Share

บทที่ 203

Penulis: หรงหรงจื่ออี
“เขาไม่สุขุมพอ ถึงจะมีพรสวรรค์มาก แต่เธอก็รู้ปากเขา ปากไม่มีหูรูด รายการโพรโมตนี้จะโพรโมตไปทั้งประเทศ ฉันคิดว่านิสัยและความสามารถของเธอเหมาะสมกว่าหน่อย”

เจี่ยงเหวินจิ่นพูด “แน่นอน นอกจากเธอยังมีรุ่นพี่คนอื่น ๆ อีกสองสามคน พวกเขาเคยถ่ายสารคดีกับรายการอย่างการสัมภาษณ์ของประเทศแล้ว เทียบกันแล้วมีประสบการณ์ เธอเป็นเด็กใหม่ ถ้าเธอเข้าร่วมการถ่าย ฉันจะได้ใช้การถ่ายครั้งนี้แนะนำพวกเธอสักหน่อย”

ถ้าสามารถรู้จักรุ่นพี่ได้ จะเป็นโอกาสที่หายากมากของนักบูรณะรุ่นใหม่อย่างพวกเขา!

เสิ่นชิงซูตอบตกลงกับการถ่ายครั้งนี้

“สถานที่ถ่ายธรรมคือเมืองซิง ต้นเดือนหน้าเป็นอาทิตย์แรก”

“ได้ค่ะ หนูรู้แล้ว”

หลังจากวางสาย เสิ่นชิงซูอารมณ์ดีขึ้นมาก

เรื่องที่เธอทำถูกที่สุดในห้าปีมานี้ ก็คือไม่ว่าจะยากเย็นสักแค่ไหน เธอก็ไม่ทิ้งงานของตัวเอง

……

เมื่อลิฟต์มาถึง ประตูก็เปิดออก

เสิ่นชิงซูเดินเข้าลิฟต์

เพิ่งจะเข้าประตูใหญ่ของสตูดิโอ ลู่เสี่ยวหานก็วิ่งออกมาทันที

“พี่ชิงซู คุณเฟิงท่านนั้นมาแล้วค่ะ”

เสิ่นชิงซูได้ยินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เขามาทำไม?”

“บอกว่ามาหาพี่ ฉันบอกว่าพี่ไม่อยู่ เขาบอกว่าไม่เป็นไร เขารอได้ค่ะ” ลู่
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 627

    ประเทศเอ็น สนามบินเซิ่งตูเครื่องบินส่วนตัวลงจอดประตูห้องโดยสารเปิดออกพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินพยุงเสิ่นชิงซูเดินออกมาดวงตาของเสิ่นชิงซูมองไม่เห็น สัมผัสได้เพียงลมที่พัดปะทะใบหน้าซึ่งมีความร้อนอบอ้าวประเทศในเขตร้อนแห่งนี้ อุณหภูมิตอนกลางวันมักจะสูงเสมอกวนเยว่เป็นตัวแทนของจิ้นเชวี่ยมาเพื่อรับเสิ่นชิงซูพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินพยุงเธอขึ้นรถ แล้วปิดประตูกวนเยว่ขับรถในรถเงียบมาก เสิ่นชิงซูก็สงบนิ่งเช่นกันกวนเยว่มองเสิ่นชิงซูผ่านกระจกมองหลังหลายครั้ง เห็นเพียงเธอนั่งเงียบ ๆ ไม่ได้มีท่าทีว่าถูกบีบบังคับเลยแม้แต่น้อยแต่จิ้นเชวี่ยทำอะไรกับเสิ่นชิงซู กวนเยว่ในฐานะลูกน้องที่จิ้นเชวี่ยไว้ใจที่สุดย่อมรู้ดีอยู่แล้วการที่เสิ่นชิงซูสามารถสงบนิ่งได้ขนาดนี้ กวนเยว่รู้สึกประหลาดใจจากสนามบินถึงคฤหาสน์ส่วนตัวเซิ่งตูใช้เวลาเดินทางเกือบสี่สิบนาทีสภาพจิตใจของเสิ่นชิงซูไม่ค่อยดีนัก ช่วงครึ่งหลังเธอพิงพนักพิงแล้วง่วงซึมรถขับเข้ามาในคฤหาสน์รถหยุดลงประตูรถถูกเปิดออกเสียงของกวนเยว่ดังขึ้น “คุณเสิ่น พวกเราถึงแล้วครับ”เสิ่นชิงซูตื่นขึ้นมา ยกมือขึ้นนวดขมับจากนั้น เธอก็วางมือท

