เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3.
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-27 14:44:17ตอนที่ 3.
คีรีธารหัวเราะเบาๆ พลางส่ายหน้า
“พูดเกินไปแล้ว พวกเธอก็แค่มาสั่งกาแฟตามปกตินั้นแหละ”
“ปกติบ้านนายสิ!”
อนุวัติแกล้งโวยวาย
“ตอนนายทำลาเต้อาร์ต ฉันเห็นพวกสาวๆ มองกันตาเป็นประกาย จะละลายตรงเคาน์เตอร์อยู่กันแล้ว”
คีรีธารหัวเราะขำ ก่อนจะวางแก้วลง
“บางทีพวกเขาอาจจะอินกับลาเต้อาร์ตมากกว่าคนทำก็ได้”
“เหอะ!”
อนุวัติกลอกตา ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องทันที
“ว่าแต่นายเห็นลูกค้าหน้าตาสวยๆ ที่มาสั่งกาแฟตอนบ่ายไหม? ที่ใส่กระโปรงสีชมพู มือถือ
แบรนด์เนม กระเป๋าหรู ๆ นั่นน่ะ”คีรีธารทำหน้านึกอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า
“อ๋อ... ผู้หญิงคนที่เหมือนจะมาซื้อร้านไปทั้งร้านน่ะเหรอ?”
“ใช่เลย!”
อนุวัติหัวเราะลั่น
“คนนั่นแหละ พิมพิชชา หลานสาวเจ้าสัววันชัย เศรษฐีพันล้าน นายจำชื่อเธอไว้เลยนะ เพราะนายอาจได้เจอเธอบ่อยๆ”
คีรีธารเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ทำไมฉันต้องได้เจอเธอบ่อย ๆ ด้วยวะ”
“ก็เพราะฉันเดาว่า เธอจะต้องหมายตานายไว้แน่ ๆ ยังไงล่ะ” อนุวัติยิ้มกวนๆ และคิดว่าตัวเองมองไม่พลาด
“หมายตาฉัน?”
คีรีธารหัวเราะเบาๆ แต่ก็ยังรู้สึกแปลกใจ
“ก็ใช่น่ะสิ! ฉันเห็นแม่เจ้าประคุณมองนายแล้วยิ้มหวานหยดขนาดนั้น นี่ถ้ากินนายเข้าไปทั้งตัวได้ เธอคงทำไปแล้วล่ะ”
คีรีธารหัวเราะขำ แต่จู่ๆ ภาพใบหน้าหวาน ของหญิงสาวก็ผุดขึ้นมาในหัวโดยไม่ทันตั้งตัว
ดวงตากลมโตสดใส ริมฝีปากอวบอิ่มที่แต่งแต้มด้วยลิปสีแดงสด และลักยิ้มเล็กๆ สองข้างที่เผยออกมาเวลาหล่อนยิ้ม
ใบหน้าหวานน่ารักคล้ายตุ๊กตา เส้นผมยาวสลวยที่ถูกเซ็ตอย่างดี รูปร่างอรชรที่ดูโดดเด่นในชุดแฟชั่นหรูหรา
แม้หล่อนจะน่ารักน่ามอง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าท่าทีเว่อร์วัง และความหรูหราที่เจ้าตัวแสดงออก ทำให้หล่อนดูห่างไกลจากความเรียบง่ายไปไกล
คีรีธารยิ้มขำกับตัวเอง ก่อนจะตอบเพื่อน
“ไม่มีอะไรแบบนั้นหรอก”
อนุวัติขมวดคิ้ว ไม่เห็นด้วย “นี่ฉันจะบอกอะไรให้นะ ยัยนี่น่ะ ชอบใช้เงินซื้อทุกอย่างที่ต้องการ นายระวังตัวไว้เลย”
คีรีธารหันไปมองอนุวัติ พลางยกยิ้มมุมปากขบขัน
“นายคิดว่าฉันขัดสนเงินเหรอ”
“โอ๊ย!” อนุวัติกลอกตา “ฉันไม่ได้คิดว่าเจ้าของโรงแรมหรูหราอย่างนายจะขัดสนเงินทองหรอก ฉันแค่กำลังคิดว่านายจะต้องวุ่นวายใจเพราะยัยคุณหนูไฮโซคนนี้ต่างหากล่ะ”
“นายคิดมากเกินไป เธอคงไม่แวะมาที่นี่อีกหรอก”
คีรีธารพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ แต่ริมฝีปากยังคงแต้มรอยยิ้มบางๆ
“ฉันว่าเธอจะมาอีก ไม่เชื่อรอดูพรุ่งนี้สิ”
อนุวัติตอบกลับด้วยน้ำเสียงมั่นใจมาก
คีรีธารส่ายหน้าไปมาอย่างระอา แต่ริมฝีปากกลับอมยิ้ม ขำกับคำทำนายของเพื่อน
แต่กระนั้น ภาพใบหน้าหวานๆ ของพิมพิชชาก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวตลอดเวลาอย่างน่าประหลาดใจ
“ฉันว่าเธอจะมาแน่นอน”
เสียงอนุวัติยังดังอยู่ข้างหู แต่คีรีธารเพียงแค่ยิ้มและส่ายหัว เพราะเขารู้ดีว่า เรื่องบางเรื่องก็ต้องปล่อยให้เวลาเป็นตัวเฉลยคำตอบ
เสียงส้นสูงกระทบกับพื้นหินอ่อนของคฤหาสน์ดังเป็นจังหวะ สะท้อนก้องไปทั่วห้องโถงขนาดใหญ่ เมื่อพิมพิชชาปรากฏตัวขึ้น
ร่างอรชรสมส่วน ก้าวย่างไปข้างหน้าด้วยความมั่นอกมั่นใจ เส้นผมสลวยถูกจัดทรงอย่างประณีต แว่นกันแดดแบรนด์หรูเกาะอยู่บน
ศีรษะ เพิ่มความโดดเด่นให้กับใบหน้าสวยหวานจนไร้ที่ติและเมื่อมาถึงโซฟาหรูกลางห้องรับแขกก พิมพิชชาก็หย่อนตัวลงด้วยท่วงท่าสง่างาม
