ลองของ

'ประกาศรับสมัครนางแบบคู่ใจช่างภาพ'

กีรณา นักศึกษาสาวสวยที่ถือว่าฮอตที่สุดในมหาวิทยาลัยเดินเข้าไปในชมรมช่างถ่ายภาพด้วยหัวใจที่สั่นระรัว เวลานี้คือช่วงเวลาตอนเย็นที่คนส่วนใหญ่คงน่าจะกลับบ้านกันหมดแล้ว เธอทำใจกล้าอยู่นาน กว่าจะตัดสินใจมาก็หลายวันหลายหนเพื่อจะมาทำการสมัครเป็นนางแบบสำหรับโครงการกิจกรรมๆหนึ่งที่ทางชมรมช่างถ่ายภาพของทางมหาวิทยาลัยได้จัดตั้งขึ้น โดยทางชมรมถ่ายภาพได้ประกาศรับสมัครนักศึกษาเพศหญิงที่สนใจอยากจะมาเป็นนางแบบประจำตัวช่างภาพที่ทางชมรมจะมีการแข่งขันประกาดภาพถ่าย ว่าสามารถให้เข้ามาสมัครได้เลยด้วยตัวเองกับช่างภาพที่อยากจะเป็นนางแบบให้

กีรณารู้ตัวดีว่าตัวเองมีดี สวย เรียนเก่ง หุ่นดี ฉลาด และเป็นตัวท็อป ต่อหน้าผู้ชายคนอื่นๆ เธอมั่นมาก โนสนโนแคร์ จนได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่จีบยากสุดติดอันดับต้นในมหาวิทยาลัย ยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนที่จะสามารถเอาชนะใจเธอได้ แต่มันก็จะมีอยู่คนหนึ่ง ที่เธอเฝ้ารออยากให้เขามาจีบ แต่มันก็คงจะไม่มีวันนั้น เพราะคนๆนั้นก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ชายที่ไม่เคยจีบใครก่อนเลย

เขาชื่อพี่แทนไท รุ่นพี่ปีสี่ที่มีดีกรีความหล่อแบบลูกรักคนโปรดของพระเจ้า โหด ดุ ขรึม ตั้งแต่กีรณาเข้ามาเรียนที่นี่ เธอยังไม่เคยเห็นข่าวว่าจะมีผู้หญิงคนสามารถพิชิตใจหรือสามารถดึงดูดความสนใจของพี่เขาได้เลยสักคน ขนาดว่าเธอเป็นถึงเชียร์รีดเดอร์ตัวท็อป แต่ตอนที่ได้เจอกัน พี่เขาก็ทำเฉยๆ ไม่ได้มีสีหน้าแววตาว่าจะสนอกสนใจเธอเหมือนกับเพื่อนเขาคนอื่นๆ 

หากแต่เป็นเธอเองที่โดนเขาตกเข้าแบบเต็มๆ จนหลายต่อหลายคืนที่เธอแอบเก็บเอาเขาไปฝันจนอยากให้ทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริงขึ้นมา แต่ก็ยังไม่เคยเห็นว่าจะมีวิธีไหนที่จะสามารถนำพาตัวเองให้ไปอยู่ใกล้ๆเขาได้โดยที่ไม่ต้องถูกเขามองว่าเป็นผู้หญิงที่อยากเข้าหาเขาก่อนเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ จนกระทั่งได้มาเจอป้ายประกาศนี้ที่ทำเอาเธอตาโต

กีรณาเดินตามห้องโถงทางเดินเข้าไปเรื่อยๆ สายตาไล่อ่านไปตามป้ายชื่อหน้าห้องต่อห้องที่ทอดตัวยาวเรียงไปเป็นแถว โดยที่ตึกทั้งตึกเป็นของชมรมช่างภาพทั้งหมด เธอยังคงเดินผ่านไปเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่ตรงหน้าห้องๆหนึ่ง ซึ่งตรงหน้าประตูมีป้ายชื่อของแทนไทติดเอาไว้ มือเล็กจึงได้ยกขึ้นมาลองเคาะดู หากแต่มันกลับเงียบไม่มีเสียงตอบรับ

 ด้วยความลังเลว่าควรจะเอายังไงดี ในเมื่อวันนี้มันก็เป็นวันรับสมัครวันสุดท้ายแล้วด้วย ถ้าเกิดวันนี้ไม่ได้สมัคร ก็เท่ากับว่าเธอพลาดที่จะมีโอกาศได้ใกล้ชิดกับเขา คิดแล้วกีรณาจึงได้ตัดสินใจจับเข้าที่ลูกบิดประตูแล้วลองเปิดดู ซึ่งเธอก็พบว่ามันเปิดได้ และพอบานประตูถูกเปิดออก ภาพที่เห็นก็คือภาพของแทนไทกับอาจารย์สาวสวยท่านหนึ่งที่อายุน่าจะไม่ได้ห่างจากเขามากนัก พากันเดินออกมาจากฉากกั้นสายตาที่วางตั้งไว้ โดยที่แทนไทกำลังติดกระดุมเสื้อมองมาด้วยสายตาเคร่งขรึม ส่วนอาจารย์ท่านนั้นที่กำลังพยายามจัดแจงเสื้อผ้ากลับมองมาที่เธอด้วยสายตาไม่พอใจ

