให้ดี"

หลังจากนั้น คีรินทร์และเกวลินก็ออกจากบาร์ลับนั้น ทิ้งให้กลุ่มมาเฟียคู่แข่งยืนตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว

ตลอดทั้งวัน เกวลินได้เห็นโลกของคีรินทร์ในมุมมองที่หลากหลาย ทั้งธุรกิจ การต่อรอง และการเผชิญหน้ากับศัตรู เธอเริ่มเข้าใจถึงความซับซ้อนและความอันตรายที่แฝงอยู่ในโลกใต้ดินนี้

ในตอนเย็น คีรินทร์พาเกวลินกลับมายังคฤหาสน์ เขากอดเธอไว้แน่น ราวกับต้องการที่จะยืนยันว่าเธอคือโลกทั้งใบของเขา

"วันนี้เธอได้เห็นหลายอย่าง" คีรินทร์กล่าว "โลกของฉันมันอาจจะน่ากลัว แต่ฉันสัญญาว่าจะปกป้องเธอให้ดีที่สุด"

"ฉันเชื่อใจคุณค่ะ คีร์" เกวลินตอบ "และฉันจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น"

ในคืนนั้น ทั้งสองนอนกอดกันอย่างอบอุ่น ความรักและความผูกพันของพวกเขาแน่นแฟ้นยิ่งกว่าเดิม แม้ว่าภายนอกวังวนของอันตรายจะยังคงอยู่ แต่ภายในอ้อมกอดของกันและกัน พวกเขาก็พบกับความสงบสุขและความปลอดภัยที่แท้จริง

แต่แล้ว ในความมืดมิดของรัตติกาล เงาของภัยคุกคามใหม่ก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบ ศัตรูที่แท้จริงของคีรินทร์ยังคงซุ่มซ่อนอยู่ และพร้อมที่จะโจมตีในเวลาที่พวกเขาคาดไม่ถึง

เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นด้วยภารกิจที่สำคัญอีกครั้ง คีรินทร์ได้รับข่าวสารเกี่ยวกับการลักลอบขนส่งสินค้าผิดกฎหมายครั้งใหญ่ของกลุ่มคู่แข่ง เขาตัดสินใจที่จะนำทีมลูกน้องไปสกัดกั้นด้วยตัวเอง

"วันนี้อาจจะมีการปะทะกัน" คีรินทร์บอกเกวลินด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "เธอต้องอยู่ที่คฤหาสน์ และรอฉันกลับมา"

เกวลินรู้สึกเป็นห่วง แต่เธอก็เข้าใจว่านี่คือสิ่งที่คีรินทร์ต้องทำ

"ดูแลตัวเองด้วยนะคะ" เธอพูดด้วยความเป็นห่วง

คีรินทร์จูบเธอเบาๆ "ฉันจะกลับมาหาเธอแน่นอน"

คีรินทร์และลูกน้องออกเดินทางไปยังจุดที่คาดว่าจะมีการลักลอบขนส่งสินค้า การเดินทางเต็มไปด้วยความเงียบและความตึงเครียด ทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับทุกสถานการณ์

เมื่อไปถึงจุดหมาย พวกเขาก็พบกับขบวนรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่กำลังลำเลียงสินค้าผิดกฎหมาย การปะทะกันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรง เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วบริเวณ

คีรินทร์นำทีมลูกน้องเข้าโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว พวกเขาสามารถควบคุมสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว แต่ในระหว่างการต่อสู้ คีรินทร์ก็ถูกซุ่มยิงจากระยะไกล

"หัวหน้า!" ริคาร์โด้ร้องลั่นเมื่อเห็นคีรินทร์ทรุดลง

เกวลินที่รออยู่ที่คฤหาสน์รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี หัวใจของเธอเต้นแรงด้วยความกังวล

โทรศัพท์ดังขึ้น ริคาร์โด้โทรมาด้วยน้ำเสียงที่ตื่นตระหนก

"คุณเกวลินครับ! หัวหน้าถูกยิง!"

ความหวาดกลัวแล่นริ้วไปทั่วร่างของเกวลิน โลกทั้งใบของเธอราวกับหยุดหมุน

"คีร์...!"

เสียงของริคาร์โด้ที่ดังมาจากโทรศัพท์ราวกับสายฟ้าฟาดลงกลางใจ เกวลินชาไปทั้งร่าง ความหวาดกลัวที่เคยจางหายไปหวนกลับมาอีกครั้ง รุนแรงกว่าครั้งไหนๆ

"คีร์...เป็นอะไรมากไหม?" เธอถามด้วยเสียงที่สั่นเครือแทบไม่ได้ยิน

"หัวหน้าถูกยิงที่ไหล่ครับ อาการสาหัส...พวกเรากำลังรีบพาเขากลับคฤหาสน์" ริคาร์โด้ตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวลและความร้อนรน