ขาข้างหนึ่งไขว่ห้างโดยอัตโนมัติ ก่อนจะวางกระเป๋าแบรนด์เนมราคาแพงลงข้างกาย ท่าทีของหล่อนบ่งบอกถึงความเป็นสาวไฮโซที่คุ้นชินกับความสมบูรณ์แบบอย่างที่สุด
ฝั่งตรงกันข้ามกับหล่อน คือ เจ้าสัววันชัย ชายชรานั่งอยู่บนโซฟา มือหนึ่งจับไม้เท้าคู่ใจ อีกมือถือแก้วชาร้อนเอาไว้
ชายชราจ้องมองหลานสาวด้วยสายตาเอ็นดู แต่กระนั้นก็ยังแฝงไปด้วยความกังวลลึกๆ
“ไปไหนมาเหรอ ลูกพีช”
เจ้าสัวถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แววตาเต็มไปด้วยความอยากรู้
พิมพิชชาเอนหลังพิงพนักโซฟาด้วยท่าทางผ่อนคลาย ยกมือเสยผมขึ้นเล็กน้อยก่อนตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ
“หนูไปคาเฟ่ที่กำลังเป็นไวรัลในติ๊กตอกมาค่ะ”
เจ้าสัว เลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะพูด
“อ้อ ร้านที่สาวๆ แห่กันไปถ่ายรูปใช่ไหม?”
พิมพิชชาหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงขำขัน
“ใช่ค่ะคุณปู่! บรรยากาศดีมากเลยนะคะ กาแฟก็อร่อย แต่ที่พิเศษทุกอย่างก็คือ...”
หล่อนหยุดพูดไปชั่วครู่ เมื่อภาพของคีรีธาร บาริสต้าสุดหล่อผุดขึ้นในหัว รอยยิ้มบางๆ และดวงตาคมเข้มที่เหมือนจะมองทะลุหัวใจของหล่อน มันทำให้หัวใจของหล่อนเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
หล่อนขบเม้มริมฝีปากอิ่มของตัวเองเบาๆ เพื่อเรียกสติ ก่อนจะกลบเกลื่อนด้วยการซ่อนเร้นสิ่งที่กำลังเต้นระริกอยู่ข้างใน
“บรรยากาศดีจนหนูอยากนั่งนานๆ เลยค่ะ”
เจ้าสัววันชัยหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยกแก้วชาขึ้นจิบ
“แต่ปู่ไม่อยากให้หลานเอาแต่เที่ยวคาเฟ่ไปวันๆ หรอกนะ ลูกพีช... หลานควรคิดเรื่องอนาคตของตัวเองได้แล้ว”
น้ำเสียงของคุณปู่อ่อนโยนก็จริง แต่ก็แฝงไปด้วยความกดดันไม่น้อย
“คุณปู่จะพูดเรื่องแต่งงานของหนูอีกแล้วใช่ไหมคะ”
พิมพิชชาถอนใจเบาๆ รู้สึกอัดอัดใจทุกครั้งที่ถูกเร่งรัดเรื่องแต่งงาน
เจ้าสัววันชัยพยักหน้าช้าๆ “ปู่เป็นห่วงหลานนะ อยากให้หลานเป็นฝั่งเป็นฝา อยากเห็นหลานสาวสุดที่รักของปู่มีครอบครัวที่ดี มีคนดีๆ ดูแล ปู่จะได้หมดห่วง”
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.คำว่า มีคนดีๆ ดูแล ทำให้พิมพิชชาถอนใจออกมาเบาๆ“แต่หนูยังไม่เจอใครที่ดีพอที่หนูจะรักเลยนะคะคุณปู่ และอีกอย่าง หนูก็ยังสนุกกับชีวิตโสดอยู่เลยค่ะ”เจ้าสัววันชัยหัวเราะเบาๆ แต่แววตาออ่อนโยนค่อยๆ เปลี่ยนเป็นจริงจังทีละนิด“ปู่ไม่ได้เร่งให้หลานรีบหาหรอกนะ แต่ปู่อยากให้หลานจำเอาไว้ว่า ปู่แก่มากแล้ว คงไม่ได้อยู่กับหลานไปชั่วชีวิต ดังนั้นหล่อนจึงต้องมีคนที่รักหลานจริงๆ มาดูแลหลานแทนปู่”พิมพิชชาเข้าใจความรู้สึกของคุณปู่ แต่กระนั้นหล่อนก็ยังรู้สึกกดดันอยู่ดี“คุณปู่ยังอยู่กับหนูอีกนานค่ะ”“เรื่องอนาคต ไม่มีใครรู้ได้หรอกหลานรัก ดังนั้นเราต้องเตรียมตัวให้พร้อม...” คุณปู่ยังคงแสดงจุดยืนเช่นเดิม“แต่หนูเป็นคนเลือกเยอะค่ะ แล้วปัญหาก็คือ ตอนนี้ยังไม่มีผู้ชายคนไหนถูกใจหนูเลยสักคนเดียว”คำพูดเคร่งเครียดของพิมพิชชา ทำให้ห้องทั้งห้องเงียบลง ก่อนจะมีเสียงถอนใจหนักๆ ของเจ้าสัววัยชัยดังขึ้น“ถ้าหลานเจอคนที่ใช่... ใครก็ได้ที่หลานคิดว่าเขาเป็นคนดี ปู่สัญญาว่าจะสนับสนุนทุกอย่างเลย”คำพูดนี้ของคุณปู่ ทำให้พิมพิชชานิ่งงันไปเล็กน้อย ก่อนที่ภาพของบาริสต้าสุดหล่อที่ตัวเองถูกตาต้องใจจะผุดขึ้นมาในหัวอีกค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-27คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.