วินาทีนั้นกีรณาเองทั้งตกใจและเศร้าใจไปพร้อมๆกัน ไหนใครบอกว่าแทนไทไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหน แล้วที่พึ่งพากันเดินออกมาหัวยุ่งหัวฟูนี่ล่ะคืออะไร 

"เธอเป็นใคร เข้ามาที่นี่ทำไม"

เป็นฝ่ายอาจารย์ผู้หญิงคนนั้นที่เป็นคนถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างพร้อมทั้งมองมาด้วยสายตาจิกกัด อาจารย์ผู้หญิงไล่มองมาที่เธอตั้งแต่หัวจนจรดปลายเท้า ริมฝีปากสีแดงสดที่เคลือบเอาไว้ด้วยลิปสติกสีแดงเบะออกราวกับว่ากีรณานั้นน่ารังเกียจ ส่วนแทนไทก็สื่อชัดเจนไปในทางที่ว่าสนับสนุนคำถามของอาจารย์คนนั้น เมื่อเขาไม่ได้คิดที่จะคัดค้านคำพูดของผู้หญิงข้างกายตัวเองเลย

"คือว่า หนูมาสมัครเป็นนางแบบค่ะ"

"ของใคร"

"ของพี่แทนไท"

"ไม่รับ"

ยังคงเป็นตัวอาจารย์ที่เป็นฝ่ายตอบ นี่ตกลงเธอมาสมัครเป็นนางแบบของแทนไทหรือว่ามาเป็นนางแบบของอาจารย์คนนี้กันแน่ แทนที่จะเป็นแทนไทหรือเปล่าที่ควรจะเป็นคนถามไถ่เธอ

"จะไม่รับได้ยังไงคะ ในเมื่อบนป้ายประกาศบอกว่าสามารถสมัครได้ถึงวันนี้เป็นวันสุดท้าย"

"ก็ฉันบอกว่าไม่รับก็คือไม่รับ นี่เธอฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง แทนได้นางแบบแล้ว ถึงเธอจะมาสมัครไปก็เสียเวลาเปล่า เพราะฉะนั้นกลับไปเสียเถอะ"

"นี่ใจคออาจารย์จะเป็นคนพูดเองตอบเองหมดเลยเหรอคะ หนูยังไม่เห็นว่าพี่แทนไทจะพูดอะไรเลยสักคำ"

เอาสิ ถ้าจะกวนมากีรณาก็จะขอกวนกลับ ดูก็รู้ว่ายายอาจารย์คนนี้กำลังหวงของ คงเห็นว่าเธอสวยเผ็ดเด็ดสะระตี่ล่ะสิ ถึงได้พยายามทำท่าเหมือนอยากจะกีดกันเธอหน้าดู

"นี่เธอ!"

"เอาล่ะๆ ในเมื่ออยากจะสมัครก็ให้สมัคร แต่ว่าจะถูกเลือกหรือเปล่านั่นมันก็อีกเรื่องหนึ่ง"

แหม พ่อคุณเอ๊ยกว่าจะพูดออกมาได้ กีรณาอยากจะลากคำว่า 'แหม' ให้ยาวไปไกลเสียเป็นร้อยคำ 

"ไม่ได้นะแทน ออยไม่ให้แทนรับสมัครผู้หญิงคนนี้"

"ทำไม"

นั่นสิ ทำไม แทนไทหันไปถามยายอาจารย์หน้างง โดยที่ยายอาจารย์กำลังหน้าเหวี่ยงหน้าเสียหัวเสียฟาดสายตามาทางกีรณาก่อนจะหันกลับไปเหวี่ยงใส่แทนไทอีกครั้งราวกับว่าพร้อมที่จะมีเรื่อง

"ออยบอกว่าไม่ก็คือไม่ แทนจะมาถามทำไม"

ในเมื่อเธอเองก็ตัดสินใจมาแล้วว่าจะต้องมาสมัครเป็นนางแบบของแทนไทให้ได้ หากว่าต้องมาถูกกีดกันด้วยผู้หญิงคนนี้ มันก็ดูเหมือนว่ามันค่อนข้างที่จะไม่ยุติธรรมไปหน่อย ในที่สุดกีรณาก็ทนดูเหตุการณ์นั้นไม่ไหว จึงได้ตัดสินใจพูดบางสิ่งบางอย่างออกไป ทำเอาทั้งแทนไทและยายอาจารย์นั่นต่างหันมามองเธอเป็นสายตาเดียว

"ถ้าอาจารย์ไม่ให้พี่แทนไทรับสมัครหนู รับรองได้เลยว่าเรื่องที่หนูเห็นอาจารย์กับนักศึกษาในมหาวิทยาลัยคู่หนึ่งมาแอบกินกันในห้องตอนเย็นนั้นมันจะต้องไปถึงหนูท่านอธิการบดีแน่ๆเลยค่ะ"

"แกว่าไงนะ อีนังเด็กนี่!"