ログイン@จุดรวมพล ครืด~ เสียงโทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนส่งผลให้ไคเลอร์คว้ามันขึ้นมาปลดล็อกการแจ้งเตือนเงินเข้าบัญชีจำนวนสามล้านบาทถ้วน ตามด้วยเสียงข้อความและหลักฐานสลิปการโอน (พลอยชมพู : ส่งรูปภาพ) (พลอยชมพู : เรียบร้อยแล้วนะคะ จากนี้ไปเราไม่ติดค้างอะไรกันอีก) เห็นแบบนั้นคนที่มองๆ อยู่ยกยิ้มอย่างเย้ยหยัน รู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบรัดแม่งบ่อยฉิบหายเลย! (ไคเลอร์ : ขอเงินจากผัวใหม่มาใช้หนี้เหรอ?) ความหงุดหงิดที่มันก่อตัวขึ้นทำให้เขาพิมพ์ข้อความแล้วส่งไปแบบนั้น ตอนนี้มื้อไม้โคตรสั่น สั่นพอๆ กับใจกูเลยและถ้าเขาจะใช้ข้ออ้างว่าเงินนั้นมันเป็นเงินน้องเขา ก็คงไม่ได้อีกเหมือนกันใช่ไหม ในเมื่อสองคนนั้นเป็นผัวเมียกัน และ… กำลังจะมีลูกด้วยกัน ส่วนกูเนี่ยก็เป็นแค่ได้ผัวเก่า ผัวเก่าที่แค่กลับมาเอากันใหม่แค่ชั่วครั้งชั่วคราว นั่นแหละ มันไม่ได้สำคัญสำหรับเธอ…(พลอยชมพู : ค่ะ) ทันทีที่เธอตอบกลับมาแบบนั้น กูเหมือนถูกตบหน้าซ้ำๆ ไม่เจ็บ แต่โคตรชา และพอเจ็บจนชาก็เริ่มหน้าด้านขึ้นมาทันที(ไคเลอร์ : ตั้งใจปล่อยท้อง?) (ไคเลอร์ : ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร คิดว่าสิ่งที่ทำมันถูกต้องที่สุดแล้วงั้นเหรอ อายุแค
“กูมีเรื่องต้องคุยกับมึง” พลอยชมพูเม้มริมฝีปากแน่นในตอนที่คนร้ายกาจเอ่ยคำนั้น เขาละสายตาออกจากหน้าเธอก่อนจะกดดันให้คาลวินเดินออกไปพร้อมเขาและเชื่อเลยว่าคนอย่างเขาทำได้ทุกอย่าง เขาจะพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดเพื่อหวังให้น้องชายเขาทิ้งเธอ นั่นก็คงได้เหมือนกัน…“…เฮียมีอะไรจะคุยเหรอครับ วินยังคุยกับคุณแม่อยู่เลย” คนที่ถูกบังคับให้เดินออกมาหันมองเข้าไปในบ้าน ยังนึกห่วงใยคนที่ยังสับสนและอ่อนไหวกับเรื่องนี้มากอยู่“บอกกูมาว่ามึงคิดจะทำอะไร”“ทำอะไรนี่หมายถึงเรื่องไหนเหรอครับ”“มึงอย่ามากวนตีน กูเชื่อว่ามึงรู้ว่ากูกำลังหมายถึงเรื่องอะไร”“ตรงๆ เถอะครับ เฮียเลอร์ต้องการอะไรกันแน่”“ทำไมต้องโกหกว่าผู้หญิงคนนั้นท้อง” ไคเลอร์ข่มความรู้สึกบางอย่างก่อนจะเอ่ยมันออกมาเขาไม่เชื่อเด็ดขาด ไม่เชื่อว่าเธอท้อง! นอนด้วยกันมาตั้งกี่ครั้ง ทำไมเขาถึงรู้เรื่องนี้เลย…“…ไม่ได้โกหกครับ พลอยท้อง จริงๆ ซื้อที่ตรวจมาตรวจเองสามอันเพราะพลอยบอกว่าพลอยคลื่นไส้ แล้วผลมันก็ออกมาแล้วปรากฏว่าท้องจริงๆ” คนฟังแทบหูดับ กัดฟันกรอด และย้อนกลับไปนึกถึงข้อความที่เธอเคยส่งให้เขาก่อนหน้านี้ที่บอกว่าคลื่นไส้… แปลว่าใช่ใช่ไ
