LOGINShare
บทที่ 11 พิษรักแรงหึง
Last Updated:
2025-04-18 12:00:22ลี่เหยาเหยาย่างกรายเข้าไปยังหอซักล้างนางกวาดสายตามองไปเบื้องหน้า สตรีเหล่านั้นต่างหลุบดวงตาลงแทบไม่กล้ามองตอบผู้มาเยือน เหตุเพราะเรื่องที่พวกนางได้ก่อเอาไว้นั้นช่างดูโหดร้ายนัก วันนี้ลี่เหยาเหยาจะเข้ามาแก้แค้นพวกนางหรือไม่ เท้าเรียวเข้ามาหยุดยืนเบื้องหน้าของสตรีร่างท้วม ผู้เป็นหัวหน้าหอซักล้าง หญิงผู้นั้นก้มศีรษะลง นางหวาดหวั่นจนต้องหลบดวงตาของลี่เหยาเหยา ความหวาดกลัวแทบจะทำให้นางกลายเป็นคนติดอ่าง
"เอ่อ...คะ…คุณหนูมีสิ่งใดหรือเจ้าคะ" เหงื่อเย็นผุดซึมขึ้นบนฝ่ามืออวบอ้วน
ลี่เหยาเหยานึกสนุกอยากกลั่นแกล้งอีกฝ่ายดูเสียหน่อย จึงกล่าวออกมาเสียงดัง "คุณแม่บ้านคะ!..."
ลี่เหยาเหยายังไม่ทันกล่าวประโยคถัดไป สตรีร่างท้วมพลันทรุดฮวบลง ขอโทษขอโพยนางเสียยกใหญ่ "ฮือ...คุณหนูเจ้าคะ อภัยให้ข้าด้วย ข้าไม่ได้ตั้งใจ"
เมื่อผู้เป็นหัวหน้าคร่ำครวญเช่นนั้น หญิงสาวผู้ร่วมขบวนการเมื่อคราก่อน จึงรวมใจกันทรุดกายลงโขกศีรษะบนพื้นให้จ้าละหวั่น
"คุณหนูโปรดอภัยข้าน้อยด้วย"
เสียงคร่ำครวญร้องดังระงม หลังจากวันที่จอมมารรับตัวของลี่เหยาเหยาไปจา
Related chapters
คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 12 คนไร้มโนธรรม
"อวี่หนานเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง" เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล"ฮือ...ท่านพี่ ข้าเห็นว่าพวกบ่าวหอซักล้างเหล่านั้นบอกว่า ลี่เหยาเหยาทำเครื่องประทินผิวมอบให้ แล้วผิวพรรณเปล่งปลั่งงดงาม ข้าเพียงต้องการมีใบหน้างดงามให้ท่านเชยชม แต่พอตื่นมาอีกครา ใบหน้าข้าก็เป็นเช่นนี้แล้วเจ้าค่ะ" อวี่หนานกล่าวพลางร้องไห้โยเยราวเด็กถูกขัดใจฮวาเทียนจิ้งพยายามปลอบประโลมผู้เป็นน้องสาว พลางลูบศีรษะและโอบประคองเรือนร่างด้วยความแผ่วเบา ส่วนแขนเล็กเรียวก็กอดร่างกำยำของฮวาเทียนจิ้งเอาไว้อย่างเหนียวแน่นเถียนชีก้าวเข้ามาด้านใน พลางค้อมศีรษะเล็กน้อย "นายท่าน คุณหนูเหยาเหยามาแล้วขอรับ""ให้นางเข้ามา"ลี่เหยาเหยาสับฝีเท้าเดินรี่เข้ามาด้วยท่าทีตื่นตระหนก เดิมทีส่วนผสมของนางล้วนสกัดมาจากบุปผาธรรมชาติไร้พิษเจือปนอย่างแน่นอน แล้วคุณหนูอวี่หนานจะเกิดอาการแพ้ได้อย่างไร"ลี่เหยาเหยาเจ้ากำลังทำอะไร เจ้าเห็นข้าใจดีด้วยก็คิดเหิมเกริมไม่เกรงกลัวเช่นนั้นหรือ" ฮวาเทียนจิ้งมองลี่เหยาเหยาอย่างนึกคาดโทษ"ข้ายังไม่ได้ทำสิ่งใดผิด ส่วนผสมที่ข้าปรุ
