ลิลี่ตัวสั่น สีหน้าท่าทางของเธอก็เปลี่ยนไปซาแมนธาเองก็สิ้นหวังเช่นกัน เธอไม่ได้คาดคิดว่าตระกูลตัวเองจะไร้หัวใจเพราะเงินทอง“คุณย่า...” ลิลี่เรียกคุณย่าลินดันจับไม้เท้าลุกขึ้นยืนตัวสั่น เธอกล่าวหน้าตาเรียบเฉย “ลิลี่ อย่าโทษฉันเลยที่ใจร้าย วิลเลียมพูดถูกแล้ว ถ้าพวกเธอสองคนยังคงดื้อด้าน เราก็คงไม่มีทางเลือกที่จะต้องทำแบบนี้”ซาแมนธาเดือดดาล เธออยากจะโต้ตอบแต่ลิลี่ห้ามเธอไว้“แม่ ไม่ต้อง!” ลิลี่สูดลมหายใจเข้าลึกและกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ “มันก็แค่เรื่องเงินเท่านั้นใช่ไหมล่ะ? เราจะไปหามันมาให้กับพวกเขาเอง”จากนั้นเธอก็หันไปหาวิลเลียมและกล่าวถาม “นายต้องการเงินแค่ไหนสำหรับห่วงโซ่อุปทานทางการเงิน?”วิลเลียมกล่าวน้ำเสียงขึงขัง “100 ล้าน”‘100 ล้าน!’ ลิลี่รู้สึกขมขื่นอยู่ภายในใจ เธอกัดฟันและกล่าว “ฉันจะส่งมาให้ภายในอาทิตย์นี้”จากนั้นลิลี่ก็ดึงตัวซาแมนธาออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลลินดันด้วยกัน…ที่ตึกเซอร์ซิสในเมืองมิดทางเข้าตึกคึกคักและคึกครื้น! ไม่ว่าใครก็ตามก็มองเห็นยานพาหนะหรูหรามากมายจอดเรียงกันอยู่ที่ประตูทางเข้า เพราะตอนนี้เมืองมิดกำลังจัดนิทรรศการแสดงวัตถุโบราณผู้จัดงานนิทรรศ
”เห็นไหม ฉันบอกแล้วไม่มีผิด! นิทรรศการออกจะคึกครื้น!” ซาร่ากล่าวอย่างมีความสุข สีหน้าท่าทางร่าเริงของเธอ สดใสราวกับนกน้อยที่ถูกปล่อยออกจากกรงจากนั้นหนึ่งในเจ้าหน้าที่จัดนิทรรศการก็เดินขึ้นมาข้างหน้าและประกาศผ่านโทรโข่ง “ทุกท่าน งานนิทรรศการเริ่มขึ้นแล้ว! กรุณาเข้าไปในห้องโถงตามลำดับแถว อย่าดันกัน อย่า...”ก่อนที่เขาจะได้ประกาศจบประโยค มวลชนที่เข้าแถวอยู่ก็กรูกันเข้าไปในห้องโถงงานนิทรรศการงานนิทรรศการมีวัตถุโบราณของสะสมมากมายเช่น หยกคละสี งานเขียนพู่กันจีน และภาพวาด มันมีของสะสมทุกแขนง! สิ่งของทุกอย่างมีตั้งแต่สมัยราชวงศ์ซีโจวจนถึงปลายยุคราชวงศ์ชิง มีวัตุโบราณจัดแสดงอยู่จากทุกราชวงศ์แขกผู้ร่วมงานที่เดินเข้ามาในนิทรรศการก็เริ่มควักโทรศัพท์มือถือขึ้นมา พวกเขาอยากจะถ่ายรูปของทุกอย่างแดร์ริล เดบร้า และซาร่ากำลังชื่นชมกับวัตถุโบราณของสะสม เดบร้านั้นไม่ได้สนใจในวัตถุโบราณมากนัก แต่เธอใคร่รู้เกี่ยวกับภาพวาดและการประดิษฐ์ตัวอักษรแดร์ริลสังเกตุเห็นว่าบนผนังในห้องจัดแสดงเต็มไปด้วยภาพวาดและการประดิษฐ์ตัวอักษรจากฝีมือของศิลปินชื่อดังมากมาย แต่กระนั้นมันก็ยังมีสำเนาของปลอมอยู่จำนวนมาก“ด
