Ep 17 ร่วมเตียง

Ep 17 ร่วมเตียง

“กูให้เวลาสามสิบนาที หอบเสื้อผ้าไปห้องกู ถ้าไม่ไปคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“อย่าดีแต่ขู่!”

“ไม่ได้ขู่แต่กูทำจริง” คริสยักคิ้วให้ก่อนหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่แล้วเดินออกไปจากห้องทันที

เมื่อประตูปิดลงมายูถึงกับกรี้ดลั่นห้อง

“กรี้ดดดดดด!!! ไอ้บ้า!!!”

เพล้งงง!!!

แจกันที่วางอยู่บนโต๊ะถูกกวาดลงตกแตกจนเศษกระจัดกระจายเต็มพื้น มายูกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ เจ็บกายไม่พอไหนยังต้องมาเจ็บใจอีก!

ขาเรียวรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันทีเพราะรังเกียจคราบคาวของคริสเหลือเกิน ปล่อยให้สายน้ำชำระคราบสิ่งสกปรกออกไปจากตัว

เมื่อไหร่นะจะหลุดพ้นจากเรื่องบ้าๆซักที!

มายูใช้เวลาไม่นานในการอาบน้ำชำระร่างกาย เพราะรู้สึกเจ็บแสบไปทั่วเรือนร่าง ร่องรอยที่ถูกคริสฟาดด้วยเข็มขัดมันแดงขึ้นเรื่อยๆจนบวมไปทั้งตัว จะเรียกว่าระบมเลยก็ว่าได้ มายูเลือกใส่เสื้อโอเวอร์ไซต์กับกางเกงวอร์ม ซึ่งมันขัดกับลุคการแต่งตัวของเธอมาก ปกติเธอชอบใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อที่ค่อนข้างวาบหวิว แต่ก็อย่างว่าแหละอยู่กับไอ้คริสจะแต่งตัวอย่างนั้นไม่ได้เดี๋ยวถูกมันจับกินอีกรอบ

ก็อกๆๆๆ

ไม่ถึงสามสิบนาทีมายูก็หอบเสื้ิอผ้ามาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของคริส คริสที่นั่งรออย่างใจเย็นรีบลุกมาเปิดประตูต้อนรับหญิงสาวทันที

คิ้วเข้มขมวดเล็กน้อยเมื่อเห็นการแต่งตัวของมายู ปกติไม่เคยเห็นเธอแต่งตัวมิดชิดแบบนี้ สงสัยกลัวโดนเขากิน

“เอาไปแขวนไปในตู้เลย” คริสชี้ไปยังตู้เสื้อผ้าสุดหรู

มายูชักสีหน้าใส่ครู่หนึ่งก่อนเดินเอาเสื้อผ้าไปเก็บในตู้ของคริส ห้องของคริสถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีเทา ต่างจากห้องเธอที่เป็นสีขาวทั้งห้อง

ห้องมันก็เหมือนกับมันนั่นแหละ หาความสว่างไม่เจอ!

“เสร็จแล้ว” มายูเม้มปากจนเป็นเส้นตรง รู้สึกเคอะเขินเล็กน้อยเมื่อต้องย้ายมาอยู่กับผู้ชายสองต่อสองแบบนี้

ชีวิตของเธอไม่เคยคลุกคลีกับผู้ชายคนไหนเลยนอกจากยาคุชิ

“อาบน้ำแล้วหรอ”

“ตาบอดรึไง”

“...” คริสปรายตามองเนื้อตัวของมายูที่เต็มไปด้วยรอยแดง ใจหนึ่งก็สงสาร แต่อีกใจหนึ่งก็สมน้ำหน้าเพราะเคยทำเรื่องแบบนี้กับคนอื่นมาก่อน โดนซะบ้างเป็นไง

“ฉันต้องนอนไหน” มายูรีบเบือนหน้าหนีเมื่อคริสไล่มองทั่วร่างของเธอไม่วางตา

“ถามแปลกๆ ก็นอนเตียงกูสิ”

“ฉันจะนอนโซฟา”

“โอเค ถ้ามึงชอบนอนโซฟากูก็จะนอนโซฟา ดีซะอีก พื้นก็เอาแล้ว เตียงก็เอาแล้ว ต่อไปคงเป็นโซฟากับริมระเบียง” คริสทำหน้าตาทะเล้นต่างจากอีกคนที่ตวัดมองตาเขียวปั้ดด้วยความไม่พอใจ ก่อนเดินกระแทกเท้าไปที่เตียงเพราะไม่อยากมีปัญหากับคริส

“...” มายูสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รับรู้ได้ถึงความเกร็งเมื่อต้องอยู่กับผู้ชาย หากเป็นยาคุชิคงจะดีไม่น้อย

“กูว่ามึงแต่งตัวแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบนะ” คริสท้าวเอวมองคนตัวเล็กที่กำลังจะล้มหัวลงนอน แต่มายูกลับไม่คุยด้วย “ผู้ชายไม่ได้ชอบผู้หญิงแต่งตัวแรดๆเสมอไป มึงเป็นคนสวยควรทำตัวเองให้มีค่านะ”

“...” มายูกรอกตาไปมา จะสอนคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองชั่วงั้นหรอ

“ชุดแรดๆพวกนั้นเลิกใส่ได้แล้ว ถ้ากูเห็นมึงใส่อีกจะเผาทิ้ง”

