แชร์

บทที่ 415

ผู้เขียน: หรงหรงจื่ออี
เสี่ยวจางทำตามที่โจวอวี๋ชูสั่ง ไปร้านขายยาซื้อยาทำแผลกลับมา

โจวอวี๋ชูสอนวิธีใส่ยาและพันแผลให้เธอ

หลังจากเสี่ยวจางพันแผลให้เสร็จ ก็มองโจวอวี๋ชูด้วยท่าทีอึกอัก

โจวอวี๋ชูรู้ว่าตัวเองปิดบังต่อไปไม่ได้แล้ว จึงถอนหายใจ พูดออกมา “ฉันป่วยเป็นโรคซึมเศร้า”

เสี่ยวจางเม้มปาก

จริง ๆ แล้วเธอก็พอจะเดาได้

“ช่วยเก็บเป็นความลับให้ฉันได้ไหม?” โจวอวี๋ชูมองเสี่ยวจางด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เรื่องที่ฉันป่วยจะให้ใครรู้ไม่ได้เด็ดขาด ฉันกินยาอยู่เป็นประจำ อาการแบบนี้ไม่ค่อยเกิดขึ้นหรอก”

เสี่ยวจางมองเธอด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “พี่เสี่ยวชู พี่ควรไปหาหมอนะคะ”

“ไปนะ” โจวอวี๋ชูยิ้มอย่างจนใจ “เธอก็เห็นว่าปกติฉันก็สบายดี เป็นแม่ของฉันเองที่ไม่ยอมปล่อยฉัน”

เสี่ยวจางรู้ว่าช่วงนี้หลินหลานอี๋มาไถเงินโจวอวี๋ชูตลอด

แต่ละครั้งก็เป็นจำนวนเงินที่เยอะมาก

เสี่ยวจางถอนหายใจ แล้วอดสงสัยไม่ได้จึงถามขึ้นว่า “พี่เสี่ยวชูคะ ตกลงว่าพี่มีจุดอ่อนอะไรอยู่ในมือป้าหลินเหรอคะ?”

เธอเป็นห่วงโจวอวี๋ชู อยากจะช่วยแบ่งเบาภาระของเธอ

แต่พอเธอถามคำถามนี้ออกไป สีหน้าของโจวอวี๋ชูก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมในทันที!

“เธอได้ยินอะไรมาใช่ไหม?”

โจวอวี๋ช
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 433

    “แต่นั่นก็เป็นแค่เมื่อก่อนเท่านั้น”เสิ่นชิงซูลืมตาขึ้น แล้วมองเขา นัยน์ตางดงามราบเรียบ “ตั้งแต่โจวอวี๋ชูกลับประเทศ ฉันก็ตัดสินใจไปจากคุณ หลังจากนั้นหลายเรื่องราวที่เกิดขึ้น มันบีบความรู้สึกสุดท้ายที่ฉันมีให้คุณตายไปทีละนิด”ดวงตาของฟู่ซือเหยียนหม่นหมองไปทีละนิด ๆ ตามคำพูดของเสิ่นชิงซู“ฟู่ซือเหยียน เรื่องที่ฉันเคยรักคุณ ในห้าปีของการแต่งงานลับ ๆ นั่น มันคือความขมขื่น แต่ฉันไม่นึกเสียใจ ฉันเองก็เคยหวงแหนความรู้สึกนี้อย่างไร้ที่เปรียบ แต่หลังจากนั้น คุณทำเพื่อโจวอวี๋ชูครั้งแล้วครั้งเล่า ทำร้ายและเหยียบย่ำฉันเพื่อฟู่ซืออวี่ ฉันก็เริ่มรู้สึกว่าการรักคุณเป็นเรื่องที่ต่ำตมมาก...”“ฉันเริ่มเกลียดตัวฉันเองที่ใจเสาะ เริ่มเสียใจกับเรื่องที่ ‘ฉันรักคุณ’เรื่องนี้แล้ว...”“หลังจากนั้น ฉันก็ตัดสินใจไปจากคุณจริง ๆ ฉันตัดสินใจไม่รักคุณ กระบวนการนี้ ฉันเคยต่อต้านมาก่อน ฉันถึงขั้นที่ว่าไม่อยากเก็บลูกเอาไว้ด้วยซ้ำ...”“ฟู่ซือเหยียน คุณไม่มีวันรู้ว่า ลมที่แม่น้ำหลีเจียงมันหนาวแค่ไหน”“และคุณก็ไม่มีวันรู้ว่า การก้าวเข้าห้องผ่าตัดสามครั้งมันเป็นประสบการณ์แบบไหน”“และคุณยิ่งไม่มีทางรู้ว่า ในวินาทีที