Last Updated : 2025-04-19คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 13 ก้อนน้ำแข็งในอก
เถียนหยาทอดถอนใจเสียงดัง "ข้าไม่เคยเห็นนายท่านเป็นเช่นนี้มาก่อน คุณหนูเหยาเหยาไม่ได้กระทำผิด"เถียนชีเอ่ยตอบ "ข้ารู้…และข้าคิดว่านายท่านเองก็รู้ ทว่านายท่านคงมีเหตุผลที่ต้องทำเช่นนั้น เจ้าก็ทราบดีว่าคุณหนูอวี่หนานเอาแต่ใจเพียงใด หากนายท่านไม่ชิงลงมือก่อน นางคงตามรังควานคุณหนูเหยาเหยาไม่ลดราวาศอกแน่"องครักษ์ทั้งสองจึงเหลียวหน้ากลับ พิศมองภาพนอกหน้าต่างอีกหน ตามจริงนายของพวกเขาสามารถให้ใครคนใดคนหนึ่งเข้าไปรับตัวนางได้ ทว่าฮวาเทียนจิ้งกลับเลือกไปด้วยตนเอง เกรงว่าภายในใจของจอมมารได้เกิดความแปรผันใหญ่หลวงเสียแล้วดวงตาที่เคยสดใสปริ่มปรือลงเชื่องช้า ภาพเบื้องหน้าไม่ชัดเจนนัก เสียงใสกล่าวอู้อี้ ฝ่ามือทุบตีอกแกร่งไร้เรี่ยวแรง "ฮวาเทียนจิ้ง! จอมมารไร้หัวใจ ใจแคบ ข้าบอกว่าข้าไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำอย่างไรเล่า เหตุใดไม่เชื่อข้า""ไม่ใช่ข้าไม่เชื่อเพียงแต่..."อยู่ ๆ คนตัวเล็กในอ้อมแขนพลันหมดสติลง ฮวาเทียนจิ้งช้อนร่างลี่เหยาเหยาไว้บนอ้อมแขน ฝ่ามือกว้างร่ายพลังเวทบางเบา ภาพเบื้องหน้าปรากฏหุ่นเชิดลี่เหยาเหยานั่งคุกเข่าขึ้นแทนที่ ฮวาเทียนจิ้งจึงโอบอุ้มผู้ไร้สติหายวับอ
Last Updated : 2025-04-20คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 14 รอยยิ้มที่หวนคืน
"คุณหนูดีขึ้นแล้วหรือขอรับ" เถียนหยาเอ่ยถาม เมื่อพบว่าลี่เหยาเหยาฟื้นตัวจากอาการเจ็บป่วยไม่นานทว่านางกลับหาเรื่องให้ตนดูวุ่นวายโดยการร้อยโน่นถักนี่มือเป็นระวิงลี่เหยาเหยาแหงนเงยใบหน้าขึ้น พลางส่งยิ้มละไม "ข้าหายดีแล้ว ขอบใจนะเถียนหยา""เอ่อ...คุณหนูที่จริงแล้ว..." เถียนหยารู้สึกว่ามือของตนยามนี้ช่างเก้งก้างเหลือทน พลางเหลือบซ้ายแลขวา นัยน์ตามองออกไปทางธรณีประตูด้วยความระมัดระวัง"เป็นอะไรไปเล่า พูดจาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยู่นั่น" ลี่เหยาเหยาขมวดคิ้วระบายรอยยิ้มเล็กน้อย"ที่จริงแล้ว…นายท่านดูแลคุณหนูด้วยตนเองทุกวันเลยนะขอรับ""หา..." ลี่เหยาเหยาละสายตาจากสิ่งที่ตนกำลังทำ พลางแหงนเงยใบหน้าขึ้นมองเถียนหยาอย่างไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน จากสีหน้าตื่นตะลึงแปรผันเป็นยิ้มเยาะ "เหอะ! เขาคงเป็นห่วงตนเองมากกว่า กลัวข้าตายแล้วตัวเองก็จะตายด้วย""คุณหนูเข้าใจผิดแล้ว" เถียนหยาพยายามอธิบายแต่ดูเหมือนลี่เหยาเหยาไม่ยอมเปิดใจให้นายของตนเอาเสียเลยลี่เหยาเหยากลับไปสนใจงานในมือของนางเช่นเดิม ทว่าหูเล็ก ๆ นั่
Last Updated : 2025-04-21คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 15 ทำนองของหัวใจ
"นายท่านคุณหนูเหยาเหยาขอเข้าพบขอรับ" เถียนชีเอ่ยฮวาเทียนจิ้งกำลังง่วนอยู่กับกองตำราล้นมือพลอยชะงักท่าทีลง ตั้งแต่ลี่เหยาเหยาฟื้นจากอาการป่วย เขาไม่ได้ออกไปพบหน้านางอีกเลย เพียงรอฟังการรายงานความเคลื่อนไหวจากเถียนหยาเท่านั้น"ให้นางเข้ามา"สตรีร่างบางสาวเท้าเข้ามาในหอตำราพร้อมถาดอาหารหอมกรุ่น ฮวาเทียนจิ้งแสร้งลดดวงตามองไปยังตำราดังเดิม ทว่าภายในใจของเขากลับเต้นดังโครมครามอย่างไม่รักดีเถียนหยาที่เดินขนาบข้างลี่เหยาเหยาพลันขยิบดวงตาให้เถียนชีหนึ่งหน พวกเขาจึงค้อมศีรษะและลอบเดินออกจากห้องอย่างแนบเนียน"เป็นอย่างไรแผนการของข้า ใช้ได้ผลหรือไม่เล่า" เถียนหยากล่าวด้วยสีหน้าภาคภูมิ"ดีมาก ว่าแต่เจ้าโน้มน้าวคุณหนูเช่นไรเล่า" เถียนชีเอ่ยถามเมื่อนึกถึงวิธีการแล้ว เถียนหยาพลอยกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอด้วยความยากลำบาก แต่ก็เอาเถิด ถึงแม้เขาจะโดนแซ่โบยจนหลังขาดก็นับว่าทำเพื่อความสุขเจ้านายของตน"ข้าเล่าเรื่องนั้นให้นางฟัง" เถียนหยากล่าวด้วยสีหน้าเจื่อนลง"หา...ปั๊ดโธ่ เจ้าบื
Last Updated : 2025-04-22คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 16 ดับไฟในอก
เสียงฝีเท้าดังเชื่องช้าเป็นจังหวะ ลี่เหยาเหยานอนขดกายอยู่ใต้ผ้าห่มด้วยจิตใจไหวระริก คืนนี้จอมมารบอกนางว่าจะเข้ามาพักผ่อน ดังนั้นห้องนี้สมควรคืนเจ้าของแล้วสินะ ภายในห้องมืดสลัวมีเพียงแสงจากเชิงเทียนที่ยังส่องสว่าง ลี่เหยาเหยาแสร้งหลับตา ทว่าลมหายใจของนางกลับไม่เป็นจังหวะเช่นคนนอนหลับเอาเสียเลยดูเหมือนผู้มาเยือนจะรู้ทันกลหมากกระดานนี้ของนาง เจ้าของร่างสูงยอบกายลง พลางเอ่ยขึ้น "เหตุใดลงไปนอนตรงนั้น ไม่เย็นหรือ""...""