แดร์ริลไม่ได้อยากจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แต่กระนั้นเมื่อเขาเห็นสีหน้าของมวลชน เขาก็รู้สึกขบขันและแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับชุดงานเขียนผิงอันเถี่ยอะไร? เขากล้าแสดงความคิดเห็นอย่างไม่สะทกสะท้านได้อย่างไร?มวลชนก็หัวเราะเกรียวกราวขึ้นมาทันที และจ้องมองเขาอย่างนับถือในความไร้ยางอายทันใดนั้น ก็มีความชุลมุนเกิดขึ้นที่บันได“แม็กซ์ แฮร์ริงตันมาถึงแล้ว!”“แองเจลล่า แองเจิล... เธอก็มาที่งานด้วย!”มีคนสองสามคนเดินเข้าไปหาพวกเขา พร้อมกับเสียงต้อนรับและทักทายจากมวลชนท่ามกลางมวลชนมีชายวัยกลางคนสวมเสื้อแจ็คเก็ตคอจีนสีกรม แม้ว่าเขาจะมีใบหน้าที่ดูใจดี แต่เขาก็มีรัศมีพลังแข็งกร้าวจนใคร ๆ ก็เกรงขาม ชายผู้นี้คือแม็กซ์ แฮร์ริงตันสุภาพสตรีที่สง่างามและยั่วยวนด้วยเรือนร่างเล็กกระจิดริดยืนอยู่เคียงข้างแม็กซ์ เธอมีขาเรียวยาวและสวมชุดเดรสยาวสีม่วงอ่อน ทรวดทรงของเธอดึงดูดใจและมีใบหน้าคมสันงดงามผมยาวสลวย รัศมีของเธอดูมีบารมีสูงศักดิ์เธอคือศิลปินผู้โด่งดัง แองเจลล่า แองเจิล เธอได้รับเชิญให้มาร่วมงานนิทรรศการและแสดงดนตรีสดให้กับมวลชน แขกผู้ร่วมงานที่นี่หลายคนยอมซื้อตั๋วเพื่อมาดูเธอเมื่อแดร์ริลเห็นแองเจ
”ขอโทษท่านแม็กซ์เดี๋ยวนี้เลย!”“ขอขมา!”เมื่อมวลชนประณาม แดร์ริลก็ค่อย ๆ หันหลังไปและจ้องหน้าแม็กซ์ “ขอโทษ? ทำไมผมต้องขอโทษด้วย? ผมอาจจะพูดจาตรงไปตรงมาแต่ฉันก็ไม่เคยโกหก ชุดงานผิงอันเถี่ยชิ้นนี้เป็นของเลียนแบบ ทำไมฉันต้องขอขมา?”มวลชนก็ส่งเสียงอึกทึกวุ่นวายชายคนนี้เสียสติไปแล้ว! เขาทำตัวหยาบกระด้างกับท่านแม็กซ์แบบนี้ได้อย่างไร?เดบร้าเริ่มกระสับกระส่าย เธอรู้ดีว่าแดร์ริลเป็นคนหัวรั้นแม็กซ์กรอกตามองไปที่แดร์ริลและกล่าวถาม “นายมีหลักฐานอะไรมายืนยันว่ามันเป็นของเลียนแบบ?”แม็กซ์เสียเงินมหาศาลเพื่อที่จะซื้อชุดงานเขียนผินอังเถี่ยมาครอบครอง เขาใช้เวลาหลายปีในการศึกษาการประดิษฐ์ตัวอักษร และเขายังชื่นชอบงานของหวังซีจีตั้งแต่เด็ก ฉะนั้นเขาจะผิดพลาดได้อย่างไร?ในขณะนั้นเอง แองเจลล่า แองเจิลก็กล่าวเสริมขึ้นมา “มิสเตอร์ คุณบอกว่างานชิ้นนี้เป็นของปลอม แล้วคุณมีหลักฐานอะไรไหม?”เธอกล่าวแดกดันแดร์ริลขณะที่จ้องมองเขาอย่างสงสัย ว่าทำไมเธอถึงคุ้นหน้าคุ้นตาเขา ราวกับว่าเธอเคยเห็นแดร์ริลที่ไหนสักแห่งมาก่อน แต่เธอก็นึกไม่ออกแองเจลล่า แองเจลเป็นถึงศิลปินอันดับหนึ่ง แล้วเธอจะจดจำเหตุการณ์เล็ก ๆ