คีรีธาร...บาริสต้าหนุ่มที่กำลังยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์พิมพิชชาก้าวตรงไปโดยไม่แยแสสายตาของคนรอบข้างไม่มีการรอคิวไม่มีความลังเล“คุณ บาริสต้า!”น้ำเสียงชัดเจนของหล่อน ทำให้บรรยากาศรอบตัวเงียบลงชั่วครู่คีรีธารเงยหน้าขึ้นช้าๆ ดวงตาคมกริบสบตาหล่อนอย่างนิ่งสงบ ไม่มีความตื่นตระหนก หรือแปลกใจในสีหน้าเลย เขาเพียงแค่เลิกคิ้วเล็กน้อยเท่านั้น“ครับ?”เขาถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“ฉันอยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวค่ะ”พิมพิชชายกคางขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจในอำนาจการต่อรองของตัวเองและไม่นานหลังจากนั้น คีรีธารก็เดินนำหน้าหล่อนเข้ามาหยุดภายในห้องเก็บของด้านหลังร้านที่เงียบสงบคีรีธารยืนพิงผนัง มือสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง และมองหล่อนนิ่งๆ ในขณะที่หล่อนก้าวเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางมั่นใจ“ฉันจะจ้างคุณค่ะ” หล่อนเปิดฉากตรงประเด็นทันทีคีรีธารเลิกคิ้วนิดหน่อยคล้ายแปลกใจ แต่กระนั้นสีหน้าของเขาก็ยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม“จ้าง?”“ใช่ค่ะ ฉันจะจ้างคุณมาเป็นสามีของฉัน”พิมพิชชาประกาศชัดถ้อยชัดคำมาก จากนั้นก็หยิบเช็คเปล่าจากกระเป๋าถือแบรนหรูของตัวเองออกมา“สิบล้านบาทค่ะ”คีรีธารเหลือบตามองเช็ค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-27คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 6.
ตอนที่ 6.คีรีธารมองหญิงสาวหน้าหวานตรงหน้าด้วยสายตาชั่งใจ เขารู้ดีว่าควรปฏิเสธข้อเสนอพิลึกพิลั่นนี้ไปซะแต่...แต่แววตากลมโต และใบหน้าหวานที่พยายามบีบน้ำตาออกมานั้น ทำให้เขาหวั่นไหวได้อย่างน่าประหลาดถึงเจ้าหล่อนจะดูเว่อวัง เป็นคุณหนูไฮโซเลิศหรู แต่หล่อนก็มีเสน่ห์บางอย่างที่ทำให้เขาไม่สามารถผลักไสได้ในที่สุดเขาก็เลือกที่จะเล่นเกมกับพิมพิชชา!“ถ้าคุณอยากจ้างผมเป็นสามี เราก็ต้องทำอะไรกันในแบบที่สามีภรรยาทำกันจริงๆ ครับ”พิมพิชชาได้ยินคำพูดจากปากของบาริสต้าสุดหล่อแล้ว ก็หน้าแดงทันที“เอ่อ...”หล่อนพูดไม่ออก หลบตาเขาเป็นครั้งแรก“โดยเฉพาะ... บนเตียง”เขากระซิบเสียงต่ำ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าหล่อจัดใบหน้าของพิมพิชชายิ่งแดงจัดขึ้น หัวใจเต้นแรงมาก ความขัดเขินและความประหม่ากำลังโจมตีไม่หยุด แต่กระนั้นก็ยังต้องพยายามรักษาฟอร์มความมั่นเอาไว้“ถ้าคุณโอเคกับเรื่องนี้... ผมก็จะตกลงรับข้อเสนอของคุณ”คีรีธารยิ้มบางๆ เขามั่นใจว่าหล่อนจะต้องถอยแน่นอน แต่กลับผิดคาดซะอย่างนั้น“ได้สิ... ได้เลย... ฉัน... ตกลง...” เจ้าหล่อนกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เบากว่าปกติคีรีธารชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ไม่นานเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-01คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7.คีรีธารยิ้มมุมปาก แววตาที่มองมานั้นเหมือนมองทะลุเข้าไปถึงความรู้สึกที่หล่อนพยายามซ่อนเร้นเอาไว้พิมพิชชาเคลื่อนรถออกจากที่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดเพลงคลอเบาๆ ราวกับพยายามทำให้ตัวเองผ่อนคลายที่สุด แต่เสียงหัวใจที่เต้นแรงอยู่ภายในอก กลับไม่ยอมให้หล่อนได้สงบสุขเลยกลิ่นกายของเขา ลมหายใจอุ่นๆ และความใกล้ชิดแบบนี้...มัน...