Share
บทที่ 50
Related chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 51
เชสทำให้โจทก์ผ่อนคลายลงด้วยการเลี้ยงกาแฟ “ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” ความแปลกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฌอน“ไม่เอาน่า วันนี้ฉันมีคดีความในห้องพิจารณาคดี 2 นายสนใจฉันบ้างไหมเนี่ย?” เชสบ่นออกมา “เออนี่ ทำไมนายถึงสวมหน้ากากมาล่ะ? นายป่วยเหรอ?”“...”ฌอนไม่ได้ตอบอะไรกลับไป“เอ่อ มันก็ดีนะที่นายนึกถึงคนอื่นแล้วสวมหน้ากากเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของไวรัส ฌอน นายเป็นคนรอบคอบขึ้นมากตั้งแต่ย้ายมาที่เมลเบิร์น” เชสชื่นชมเขาสิบนาทีต่อมา การพิจารณาคดีกำลังจะเริ่มขึ้น กาแฟแทบจะพุ่งออกมาจากปากของเชสเมื่อฌอนถอดหน้ากากออกและเผยให้เห็นรอยฟันที่อยู่บนแก้มของเขา“เกิดอะไรขึ้นกับนาย...”“โดนหมากัดมา” ฌอนตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาที่เจือด้วยความข่มขู่ เขาก้าวยาว ๆ ไปยังห้องพิจารณาคดีเชสหัวเราะออกมาเสียงดัง นี่ฌอนคิดว่าจะหลอกเขาได้อย่างนั้นเหรอ? เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนั้นถูกภรรยากัดมาไม่ใช่ทุกวันที่เขาจะได้เห็นฌอนรู้สึกอับอายแบบนี้มาก่อน เขาต้องแอบถ่ายรูปนั้นเก็บเอาไว้เป็นความลับเพื่อแบ่งปันลงในกลุ่มแชท...แคทเธอรีนพักอยู่ที่บ้านเป็นเวลาหลายวัน เพื่อรอให้รอยฟันหายไปก่อนที่จะออกไปหางานใหม่แต่กลับกลา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 52
อีกแล้วเหรอ?แคทเธอรีนรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาในใจ เธออยู่แต่ที่บ้านทำอาหารตลอดหลายวันที่ผ่านมา“ฉันแค่จะออกไปทานอาหารเย็นกับเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันที่ต่างประเทศเท่านั้นเองค่ะ”ฌอนหัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน “โอ้ ใช่ คราวนี้เป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย อย่าลืมว่าครั้งล่าสุดคุณเคยถูกเพื่อนสมัยมัธยมพาเข้าโรงแรมอย่างไร”“อะไรก็ช่างเถอะค่ะ แค่นี้นะคะ” เธอวางโทรศัพท์ด้วยความไม่สบอารมณ์ความผิดหวังซ่อนอยู่ในแววตาของโจเซฟเมื่อเห็นว่าเธอมีสีหน้าโกรธเคือง “แฟนใหม่เหรอ? หรือว่าสามี?” เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “ไม่มีทางค่ะ เขาเป็นแค่...เพื่อนร่วมบ้าน”แม้ว่าฌอนจะเป็นสามีของเธอถูกต้องตามกฎหมายก็ตาม ทว่าผู้ชายคนนั้นก็ปฏิเสธที่จะยอมรับเรื่องนั้น ดังนั้นความสัมพันธ์ของพวกเขาจึงเป็นเพียงแค่เรื่องสมมุติเท่านั้นมุมปากของโจเซฟยกขึ้นเป็นรอยยิ้มจาง ๆ “ฟังดูเหมือนเธอกำลังคุยอยู่กับสามี”“อ่อ... จริงเหรอคะ?”แคทเธอรีนรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ นี่เป็นการพูดปกติที่เธอใช้ตอบโต้กับฌอน บางทีที่มันฟังดูเหมือนแบบนั้นเพราะพวกเขาอาศัยอยู่บ้านหลังเดียวกันมันผ่านมานานแล้วตั้งแต่เธอพบกับโจเซฟ พว