“แม่งเอ๊ย!” ไคเลอร์สบถหยาบเมื่อกดโทรออกหาเบอร์ที่คุ้นเคยซ้ำๆ ทว่าตอนนี้ไม่สามารถติดต่อได้ ข้อความไม่ถูกเปิดอ่านตั้งแต่ตอนที่ขู่ให้เธอโทรกลับทันที ไม่งั้นเรื่องเธอและเขาจะถึงหูคาลวินแต่เหมือนเธอจะไม่ฟัง! สรุปเธอเงียบหาย และหายไปทั้งสองคน…“ให้มันได้แบบนี้สิวะ” มือหนาดึงทึ้งผมตัวเองอย่างหงุดหงิด ยี่สิบสี่ชั่วโมงเต็มที่เธอหายไป บ้านเขาเธอไม่ได้กลับ ตอนแรกอยู่กับไอ้ขุนเขา ตอนนี้ก็คงอยู่ที่ไหนสักที่กับคาลวินนั่นแหละ นี่เหรอวะผู้หญิงที่น้องชายเขาอยากจะจริงใจด้วยจริงๆ อยู่กับคนนั้นทีคนนี้ที เธอแม่งไม่ต่างจากผู้หญิงหลายใจ!“ฉันประมาทเธอเกินไปสินะพลอย” เพราะคิดว่าเธอต้องรักษาคำพูด คิดว่าไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนสุดท้ายเธอจะกลับมาเมื่อเขาเรียกหา แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเธอไม่ได้หัวอ่อนแบบที่คิด อย่าให้ได้เจอเถอะ ดื้อๆ แบบเธอเขาจะปราบพยศให้ดู! ร่างสูงกระชากตัวไปยังระเบียงเพื่อสูบบุหรี่ ใช้เวลาคิดอะไรเงียบๆ ได้ไม่นานโทรศัพท์มือถือก็มีสายเรียกเข้า เป็นเบอร์โทรของคุณแม่ที่โทรเข้ามา“ครับแม่…”(เลอร์… ว่างอยู่หรือเปล่าลูก ทำงานอยู่ไหม)“คุยได้ครับ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่า?”(แม่จะถามว่ากลับบ้านไ
ขุนเขาและคาลวินช่วยกันเลือกอาหารแล้วกดสั่ง รอคอยไม่นานทุกอย่างก็มาส่งถึงห้อง คนที่เห็นเพื่อนไม่สบายใจคอยทำหน้าที่ปรนนิบัติทุกอย่าง ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่ามีใครอีกคนกำลังคอยให้เขาไปหา แต่ตอนนี้ขุนเขาก็ยังทิ้งเพื่อนไม่ได้เหมือนกันอย่างน้อยๆ ก็ให้เพื่อนเขาได้กินอะไรก่อน จากนั้นค่อยหาทางปลีกตัวออกไป เขาเชื่อว่าการอธิบายต่อหน้ามันดีกว่าการส่งข้อความหรือโทรหาแน่นอน หากฝืนส่งข้อความหรือคุยกันโทรศัพท์ ดีไม่ดีมันมีแต่จะทำให้ความเข้าใจคลาดเคลื่อนและแย่ไปมากกว่าเดิม“ต้มยำอร่อย มีเห็ดที่เธอชอบด้วย กินเยอะๆ” ขุนเขาตักต้มยำให้คนท้องที่ไม่ค่อยจะสนใจอาหาร เช่นเดียวกับคาลวินที่ช่วยอีกแรง“ผัดผักด้วย กินเยอะๆ นะพลอย”การแจ้งเตือนของโทรศัพท์พลอยชมพูยังดังต่อเนื่องอีกหลายครั้ง แต่คาลวินเป็นคนห้าม บอกให้เธอไม่ต้องให้ความสนใจ ปล่อยให้เขาล้มเลิกความพยายามไปเอง เพราะหากเธอเอาแต่สนใจบ่อยๆ ตอนนี้ผลเสียมันไม่ได้อยู่ที่เธอคนเดียวแล้ว แต่มันอาจจะมีผลกระทบไปถึงเด็กในท้องที่เป็นหลานเขาด้วย แต่พอทุกคนไม่ให้ความสำคัญกับคนที่พยายามส่งข้อความเข้ามาในเครื่องของคนท้อง เสียงนั้นกลับดังที่เครื่องของคาลวินแทน ครืด
