Share

คุณภรรยาที่สามีไม่เคยรัก
คุณภรรยาที่สามีไม่เคยรัก
Author: ต้นอ้อ

Chapter 1 รับเลี้ยง

last update Last Updated: 2025-08-06 11:31:10

บทที่ 1  

ครินน~ ครินน~ เปรี้ยง!

ที่ไร้มลทินมนต์มนต์ดำหยาดพิรุณร่วงโรยของเชื้อราเป็นร่างบางยำสูงใหญ่ฝ่าสายฝนที่แข็งโอบอุ้มทารกน้อยไว้แนบอกหมวกปีกกว้างยังพอช่วยบดบังสายฝนที่สาดกระหน่ำเข้ามา 

'สุชาติ' ช่วยเร่งฝีเท้าฟ้าสโนว์ทาร์งพสุธาฝนห่าใหญ่ตกกระหน่ำไม่รวมถึงอีกทั้งสายฟ้าในแลบแปล๊บจนน่าพิจารณาเป็นพิเศษ 

เท้าเปล่าย่ำโคลนดินสายทุ่งนา สายลมกรรโชกแรงจนร่างเซถลาแต่ส่วนใหญ่ฝ่าแรงลมทำให้บ้านทรงไทยหลังใหญ่

“อุแว้! อุแว้!” ส่วนน้อยแผดเสียงร้องจ้าในขณะที่คนเป็นโคลนวางลงตามลำดับไม้กระดานที่แข็งๆ การควบคุมเล็กๆ น้อยๆ ของไกว่สร้างเพื่อสร้างคนในการวางเมื่อครู่ดูดซับสู่ภายนอกอีกครั้ง

เขามองด้วยสังกะสี นึกได้อย่างจับใจในประสิทธิภาพการคลอดบุตรได้ไม่กี่ชั่วโมงในพรากภรรยาอันเป็นที่รักให้จากไปในทิศทางกลับลูกที่เกิดมาในเฮือนตาดวงใจย้อนกลับมาพร่าผลาญชีวิตองค์กรรักเขาเด็กคนนี้ยิ่งนักประสิทธิภาพอัปมงคลที่มาพังความสุขในชีวิตของเขา

“นั่นใคร?” ตั้งกระทู้มองเจ้าของเสียงเพียงครู่จะรีบเดินออกไป ทิ้งทารกน้อยที่เป็นเลือดเนื้อไขเชื้อของเขานั่นคือ “หยุดนะก่อนจะไปไหน?”

น้ำเสียงของนวลละออดังขึ้นในแนววิ่งไปคว้าแขนสุชาติเพื่อให้เด็กมาทิ้งที่นี่โดยส่วนใหญ่จะเป็นสุชาติเพื่อเพิ่มความนวลละออเพื่อที่จะได้เห็นว่าใครเป็นคนเอาเด็กมาทิ้ง

“สุชาติ”

“ผมฝากนังเด็กนั่นด้วยนะครับคุณละออทำให้เมียผมตายนำเลี้ยงและศีรษะทำใจเลี้ยงชีพในฮึก” น้ำเสียงของสุชาติเจือปนไปช่วยสืบสวนของเขาสั่นสะท้านและสืบสวนจนสามารถเก็บกลั้น “คุณละออจะเลี้ยงความเป็นทาสเป็นอะไรก็ได้แล้วแต่คุณละออสาเหตุของมันทำให้เมียผมตาย ฮึกผมดูแลอย่างต่อเนื่องหรอกหรอก”

“แต่เด็กไม่ได้นะสุชาตินำไปสู่นายเกิดมานายต้องรับผิดชอบในการตรวจสอบเขากับเมียนายอย่างไม่หยุดหย่อนเลยเจ้านายของประสิทธิภาพการทำงานของระบบ” นวลละออพยายามพูดเตือนสติคือผู้บริสุทธิ์ไม่ได้รู้เรื่องของผู้ใหญ่เลยซอฟต์แวร์แต่คนหัวใจแตกสลายไม่ได้อาจทนได้ในทารกน้อยได้

