Share

บทที่ 259

Penulis: หรงหรงจื่ออี
การตอบสนองของหนีอวี่เถียนขัดข้องแล้ว

ปริมาณข้อมูลนี้มากเกินไป

ถ้าการแต่งงานลับ ๆ ของเสิ่นชิงซูกับฟู่ซือเหยียนเป็นการแลกเปลี่ยนกันจริง ๆ งั้น...เด็กในท้องของเสิ่นชิงซูมันยังไงกัน?!

ฟู่ซือเหยียนเหยียบเรือสองแคมเหรอ?!

หนีอวี่เถียนบิดหัวแม่มือ “คุณเสิ่นดูแลซืออวี่ดีมาก”

“ฉันยอมรับว่าคุณเสิ่นดูแลซืออวี่ดีมาก ฉันซึ้งใจเธอมากเลย กับเรื่องนี้ ยังไงฉันกับซือเหยียนกับผิดต่อคุณเสิ่น”

โจวอวี๋ชูเงยหน้า ตาแดงน้ำตาคลอเบ้า “ครูเถียน ฉันว่าในเมื่อตอนนี้คุณรับผิดชอบดูแลซืออวี่ งั้นฉันก็จำเป็นต้องบอกเรื่องพวกนี้กับคุณให้ชัดเจน แต่เพื่อปกป้องฉันกับซืออวี่ ซือเหยียนก็เลยไม่เปิดเผยความสัมพันธ์แม่ลูกของเรา ดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะช่วยฉันปิดเป็นความลับต่อนะคะ”

หนีอวี่เถียนพยักหน้า รับประกันกับเธออย่างจริงจัง “คุณสบายใจได้เลยค่ะ เรื่องส่วนตัวของผู้ว่าจ้าง เราที่เป็นครูพี่เลี้ยงจะไม่แพร่งพรายออกไปเด็ดขาด!”

“ขอบคุณค่ะ” โจวอวี๋ชูพูดพร้อมกับน้ำตาร่วงเผาะ “ความจริงฉันก็คิดหนักเหมือนกัน ถ้าสุดท้ายแล้วซืออวี่กับซือเหยียนเลือกคุณเสิ่น ฉันก็จะอวยพรพวกเขา ถึงยังไงถ้าเทียบกับฉันแล้ว คุณเสิ่นดูแลเด็กได้ดีกว่าจริง ๆ.
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 667

    เสิ่นชิงซูไม่ค่อยอยากอาหาร เธอจึงส่ายหน้าฟู่ซือเหยียนมองใบหน้าที่ซีดเซียวซูบผอมของเธอ ก็รู้สึกปวดใจอย่างมาก แต่ก็รู้ว่าเธอป่วยอยู่ย่อมไม่เจริญอาหาร จึงไม่กล้าฝืนใจเธอเรื่องการเฝ้าไข้ฟู่ซือเหยียนรับหน้าที่ทั้งหมด หลังจากพยาบาลเปลี่ยนสายน้ำเกลือเสร็จ ก็กำชับสองสามประโยคแล้วออกไปภายในห้องพักคนไข้เงียบสงบฟู่ซือเหยียนนั่งอยู่ข้างเตียงคนไข้ มองเสิ่นชิงซูอย่างเงียบ ๆเสิ่นชิงซูถูกเขามองจ้องแบบนี้ ก็รู้สึกอึดอัดอยู่บ้างบรรยากาศค่อนข้างน่าอึดอัดเสิ่นชิงซูกระแอม แล้วถามว่า “ฉันหลับไปนานแค่ไหนเหรอ?”ฟู่ซือเหยียนนั่งลงข้างเตียง มองเธอด้วยแววตาอ่อนโยน “คุณหลับไปหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็ม ๆ”เธอถามอีกว่า “ลูกสองคนไม่ได้งอแงใช่ไหม?”“ไม่ พวกเขาเรียบร้อยมาก ผมคุยวิดีโอคอลกับพวกเขาแล้ว บอกว่าช่วงนี้คุณทำงาน อาจจะยังกลับบ้านไม่ได้ พวกเขายังกำชับให้ผมเตือนคุณให้กินข้าวด้วย”ในใจของเสิ่นชิงซูรู้สึกอบอุ่นลูกทั้งสองคนเป็นเด็กดีมาโดยตลอด รู้ความจนชวนให้สงสารเสิ่นชิงซูกวาดตามองไปรอบ ๆ ก็พบว่าห้องพักคนไข้ห้องนี้แตกต่างจากห้องอื่นมาก“นี่มันโรงพยาบาลอะไรเหรอ?”“นี่คือโรงพยาบาลฉินซื่อ ฉินเยี่ยนเ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 666