มันมากเกินไปสำหรับหัวใจที่พยายามแข็งแกร่งของหล่อนหล่อนพยายามตั้งสติ พยายามจดจ่อกับเสียงเพลงในรถ แต่... ความตึงเครียดระหว่างกันกลับไม่ยอมลดน้อยลงไปเลยถนนข้างหน้าหมดความน่าสนใจไปในทันที เมื่อข้างกายของหล่อน มีผู้ชายที่หล่อเหลาราวกับไอดอลเกาหลีนั่งเคียงข้างอย่าใจสั่นแบบนี้สิ พิมพิชชา!หล่อนตะโกนสั่งตัวเองลั่นอก แต่กลับไม่ได้ช่วยทำให้อะไรดีขึ้นเลยหัวใจของหล่อนยังคงเต้นแรง สั่นไหว และหวั่นไหวไม่หยุดนิ้วเรียวกำพวงมาลัยแน่นขึ้น รู้สึกว่าตัวเองแทบจะหายใจไม่ออก ความเงียบในรถที่มีเพียงเสียงเพลงคลอเบาๆ กลับยิ่งทำให้บรรยากาศอึดอัดมากขึ้นหล่อนเหลือบมองเขาอีกครั้ง และก็สบประสานเข้ากับดวงตาคมกริบที่กำลังมองมาอยู่ก่อนแล้วคีรีธารยิ้มมุมปาก ดวงตาเจือแววขบขัน รา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-01คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8.เวรแล้ว! น้ำลายไหล!!!แต่ยังไม่ทันตั้งตัว เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นคีรีธารก้าวขึ้นมาลงนั่งข้างหล่อนด้วยท่าทางสง่างามและเป็นธรรมชาติ ราวกับว่าเขาคุ้นเคยกับรถหรูราคาแพงแบบนี้เป็นอย่างดีบรรยากาศในรถเงียบกริบ...มีเพียงเสียงลมหายใจของหล่อนกับเขา...และกลิ่นของเขา...กลิ่นของเขาที่หอมสะอาด...เจือกลิ่นน้ำหอมจางๆ ปะปนกับกลิ่นกาแฟบางๆ ที่ติดตัวของเขามาพระเจ้า...หล่อนรู้สึกเหมือนถูกกลิ่นนี้เล่นงานเข้าเต็มเปา สมองขาวโพลนไปหมดแต่ก่อนที่หล่อนจะสติแตกมากไปกว่านี้ เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้น“คุณควรเช็ดน้ำลายนะครับ”“หา?”หล่อนกะพริบตาปริบๆ ก่อนที่คำพูดนั้นจะค่อยๆ วิ่งเข้าสู่ประสาทรับรู้เต็มแรงบ้าเอ๊ย!มือเรียวปาดมุมปากแทบไม่ทัน ใบหน้าร้อนฉ่าราวกับถูกน้ำร้อนลวก รู้สึกอับอายเป็นครั้งแรกในชีวิต ที่เผลอหลุดฟอร์มออกไปมากขนาดนี้พิมพิชชารีบตั้งสติ ก่อนจะปรับสีหน้าให้บึ้งตึงเพื่อกลบเกลื่อนความอับอาย“ทำไมต้องให้ฉันขับรถมารับตรงนี้ด้วย”คีรีธารเอนหลังพิงเบาะ ท่าทางสบายๆ ราวกับควบคุมทุกอย่างไว้ในมือ“ผมบอกคุณแล้ว ว่าผมจะนั่งแท็กซี่ไปบ้านคุณเอง”พิมพิชชาขมวดคิ้ว ก่อนจะย้อนกลับทันควัน“ก็ฉันอยากไปรั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-01คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 9.
ตอนที่ 9.หล่อนพูดไม่ออก ทำได้แค่ก้มหน้าหลบตาคมของเขาอย่างอายๆ มืออุ่นๆ ที่วางอยู่บนเอวทำให้ร่างกายร้อนวูบวาบไปหมดสุดท้าย... หล่อนยอมให้เขาโอบพาเดินเข้าไปในบ้านแต่โดยดีและเมื่อเข้ามาถึงภายในห้องรับแขกหรูหราของคฤหาสน์เจ้าสัววันชัยนั่งรออยู่ที่โซฟาหลุยส์ตัวใหญ่ ใบหน้าสงบนิ่ง แต่ดวงตาเฉียบคมเช่นเดิมเมื่อชายชราเห็นหลานสาวเดินเข้ามาพร้อมชายหนุ่มที่หลานสาวอ้างว่าเป็นชายคนรัก"คุณปู่คะ"พิมพิชชาเอ่ยขึ้น ยกยิ้มอย่างมั่นใจ“คนนี้ไงคะที่หนูจะแต่งงานด้วย”เจ้าสัวละสายตามองคีรีธารอย่างพินิจพิเคราะห์ ราวกับกำลังประเมินอะไรบางอย่าง ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย“ฉันว่า... ฉันคุ้นหน้าคุณมาก่อนนะ”คีรีธาร ยิ้มบางๆ แต่ไม่ได้ตอบอะไร“คุณปู่อาจจะเคยเห็นเขาที่ร้านกาแฟก็ได้นะคะ” พิมพิชชารีบพูดขึ้น“ไม่น่าใช่”เจ้าสัวตอบทันควัน“ปู่ไม่ได้ชอบไปคาเฟ่สักหน่อย”บรรยากาศเงียบลงชั่วขณะ...คีรีธาร ยังคงยิ้มบางๆ ไม่ทุกข์ร้อนอะไร ในขณะที่ เจ้าสัววันชัย หรี่ตาลงเล็กน้อย ราวกับกำลังประมวลผลอะไรบางอย่างที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก“ฉันมั่นใจว่าเคยเห็นคุณแน่ๆ... แต่จำไม่ได้ว่าที่ไหน”พิมพิชชาไม่อยากให้สถานการณ์ตึงเครียด จึงรี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-01คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 10.