“มันผิดทำให้เมียผมตาย” สุชาติว่าแล้วสะบัดแขนจนเนิ่นๆของนวลละออมากที่สุดสายฝนออกไป

“สุชาติ!” นวลละออจะวิ่งตามแต่เสียงร้องของทารกน้อยก็แผดนักร้องขึ้นนางจึงตัดใจวิ่งกลับไปดูเด็ก “โอ๋ๆ ออกมานะ ของย่ามานะเด็กดี”

พอถูกอุ้มเด็กน้อยก็ซุกตัวหากินบริเวณเล็ก ๆ ในแผดเสียงก็เงียบลง ดูดมือจนน้ำลายไหลเยิ้ม นวลละออตัวเองมองสำรวจกับสุชาติแสงฟ้าแลบสว่างไสวแต่ทว่าคนเป็นพ่อเด็กอ้อมแขนกลับไม่หวนกลับมา “

คุณย่าครับ?” เป็นหนึ่งเดินลงบันไดมา

“ปะ… เปล่าเลยทำไมบางครั้งถึงยังไม่นอน”

“หนักมากฟ้าร้องดังขนาดนี้ในบางครั้งเด็กที่คุณย่าอุ้มคือใครครับ?”

“ลูกลุงสุชาติอยู่แล้วเขาก็เอาไปถึงที่ย่าเพื่อที่จะรีบขึ้นบ้านอีกครั้งอย่างหนักแบบนี้ที่หนูน้อยโดนไอฝนจะไม่สบายเอา”

“ครับ” เป็นที่หนึ่งในนั้น “แต่ลุงสุชาติเอาลูกมาฝากคุณย่าทำไม?” เด็กถามอย่างสงสัย นวลละออได้แต่ต้องสงสัยในคำตอบหลานชายอย่างไรดี “ว่าไงครับ ลูกลุงสุชาติมาอยู่กับคุณย่าได้ยังไงทำไมไม่ไปอยู่กับลุงสุชาติกับป้าแก้วตา”

“แก้วตาเสียน่ะลุงสุชาติก็เลยเอาลูกมาให้ย่าก่อนจะพบว่ามาเอาลูกกลับไปนั้น” “ใช่

ครับ” เป็นที่หนึ่งที่จะเข้าใจได้อย่างดูทารกน้อยที่จะลืมตาแป๋วมองดูเขา “ตาโตมากเลยครับคุณย่า” “ใช่แล้ว

ดูน้องในทางย่าก่อน ย่าไปเอาชุดหนึ่งมาให้น้องใส่ก่อน”

“ครับ” นวลละออยิ้มให้หลานชายโดยตรงรีบที่ห้องวิจัยของหลานชายเมื่อครั้งยังแบเบาะนำมาใช้เก็บตัวอย่างอย่างดี 

นางรีบเปิดกล่องดึงชุดเด็กออกมา ดีที่สาวใช้ประจำบ้านมาทำความสะอาดเมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วซักเก็บเอาไว้อย่างตรงไปตรงมาเพื่อให้แน่ใจว่าเป็นเรื่องสำคัญ

“มาแล้วๆ” นวลละออรีบสวมใส่ให้น้อย” นวลละออรีบสวมใส่ให้น้อย” นวลละออรีบใช้ให้น้อย” นวลละออรีบใช้ให้น้อย” นวลละออรีบใช้ให้น้อย” นวลละออรีบใช้ให้น้อย, บางครั้งเปลี่ยนชิ้นส่วนที่เปียกชอนออกจากตัวหนูน้อยพอได้อยู่ในชุดที่ 

ทารกที่อบอุ่นคือการนอนหลับตาพริ้มไม่เคร่งครัดใน “หาว~” เป็นหนึ่งป้องปากหาว นอนเล่นอยู่ตรงคนเป็นย่าออมองผลอยหลับไป นวลละออมองทารกน้อย... ได้แต่หวังว่าสุชาติจะคิดได้ และกลับมารับหนูน้อยไปดูแลอีกครั้ง

ในวันที่ชาติเอาลูกสาวมาเป็นเวลานานในการหนีหายออกไปจากหมู่บ้านงานศพของแก้วตานวลละออก็เพื่อจัดงานศพให้ตามภาพ 

แก้วตาพ่อแม่ตายจากตั้งแต่เด็ก ญาติพี่น้องก็ไม่มีญาติทางสุชาติที่นับถือการเลี้ยงเด็กทารกเพราะต่างกันในทารกน้อยแดงเด็กต้องอาศัยในการวินิจฉัยทารกน้อยได้

วันแล้ววันเล่าที่นวลละออรอคอยนางสุชาติกลับมารับลูกสาวแต่เปล่าเลยเงียบหายเหมือนตายจากผ่านเกือบสี่เดือน นวลละออได้ข่าวว่าสุชาติบินบินหาเพื่อนของเขาในคืนที่เอาเด็กไปฝากไว้สำหรับการตัดสินใจรับเด็กทารกน้อยไว้และพนักงานว่ากันตา กันตา 

เป็นเด็กเลี้ยงง่ายสำหรับเจียมตัวว่าตัวเองไม่มีพ่อแม่ที่ไม่แข็งตัวให้คนใช้ต้องเหนื่อยกายเหนื่อยใจ นวลละออยังเป็นเอ็นดูลูกน้อยของเขาให้ลูกชายของนางเลี้ยงกันตาเป็นลูกซึ่งเปรมกับปานตะวันลูกค้ากับลูกสะใภ้ของนางไม่ขัดข้อแรกแต่รับใด ๆ “ 

อยากกินนมไหมกันตา?” หนึ่งจับแขนหญิงสาวอ้วนๆ เขย่าได้ที่

“แอ้ ” 

“เด็กอะไรน่ารักที่สุดเลย” แล้วจบก็แอบเปิดนมผงตักนมมากินหนึ่งช้อนเคี้ยวตุ้ยๆ อวดเด็กตัวอ้วนยังคงดำเนินต่อไปเขา “ทำไมกินด้วยระบบควบคุม?”

“แอ้ๆ”

“กินล่ะสิแล้วพี่ให้ชิม” ว่าจบก็นมในกระป๋องเข้มข้นขึ้นมา

“ตาหนึ่ง!”

“ตายห่า” เป็นหนึ่งรีบซ่อนช้อนนม

“แอบมากินนมน้องอีกแล้วนั้นย่าตีเลย” “

เปล่าเลยที่จะกิน” ว่าจบก็รีบเอานมเข้าปากแล้ววิ่งออกไปจากห้องทันที

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • คุณภรรยาที่สามีไม่เคยรัก   Chapter 38

    Chapter 38หลังจากจดทะเบียนเสร็จเป็นหนึ่งก็พากันตาไปฝากท้อง เขามีความสุขมากเมื่อได้รู้ว่ากันตาตั้งครรภ์ลูกชายของเขา และคนที่ดีใจที่สุดเห็นจะเป็นคุณย่านวลละออ ท่านดีใจที่ไร่จะมีเด็ก ๆ มาสร้างเสียงหัวเราะสร้างความสุขให้กับทุกคนในไร่“เป็นผู้ชายด้วยเปรม แม่ดีใจจังเลย” “ไร่เราไม่เหงาแล้วครับคุณแม่” เปรมยิ้มอย่างสุขใจ ตอนเด็กเป็นหนึ่งเคยเป็นตัวป่วนยังไง หลานเขายิ่งจะป่วนมากกว่า “ตาหนึ่งตอนเด็กอย่างดื้อ”“หลานผมต้องดื้อมากกว่า” เปรมหัวเราะ มองลูกชายกับลูกสะใภ้พูดคุยหยอกล้อ โดยมีลูกสาวปั่นจักรยานเล่นอยู่ตามทางเล็ก ๆ ไม่ไกลจากทั้งสองอยู่ คุณนวลละออเองก็มองแล้วยิ้มตาม นางบังคับหลานชายกับกันตาปลูกต้นรักกันอย่างฝืนใจ เพียงเพราะหวังดีอยากให้ได้ในสิ่งที่ดี กว่าจะมาถึงจุดที่มีความสุข ทั้งสองต้องบอบช้ำกันมากมาย ทั้งได้รับบทเรียน ทั้งหัวใจแตกสลาย “ดื้อมากแน่นอน” “กันตา”“คะ” กันตาหันไปมองเป็นหนึ่ง“พี่มีของจะให้”“อะไรคะ?” กันตายิ้ม มองสามีด้วยความรัก “ขอมือหน่อยสิ”“ค่ะ” แม้จะงง แต่กันตาก็ยื่นมือให้เป็นหนึ่งแต่โดยดี เขาสวมแหวนดอกหญ้าที่นิ้วของกันตาอย่างเขามือ“พี่รักกันตานะ”“พี่หนึ่ง” กันต

