บทที่ 431

แกร็ก

ลูกบิดประตูหมุนโดยฮั่วเจี้ยนเฟิง เสียงดังชัดเจน

ฮั่วเจี้ยนเฟิงหายใจเข้าลึก ๆ และเตะประตูให้เปิดออก เขารุดเข้าไปในห้องแล้วตะโกน "ไอ้สารเลวหน้าไหนที่กล้าฉวยโอกาสกับฉัน!"

พนักงานทำความสะอาดในห้องมองไปที่ฮั่วเจี้ยนเฟิงด้วยความประหลาดใจ

“คุณ มีอะไรให้รับใช้ไหมคะ”

แม้ว่าพวกเขาจะคิดว่าฮั่วเจี้ยนเฟิงเป็นตัวตลก แต่พนักงานก็ไม่กล้าที่จะแสดงออกมาแบบนั้น

ฮั่วเจี้ยนเฟิงมองไปที่ห้องส่วนตัวที่มีแต่พนักงานเท่านั้น และเสยผมอย่างแรง

“ไอ้สารเลว! ไอ้ชั่วนั่นมันอยู่ไหน! คนในห้องนี้อยู่ที่ไหน!”

“เขาออกไปแล้ว ดิฉันไม่รู้ว่าเขาไปไหน”

พนักงานพูดอย่างอ่อนน้อม

ฮั่วเจี้ยนเฟิงคว้าคอเสื้อพนักงาน แล้วเขย่าเธออย่างแรง "เธอรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร บอกฉันมา บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!"

“ขอโทษค่ะท่าน ดิฉันไม่เคยเห็นเขามาก่อน หัวหน้าให้ดิฉันมาทำความสะอาด”

พนักงานมองไปที่ฮั่วเจี้ยนเฟิงด้วยความตื่นตระหนก กังวลว่าฮั่วเจี้ยนเฟิงจะทำร้ายเธอ

ฮั่วเจี้ยนเฟิงผลักพนักงานออกไป เขามองไปรอบ ๆ ห้องส่วนตัวและกำลังจะออกไปด้วยความโกรธ

ทันใดนั้นเมื่อฮั่วเจี้ยนเฟิงหันกลับมา เขาก็เหลือบมองไปบนโต๊ะและเห็นป้ายถูกโยนทิ้งไปที่มุมโต๊ะ