ตอนที่ 10.เสียงรองเท้าส้นสูงของพิมพิชชากระทบกับพื้นไม้เนื้อดีของห้องนอนสุดหรู เมื่อหล่อนเปิดประตูพา คีรีธารเข้ามาด้านในห้องนี้ไม่ใช่แค่ห้องนอน แต่เป็นสวรรค์ของคุณหนูผู้เพียบพร้อมทุกอย่างเช่นกันเตียงคิงไซส์ประดับผ้าคลุมจากแบรนด์หรู พรมขนแกะทอมือจากอิตาลีโคมไฟคริสตัลที่ส่องแสงระยิบระยับ ผนังสีครีมประดับด้วยภาพวาดจากศิลปินชื่อดัง ทุกอย่างภายในห้องนี้ล้วนสะท้อนถึงความสมบูรณ์แบบและรสนิยมอันไร้ที่ติแต่สิ่งที่ทำให้หล่อนแปลกใจ…คือผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังของหล่อนหล่อนคิดว่าเขาคงจะตื่นตาตื่นใจกับความหรูหราอลังการของห้องแต่...ไม่มีเลยสักนิด!คีรีธารไม่ได้แสดงสีหน้าประหลาดใจ หรือเกร็งแม้แต่น้อย เขาเดินเข้ามาเหมือนกับเป็นห้องที่เขาเคยสัมผัสมานับครั้งไม่ถ้วนเขาไม่แปลกใจกับเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง…ไม่แสดงอาการตื่นเต้นแม้แต่น้อย…เหมือนกับ… เคยชินกับความหรูหราทุกอย่างอยู่แล้ว!ในขณะที่หล่อนกำลังครุ่นคิด...ปลายส้นสูง Louboutin ของหล่อนดันไปสะดุดกับพรมขนนุ่มจากแคชเมียร์ราคาแพง!“ว้าย!”ร่างของพิมพิชชาเสียหลัก กำไลทองคำขาวที่ข้อมือกระทบกันเป็นเสียงแผ่วเบา แต่ก่อนที่ร่างของหล่อนจะสัมผัสกับพื้นห้อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-01คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 11.
ตอนที่ 11.ร่างกายเปลือยเปล่าของเขาแนบชิดกับชุดไหมแท้ของหล่อน ความร้อนจากตัวเขาแผ่ซ่านผ่านเนื้อผ้าบางจนหล่อนรู้สึกได้ทุกอณูเนื้อพิมพิชชาตัวแข็งทื่อ...ดวงตากลมโตจ้องสบกับเขาอย่างตื่นตะลึงอุณหภูมิในห้องดูเหมือนจะพุ่งสูงขึ้นในเสี้ยววินาทีคีรีธารหรี่ตาลง สายตาคมจับจ้องหล่อนราวกับกำลังประเมินสถานการณ์ริมฝีปากของเขาคลี่ยิ้มบางๆ มันเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเหนือกว่า“คุณระวังตัวหน่อยสิครับ... หรือว่า...”เขาหยุดเว้นจังหวะ จงใจโน้มใบหน้าลงต่ำลงมาใกล้เสียงกระซิบทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหู“คุณตั้งใจจะให้ผมรับคุณไว้อีกครั้งใช่ไหมครับ”ใบหน้าของหล่อนขึ้นสีแดงจัด ร่างกายร้อนวูบวาบไปหมด“ฉะ... ฉัน...”หล่อนอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทุกคำพูดเหมือนจะจมหายไปกับเสียงหัวใจของตัวเองเสียหมดพิมพิชชารู้สึกได้ถึงแรงบีบรัดที่หนักแน่นของแขนแกร่งรอบเอวคอดของตัวเองกลิ่นกายสะอาด กลิ่นน้ำหอมจางๆ จากเขา มันทำให้หล่อนมึนเมาจนแทบจะลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นใครและที่สำคัญ...เขาไม่ได้ดูเขินอายเลยแม้แต่นิดเดียว!เขาควบคุมสถานการณ์ได้ทั้งหมด...แต่เป็นหล่อนต่างหาก ที่กำลังตกอยู่ในกับดักของตัวเอง!“ฉะ... ฉันไม่ได้ตั้ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-01
บทล่าสุด
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 30. ตอนอวสาน
ตอนที่ 30. ตอนอวสานภายในคาเฟ่หรูของโรงแรม Imperial Haven บรรยากาศภายในร้านอบอวลไปด้วยกลิ่นกาแฟหอมกรุ่น ผสมกับกลิ่นขนมอบใหม่ที่ชวนให้รู้สึกอบอุ่นและโหยหิวพิมพิชชาในชุดบาริสต้ายืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ กำลังเช็ดแก้วกาแฟด้วยท่าทางคล่องแคล่ว ดูแตกต่างจากคุณหนูไฮโซเมื่อก่อนลิบลับใช่แล้วล่ะ...หล่อนไม่ใช่คุณหนูไฮโซผู้ไม่เคยแตะงานหนักอีกต่อไป... แต่ตอนนี้หล่อนก้าวขึ้นมาเป็นบาริสต้าผู้มากเสน่ห์ ประจำคาเฟ่สุดหรูแห่งนี้เรียบร้อยแล้วเสียงรองเท้าหนังกระทบพื้นดังกังวาน พนักงานหลายคนก้มหัวให้ชายหนุ่มร่างสูงที่เดินเข้ามาภายในร้านทุกคนต่างคุ้นชินกับการที่ ท่านประธาน แวะมาที่นี่บ่อยๆและแน่นอนว่าเหตุผลหลักไม่ได้เป็นเพราะกาแฟ“ลาเต้ เมียรัก หนึ่งแก้วครับ”เสียงทุ้มต่ำดังขึ้น ทำให้พิมพิชชาเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะหัวเราะเบาๆ“ไม่มีเมนูนี้ค่ะลูกค้า”“งั้นขอ เอสเปรสโซ่ Only You หนึ่งแก้วครับ”หล่อนย่นจมูกขำกับเมนูที่เขาคิดขึ้นมาเอง ก่อนจะถอนหายใจแล้วยกมือขึ้นเสยผมเบาๆ“ฉันจะทำกาแฟให้คุณก็ได้ค่ะ แต่กรุณาอย่าเรียกชื่อเมนูประหลาดๆ แบบนั้นอีก”คีรีธารยิ้มมุมปาก โน้มตัวเกาะเคาน์เตอร์ มองหล่อนทำงานอย่างพึงพอใจ“ชื่
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 29.