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 432

    พอได้ยินประโยคนี้ เสิ่นชิงซูก็รู้สึกเพียงหนังศีรษะชาไปหมดความสุขุมในวินาทีนี้ของฟู่ซือเหยียน ชวนให้คนรู้สึกบ้าคลั่งอย่างประหลาดอย่างหนึ่งโดยไร้สาเหตุวันนี้เขาลักพาตัวตนได้ในอนาคต เขาก็ลักพาตัวลูกสาวได้ใช่ไหม...เสิ่นชิงซูไม่กล้าคิดต่อ“ฟู่ซือเหยียน ก่อนหน้านี้ไปดูงานต่างถิ่นฉันไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหน ฉันก็จะวิดีโอคอลหาเสี่ยวอันหนิงทุกวัน เสี่ยวอันหนิงต้องบอกฝันดีกับฉันก่อนนอนทุกคืน ตอนนี้ฉันไม่ได้วิดีโอคอลกับเธอมาหนึ่งวันกับอีกหนึ่งคืนแล้ว เธอจะปรับตัวไม่ได้”“เรื่องนี้คุณไม่ต้องเป็นห่วง” ฟู่ซือเหยียนสุขุมราบเรียบ “ผมบอกพวกเขาไปว่าที่ที่คุณไปค่อนข้างห่างไกล สัญญาณไม่ดี วิดีโอคอลไม่ได้”เสิ่นชิงซูเม้มริมฝีปากใช่แล้ว ในเมื่อฟู่ซือเหยียนกล้าทำเรื่องอย่างลักพาตัวเธอได้ เขาก็ต้องปิดบังเรื่องได้เป็นอย่างดี“คุณให้ฉันวิดีโอคอลหาเสี่ยวอันหนิงเถอะนะ เธอเพิ่งสี่ขวบ ไม่ได้ติดต่อกับฉันนานเกินไป เธอจะกลัว!”“ดูจากพฤติกรรมคุณแล้วกัน” ฟู่ซือเหยียนมองเธอ “อาซู คุณเชื่อฟังหน่อย ผมไม่มีทางขังคุณไว้แบบนี้ไปตลอดหรอก แค่หนึ่งอาทิตย์เท่านั้น คุณอยู่เป็นเพื่อนผมแค่หนึ่งอาทิตย์”หนึ่งอาทิตย์?ตอนนี