งานเขียนผิงอันเถี่ยที่แดร์ริลเพิ่งจะวาดออกมานั้น ดูเหมือนกับชิ้นที่แขวนอยู่บนผนังไม่มีผิดเพี้ยน ไม่ว่าจะเป็นแง่ของความเป็นศิลปินหรือทักษะ! ชิ้นงานที่เขาเพิ่งทำดูมีฝีมือเหนือชั้นกว่าชิ้นที่แขนวอยู่บนผนังด้วยซ้ำ!หรือว่าแดร์ริลจะเป็นคนเขียนชิ้นงานบนผนังจริง ๆ ?คนที่ดูเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ออย่างเขามีพรสวรรค์เป็นเลิศในการประดิษฐ์ตัวอักษรเช่นนี้ได้อย่างไร?“นาย…” หลังจากอ้ำอึ้งไปนาน ในที่สุดแม็กซ์ก็เรียกสติกลับคืนมาได้ ในขณะนั้นแม็กซ์เหงื่อแตกไหลท่วม เขาจ้องแดร์ริลและกล่าว “ไอ้เกลอ นายมาจากตระกูลอะไร? ทำไมวันนี้นายถึงมาร่วมงานนิทรรศการของฉัน?”‘ชายคนนี้ดูไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไป! แต่ถึงอย่างไรเขาทำให้ฉันต้องอับอายต่อหน้าทุกคนที่นี่ มันมากเกินไปแล้ว! ตอนนี้ทั้งเมืองมิดก็รู้แล้วว่ามีของปลอมมาจัดแสดงอยู่ในนิทรรศการของฉัน!’ แม็กซ์คิดแม็กซ์โมโหมาก แต่เขาก็แอบกลัวว่าแดร์ริลจะเป็นคนมาจากตระกูลใหญ่ทรงอิทธิพลซึ่งเขาก็ไม่อาจจะล่วงเกินได้ มันเป็นเหตุผลที่เขาซักถามเกี่ยวกับตระกูลของแดร์ริล แม็กซ์ได้เชิญตระกูลมหาเศรญฐีมาร่วมงานทิทรรศการของเขามากมาย แขกของเขาหลายคนเป็นผู้มีอิทธิพลแดร์ริลยิ้มขณะที่เขา
”มิสคาร์เตอร์ ผมจะขอซาบซึ้งน้ำใจของคุณไปตลอดชิวิต ถ้าคุณพาผมไปพบกับท่านประมุขดาร์บี้!” แม็กซ์กล่าวอย่างตื่นเต้น“ฮ่าฮ่า”แดร์ริลที่ยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ก็หัวเราะกับคำกล่าวของแม็กซ์ ตอนนี้ชื่อเสียงของเขาโด่งดังมากขนาดไหน?เมื่อแม็กซ์ได้ยินเสียงแดร์ริลหัวเราะ แม็กซ์ก็หน้าบูดบึ้งและตะเบ็งเสียง “ทำไมแกยังไม่ไสหัวไปอีก!”แดร์ริลเพิ่งจะแสดงฝีมือในการประดิษฐ์ตัวอักษร ซึ่งมันทำให้แม็กซ์ฉุนเฉียว เขาอยากจะให้แดร์ริลออกไปให้พ้นสายตา แม็กกำลังจะวิทยุหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพื่อมาลากตัวแดร์ริลในขณะเดียวกัน ซาร่าก็จ้องแม็กซ์อย่างโกรธเคืองและติติง “ฉันลากพี่ชายมาที่นี่ด้วย! มีสิทธิ์อะไรไปไล่เขา!”ซาร่ายกย่องแดร์ริลมากที่สุดและจะรับไม่ได้ถ้าหากมีใครมาถากถางเขา เธอจึงเดือดดาลขึ้นมาทันที ต่อให้คน ๆ นั้นจะเป็นแม็กซ์ แฮร์ริงตันผู้โด่งดังก็ตาม เธอก็ไม่มีทางยอมอ่อนข้อ!‘อะไร? ซาร่าเพิ่งจะเรียกไอ้หมอนั่นว่าเป็นพี่ชายของเธองั้นเหรอ?’ทุกคนต่างตกตะลึงในทันที‘หรือ... ว่าคนนี้คือแดร์ริลดาร์บี้ตัวจริง?’ ทุกคนในจักรวาลโลกรุ้ดีว่าพี่ชายของซาร่าคือแดร์ริล ดาร์บี้!แม็กซ์ถึงกับอ้าปากค้างด้วยสีหน้าที่สับ