ตอนที่ 29. แต่พอเขาขยับ... ใช่... แค่คีรีธารขยับบั้นเอว ซอยเข้าออกถี่ๆ เท่านั้น ความอึดอัดก็จางหายไป และก็มีความเสียวแสนมหัศจรรย์เข้ามาแทนที่ “อ๊า... ซี๊ดดดด เสียววว อ๊า...” ให้ตายเถอะ หล่อนหยุดครางเสียวไม่ได้เลย ร่างกายเหมือนจะแหลกสลายไปในกองเพลิงสวาทของเขา แต่ทุกครั้งมันก็ก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาใหม่ และดำดิ่งลงสู่เหวแห่งความเสียดเสียวเช่นเดิม หล่อนดิ้นพล่าน สองขาเรียวตวัดโอบรอบลำตัวทรงพลังเอาไว้ เขากระแทกไม่หยุดเลย ท่อนเอ็นของเขาทั้งแข็ง ทั้งใหญ่ มันเสียดสีเนื้อนุ่มของหล่อนจนร้อนฉ่า หล่อนจะแตกอีกแล้ว... หล่อนกัดฟัน เงยหน้าขึ้นสูง ขณะมือยกขึ้นลูบไล้หน้าอกกว้างของเขาตลอดเวลา กระทั่ง... “อ๊าย... ซี๊ดดดด อ๊ายยย...” ในที่สุดหล่อนก็เสียวจนเสร็จ ในขณะที่ท่อนเอ็นของเขายังคงสอดใส่เข้ามาไม่หยุดหย่อน เขายังคงโยกคลึง บดขยี้ด้วยหน้าขาแข็งแกร่งของเขาอย่างต่อเนื่อง หล่อนหลั่งรินน้ำเสียวออกมามากมาย ดื่มด่ำกับความสุขเสียวที่เกิดจากท่อนเอ็นของผู้ชายที่ตัว
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 28.
ตอนที่ 28.หญิงสาวพยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่เขากลับจับปลายคางของหล่อนเอาไว้ บังคับให้รับจูบที่หนักหน่วงขึ้นไปอีก ลิ้นร้อนกวาดชิมความหวานอย่างหิวกระหาย ทวงสิทธิ์ความเป็นเจ้าของอย่างไร้ซึ่งความปรานีมือหนาเลื่อนลงมาจับสะโพกของหล่อนไว้แน่น ก่อนจะกดร่างเล็กให้แนบชิดไปกับเตียงมากยิ่งขึ้นความอบอุ่นจากร่างกายแกร่งของเขา ทำให้หล่อนร้อนรุ่มไปหมด หัวใจสาวเต้นแรงจนแทบระเบิด“ฟังผมได้หรือยัง”เขาถอนจูบออกเล็กน้อย กระซิบถามเสียงพร่า ริมฝีปากยังคงคลอเคลียอยู่ใกล้ๆพิมพิชชาหอบหายใจแรง ดวงตาสั่นระริก มึนเมาไปหมด กับสัมผัสที่เขามอบให้“ยัง...” หล่อนพูดเบาๆแววตาของคีรีธารฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแวบหนึ่ง ก่อนที่เขาจะกระซิบเสียงต่ำข้างหูของหล่อน“งั้นผมคงต้องพยายามให้มากกว่านี้...”พูดจบ ปากร้อนผ่าวก็ประกบลงมาอีกครั้ง และครั้งนี้มันร้อนแรงและดุดันยิ่งกว่าเดิม หล่อนถูกเขาบดขยี้จูบ จนปากบวมเจ่อ ลิ้นของหล่อนถูกเขาดูดซ้ำไปซ้ำมา จนรู้สึกเหมือนจะหลุดขาด แต่เขาก็ยังไม่หยุดจูบ แถมมือของเขาก็ยังลูบไล้ไปทั่วทั้งร่างสาวอย่างต่อเนื่อง ความแง่งอนค่อยๆ จางหายไป ความโกรธเคืองค่อยๆ สลายกลายเป็
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 27.
ตอนที่ 27.พิมพิชชากัดฟันแน่น กำพวงมาลัยจนมือสั่น ตะโกนผ่านกระจกปิดสนิท“ถ้าไม่หลบ ฉันจะชนจริงๆ นะ!”แต่คีรีธารยังคงยืนนิ่ง ไม่ขยับออกแม้แต่น้อย ดวงตามีแต่ความแน่วแน่“ชนผมเลย ถ้ามันจะทำให้คุณใจเย็นลง”หล่อนเร่งเครื่อง เสียงเครื่องยนต์คำรามดังก้องยิ่งขึ้น แต่เท้ากลับหนักอึ้ง เมื่อจะเหยียบคันเร่งในทะยานออกไป“ถ้าคุณชนผมแล้ว คุณจะหายโกรธ ผมยินดี”หัวใจของหล่อนเต้นระรัว แต่มันไม่ใช่เพราะความโกรธอีกต่อไป มันคือความเจ็บปวดที่กำลังกัดกินอยู่“คนบ้า!”หล่อนทุบพวงมาลัยเต็มแรง ก่อนจะปิดเครื่องยนต์ ก่อนจะก้าวลงไปจากรถ และพุ่งเข้าไปทุบหน้าอกแน่นหนั่นของเขาเต็มแรง“ไอ้คนหลอกลวง ทำไมต้องโกหกฉันด้วย!”หล่อนร้องไห้สะอึกสะอื้น และไม่หยุดทุบหน้าอกของเขาแม้แต่น้อย“ทำไมต้องทำเหมือนฉันโง่!?”น้ำตายังคงไหลพรากอาบสองแก้ม“คุณควรจะบอกฉันสิว่าตัวเองเป็นใคร คุณทำเหมือนฉันมันโง่เหมือนเด็กอมมือเลยนะ!”คีรีธารจับข้อมือเล็กเอาไว้ และจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่ฉ่ำวาวไปด้วยความเสียใจ“ผมไม่ได้ตั้งใจปิดบังคุณ”เขาพูดเสียงต่ำ“แต่มันคือการเข้าใจผิด”“เข้าใจผิดอย่างนั้นเหรอ?”หล่อนหัวเราะเยาะออกมาอย่างขมขื่น“คุณเป็นเจ้า
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 26.