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 431

    “ที่แม่ผมลงไม้ลงมือกับคุณ ผมให้ท่านชดใช้เงินให้คุณ และไปขอโทษคุณถึงที่ด้วยตัวเอง คุณไม่ให้อภัยท่าน ไม่เป็นไร เมื่อวานผมให้คนส่งท่านไปต่างประเทศแล้ว ต่อไปถ้าผมไม่อนุญาต ท่านก็จะกลับประเทศไม่ได้อีก”ฟู่ซือเหยียนก้าวขึ้นหน้ามาก้าวหนึ่ง แล้วล้วงกล่องเครื่องประดับกำมะหยี่สีฟ้าออกมากล่องหนึ่งหลังเปิดออกมา ไข่ห่านก็เปล่งประกายแสงตระการตาอยู่ใต้แสงไฟเสิ่นชิงซูขมวดคิ้วนี่มันแหวนเพชรที่ฟู่ซือเหยียนให้โจวอวี๋ชูวงนั้นไม่ใช่เหรอ?“ผมเคยรับปากว่าจะจัดงานแต่งงานกับคุณ แหวนเพชรวงนี้เป็นแหวนที่ผมตั้งใจให้คนทำขึ้นมา ทั้งโลกมีแค่วงนี้วงเดียว”“ฟู่ซือเหยียน คุณจะหลอกคนอื่นยังไงก็เปลี่ยนเครื่องมือหน่อยเถอะ” เสิ่นชิงซูมองเขา พลางพูดเย้ยหยัน “ฉันเคยเห็นแหวนวงนี้ในทามไลน์ของโจวอวี๋ชูตั้งนานแล้ว นี่เป็นแหวนที่คุณขอเธอแต่งงาน! ตอนนี้คุณเอามันมาทำให้ใครคลื่นไส้กัน!”ฟู่ซือเหยียนอึ้งไป แต่ไม่นาน เขาก็ตอบสนองกลับมา“ดูแล้ว โจวอวี๋ชูจะทำเรื่องที่ผมไม่รู้ไว้เยอะมากจริง ๆ” ฟู่ซือเหยียนกลับไม่มีทีท่าว่าจะอธิบายมากเกินไปเขาเพียงดึงแหวนเพชรออกมา แล้วส่งไปตรงหน้าเสิ่นชิงซู “คุณดูข้างในวงสิ สลักตัวอักษรตัวแรก

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 430

    เสิ่นชิงซูลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียสิ่งที่ปรากฏแก่สายตาคือห้องที่คุ้นเคยเธอรู้สึกงุนงง สถานที่แห่งนี้เห็นได้ชัดว่าเป็น... ห้องนอนใหญ่ของคฤหาสน์หนานซี?สมองที่สับสนก็พลันตื่นขึ้นมาทันที!เสิ่นชิงซูลุกขึ้นนั่งทันที แต่กลับรู้สึกว่าร่างกายหนักอึ้งเมื่อก้มลงมองถึงได้ตกใจที่ตนเองกำลังสวมชุดเจ้าสาวอยู่!ม่านตาของเธอหดเล็กลงนี่ นี่มันไม่ใช่ชุดแต่งงานที่เธอเผาทิ้งที่กานาเมื่อสี่ปีก่อนเหรอ?เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!เสิ่นชิงซูกวาดตามองไปรอบ ๆยืนยันอีกครั้งว่านี่คือห้องนอนใหญ่ของคฤหาสน์หนานซี!เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?ขมับเต้นตุบ ๆ จนเจ็บปวด เสิ่นชิงซูจึงใช้นิ้วมือกดเบา ๆความทรงจำก่อนที่จะสลบไปค่อย ๆ ฟื้นคืนมาหรือว่า... ฟู่ซือเหยียนลักพาตัวเธอมา?ลมหายใจของเสิ่นชิงซูติดขัดเล็กน้อยฟู่ซือเหยียนบ้าไปแล้วเหรอ?เพิ่งจะส่งหนังสือข้อตกลงหย่ามาให้เธอหยก ๆ แล้วก็มาลักพาตัวเธอเนี่ยนะ?เสิ่นชิงซูโกรธมาก เธอจึงลุกขึ้นลงจากเตียงที่เท้ามีเสียงโลหะดังขึ้นเธอชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วค่อย ๆ ก้มหน้าลง...บนพื้นมีโซ่เหล็กสีเงินขาวเส้นหนึ่งเธอไม่อยากจะเชื่อ เธอจึงยกชายกระโปรงขึ้น แล้วพบว่าโซ่เ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 429