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 53
แคทเธอรีนกล่าวปฏิเสธ เพราะเธอยังคงโกรธกับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ “ขอโทษนะคะ ฉันเป็นคนดูแลแมวของคุณ ไม่ใช่คุณ”เธอเน้นหนักที่สองคำสุดท้าย ฌอนแสดงความเฉยเมินออกมา มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดา “นี่คือความรักที่คุณป่าวประกาศว่ามีต่อผมหรือเปล่า?”“...”โถ่เอ้ย!‘ความรงความรักอะไร ฉันแค่อยากเป็นน้าของอีธานแค่นั้นแหละ! เข้าใจใหม่เสียด้วย!’ ด้วยความจนมุม เธอเปิดตู้เย็นเพื่อค้นเอาเกี๊ยวหวานอบที่เธอทำเอาไว้เมื่อคืนออกมาเขาที่จับตาดูเงาของร่างบางที่อยู่หลังประตูกระจกบานเลื่อนก็โกรธเคืองไม่ต่างกันไม่มีอะไรนอกเสียจากอาหารที่เธอทำให้เขาที่กระตุ้นความอยากอาหารของเขาได้อีกแล้ว บางทีเธออาจจะวางยาในอาหารที่เขากินตอนนี้ก็ได้...หลังจากหลังอาหารเช้าในช่วงเช้าของวันถัดไปฌอนเพิ่งติดกระดุมข้อมือเพื่อเตรียมพร้อมที่จะออกไปทำงาน เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าแคทเธอรีนได้เปลี่ยนไปสวมเสื้อกันลมสีเบจข้างในเป็นเสื้อเชิ้ตสีชมพูเข้มและแม็กซี่เดรสลายตารางกับกางเกงรัดรูป เธอดูเหมือนนักธุรกิจหญิงที่เก่งรอบด้าน ทว่าเครื่องแต่งกายเหล่านั้นกลับเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอจนเห็นได้ชัดยิ่งไปกว่านั
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 54
ด้วยสมองที่ปราศจากความเครียด แคทเธอรีนออกจากออฟฟิศและสตาร์ดรถเพื่อไปที่กรีนเมาน์เทนที่นี่เป็นย่านวิลล่าสุดหรูที่มีราคาแพงที่สุดในเมลเบิร์น ต้องเฉพาะคนที่มีฐานะร่ำรวยจริง ๆ เท่านั้นจึงจะสามารถซื้อสินทรัพย์ที่นี่ได้รถของเธอถูกพนักงานรักษาความปลอดภัยเรียกให้จอดที่ทางเข้าวิลล่า ดังนั้นเธอจึงต้องเดินเข้าไปผู้ชายที่ดูอายุราว ๆ 30 ปี กำลังยืนอยู่ริมสระว่ายน้ำ เป็นผู้ชายร่างสูงโปร่งและมีดวงตาที่อ่อนโยน โดยเฉพาะชุดสูทสีดำที่ถูกสั่งตัดเป็นพิเศษดูเหมาะกับเขา ด้วยความตกใจ เธอถามออกไปอย่างไม่มั่นใจ “คุณโลว์ยอนส์ หรือเปล่าคะ?”“ครับ คุณเป็นนักออกแบบจากบริษัทของโจเซฟใช่ไหมครับ? คุณดูอายุเด็กกว่าที่ผมคิดเอาไว้” มีแววความประหลาดใจฉายแววออกมาจากดวงตาของเวสลีย์ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาในตอนนี้น่าจะเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมาเมื่อกลับมาที่เมลเบิร์น คนอื่น ๆ อาจจะคิดว่าโจเซฟส่งผู้หญิงคนนี้มาอ่อยเขาก็ได้แต่อย่างไรก็ตาม ความมุ่งมั่นตั้งใจในแววตาของเธอที่เผยออกมา ทำให้เห็นว่าเธอเป็นมืออาชีพอย่างแท้จริง“ดิฉันเป็นรุ่นน้องของประธานทัลตันที่มหาวิทยาลัยค่ะ คุณโลว์ยอนส์คะ คุณสามารถเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 55