เดบร้าและซาร่าก็เดินตามหลังไปขณะที่แม็กซ์ยืนวุ่นวายใจ เขาอกสั่นขวัญหนีและสำนึกผิดเมื่อแดร์ริลเดินจากไป เขาทำลายโอกาสหายากเช่นนี้ที่จะได้พบกับวีรบุรุษในใจเขาได้อย่างไร?เขารู้สึกเหมือนตบหน้าตัวด้วยความคิดแบบนั้นเดบร้าเอียงหัวมองดูแดร์ริล ในตอนที่พวกเขาออกมาข้างนอกและหัวเราะเบา ๆ “ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะโด่งดังขนาดนี้ในจักรวาลโลก”เดบร้าสังเกตเห็นความยกย่องชื่นชมในสายตาของมวลชนขณะที่พวกเขามองแดร์ริล เธอรู้สึกปลื้มปริ่มและชื่นบานที่ผู้ชายของเธอเป็นคนน่าอัศจรรย์มากแดร์ริลขบขัน ก่อนที่เขาจะได้กล่าวตอบอะไร ซาร่าก็แทรกเข้ามา “ใช่แล้ว! พี่แดร์ริลเป็นไอดอลของทุกคนในจักรวาลโลก เขามีแฟนเกิร์ลเยอแยะเลยที่หลงรักเขา!”ไอดอล? แดร์ริลหัวเราะชอบใจกับคำนิยามและอดไม่ได้ที่ต้องขยี้ผมซาร่า “เธอนี่มันปากหวานจริง ๆ”ซาร่าหัวเราะคิกคัก แลบลิ้นปลิ้นตา และน่ารักน่าชังเหนือคำบรรยาย“มิสเตอร์แดร์ริล!”ขณะที่พวกเขากำลังหัวเราะ ก็มีเสียงร้อนใจดังมาจากด้านหลังแดร์ริลหันไปหาเสียงเรียกและตกตะลึงงัน เมื่อร่างเล็กวิ่งไล่ตามพวกเขามาจากทางเข้านิทรรศการ ผู้หญิงคนนี้สวมรองเท้าส้นสูง เกงเกงยีนส์สีครามและเสื้อเชิ้ตสี
“แม่ไม่ต้องตื่นตระหนก หนูจะหาทางหาเงินมาให้ได้” ลิลี่กล่าวเบา ๆ ขณะที่เธอกัดริมฝีปาก"ยังไง? แกจะหาเงินขนาดนั้นยังไง?” ซาแมนธากระวนกระวายมาก “เงินตั้งเกือบร้อยล้าน! ก่อนหน้านี้แกยังมีรายได้จากไลฟ์สตรีม แต่แกก็ไม่ได้ทำมาเป็นปีแล้ว! นอกจากนี้หน้าของแก…”ขณะที่ซาแมนธากำลังจะกล่าว เธอก็สังเกตเห็นสีหน้าที่เศร้าหมองของลิลี่และรู้สึกตัวทันทีว่าหลุดปากไป ก่อนจะปิดปากเงียบซาแมนธารู้ว่าเธอได้ไปกระตุกต่อมความปวดร้าวบางอย่างในตัวลูกสาวความจริงลิลี่ไม่ได้สนใจเลยว่าแม่เธอจะกล่าวว่าอะไร เพราะตอนนี้จิตใจของเธอกำลังหมกมุ่น เธอยืนกรานที่จะไม่ยอมขายคฤหาสน์ แต่กระนั้นก็ดี ต่อให้เธอจะต้องไปหยิบยืนใครสักคน ก็คงจะไม่มีใครให้ยืมได้เพราะมันเป็น 100 ล้าน!“จริงสิ!” จากนั้นลิลี่ก็ดีดนิ้วและรีบลุกไปที่ห้องนอนของเธอ เธอหยิบกล่องที่สวยวิจิตรงดงามออกมาจากตู้เสื้อผ้ากล่องรองเท้าเคลือบสีทองดูหรูหราและภายในก็เป็นรองเท้าแก้วผลึกคู่หนึ่ง มันคือคำสรรเสริญจากคริสตัล!“ลิลี่ แกว่าแกจะขายรองเท้าคู่นี้เหรอ?” ซาแมนธาอดไม่ได้ที่จะต้องถอนหายใจ แววตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความเห็นใจลิลี่ “แต่นี่มันคือรองเท้าคู่โปรดของแก!”จ