ตอนที่ 26. พิมพิชชาหยุดยืนอยู่หน้าโรงแรม Imperial Haven สถานที่ที่หล่อนเคยมาใช้บริการเมื่อตอนวัยรุ่น และยังจดจำความหรูหราราวกับราชวังของมันได้เป็นอย่างดีแต่... คีรีธารมาทำงานพิเศษที่นี่จริงๆ เหรอ?แล้วเขามารับจ๊อบตำแหน่งอะไร?หญิงสาวถอดแว่นกันแดดออกจากใบหน้า ดวงตาจับจ้องไปยังประตูทางเข้า ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปภายในและเมื่อเข้าสู่โถงต้อนรับอันโอ่อ่า ความหรูหราก็ทวีคูณมากขึ้นกว่าที่หล่อนเคยจำได้แชนเดอเลียร์ขนาดมหึมาสะท้อนแสงระยิบระยับ พื้นหินอ่อนเงาวับสะท้อนภาพผู้คนที่ก้าวเดินผ่านไปมาบรรยากาศสง่างามระดับโรงแรมห้าดาว ทำให้หล่อนรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแขกวีไอพีขึ้นมาโดยอัตโนมัติ แต่หล่อนไม่ได้มีเวลาชื่นชมสิ่งเหล่านี้หรอก เพราะเป้าหมายของหล่อนคือมาหาคีรารหญิงสาวรีบเดินตรงไปยังพนักงานต้อนรับที่เคาน์เตอร์“ขอโทษนะคะ ฉันมาขอพบพนักงานที่ชื่อ คีรีธาร น่ะค่ะ”พนักงานต้อนรับสาวเงยหน้าขึ้น ขมวดคิ้วเล็กน้อย“คีรีธาร วัฒนานุรักษ์ เหรอคะ?”พิมพิชชาชะงัก ก่อนส่ายหน้า“ฉันไม่รู้นามสกุลเขา แต่รู้ว่าเขาทำงานพิเศษที่นี่ค่ะ”พนักงานทำหน้าโล่งอกไปแวบหนึ่ง ก่อนจะยิ้มสุภาพ“อ๋อ... อาจจะเป็นพนักงาน
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 25.
ตอนที่ 25.คีรีธารยืนพิงผนังหน้าห้องประชุม โทรศัพท์แนบหู ขณะที่ปลายนิ้วเคาะเบาๆ บนแฟ้มเอกสารในมือจังหวะมั่นคง... สม่ำเสมอ... และเต็มไปด้วยความมั่นใจเสียงสนทนาของอนุวัติ ดังลอดมาตามสาย มันเป็นน้ำเสียงกึ่งกังวล“นายแน่ใจนะว่าวันนี้คุณหนูไฮโซสุดที่รักของนายจะไม่โผล่มาที่คาเฟ่ แล้วถามหานายอีกน่ะ”“แน่ใจ”เพราะบทรักที่เขามอบให้พิมพิชชาอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่เช้ามืดจนเกือบสิบโมงเช้า มันหนักหน่วงมากพอที่จะทำให้เจ้าหล่อนอ่อนเพลียจนไม่มีแม้แต่แรงที่จะก้าวลงจากเตียง“ดี เพราะฉันไม่อยากโกหกอะไรเธออีกแล้วโว้ย”“เอาน่า”คีรีธารตอบเพื่อนด้วยน้ำเสียงสบายๆ ดวงตาคมกริบเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ“วันนี้เธอไม่ไปที่คาเฟ่นายแน่นอน”“โอเค งั้นแค่นี้นะ เดี๋ยวฉันต้องออกไปซื้อของมาเข้าร้านแล้ว”“อืม”ชายหนุ่มกดวางสาย พลางส่ายหน้าอมยิ้มบาง เมื่อนึกถึงใบหน้าหวานเยิ้มที่เมื่อตอนสายยังหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงหล่อนแทบไม่มีแรงจะพลิกตัวด้วยซ้ำ แล้วจะไปหาเขาที่คาเฟ่ได้ยังไงกัน“ท่านประธานคะ”เสียงเรียกของเลขาสาวดึงเขาออกจากภวังค์“ที่ประชุมพร้อมแล้วค่ะ”คีรีธารละสายตาจากโทรศัพท์ แววตาที่เคยเปื้อนรอยยิ้มอยู่เมื่อครู่ เปลี่ยนเ
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 24.