    เฉียวซิงเจียพูดขัดคอขึ้นมาว่า “น่าเสียดายนะ อาซูของเราก้าวออกมาได้แล้ว เธอไม่หันหลังกลับไปอีกแล้วล่ะ!”ฉินเยี่ยนเฉิง “...ผมก็ยังไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย!”“คุณอย่าพูดเลยเป็นดีที่สุด ฉันขอบอกคุณไว้นะ ฉันอยู่ข้างอาซูของเราเต็มร้อย”“พวกผู้หญิงอย่างคุณนี่เชียร์ให้เลิกไม่เชียร์ให้คืนดี พวกผู้ชายอย่างเราไม่เหมือนกันนะ ยังไงก็มีลูกด้วยกันแล้ว...”“หยุดเลย!” เฉียวซิงเจียยื่นมือออกไปห้าม “ฉินเยี่ยนเฉิง เราไม่คุยเรื่องนี้กันแล้ว”ฉินเยี่ยนเฉิงเม้มปาก มองเฉียวซิงเจีย ในแววตาก็มีแววหงอยเหงาอยู่บ้างเฉียวซิงเจียเหลือบมองเวลา แล้วถามว่า “อาซูจะย้ายไปห้องพักคนไข้เมื่อไหร่”“ยังไม่เร็วขนาดนั้น อาการหนักยังต้องสังเกตอาการอีกยี่สิบสี่ชั่วโมง”“งั้นฉันกลับไปเอาของใช้ส่วนตัวที่บ้านอวิ๋นกุยมาให้เธอก่อน” เฉียวซิงเจียโบกมือให้เขา “ฉันไปแล้วนะ”ฉินเยี่ยนเฉิงตะโกนไล่หลังเธอ “ไปเอาของก็ยังไม่รีบนะ คุณออกมาครึ่งวันแล้ว กลับบ้านไปดูลูกก่อนเถอะ เขาน่าจะหิวนมแล้ว...”“ไม่กลับ ครบขวบพอดี ได้เวลาหย่านมแล้ว!”ฉินเยี่ยนเฉิง “...”......หลังจากที่เสิ่นชิงซูอยู่ในห้องไอซียูสังเกตอาการยี่สิบสี่ชั่วโมง อาการก็ค

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 665

    หนึ่งชั่วโมงต่อมา ไฟห้องผ่าตัดก็ดับลงประตูเปิดออกฟู่ซือเหยียนเป็นคนแรกที่พุ่งเข้าไป “อาซูเป็นยังไงบ้าง?”เฉียวซิงเจียนั่งยอง ๆ นานเกินไป ขาชาจนลุกขึ้นไม่ไหวในชั่วขณะ...“พ้นขีดอันตรายแล้วชั่วคราว” ฉินเยี่ยนเฉิงถอดหน้ากากอนามัย เดินไปพยุงเฉียวซิงเจียที่นั่งยอง ๆ อยู่บนพื้นขึ้นมา มองดูดวงตาทั้งสองข้างของเธอที่บวมแดงจากการร้องไห้ ก็ถอนหายใจ “เธอต้องนอนโรงพยาบาล”เฉียวซิงเจียจับมือของฉินเยี่ยนเฉิง “รักษาให้หายได้ไหม ฉินเยี่ยนเฉิง คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ คุณต้องรักษาให้หายได้แน่ ๆ ใช่ไหม?”“ผมจะพยายามเต็มที่” ฉินเยี่ยนเฉิงรู้ว่าคำตอบที่เฉียวซิงเจียอยากได้ยินคืออะไร แต่ในฐานะหมอ เขาต้องพูดความจริงเฉียวซิงเจียกับฉินเยี่ยนเฉิงเป็นสามีภรรยากันมานานหลายปี มีหรือจะไม่เข้าใจความหมายลึกซึ้งในประโยคนี้ของฉินเยี่ยนเฉิง!พยายามเต็มที่ ไม่ใช่ว่ามั่นใจน้ำตาของเฉียวซิงเจียไหลรินลงมาอีกครั้ง “อาซู อาซูของเราทำไมถึงโชคร้ายแบบนี้ตลอดเลยนะ...”“ซิงซิง ผมรู้ว่าคุณเสียใจ แต่คุณร้องไห้ต่อไม่ได้แล้วนะ ตาคุณบวมมาก แล้วอารมณ์คุณยังตื่นเต้นขนาดนี้ ถึงตอนนั้นถ้าน้ำนมหดอีก แม่เราก็จะว่าคุณอีก...”“อ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 664