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 626

    อาลี่หัวเราะเบา ๆ “คุณเสิ่นรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าโม่ไป๋คือคุณฟู่?”“ไม่นานมานี้ค่ะ” ในใจของเสิ่นชิงซูค่อนข้างร้อนรน “อาลี่ ฟู่ซือเหยียนไปหาจิ้นเชวี่ยแล้วใช่ไหมคะ?”“เขาตั้งใจจะไปครับ แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ไป เขายังมีเรื่องบางอย่างที่ต้องจัดการให้เรียบร้อยก่อน จัดการเรียบร้อยแล้ว เขาก็จะไป”อาลี่พูดอย่างตรงไปตรงมาเสิ่นชิงซูก็เข้าใจแล้ว“คุณหวังว่าฉันจะห้ามเขาได้ใช่ไหมคะ?”อาลี่มองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ในใจก็ชื่นชมเช่นกัน“คุณเสิ่นสมแล้วที่เป็นคนที่ท่านเจ็ดของเรามองด้วยความชื่นชม คุณฉลาดมาก และก็ใจเย็นมากด้วย”“อาลี่ ถ้าเลือกได้ ฉันหวังว่าฉันจะไม่เคยเจอพวกเขาเลย”ขอบตาของเสิ่นชิงซูแดงก่ำเล็กน้อย “คืนนั้น ฉันออกมาจากสถานีตำรวจ เพราะบังเอิญช่วยจิ้นเชวี่ยไว้ หลังจากนั้น ระหว่างทางกลับบ้านเพราะมัวแต่คิดอะไรเพลิน ๆ ก็เลยข้ามถนนตอนไฟแดง ถูกรถของฟู่ซือเหยียนเฉี่ยวจนบาดเจ็บ ฟู่ซือเหยียนส่งฉันไปโรงพยาบาล ตอนนั้นเขาให้นามบัตรฉันเพื่อคุยเรื่องค่าเสียหาย ฉันเพราะเห็นว่าเขาเป็นทนาย ก็เลยเกิดความคิดที่จะร่วมมือทำข้อตกลงกับเขา...”อาลี่ถอนหายใจ “บางทีนี่อาจจะเป็นโชคชะตา”“พี่น้องต่างแม่คู่นี้ ฉ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 625