“เพื่อนมึงอยู่ไหน เอาโทรศัพท์คืนเพื่อนมึง เรียกพลอยมาคุยกับกู” (ไม่อ่ะ พอดีไม่ชอบทำตามคำสั่งของใคร) น้ำเสียงยียวนของคนในสายส่งผลให้ไคเลอร์กัดฟันกรอดมาเฟียหนุ่มหมุนนาฬิกาข้อมือเพื่อดูเวลา ตอนนี้สองทุ่มกว่า เธอไม่ได้อยู่ที่บ้านของเขา ไม่ได้มาตั้งแต่เช้าแล้วด้วยซ้ำ เขาประมาทเองที่คิดว่าเธอไม่มีทางไปไหนได้ประมาทที่สุดท้ายก็ปล่อยเธอไปหาเด็กเปรตอย่างไอ้ขุนเขาอีกจนได้… “มึงจะเล่นแบบนี้ใช่ไหม…”(มึงเป็นบ้าอะไรก่อน เป็นพี่ชายไอ้วินก็ควรโทรไปหาไอ้วินโน้น… โทรมาหาพลอยเพื่อ?)“มึงก็ไปถามเพื่อนมึงดิว่าเพราะอะไรกูถึงต้องโทรหาเขา”(ไม่อยากถามอ่ะ เพราะถ้าสำคัญมากพอ พลอยจะเป็นคนบอกเอง) “ระวังกูจะตามไปขยี้มึงให้จมตีน”(ก็มาดิครับ หน้าอย่างไอ้ขุนไม่กลัวคำขู่ใครซะด้วย หึ!)“ได้… มึงบีบให้กูต้องร้ายเอง” ไคเลอร์ตอบกลับอย่างหัวเสีย เท่าที่ฟังจากน้ำเสียง มันไม่ยอมบอกเขาแน่ๆ ว่าพลอยชมพูอยู่ไหน สุดท้ายร่างสูงกระชากตัวไปหาคาลวินที่กำลังเดินออกมาจากบ้านพอดี “มึงจะไปไหน!” “เฮียเลอร์…” “แล้วนี่เมียมึงไปไหน รู้สึกว่าพักนี้เมียมึงจะหายบ่อยเกินไปนะวิน”“พลอยมีธุระหลายอย่างครับเฮีย” “ธุระอะไร?”
ลมหายใจอุ่นร้อนพวยพุ่งออกมาแบบติดขัดในตอนที่กำลังอ่านฉลากวิธีการใช้งานข้างกล่องของปรอทตรวจการตั้งครรภ์ มองออกไปนอกตัวบ้านพักเห็นขุนเขายืนสูบบุหรี่ด้วยสีหน้าเครียดจัด แต่ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เธอและขุนเขาสนิทกันมาก มากพอที่เพื่อนจะเครียดพอๆ กับเธอเวลาที่ปัญหามันกำลังถาโถมเข้ามาเมื่อรู้วิธีใช้ที่แน่ชัดแล้ว พลอยชมพูสูดลมหายใจเข้าปอดหนักๆ จากนั้นก็พ่นมันออกมา พยายามควบคุมตัวเองราวกับทำใจเอาไว้แล้วว่าไม่ว่าผลลัพธ์มันจะเป็นแบบไหน เธอพร้อมที่จะเผชิญกับมัน มือเรียวเกาะขอบเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าภายในห้องน้ำ มืออีกข้างวุ่นวายกับการตรวจปัสสาวะของตัวเองเพราะไม่อยากได้รับผลที่มันผิดพลาดจากความเป็นจริง ขุนเขาซื้อปรอทตรวจการตั้งครรภ์มาถึงสามอัน ยี่ห้อแตกต่างกันออกไป เผื่อผลมันผิดพลาดอย่างน้อยๆ เครื่องตรวจทั้งสามอันมันก็อาจจะเป็นเครื่องยืนยันในตัวของมันในขณะที่เธอภาวนาให้ผลมันปรากฏแค่หนึ่งขีดที่หมายความว่าไม่ท้อง ในจังหวะที่อุปกรณ์กำลังประมวลผล ทว่าไม่กี่วินาทีต่อมา ก็เหมือนมีไอความเย็นสาดกระทบลงมาบนใบหน้า ผลจากอุปกรณ์การตรวจเป็นไปในทิศทางเดียวกันนั่นคือสีแดงทั้งสองขีด สองขีดที่แปลว่า







