คุณภรรยาที่สามีไม่เคยรัก

บทที่ 1 ครินน~ ครินน~ เปรี้ยง! ที่ไร้มลทินมนต์มนต์ดำหยาดพิรุณร่วงโรยของเชื้อราเป็นร่างบางยำสูงใหญ่ฝ่าสายฝนที่แข็งโอบอุ้มทารกน้อยไว้แนบอกหมวกปีกกว้างยังพอช่วยบดบังสายฝนที่สาดกระหน่ำเข้ามา 'สุชาติ' ช่วยเร่งฝีเท้าฟ้าสโนว์ทาร์งพสุธาฝนห่าใหญ่ตกกระหน่ำไม่รวมถึงอีกทั้งสายฟ้าในแลบแปล๊บจนน่าพิจารณาเป็นพิเศษ เท้าเปล่าย่ำโคลนดินสายทุ่งนา สายลมกรรโชกแรงจนร่างเซถลาแต่ส่วนใหญ่ฝ่าแรงลมทำให้บ้านทรงไทยหลังใหญ่“อุแว้! อุแว้!” ส่วนน้อยแผดเสียงร้องจ้าในขณะที่คนเป็นโคลนวางลงตามลำดับไม้กระดานที่แข็งๆ การควบคุมเล็กๆ น้อยๆ ของไกว่สร้างเพื่อสร้างคนในการวางเมื่อครู่ดูดซับสู่ภายนอกอีกครั้งเขามองด้วยสังกะสี นึกได้อย่างจับใจในประสิทธิภาพการคลอดบุตรได้ไม่กี่ชั่วโมงในพรากภรรยาอันเป็นที่รักให้จากไปในทิศทางกลับลูกที่เกิดมาในเฮือนตาดวงใจย้อนกลับมาพร่าผลาญชีวิตองค์กรรักเขาเด็กคนนี้ยิ่งนักประสิทธิภาพอัปมงคลที่มาพังความสุขในชีวิตของเขา“นั่นใคร?” ตั้งกระทู้มองเจ้าของเสียงเพียงครู่จะรีบเดินออกไป ทิ้งทารกน้อยที่เป็นเลือดเนื้อไขเชื้อของเขานั่นคือ “หยุดนะก่อนจะไปไหน?” น้ำเสียงของนวลละออดังขึ้นในแนววิ่งไปคว้าแขนสุช

Chapter 3 “อุ๊ย พี่หนึ่งขา” พราวพิมลหัวเราะต่อกระซิกกับเป็นหนึ่งอย่างมีความสุข สร้างความหงุดหงิดกับคนที่เป็นส่วนเกินอยู่ไม่น้อย กันตาดูนาฬิกาที่ข้อมือ แล้วหน้ามุ่ยกว่าเดิม เธออยากจะหายไปจากตรงนี้เหลือเกิน ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากเห็น ไม่อยากเป็นส่วนเกิน ไม่อยากรับรู้ว่าสองคนนี้ รักกันมากแค่ไหน“แก้มน้องพราว นุ๊มนุ่ม ผิวก็สวย หุ่นก็ดีมาก” เป็นหนึ่งกอดพราวพิมล กันตามองแล้วหน้าหงิก เธอไม่ชอบใจเลย ที่เห็นเป็นหนึ่งมาพรอดรักกับผู้หญิงคนอื่น“พี่หนึ่ง กลับได้แล้ว ยุงมันกัด แสบไปหมดแล้วนี่” มือเกายิก ๆ ที่ขา กันตาไม่ได้ใส่กางเกงขายาว ทำให้ยุงจู่โจมแขนและขาของเธอ ทำไมเธอต้องมารอเขาด้วยนี่ อยากจะบ้าตาย!“อีกครึ่งชั่วโมง” คนเอาแต่ใจเอ่ย“หูย อีกตั้งครึ่งชั่วโมง” กันตาบ่นกระปอดกระแปด กระโดดเหยง ๆ เมื่อยุงกำลังเล่นงานเธออย่างหนัก“ดูต้นทางให้ด้วยยัยบื้อ”“พี่หนึ่ง!” กันตาค้อนวงใหญ่ แต่เป็นหนึ่งไม่สนใจ พรอดรักกับพราวพิมล ทั้งสองดึงแขนกันไปที่กระท่อมไม่ไกลจากบ้าน ลักษณะกระท่อม เป็นกระท่อมทรงสูง มีบันไดลิงไต่ขึ้นไป ส่วนด้านบนมีสะพานไม้เชื่อมกับกระท่อมกับบ้านหลังใหญ่ เป็นหนึ่งกับพราวพิมลหยอกล้อกันส่งเส

Chapter 5 “ไม่ต้องร้องนะกันตา พี่หนึ่งไปไม่นานหรอก เดี๋ยวก็กลับมา” คนเป็นย่ากอดปลอบหลานสาว ที่เป็นหนึ่งจากไปเรียนที่ญี่ปุ่น ใจนางก็อดที่จะวูบโหวงไม่ได้ แต่ถ้าเป็นหนึ่งไม่จากไป เรื่องมากมายจะต้องเกิดขึ้นแน่ ๆ อายุยังไม่ถึงสิบแปด กลับทำเรื่องงามหน้า แม้จะรักหลานชายมากแค่ไหน ก็จำต้องตัดใจ ให้หลานชายไปเรียนที่อื่น“กันตาต้องคิดถึงพี่หนึ่งมากแน่ ๆ ฮึก”“พี่หนึ่งไปเรียนไม่กี่ปี ก็ต้องกลับมา เชื่อย่าสิ”“ค่ะ” กันตาพยักหน้า มือเรียวเล็กปาดน้ำตาตัวเอง มองรถของป้าปิยะนุชที่แล่นออกไปจนลับตาอาทิตย์ต่อมากันตาไปซื้อของที่ตลาดนัดแถวบ้าน พราวพิมลควงหนุ่มหล่อเดินเลือกซื้อของ หัวเราะต่อกระซิก กันตาแปลกใจไม่น้อย พราวพิมลจบกับเป็นหนึ่งได้อาทิตย์เดียว แต่เจ้าหล่อนกลับทำใจได้ และหันไปควงพี่เนม ลูกเจ้นิ่มร้านหมู่กระทะมาซื้อของที่ตลาดเป็นพราวพิมลนี่มันดีจริง ๆ มูฟออนได้รวดเร็ว ระริกระรี้กับผู้ชายคนอื่นได้ วันที่กำนันประวิทย์มาคุยกับคุณย่านวลละออ กันตาแอบฟัง ทำให้รู้ว่าพราวพิมลประวัติเรื่องผู้ชายไม่ใช่ย่อย ไม่แปลกที่คุณย่าจะไม่ต้องการพราวพิมล จนใช้เงินแก้ปัญหา ให้ทุกอย่างมันจบ“พี่เนมคะ ดูชุดนี้สิคะ โคตร