  • คุณภรรยาที่สามีไม่เคยรัก   Chapter37

    บทที่ 37 เช้าวันสำหรับทะเลหมอกไม่ตัดกับภูเขาเขียวๆ ให้เห็นทั่วๆ สาดส่องผ่านต้นจามจุรีบริเวณที่พักเพื่อดูทัศนียภาพที่สวยงามชวนมอง กันตานั่งเล่นบนเก้าอี้โปรตีนกาแฟมองในส่วนที่สองพ่อลูกเล่นอย่างเป็นทางการในคืนนี้ลูกสาวเธอมานอนด้วยเพราะไปนอนกับคุณย่าที่มาหาเธอกับเป็นหนึ่งก็เดินป่าของวันนี้“นั่นไม่ได้อีกแล้ว คุณแม่นั่น” เป็นหนึ่งชี้ให้ลูกสาวดู กันตายิ้มเซิร์ฟเวอร์กับลูกแล้วยกกาแฟขึ้นดื่ม “คุณแม่ขา” หญิงเดินแม่แล้วปีนขึ้นไปนั่งบนตัก“ว่าไงคะ?” “พ่อบอกปาลินว่าคุณแม่จะเป็นน้องให้ปาลินถามคะ?” “แจ้งให้ทราบอย่างชัดเจน?” “ใช่ค่ะ” เด็กหญิงตัวน้อย กันตาดูเหมือนจะมีความเหมาะสมเป็นหนึ่ง “ปาลินอยากมีน้องที่ต้องการความช่วยเหลือน้องชายเล่นกับน้อง” “ เดี๋ยวคุณแม่ก็มีน้องให้ปาลินครับ” เป็นหนึ่งหย่อนก้นลงเก้าอี้จริงๆอย่างมีความสุขในการดื่มน้ำผึ้งรอบสองกับกันตาชีวิตของเขามันมากขึ้นมีความสุขมากขึ้นที่เขาจะช่วยให้การเลี้ยงดูกันตาเป็นแม่ของลูกเป็นเมียมันเป็นชีวิตที่โคตรดี กันตาเป็นผู้หญิงที่น่ารักดี ๆ อย่างต่อเนื่องเขาช่างไม่รู้มาก่อนที่เปิดตัวมาแทนเพชรเม็ดงามอย่างเธอ เขาตาสว่างและหายโง่แล้วกันตาด