หึ!""..."เสียงหัวใจของนางดังตึกตักตามช่วงจังหวะการก้าวย่างของบุรุษ ลี่เหยาเหยายังแสร้งว่าตนหลับต่อไป จู่ ๆ ร่างของนางก็ลอยหวือขึ้น ดวงตากลมโตพลอยเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก"ทะ...ทำอะไรคะ""ชู่ว...พื้นมันเย็น อีกอย่างข้าบอกจะมาพักผ่อน หาได้ต้องให้เจ้าไปนอนที่อื่น""แต่ว่าชายหญิงไม่ควรนอนเตียงเดียวกัน"ใบหน้าหล่อเหลาคลี่ยิ้มขบขัน เสียงหัวเราะในลำคอดังลอดออกมาเสียจนคนตัวเล็กบนอ้อมแขนงุนงง"ท่านหัวเราะหมายความว่าเช่นไร" ลี่เหยาเหยาหน้างอ
Last Updated : 2025-04-23คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 17 ลวงหลอก
"คุณหนูเจ้าคะ เมื่อคืนนายท่าน นอนร่วมห้องกับคุณหนูเหยาเหยาเจ้าค่ะ ซ้ำยังให้บ่าวทุกคนเรียกนางว่านายหญิง""ห้ะ!! เจ้าว่าอย่างไรนะ" อวี่หนานตะเบ็งเสียงดังลั่น เมื่อได้ยินเรื่องบอกเล่าจากบ่าวคนสนิท"คือว่า...""ไม่ต้องพูดแล้ว!" อวี่หนานกัดฟันกรอดพลันกระทืบเท้าเร้า ๆ นางกรีดร้องอาละวาดเสียจนข้าวของล้มระเนระนาด"คุณหนูใจเย็น ๆ เจ้าค่ะ""ใจเย็นหรือ เจ้าเห็นหรือไม่ มันแย่งท่านพี่ไปจากข้าแล้ว เจี้ยนกั๋ว!""เจ้าคะ""ไป!""ไปไหนเจ้าคะ" เจี้ยนกั๋วกล่าวด้วยสีหน้างุนงง"พานางไปที่ที่ควรไปอย่างไรเล่า" ริมฝีปากสีชาดแสยะยิ้ม"ปวดหัวจัง"ลี่เหยาเหยาพยุงกายขึ้น ร่างกายตอนนี้รู้สึกร้าวระบมเสียเหลือเกิน ทว่าเมื่อฉุกนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาพลอยทำให้ใบหน้างามขึ้นสีชมพูระเรื่อลี่เหยาเหยายกฝ่ามือขึ้นปิดใบหน้า พลางกรีดร้องอยู่ในใจลี่เหยาเหยา นี่แกทำอะไรลงไป ใจง่ายเหลือเกิน เพียงประโยคหว่านล้อมไม่กี่คำก็โอนอ่อนผ่อนตามตาทึ่มนั่นเฉยเลย
Last Updated : 2025-04-24คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 18 สองดินแดนรวมเป็นหนึ่ง
"ฮวาเทียนจิ้ง ดูเหมือนนางจะมีความสำคัญกับท่านจริง ๆ สินะ ไม่พบกันหลายพันปีท่านตัดใจจากซินอี๋ได้แล้วหรือ" บุรุษร่างสูงสวมหน้ากากปีกนกสีเงินลอยเคว้งกลางอากาศระหว่างเส้นแบ่งเขตแดนของเมืองมารทั้งสองฝั่ง ขนาบกายของเขายังมีร่างหญิงสาวไร้สติลอยตัวอยู่ภายในม่านอาคม"เหยาเหยา" นัยน์ตาคมเพ่งมองสตรีในม่านโปร่งแสงด้วยสีหน้าเป็นกังวล พลางเหลียวมองผู้ควบคุมร่างเล็กไว้ ประกายดวงตาสะท้อนเปลวเพลิงแฝงความโหดเหี้ยม แผ่กำจายความกดดันเสียจนบรรยากาศรอบด้านดูอึมครึม"เยี่ยนหมิง ท่านกำลังทำสิ่งใด ตัดใจได้หรือไม่ ย่อมไม่เกี่ยวกับท่าน ปล่อยนาง!