“ไม่ใช่พ่อ อย่ามาสอน!” มายูไม่ชอบให้ใครมาติงเรื่องการแต่งตัว ก็เธอสะดวกแบบนี้ ชอบแต่งตัววาบหวิวทำไมต้องมาเปลี่ยนให้เธอกลายเป็นคนเรียบร้อยด้วย

“ไม่ได้สอนกูแค่อยากเตือน เผื่อมีโรคจิตแอบดักฉุดล่ะ”

“โรคจิตที่ว่าก็มีแค่แกนั่นแหละ” มายูย่นจมูกใส่พรางพลิกตัวหันหลังเพราะไม่อยากเสวนากับคริส “ฉันจะแต่งตัวยังไงมันก็เรื่องของฉัน ถ้ามันหนักหัวแกมากก็ตัดหัวทิ้งเลยไป๊!”

คริสหัวเราะในลำคอกับความประชดประชันของหญิงสาว หลายคนอาจคิดว่าผู้ชายชอบผู้หญิงแต่งตัวเซ็กซี่วาบหวิว แต่สำหรับเขามันไม่ใช่ เขาชอบผู้หญิงแต่งตัวเรียบร้อยเพราะบางคนแต่งตัวเรียบร้อยดูน่ามองกว่าใส่พวกชุดวาบหวิวนั่นซะอีก

เขาแอบตามเรื่องของมายูมานานแล้ว ตั้งแต่ตอนที่เธอยังเรียนอยู่ที่อังกฤษ มายูชอบไปสังสรรค์กับเพื่อนแต่งตัววาบหวิวไม่ต่างจากอีตัวและยังคงนิสัยเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลง จองหอง เย้อหยิิ่ง ไม่ยอมใคร มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งก็บ่อย เป็นหัวโจกกลั่นแกล้งเพื่อนในคลาสเรียน เหตุผลที่คริสรู้ฤทธิ์ของมายูเพราะบ้านเกิดคริสอยู่ที่ลอนดอน แต่คริสกับน้องชายย้ายไปเรียนที่อเมริกาเพราะพ่อของคริสย้ายกิจการไปที่นั่น แต่เขาก็กลับมาที่ลอนดอนบ่อยๆ ทุกครั้งที่กลับมาก็จะแอบไปดูมายูเพื่อนเก่าสมัยเรียนอนุบาล

และเหตุผลที่เขาแอบตามมายูเพราะเขาชอบเธอตั้งแต่ตอนอนุบาลนั่นเอง หญิงสาวหน้าตาน่ารักแต่นิสัยกลับสวนทางกับหน้าตา ยิ่งโตเท่าไหร่เขายิ่งอยากครอบครองตัวของเธอมากเท่านั้น จนกระทั่งแอบวางยาเพื่อให้เธอกลายเป็นของเขา มันอาจจะดูเลว แต่เขาไม่สามารถทนเห็นมายูเข้าพิธีวิวาห์กับยาคุชิได้ จึงวางแผนให้เธอกลายมาเป็นของเขา

แต่มายูกลับพูดถึงยาคุชิบ่อยๆ นั่นมันยิ่งทำให้เขารู้สึกไม่ชอบใจ ไอ้ยาคุชิมันมีดีตรงไหน ทำไมถึงได้หลงมันหัวปรักหัวปรำขนาดนั้น ทั้งๆที่เขาเองก็เพอร์เฟ็คไม่ต่างจากมัน!

“นอนแล้วหรอ” คริสถามหลังจากค่อยๆคลานขึ้นเตียงเหลือบมองคนตัวเล็กที่กำลังนอนหันหลังห่อตัวให้

“อืม” มายูกระชับผ้าห่มแน่นขึ้นเพราะตอนนี้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอย่างบอกไม่ถูกแถมยังปวดแสบปวดร้อนตามลำตัว

“ห่อตัวขนาดนี้ไม่ร้อนหรอ”

“อย่ามายุ่ง” มายูพ่นลมหายใจด้วยความหงุดหงิด คนกำลังจะนอนทำไมต้องมาชวนคุย

มายูนอนขดตัวใต้ผ้าห่มผืนหนา อาการตอนนี้เริ่มรู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมาแล้ว ขอบตาร้อนพล่าวคล้ายกับคนกำลังจะเป็นไข้ แขนขาไร้ซึ่งเรี่ยวแรง รู้สึกอ่อนเพลียไปหมด

คริสคลี่ยิ้มเล็กน้อยพรางนั่งพิงขอบเตียงเมื่อคนตัวเล็กสิ้นฤทธิ์แล้ว โดนเขาจัดการไปถึงกับพูดไม่ออกเชียวหรอ

คนนิสัยเสียอย่างมายูต้องโดนดัดนิสัยซะบ้าง เพราะโคฮิระพ่อของเธอเลี้ยงแบบตามใจมากเกินไป อีกอย่างตอนเด็กพ่อของเธอไม่ค่อยมีเวลาให้จึงไม่มีใครอบรมณ์สั่งสอนเพราะแม่ของมายูเสียตั้งแต่ตอนที่เธอยังเด็ก

แต่ไม่เป็นไรเพราะเขานี่แหละจะเป็นคนสั่งสอนเธอเอง!

———————————