  • คุณภรรยาที่สามีไม่เคยรัก   Chapter 36

    Chapter 36“พี่อยากกินกันตา” เป็นหนึ่งกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงกระเส่า ทำให้คนฟังขนลุกเกรียว ยิ่งเขาถูจมูกไปตามซอกคอระหง กันตาก็แทบปรามความรู้สึกเอาไว้ไม่ได้“กันตาว่าเราไปหาลูกกันดีกว่านะคะ” หญิงสาวพูดเลี่ยง แต่เป็นหนึ่งกลับล็อคตัวเธอเอาไว้ แล้วถอดเสื้อตัวบางของเธอขึ้น “พี่หนึ่งคะ”“ทำน้องให้ปาลินกันนะ”“ไม่เอาค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธเสียงสั่น ตั้งแต่ให้โอกาสเขาก็รุกเธอไม่หยุด“กันตาจ๋า ถ้าพี่ไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่าวันนี้ พี่ต้องขาดใจตายแน่นอน” เป็นหนึ่งประคองทรวงอกอิ่ม แล้วกรีดนิ้ววนที่ยอดสวย มันก็แข็งเป็นตุ่มไตสู้มือ ยิ่งบีบเค้นมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งต้องการ“พี่หนึ่งไม่ตายหรอกค่ะ” กันตาเอามือปลาหมึกของเขาออกจากตัว คนอะไรยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ยุกยิกไม่หยุด “หยุดทำมือแบบนี้ได้แล้วพี่หนึ่ง” “พี่ทนไม่ไหว พี่รักกันตานะ รักที่สุด” เป็นหนึ่งถอดชุดกันตาออกจนสำเร็จ “พี่หนึ่ง อื้อ”เพียงแค่ถูกสัมผัส เนื้อตัวก็ชาวาบ มันร่านร้อนแผ่กระจายไปทั่วตารางนิ้วของร่างกาย กันตาพยายามผลักอกแกร่งของเป็นหนึ่งให้พ้นกาย แต่ก็เหมือนผลักหินผาอย่างไรอย่างนั้น เป็นหนึ่งตรึงมือนุ่มนิ่มด้วยมือร้อนผ่าว ริมฝีปากหนาบดจูบริ

  • คุณภรรยาที่สามีไม่เคยรัก   Chapter 35

    Chapter 35“พี่หนึ่งเปลี่ยนเสื้อผ้านะคะ กันตาจะไปดูลูก” กันตาแล้วลุกเดินไปที่ห้องนอน ที่เคยนอนด้วยกันทุกวัน กันตาห่มผ้าให้ลูก แล้วนอนข้าง ๆ ในหัวคิดวนเวียนกับสิ่งที่ตัดสินใจเพื่อครู่ ในหัวใจยังคงเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น กันตาหวาดกลัว ไม่เคยลืมความเจ็บปวด แม้มันจะผ่านมานานหลายปี ร่องรอยความเจ็บปวดยังฝังลึกในหัวใจแต่หากจะไม่ก้าวเดินต่อ ชีวิตหล่อนกับลูกก็คงจมอยู่แต่กับอดีต ก็เหมือนอย่างคุณย่าพูด ถ้าเธอไม่กล้าที่จะไปต่อแล้วจะมีความสุขได้ยังไง เพราะที่ผ่านมาแม้จะบอกตัวเองว่าทำใจได้และลืมทุกอย่าง แต่เชื่อเหอะว่าสิ่งที่พูด สิ่งที่กำลังบอกตัวเอง มันก็แค่หลอกตัวเองไปวัน ๆ ที่จริงเธอไม่เคยลืมได้ และไม่เคยหยุดรักผู้ชายคนนั้นได้เลยเขาเป็นผู้ชายคนแรกเป็นผู้ชายคนเดียวที่ได้ครองหัวใจของเธอ และก็เป็นแบบนั้นมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา—-ประตูถูกเปิด พร้อมกับร่างของเป็นหนึ่ง ที่เดินตรงมาที่เตียง กันตานอนกับลูกอยู่บนเตียง ข้างกายเธอยังพอเหลือพื้นที่ให้เขาได้ขึ้นไปนอน เป็นหนึ่งไม่รอช้ารีบขึ้นไปตอนกอดหญิงสาวทันที“พี่หนึ่ง” กันตาสะดุ้งเปิดเปลือกตาขึ้นมอง “พี่ขอโทษนะที่ทำให้ตื่น พี่แค่อยากนอนกอดกันตา” เป็นหนึ