    มาถึงเมืองหลวงก็เป็นเวลาสองทุ่มกว่าแล้วตลอดทางถือว่าราบรื่นดีท่านเจ็ดส่งอาลี่ไปรับพวกเขาที่ท่าเรืออาลี่เห็นเสิ่นชิงซูที่ผอมแห้งและซูบซีดในอ้อมแขนของโม่ไป๋ คนที่เคยเห็นเหตุการณ์มานักต่อนักอย่างเขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าตกใจออกมาเล็กน้อย“คุณเสิ่นนี่เป็นอาการพิษเข้าตับและไตนี่นา”เสิ่นชิงซูง่วงงุน เหมือนจะตื่นแต่ก็ตื่นไม่เต็มที่ระหว่างที่สติเลือนลาง เธอเหมือนจะได้ยินอาลี่กับโม่ไป๋กำลังคุยเรื่องเธออยู่เธออยากจะฟังให้ชัดขึ้นอีกหน่อย แต่ก็ทนความง่วงไม่ไหว สุดท้ายก็หลับสนิทไปอีกครั้งอาลี่พาพวกเขาไปยังบ้านพักส่วนตัวหลังหนึ่งในชื่อของท่านเจ็ด หลันย่วนหลันย่วนมีทีมรักษาความปลอดภัยส่วนตัว ปลอดภัยมากโม่ไป๋วางเสิ่นชิงซูลงบนเตียงในห้องนอนใหญ่ชั้นสองอาลี่เดินเข้ามา นั่งลงข้างเตียงเขาช่วยจับชีพจรให้เสิ่นชิงซูชีพจรของเสิ่นชิงซูเป็นไปตามที่เขาคาดเดาสีหน้าของอาลี่เคร่งขรึม “พิษเข้าสู่ตับแล้ว”หัวใจของผู้ชายคนนั้นกระตุกอย่างรุนแรง ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงอย่างยากลำบาก “มีวิธีแก้ไหม?”อาลี่ส่ายหน้า “คนที่วางยาเชี่ยวชาญด้านเภสัชวิทยา ใช้หลักการที่ยาต้านกัน ค่อย ๆ ให้ยาทุกวัน ส

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 624

    เสี่ยวเนี่ยนอัน “แม่ครับ แม่ไปทำงานต่างเมืองเหนื่อยไหมครับ?”อาหยวน “โฮ่งๆ!!”เสิ่นชิงซูฟังอยู่ ปลายจมูกแสบร้อนอย่างรุนแรง ดวงตาแดงก่ำ น้ำตาเอ่อคลอในทันทีน้ำตาไหลริน เธอเม้มปากสูดจมูก พยายามทำให้น้ำเสียงของตัวเองฟังดูผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย“แม่ก็คิดถึงพวกหนูเหมือนกัน แม่ไปทำงานต่างจังหวัดไม่เหนื่อยหรอก แค่งานยังไม่เสร็จเร็วขนาดนั้น แม่ยังต้องรออีกสักพักถึงจะกลับไปได้”เสี่ยวอันหนิงมุ้ยปาก น้ำเสียงเล็ก ๆ ของเธอเจือไปด้วยความผิดหวังในทันที “แล้วแม่อีกนานแค่ไหนถึงจะกลับมาได้คะ?”เสิ่นชิงซูพูดว่า “เรื่องนี้ยังไม่รู้เลยจ้ะ แต่แม่จะรีบให้เร็วที่สุดนะ”เสี่ยวเนี่ยนอัน “แม่อยู่ข้างนอกต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะครับ ทำงานอย่าหักโหมเกินไป”เสิ่นชิงซูซาบซึ้งใจอย่างมาก “ได้จ้ะ แม่จะดูแลตัวเองดี ๆ เนี่ยนอันไม่ต้องเป็นห่วงนะ”ดูเหมือนอาหยวนจะไม่ยอมถูกเมิน จึงเห่าใส่โทรศัพท์หลายครั้งเสิ่นชิงซูยิ้ม “อาหยวน แกเป็นพี่ชายนะ ตอนที่แม่ไม่อยู่ แกต้องดูแลน้องชายกับน้องสาวแทนแม่นะ ได้ไหม?”อาหยวน “โฮ่งๆ!!”เสิ่นชิงซูมีเรื่องมากมายอยากจะพูดกับลูก ๆแต่เธอก็กลัวว่าลูก ๆ จะสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอดัง

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 623

    หลังจากวันนั้น เสิ่นชิงซูก็เงียบขรึมมากขึ้นก่อนหน้านี้ตอนที่ชิวเม่ยดูแลเธอ เธอยังคุยเล่นกับชิวเม่ยบ้าง แต่ตอนนี้เธอกลับเงียบขรึมลงเรื่อย ๆบางครั้งเธอก็ตื่นอยู่ แต่ก็นอนนิ่ง ๆ อยู่บนเตียง บางครั้งก็นั่ง ‘มอง’ ออกไปนอกหน้าต่าง ฟังเสียงคลื่นแล้วเหม่อลอยทั้งชิวเม่ยและโม่ไป๋ต่างสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอชิวเม่ยพยายามหาเรื่องคุยกับเธออย่างกระตือรือร้น แต่เสิ่นชิงซูมักจะใจลอย บางครั้งคำตอบก็ไม่ตรงกับคำถามโม่ไป๋รู้ดีว่าเป็นเพราะการปิดบังของเขาที่ทำให้ความไว้วางใจและความรู้สึกปลอดภัยในใจของเสิ่นชิงซูพังทลายลงโดยสิ้นเชิงเขาพยายามจะสื่อสารกับเสิ่นชิงซูแต่เสิ่นชิงซูก็ไม่สนใจเธอเริ่มปิดกั้นตัวเองมากขึ้นเรื่อย ๆตอนแรกก็แค่ไม่ยอมสื่อสาร ต่อมาเธอก็เริ่มเข้าสู่สภาวะหลับใหลไม่แยกกลางวันกลางคืนโม่ไป๋ตระหนักว่าอาการของเธอไม่สู้ดีนักหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้เช้าวันนั้น เสิ่นชิงซูตื่นขึ้นมา โม่ไป๋ก็ถืออาหารเช้าเข้ามา“ตื่นแล้วเหรอครับ กินอาหารเช้าพอดีเลย”เสิ่นชิงซูไม่พูดอะไรโม่ไป๋นั่งลงข้างเตียง หยิบช้อนตักโจ๊กถั่วแดงจากในชามขึ้นมาหนึ่งช้อน ยื่นไปที่ปากของเส

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 622

    โม่ไป๋มีเรื่องปิดบังเธอชิวเม่ยเห็นเสิ่นชิงซูไม่พูด ก็เลยถามว่า “คุณเสิ่น เป็นอะไรไปคะ?”“ฉันไม่เป็นไร” น้ำเสียงของเสิ่นชิงซูเรียบเฉย “แถวนี้มีคนนอกเข้ามาบนเกาะบ่อยไหม?”“น้อยมากค่ะ” เสี่ยวชิวพูด “เกาะของเราค่อนข้างห่างไกลน่ะค่ะ ไม่ค่อยมีคนมา”เมื่อได้ยินดังนั้น เสิ่นชิงซูก็ไม่ถามอะไรต่อ “ฉันเหนื่อยหน่อยแล้ว พาฉันกลับไปเถอะ”“ได้ค่ะ”ชิวเม่ยพาเสิ่นชิงซูกลับไปที่ห้องเสิ่นชิงซูล้มตัวลงนอนบนเตียง แล้วหลับตาลงชิวเม่ยเห็นว่าเธอเหนื่อยจริง ๆ ก็ช่วยห่มผ้าให้เธอ แล้วหันหลังเดินออกจากห้องไปเสียงปิดประตูดังขึ้นเสิ่นชิงซูค่อย ๆ ลืมตาขึ้นดวงตาทั้งสองข้างบอดสนิท โลกที่มืดมิด เธอทำอะไรไม่ถูกแม้แต่การเดินออกจากห้องนี้คนเดียวก็ยังเป็นปัญหาเธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงลูกทั้งสองคนไม่รู้ว่าพวกเขาจะคิดถึงแม่ไหม จะร้องไห้งอแงหาแม่เพราะติดต่อเธอไม่ได้หรือเปล่า...เสิ่นชิงซูทั้งสับสนและสิ้นหวังไม่ว่าจะเป็นฟู่ซือเหยียนในอดีต หรือจิ้นเชวี่ยในปัจจุบัน ก็สามารถทำให้ชีวิตของเธอวุ่นวายได้อย่างง่ายดายเธอเหนื่อยมากจริง ๆ.........โม่ไป๋กลับมาถึงเกาะจินอวี๋ในเช้าวันรุ่งขึ้นตอนนั้น เสิ่นชิงซู

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status