    เสี่ยวอันหนิงชะงักไป พอได้สติก็ยกมือปิดหน้าประท้วง “แม่ไม่ยุติธรรมเลย เสี่ยวอันหนิงเป็นนางฟ้าตัวน้อยที่สวยที่สุด จะมีรูปหน้าตลก ๆ ไม่ได้นะ!”เสิ่นชิงซูลูบหัวกลม ๆ ของเธอ “งั้นลูกยังไม่รีบเช็ดหน้าสกปรกของลูกให้สะอาดอีกเหรอ”เสี่ยวอันหนิงเป็นเด็กรักษาภาพลักษณ์ เช็ดน้ำตาจนแห้งอย่างรวดเร็วร้องไห้จนจมูกเล็ก ๆ แดงก่ำ ตาก็แดงก่ำ แต่ตอนนี้กลับเท้าสะเอว ใบหน้าเล็ก ๆ เต็มไปด้วยความไม่ยอมแพ้“แม่คะ หนูไม่ได้ร้อง!” นิ้วอ้วนป้อมของเสี่ยวอันหนิงชี้ไปที่เสี่ยวเนี่ยนอัน “เสี่ยวเนี่ยนอันต่างหากที่ร้องไห้ขี้มูกโป่ง น่าอายจังเลย โตเป็นเด็กโตแล้วยังร้องไห้ขี้มูกโป่งอีก~”หนุ่มน้อยพอได้ยินดังนั้น ก็รีบยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาจนแห้ง ถลึงตาใส่เสี่ยวอันหนิง “ฉันไม่ได้ร้อง! เธอต่างหากที่ร้อง!”“เธอร้อง!” เสี่ยวอันหนิงไม่ยอมอ่อนข้อ “เธอร้องก่อน!”เสี่ยวเนี่ยนอันขมวดคิ้ว “ฉันไม่ได้ร้อง!”“เธอร้อง!”“ไม่ได้ร้อง!”......สองพี่น้องเลยเถียงกันไม่เลิกแบบนี้พวกเขาไม่ค่อยทะเลาะกัน ทำเอาผู้ใหญ่หลายคนมองดูเป็นเรื่องแปลกใหม่ ไม่กล้าขัดจังหวะ เอาแต่ดูเหมือนกำลังดูตลกสั้นบรรยากาศอบอุ่นและดีงามอย่างไม่ต้องสงสัยเ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 663