    หรือถ้าจะพูดให้ถึงที่สุด แม้ว่าในอนาคตเธอจะได้เจอคนที่เหมาะสมจริง ๆ ก็ยังต้องใช้เวลาปรับตัวเข้าหากันสักสองสามปีก่อนถึงจะคิดเรื่องแต่งงานใหม่ดังนั้น เงื่อนไขข้อนี้ของฟู่ซือเหยียน สำหรับเสิ่นชิงซูแล้ว ไม่ได้ถือว่าเป็นข้อผูกมัดแต่อย่างใดแค่สามปี ไม่ใช่ทั้งชีวิตเสียหน่อย“เงื่อนไขข้อนี้ไม่มีผลกระทบอะไรหรอกค่ะ” เสิ่นชิงซูพูด “ฉันแค่กลัวว่าหนังสือข้อตกลงที่ฟู่ซือเหยียนร่างขึ้นมาจะซ่อนกับดักทางตัวอักษรไว้น่ะสิ”ทนายฟางพยักหน้า “ผมเข้าใจความกังวลของคุณเสิ่นครับ เพราะนี่เป็นหนังสือข้อตกลงที่ทนายฟู่ร่างขึ้นมาด้วยตัวเอง ดังนั้นตอนที่ผมอ่าน ผมก็รอบคอบและระมัดระวังอย่างมาก แต่จากหนังสือข้อตกลงฉบับนี้ในตอนนี้ ผมยังไม่เห็นปัญหาอื่นใดครับ”“ดีค่ะ มีคำพูดของคุณทนายฟางฉันก็วางใจแล้ว”ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเสิ่นชิงซูก็ดังขึ้นเป็นสายจากเส้าชิง“ผู้ช่วยเส้า” เสิ่นชิงซูรับสาย “ฟู่ซือเหยียนว่ายังไงบ้างคะ?”“ผมถามคุณชายฟู่แล้วครับ คุณชายฟู่บอกว่าวันจันทร์หน้าไปจดทะเบียนหย่าได้ครับ”วันจันทร์หน้าวันนี้วันจันทร์ ก็คืออีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้าเสิ่นชิงซูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ “พรุ่งนี้ไม่ได้เหรอคะ?”

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 428

    “ให้ฉันเข้าไป!”ข้างนอกมีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นเสิ่นชิงซูวางหนังสือข้อตกลงลงบนโต๊ะทำงาน ขณะที่เพิ่งลุกขึ้นเตรียมจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ประตูห้องทำงานก็ถูกผลักเปิดออก...ฉินฟางวิ่งเข้ามาลู่เสี่ยวหานด้านหลังก็ถูกเส้าชิงขวางไว้เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น?”“พี่ชิงซู พวกเขาเกินไปแล้วจริง ๆ ฉันบอกแล้วว่าเข้ามาไม่ได้ แต่พวกเขาก็ยังไม่สนใจคำห้ามของฉัน บุกเข้ามาให้ได้!”เส้าชิงเดินเข้ามา แล้วโค้งคำนับให้เสิ่นชิงซูเล็กน้อย “คุณนายครับ ขออภัยด้วยครับ ผมได้รับคำสั่งจากคุณชายฟู่ ให้พาคุณนายใหญ่มาขอโทษคุณเป็นพิเศษครับ”ให้ฉินฟางมาขอโทษเธอ?ฟู่ซือเหยียนกำลังเล่นละครอะไรอยู่?เส้าชิงมองไปที่ฉินฟาง แล้วเตือนว่า “คุณนายใหญ่ครับ คุณชายฟู่บอกว่าให้เวลาคุณแค่ห้านาที”เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของฉินฟางก็เปลี่ยนไปเมื่อมองเสิ่นชิงซู ท่าทางของเธอดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย “เรื่องก่อนหน้านี้ฉันทำไม่ถูกเอง ขอโทษด้วย”เสิ่นชิงซูเลิกคิ้ว สำหรับคำขอโทษที่ไม่จริงใจแบบนี้ของฉินฟาง เธอไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย“คุณฉินไม่ต้องฝืนตัวเองขนาดนี้หรอกค่ะ ถ้ายังคิดจะมาก่อกวนอีกล่ะก็ มาครั้งหนึ่ง ฉันก็จะแจ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status