แคทเธอรีนบอกว่าเธอมาทำงานออกแบบของเธอ อีธานคงคิดจะอวดว่าเขาสามารถเอาอกเอาใจว่าที่คู่หมั้นของเขาได้เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ เขายิ้มเยาะออกมาขณะที่เขาเห็นว่าสีหน้าของเธอเปลี่ยนไป “อะไรกัน? ตอนนี้เสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองหรือยัง? ถ้าเธอยังเป็นเหมือนเมื่อก่อน บางทีฉันอาจจะให้ความช่วยเหลือกับเธอบ้างเหมือนกัน”ด้วยความโกรธกับความคิดเห็นของเขา หญิงสาวแทบจะกระอักเลือดออกมาเธอต้องเคยตาบอดมาก่อนถึงคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่ได้รับการอบรมสั่งสอน เมื่อคิดถึงสิ่งที่ฌอนทำให้เธอรู้สึกอึดอัดก่อนหน้านี้กลับกลายเป็นว่าเขามีวิลล่าอยู่ในบริเวณนี้พอดี ทว่ามันก็เป็นการตัดสินใจของเขาที่จะเลือกบริษัทออกแบบ แต่เธอก็คงจะโกรธมากถ้าเขามอบโครงการก่อสร้างนี้ให้กับรีเบคก้า“เอาล่ะ น้าของนายเป็นคนสุดท้ายที่จะตัดสินใจเลือกให้ใครเป็นผู้ปรับปรุงวิลล่าของเขา ไม่ใช่นาย บางทีเขาอาจจะถูกภรรยาของเขาเกลี่ยกล่อมได้ง่ายก็ได้ คำพูดของนายไม่มีค่าเลยเมื่อลองเปรียบเทียบดูแล้ว”ฮ่า ฮ่า แน่นอนสิ เธอจะเกลี่ยกล่อมผู้ชายคนนั้นในคืนนี้อีธานขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เธอพูดเรื่องน่าขยะแขยงอะไร น้าของฉันยังไม่เคยแต่งงาน เ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 56
“ไม่”เวสลีย์โบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “น้าสามารถตัดสินใจทุก ๆอย่างได้หลังจากนี้ น้ามีมาตรฐานการสร้างที่อยู่อาศัยสูงนะ น้าเคยเจอกับรีเบคก้ามาก่อน พูดตามตรงเธอเป็นคนไม่มีประสบการณ์และไม่มีความรู้ในเรื่องวัสดุก่อสร้างและอุปกรณ์ไฮเทค เธออาจจะทำบ้านของน้าพัง”อีธานรู้สึกค่อนข้างอับอาย นี่เป็นคู่หมั้นของเขาที่พวกเขากับพูดถึงกันอยู่ในตอนนี้“แต่เธอค่อนข้างทำได้ดีในโครงการศูนย์วัฒนธรรม และเทคโนโลยีนะครับ...”“อย่าลืมสิว่า เธอสามารถชนะการประมูลได้เพราะน้าเป็นคนติดสินบนให้” ความไม่พอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเวสลีย์ขณะที่เขาพูดถึงเรื่องนี้ “นอกจากนั้น หลานควรจะขอบคุณประธานซอเยอร์ที่ไม่พูดถึงเรา ไม่อย่างนั้นเราคงต้องเจอกับปัญหาใหญ่”อีธานรู้สึกผิดหวัง “เข้าใจแล้วครับ ไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่คุณน้าจะปฏิเสธ โอ้ ใช่ ที่คุณน้าถืออยู่เป็นแบบร่างหรือเปล่าครับ? นักออกแบบจากที่ไหนที่คุณน้าให้ร่างแบบให้ครับ? ผมถามเพราะแค่อยากรู้ไม่ได้มีเจตนาอื่น”“โจเซฟ ทัลตัน เขาเป็นเพื่อนของน้าจากเพิร์ธ เขามาเปิดบริษัทสาขาย่อยที่เมลเบิร์น” เวสลีย์ส่งภาพแบบร่างให้หลานของเขา“นี่คือผลงานการออกแบบของนักออกแบบของเขา เธอร่างแบบวิลล
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 57
