บทที่ 598

เวินจิ่งซีไปจัดการเรื่องขั้นตอนการนอนโรงพยาบาล ฉินเยี่ยนเฉิงไปส่งแม่ลูกเสิ่นชิงซูที่ห้องพักผู้ป่วย

ห้องพักผู้ป่วยเดี่ยว ฉินเยี่ยนเฉิงได้บอกกับหัวหน้าพยาบาลไว้แล้ว ให้พวกเธอช่วยดูแลเป็นพิเศษในช่วงสองสามวันนี้

เสี่ยวอันหนิงป่วยจนไม่สบายตัว ติดคนและงอแงเป็นพิเศษ

ไข้ขึ้นจนเบลอ พอได้ยินว่าพยาบาลจะมาฉีดยา ก็ร้องไห้งอแงไม่ยอมให้ความร่วมมือเด็ดขาด!

เสิ่นชิงซูปลอบไม่ได้ผล เวินจิ่งซีมาก็ไม่ช่วยอะไร

“หนูไม่ฉีดยา ฮือ ๆ ๆ...”

“ไม่ฉีดก็ไม่หายนะ” เสิ่นชิงซูพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พี่พยาบาลคนนี้เก่งมากเลยนะ ไม่ต้องกลัวนะ”

“ไม่เอา!” แขนเล็ก ๆ ทั้งสองข้างของเสี่ยวอันหนิงกำคอเสื้อของแม่ไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยเด็ดขาด “หนูไม่ฉีดยา ฉีดยาเจ็บจะตาย!”

เวินจิ่งซี “งั้นให้หนูกัดมือป๊ะป๋า ตอนที่หนูเจ็บก็กัดป๊ะป๋านะ แบบนี้ความเจ็บก็จะย้ายมาอยู่ที่ป๊ะป๋าแทน”

“โกหก!” เสี่ยวอันหนิงสูดน้ำมูก “หนูต้องการพ่อ แม่คะ โทรหาพ่อให้หนูหน่อย หนูจะให้พ่ออยู่เป็นเพื่อน...”

เสิ่นชิงซูอุ้มลูกสาวไว้ ในใจทั้งปวดหัวทั้งจนปัญญาที่สุด

ตอนที่โม่ไป๋มาถึงห้องพักผู้ป่วย เสียงร้องไห้แทบขาดใจของเสี่ยวอันหนิงก็ดังออกมาจากข้างใน

เด็กน้อ