ตอนที่ 24.“อ๊ะ...”เขารับรู้ได้ถึงแรงสะดุ้งของหล่อนเมื่อถูกเขาชำแรกแทรกลึกเข้าไปหา“เจ็บไหมครับ”“ไม่... มันแค่แน่น... อ๊า...”เมื่อหญิงสาวบอกว่าไม่เจ็บ เขาจึงเริ่มต้นเคลื่อนไหวหน้าขาเชื่องช้าในวินาทีแรกก่อนจะเพิ่มจังหวะมากขึ้นเรื่อยๆมากขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่ง...“อ๊า... ซี๊ดดด แรง... เกินไปแล้วค่ะ อ๊า... คิณ... ซี๊ดดดด...”เขาไม่เคยอยากทำให้หล่อนเจ็บ แต่หอยของหล่อนทั้งหวานทั้งตอด มันทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่เขาพยายามที่จะไปช้าๆ พยายามอย่างสุดความสามารถ แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ เขาทำไม่ได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ใบหน้าหล่อจัดตอนนี้แดงก่ำ เงยขึ้นสูง เสียงครางของเขาดังกังวานถี่ระรัวขึ้น ขณะที่บั้นเอวก็ยังคงเคลื่อนไหวอย่างดุดันไม่ลืมหูลืมตา“อ๊ายยยยย...”พิมพิชชาเสร็จนำหน้าเขาไปแล้วถึงสามรอบ แต่เขาก็ยังคงอดทนอยู่ อดทนที่จะอยู่ในความหวานฉ่ำของหล่อนให้ได้นานที่สุด“โอ้ววว... คุณตอดแรงมากเลย... โอ้วววว ผมเสียว... โอ้ววววว”ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวมากขึ้น ราวกับกำลังเจ็บปวดแสนสาหัส ในขณะที่บั้นเอวก็เร่งเครื่องกระแทกกระทั้นดุดันขึ้นจนในที่สุด...“อ๊ายยยยยย... ซี๊ดดดดด...”พิมพิชชาเสร็จคาท่อนชายขอ
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 23.
ตอนที่ 23.“ผมหิวจังเลย...”หล่อน ต้องหยุดเขา!ต้องผลักเขาออกไป!ต้องตั้งสติให้ได้!แต่เปล่าเลย... หล่อนกลับตอบสนองเขาอย่างเร่าร้อน!ริมฝีปากอ่อนนุ่มของหล่อนเผยอจูบตอบสนองเขาไปอย่างลืมตัว จูบตอบเขาอย่างหิวกระหายไม่แพ้กัน“อืม...”คีรีธารคำรามต่ำในลำคอด้วยความพึงพอใจ เมื่อสัมผัสได้ถึงการตอบสนองที่ไร้เดียงสา แต่เร่าร้อนของหล่อนเขาถอนริมฝีปากออกเพียงเล็กน้อย จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของหล่อน ก่อนจะปล่อยให้สายตาคมกริบไล่ต่ำลงไปมองเรือนร่างเปลือยเปล่าแสนสวยของหล่อนดวงตาของเขามืดครึ้มลง แฝงไปด้วยแรงปรารถนาอันแรงกล้าชื่นชม...หลงใหล...และในขณะเดียวกัน ก็แสดงความเป็นเจ้าของมันอย่างสมบูรณ์“คุณสวยเหลือเกิน...”คำชื่นชมจากริมฝีปากของเขา ทำให้พิมพิชชาหน้าร้อนวูบวาบ ร่างกายสั่นสะท้านอย่างรุนแรงหล่อนเม้มริมฝีปาก พยายามหลบสายตาอันตรายที่กำลังเผาไหม้แต่ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ใช้มือหนาดันร่างของหล่อนให้ค่อยๆ นอนลงบนเตียง ก่อนที่จะทาบทับตามลงมาหาอย่างแนบชิดไร้ช่องว่างลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดลงบนผิวกายของหล่อน ก่อนที่ใบหน้าหล่อจัดจะซุกไซ้กับลำคอระหงของหล่อนอย่างเร่าร้อน“อ๊า... คิณ... อา...”ตอนนี้หล่อน
คุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ ตอนที่ 22.
ตอนที่ 22.หล่อนจะไม่มีทางทำตัวไร้เหตุผลเพียงเพราะเรื่องแค่นี้หรอก!“ฉันจะกลับบ้านแล้ว”น้ำเสียงของหล่อนเย็นชาอย่างจงใจ ก่อนจะปรายตามองคีรีธารที่นั่งข้างๆ“คุณขึ้นแท็กซี่กลับเองแล้วกันนะ”คนตัวโตหันมามองหล่อนช้าๆ สายตานิ่งลึก ราวกับอ่านความรู้สึกของหล่อนออกได้อย่างง่ายดาย“ผมต้องการให้คุณไปส่งที่ห้องพักครับ”“ฉันไม่ว่าง”“แค่ไปส่ง ไม่เสียเวลาหรอกครับ”“ฉันบอกว่าไม่ไปไงคะ”น้ำเสียงแข็งกร้าวกว่าที่ตั้งใจ เพราะความหงุดหงิดมันครอบงำทั้งจิตวิญญาณของหล่อนหมดแล้วหงุดหงิดที่เห็นผู้หญิงคนนั้นอ่อยเขาหงุดหงิดที่เขาไม่ตอบตรงๆ ว่ามีแฟนแล้วหงุดหงิดที่ตัวเอง ดันหึงออกหน้าออกตาแบบนี้!“แต่ผมอยากให้คุณไปส่งครับ”เขายังคงย้ำคำเดิม ขณะน้โมตัวเข้ามาใกล้ ใกล้เสียจนพิมพิชชา แทบหยุดหายใจ“ออก... ไปห่างๆ เลยนะ...”เขาไม่แม้แต่จะขยับออกห่างตามที่หล่อนต้องการ แถมไม่ช้าริมฝีปากร้อนรุ่มของเขาประกบลงมา และบดขยี้จูบอย่างดุดัน“อื้อ!”พิมพิชชาสะดุ้ง ร่างกายแข็งทื่อมือหนากดท้ายทอยของหล่อนเอาไว้แน่น เพื่อยึดตรึงให้หล่อนตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาโดยสมบูรณ์จูบของเขา...เร่าร้อน รุนแรง ดูดกลืนสติสัมปชัญญะของหล่อนไ