แคทเธอรีนไม่เข้าใจเจตนาของฌอนที่ปกปิดเรื่องนี้เป็นความลับจากเธอ เขาป้องกันเธอจากการขโมยทรัพย์สินของเขาหรือเปล่า? หรือเขาคิดจะให้รีเบคก้าออกแบบบ้านให้กับเขา?เธอสามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งแรกได้ แต่ไม่ใช่กับครั้งที่สองเขารู้ว่าตระกูลโจนส์เกือบจะทำลายชีวิตของเธอ เหมือนกับความเคียดแค้นที่เธอมีต่อรีเบคก้าที่ไม่จุดที่สิ้นสุด“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่คะถ้าคุณจะซื้อ ฉันไม่ได้จะบังคับคุณให้จ้างฉันเป็นคนออกแบบให้สักหน่อย” เธอพูดติดตลก“ผมบอกคุณแล้วว่าไม่” คำตอบของเขาตรงไปตรงมาเธอจับช้อนกับส้อมและเปลี่ยนหัวข้อการสนทนา “ถ้าอย่างนั้น ในเร็ว ๆ นี้คุณมีงานอะไรหรือเปล่าคะ? ที่แบบว่าคุณอาจต้องการคู่ควงไปเป็นเพื่อน...”“ไม่มี” ผู้คนในเมลเบิร์นไม่คู่ควรสำหรับเขา พวกเขาไม่ค่าขนาดที่เขาจะต้องไปร่วมงาน“อืม... เข้าใจแล้วค่ะ แต่ฉันมีค่ะ”เขาวางช้อนส้อมลงบนโต๊ะและมองตรงไปที่เธอ “ที่คุณพูดหมายความว่าอย่างไร?”“คุณย่าของฉันจะอายุครบ 80 ปี ในสิ้นเดือนนี้แล้วค่ะ งานเลี้ยงวันเกิดของท่านจะจัดขึ้นพร้อมกับงานฉลองหมั้นของอีธานและรีเบคก้า ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปร่วมงาน คุณย่าของฉันดีกับฉันมากเมื่อตอน
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 58
“ไปไหน?” ฌอนมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรำคาญ “คุณจะออกไปดื่มหรือไปตระกูลโจนส์? หรือจะไปเดทกับรุ่นพี่ของคุณ? อย่าลืมว่าคุณต้องพาเจ้าฟัดจ์ออกไปเดินเล่นเพื่อให้เธอย่อยอาหารง่ายขึ้น”“...”แคทเธอรีนไม่กล้าพูดความจริงออกไป“ฉันจะไปช้อปปิ้งกับเฟรยาค่ะ อากาศเริ่มเย็นลงแล้ว ฉันเลยอยากได้เสื้อผ้าใหม่”เขาพิจารณาเธอก่อนจะแสดงความคิดเห็นออกไป “อืมม คุณต้องมีเสื้อผ้าที่สวมแล้วอุ่นกว่านี้ เลิกใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นต่อหน้าผมทั้งวันสักที”“...”เธอปิดปากเงียบแน่ล่ะ เธอจะไม่สวมเสื้อผ้าบาง ๆ เมื่อใกล้ถึงช่วงฤดูหนาวถ้าไม่ต้องยั่วยวนเขา มิหนำซ้ำ เขายังเป็นคนได้ประโยชน์จากการกระทำแบบนี้อยู่ดี“ดีเหมือนกัน ผมก็อยากได้เสื้อผ้าใหม่อยู่พอดี ถ้าอย่างนั้นช่วยซื้อเสื้อผ้าให้ผมด้วย ใช้บัตรที่ผมให้คุณไปครั้งสุดท้าย” เขาพูดขึ้นอย่างเกียจคร้านเธอพูดอะไรไม่ออก ความจริงแล้วเธอตั้งใจจะไปทานอาหารเย็นกับเฟรยา ตั้งแต่แต่งงานกับเขามา เธอไม่ได้ทานบาร์บีคิวอร่อย ๆ เลย ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ก็ถึงฤดูกาลของอาหารทะเลสด ๆ แล้วด้วย“คุณไปซื้อเสื้อผ้าของคุณเองดีกว่าค่ะ ฉันไม่ใช่ภรรยาจริง ๆ ของคุณสักหน่อย” มีความไม่เต็มใ
Latest chapter
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
- คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