เกวลินวางสายโทรศัพท์มือถือลงอย่างช้าๆ มือของเธอเย็นเฉียบ หัวใจเต้นระรัวด้วยความกระวนกระวาย เธอไม่สามารถที่จะนั่งรออย่างเดียวได้ เธอต้องไปหาเขา เธอต้องเห็นเขาด้วยตาของตัวเอง

โดยไม่ลังเล เกวลินรีบลุกขึ้นและสั่งให้ลูกน้องเตรียมรถ เธอไม่สนใจคำทัดทานของคนอื่นๆ ในใจของเธอมีเพียงความกังวลและความปรารถนาที่จะไปหาคีรินทร์ให้เร็วที่สุด

ระหว่างทางไปยังจุดนัดพบ เกวลินนั่งตัวสั่นเทาในรถ ความคิดมากมายวิ่งวนอยู่ในหัว เธอภาวนาขอให้คีรินทร์ปลอดภัย ขอให้บาดแผลของเขาไม่ร้ายแรงถึงชีวิต ความทรงจำเกี่ยวกับช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกันไหลทะลักเข้ามา ราวกับภาพยนตร์ที่ฉายซ้ำๆ ในสมอง

เมื่อรถมาถึงบริเวณที่เกิดเหตุ เกวลินก็รีบลงจากรถ เธอเห็นรถพยาบาลฉุกเฉินจอดอยู่ และกลุ่มลูกน้องของคีรินทร์ยืนรออยู่ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล

"ริคาร์โด้! คีร์ล่ะ?" เกวลินรีบเข้าไปถามด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน

ริคาร์โด้หันมามองเธอด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย "พวกเรากำลังพาหัวหน้าเข้าไปข้างในครับ"

เกวลินรีบตามริคาร์โด้เข้าไปในรถพยาบาล ภาพที่เธอเห็นทำให้หัวใจของเธอแทบจะแตกสลาย คีรินทร์นอนอยู่บนเตียงพยาบาล ใบหน้าซีดเซียว ดวงตาหลับสนิท มีผ้าพันแผลสีขาวเปื้อนเลือดพันอยู่ที่บริเวณไหล่

"คีร์..." เกวลินทรุดตัวลงข้างเตียง จับมือของเขาไว้แน่น มือของเขาเย็นเฉียบจนเธอใจหาย

ทีมแพทย์กำลังให้การช่วยเหลือคีรินทร์อย่างเร่งด่วน เกวลินมองดูทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาด้วยความหวัง เธอภาวนาให้เขาปลอดภัย ขอให้เขาฟื้นคืนสติ

"กระสุนฝังลึก ต้องรีบนำตัวไปผ่าตัดด่วน" หนึ่งในทีมแพทย์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด

เกวลินเงยหน้ามองริคาร์โด้ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

"เราต้องทำยังไง?" เธอถามด้วยเสียงที่สั่นเครือ

"พวกเราจะรีบนำหัวหน้ากลับคฤหาสน์ครับ ที่นั่นมีทีมแพทย์ของเราพร้อมอยู่แล้ว" ริคาร์โด้ตอบ

การเดินทางกลับคฤหาสน์เป็นไปด้วยความเงียบและความตึงเครียด เกวลินนั่งอยู่ข้างๆ คีรินทร์ จับมือของเขาไว้ตลอดเวลา พยายามที่จะส่งผ่านความรักและความห่วงใยของเธอไปให้เขา

เมื่อถึงคฤหาสน์ ทีมแพทย์ของคีรินทร์ก็รีบเข้ามาให้การช่วยเหลือทันที เกวลินยืนรออยู่ด้านนอกห้องผ่าตัดด้วยใจที่กระวนกระวาย เธอไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป แต่เธอรู้ว่าเธอจะไม่ยอมเสียเขาไปอีกครั้ง

ความรู้สึกผิดที่ปล่อยให้เขาไปทำภารกิจนี้คนเดียวเริ่มกัดกินหัวใจของเธอ ถ้าเธอไปด้วย...บางทีเหตุการณ์นี้อาจจะไม่เกิดขึ้น

แต่ในขณะที่ความรู้สึกผิดกำลังครอบงำจิตใจของเธอ เกวลินก็ตระหนักได้ว่าเธอไม่สามารถจมอยู่กับความเศร้าได้ เธอต้องเข้มแข็งเพื่อคีรินทร์ เธอต้องเป็นผู้นำที่เขาไว้วางใจ

เกวลินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เช็ดน้ำตา และตัดสินใจที่จะทำในสิ่งที่เธอทำได้ เธอต้องดูแลแก๊งวาเลนซิโอในช่วงที่คีรินทร์ไม่อยู่ เธอต้องสืบหาว่าใครเป็นคนซุ่มยิงเขา และเธอจะต้องทำให้พวกมันชดใช้

ความอ่อนโยนและความหวาดกลัวในตัวเกวลินเริ่มจางหายไป ถูกแทนที่ด้วยความเด็ดเดี่ยวและความมุ่งมั่น เธอจะลุกขึ้นยืนหยัดในโลกที่โหดร้ายนี้ และต่อสู้เพื่อคนที่เธอรัก...จนถึงที่สุด