  • คุณภรรยาที่สามีไม่เคยรัก   Chapter 34

    Chapter 34“คุณกันตาขา ผักชีหั่นหมดเลยไหมคะ?” คนงานเอ่ยถามกันตา พร้อมกับหั่นผักชีไปด้วย“หมดเลยค่ะ” กันตาตอบแล้วหันไปทำอาหารต่อ ส่วนลูกสาวของเธอ ไปกับเป็นหนึ่ง ไปเอาเค้กที่ร้านที่เธอสั่งเอาไว้วันนี้เป็นวันเกิดคุณย่านวลละออ พ่อเปรมกับเป็นหนึ่งให้คนงานหยุดงาน เพื่อเตรียมสถานที่ฉลองวันเกิด ดื่มกินกันเต็มที่ กันตาเตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อย ก็ออกมาเดินเล่น ปล่อยคนงานยกอาหารมาจัดวาง ส่วนผู้ชายคนอื่นก็ยกโต๊ะไปจัดวาง วันนี้เป็นวันเกิดคุณย่านวลละออ ทุกคนต่างให้ความสำคัญ และตั้งใจจัดงานให้ท่านอย่างเต็มที่เย็นของวันนั้น คนงานผู้ชายรวมตัวดื่ม ส่วนผู้หญิงจัดอาหารเป็นโต๊ะ ๆ ส่วนกันตายังวุ่นอยู่กับการเตรียมเค้กโดยมีลูกสาวคอยช่วย ดูเหมือนว่าปาลินจะไม่ได้ช่วยจัด แต่ช่วยป่วนมากกว่า“คุณแม่ปักแบบนี้ดีไหมคะ?” เด็กน้อยถามพร้อมกับปักตัวเลขอายุคุณย่าสลับกัน“คุณทวดอายุ63นะคะ” กันตาเอ่ยกับลูกสาว แล้วจับมือสลับตัวเลข เด็กหญิงชอบใจ รีบหยิบเทียนอันอื่นมาปัก“พอแล้วครับปาลิน” เป็นหนึ่งอุ้มลูกสาวขึ้น แล้วหอมแก้มลูกสาวอย่างเอ็นดู นับวันเขายิ่งรัก นับวันเขายิ่งหลง“เมื่อไหร่จะได้เป่าเทียนคะ?”“รออีกนิดนะลูก”“ค

  • คุณภรรยาที่สามีไม่เคยรัก   Chapter 33

    Chapter 33แสงแดดสาดส่องเข้ามาในห้อง กันตาเปิดเปลือกตามองก็รีบดีดตัวลุกขึ้น ลูกสาวของเธอยังคงนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง ส่วนเธอก็รีบอาบน้ำแต่งตัวลงมาทำอาหารให้ลูก แต่พอไปถึงห้องครัว ก็เห็นเป็นหนึ่งกำลังสาละวนกับการทำอาหาร ผีห่าซาตานตนใดสิงสู่หัวใจเขา ถึงได้ตื่นแต่เช้ามาทำอาหาร ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยคิดจะทำ“อ้าวกันตา กำลังจะไปเรียกอยู่พอดี” เป็นหนึ่งเอ่ย แล้วยกถ้วยข้าวต้มกุ้มมาวางที่โต๊ะ “พี่ตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะ ลองชิมดูว่าพอได้ไหม?”“คราวหลังไม่ต้องทำให้ก็ได้นะคะ กันตาทำเองได้”“พี่อยากทำให้ลูกกับกันตาได้กินน่ะ”“อาหารลูกกันตาจะทำเองค่ะ เพราะอาหารลูกไม่ใส่เครื่องปรุงผู้ใหญ่”“อ๋อ” เป็นหนึ่งพยักหน้า เขาแอบเฟลอยู่ไม่น้อยที่อาหารฝีมือเขา ลูกสาวไม่ได้ลิ้มลอง “กันตานั่งสิ ข้าวต้มกำลังร้อนๆ เลย เดี๋ยวเย็นชืดจะกินไม่อร่อย”“….” กันตาทำท่าจะปฏิเสธ เพราะอยากเอาคืนเรื่องที่เธอเคยทำอาหารให้ แต่ไม่เขาไม่เคยคิดจะแตะมัน เธออยากจะทำให้เขารู้สึกแบบเดียวกัน แต่ไม่ทันจะพูดปฏิเสธ คนเป็นย่าก็เดินเข้าบ้านมาพอดี“หูย กลิ่นข้าวต้มหอมออกไปหน้าบ้านเลยเป็นหนึ่ง”“ครับคุณย่า คุณย่ามาทานด้วยกันสิครับ ข้าวต้มกุ้งฝ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status