    แสงแดดร้อนแรงดั่งเปลวไฟ ลมฤดูร้อนพัดผ่านใบหน้าเล็ก ๆ ที่อ่อนเยาว์ทั้งสองเสิ่นชิงซูสวมชุดเดรสสีแอพริคอต บนศีรษะสวมหมวกทรงบักเก็ต และสวมหน้ากากอนามัยเธอเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว ย่อตัวลงกางแขนออกต้อนรับลูก ๆ ทั้งสองของตัวเอง...เวินจิ่งซีเห็นดังนั้น ก็วางเสี่ยวอันหนิงลงเสี่ยวอันหนิงกับเสี่ยวเนี่ยนอันจึงพากันวิ่งตรงมาทางเสิ่นชิงซู!ฟู่ซือเหยียนยืนอยู่ข้าง ๆ เสิ่นชิงซู มองท่าทางของเจ้าก้อนกลมทั้งสอง เกรงว่าพวกเขาจะวิ่งเร็วเกินไปจนชนเข้ากับเสิ่นชิงซูเขาจึงทำได้เพียงก้าวไปขวางตรงหน้าเสิ่นชิงซูก่อนหนึ่งก้าวเสี่ยวอันหนิงกับเสี่ยวเนี่ยนอันเบรกกะทันหันไม่ทัน โถมเข้าใส่ร่างของผู้ชายคนนั้นเต็มแรง กอดขาใหญ่ยาวของเขาไว้คนละข้าง!“อ๊ะ!”“โอ๊ย!”เจ้าก้อนกลมทั้งสองเงยหน้าขึ้นพร้อมกัน...ฟู่ซือเหยียนก้มหน้าลง ดวงตาเรียวยาวมองเด็กทั้งสอง ริมฝีปากบางเม้มขึ้นเล็กน้อย“ไม่เจอกันนานนะ เสี่ยวอันหนิง เสี่ยวเนี่ยนอัน”มือใหญ่ทั้งสองข้างของเขาถือโอกาสลูบหัวเด็กทั้งสองเจ้าก้อนกลมทั้งสองนิ่งอึ้งไป!ไม่กี่วินาทีต่อมา เสี่ยวอันหนิงก็เป็นคนแรกที่ได้สติ“พ่อ~!”เสี่ยวอันหนิงดีใจสุดขีด กระโดดโลดเต

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 662

    “วันนั้นในโรงพยาบาลพี่ถูกเก็บไข่ไปจริง ๆ แต่ไข่ถูกสลับเปลี่ยนไป ดังนั้น ตัวอ่อนที่ถูกเพาะขึ้นมา จึงเป็นของฉันกับจิ้นเชวี่ย”ข้อมูลนี้มันหนักหนาเกินไป เสิ่นชิงซูถึงกับย่อยไม่ทันในชั่วขณะเจียงหมี่รั่วพูดอีกว่า “พอมาคิดดูตอนนี้ ฉันกลับรู้สึกว่าถ้าเด็กคนนี้เป็นลูกของพี่กับจิ้นเชวี่ยจริง ๆ ก็คงจะดี บางทีเลือดสายสะดือของเด็กอาจจะช่วยชีวิตพี่ได้...”ไม่นึกเลยว่าความจริงของเรื่องนี้จะเป็นแบบนี้ในใจของเสิ่นชิงซูทั้งตกตะลึงและโล่งอก ยังไงซะก็ไม่ใช่ยีนของเธอกับจิ้นเชวี่ย นับว่าโชคดีมากแล้วแต่พอคิดว่าเจียงหมี่รั่วต้องเสียสละมากขนาดนี้ ในใจเธอก็อดรู้สึกผิดไม่ได้“หมี่รั่ว ทำให้เธอลำบากแล้ว เธอพักผ่อนรอคลอดอย่างสบายใจเถอะ ต่อให้ฉันไม่อยู่แล้ว ฉันก็จะทิ้งเงินก้อนหนึ่งไว้ให้เธอกับลูก”เจียงหมี่รั่วมองเสิ่นชิงซู พอคิดว่าเธออาจจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่ถึงครึ่งปี ในใจก็ยิ่งเสียใจอย่างมาก “พี่ชิงซู คนดี ๆ อย่างพี่ ทำไมโชคชะตาต้องเล่นตลกกับพี่แบบนี้ด้วย...”“เด็กโง่ เธอยังจะมาสงสารฉันอีก!” เสิ่นชิงซูดึงทิชชูสองสามแผ่นส่งให้เธอ “ตอนนี้เธอเอาตัวเองเข้าไปพัวพันด้วยแล้ว คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวไม่ใช่เรื่องง่

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status