มิใช่ว่าทั้งสองเผ่าได้ทำพันธะไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน เหตุใดวันนี้จึงตระบัดสัตย์!""อ่า...นั่นสินะ แต่ทว่า ผู้ผูกพันธะได้จากไปนานแล้วไม่ใช่หรือ""ซินอี๋คือน้องสาวของท่าน หรือว่าที่นางจากไปล้วนเป็นฝีมือท่าน!""นางร่างกายอ่อนแอเอง พี่ชายเช่นข้าจะทำร้ายน้องของตนได้อย่างไร อีกอย่างท่านไม่คิดบ้างหรือ สองฝั่งไม่ก้าวก่ายกันมาช้านาน น่าเบื่อยิ่งนัก ไม่สู้มารวมดินแดนให้เป็นหนึ่งน่าสนุกกว่าเป็นไหน ๆ" ภายใต้น้
Last Updated : 2025-04-25คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 19 การรอคอยที่สิ้นสุดลง
ทั้งเมืองมารล้วนถูกควบรวมเป็นดินแดนเดียวกัน เมื่อหลายพันปีก่อนสองเผ่าได้ร่วมผูกพันธสัญญาสงบศึก ทว่าจอมมารวิหคเงินเยี่ยนหมิงกลับคิดคดต้องการก่อกบฏยึดครองสองเผ่า เมื่อผู้เป็นนายพ่ายศึก เผ่าวิหคเงินจึงล่มสลาย และแปรพักตร์มาเป็นเผ่ามารวิหคทองลี่เหยาเหยานอนหมดสติมาหลายเดือน ในดินแดนวิหคทองจึงมีหลายสิ่งเปลี่ยนแปลงไปมาก สวนบุปผาที่นางชอบเที่ยวเล่น ฮวาเทียนจิ้งได้ทำการขุดลอกให้มีธารน้ำตกและสระน้ำเพื่อบ่มเพาะเหลียนฮวา[1]วิเศษ เขาแทบลงมือทำทุกอย่างด้วยตนเอง บางคราจอมมารผู้ดูดุดันแทบไม่เหมาะกับสิ่งสวยงามเหล่านี้กลับยืนทอดมองสวนบุปผาทุกเช้าค่ำ"นายท่าน นายท่านขอรับ"ฮวาเทียนจิ้งเหลียวกายกลับ "ว่าอย่างไรเถียนหยา วิ่งหน้าตื่นมาเชียว""นายหญิงฟื้นแล้วขอรับ แต่ว่ายามนี้นายหญิงนาง...""จริงรึ!" ฮวาเทียนจิ้งดีใจแทบไม่อาจเก็บอาการ เนิ่นนานเหลือเกินที่เขาไม่ได้ยิ้มมันออกมา จอมมารหายวับออกจากสวนบุปผาด้วยความรวดเร็ว"อะ...อ้าว นายท่านไยเร่งร้อนนักเล่า" เถียนหยางุนงง เขากล่าวยังไม่ทันจบประโยคด้วยซ้ำ
Last Updated : 2025-04-26
Latest chapter
คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร ข้าอยากกินหม้อไฟเจ้าค่ะ (ตอนพิเศษ)
นับจากวันที่พันธผูกจิตสลายไป โลหิตในกายของลี่เหยาเหยาก็แปรผัน จากเดิมที่นางเป็นมนุษย์ยามนี้ได้เปลี่ยนเป็นเผ่ามารเต็มตัว ซ้ำตอนนี้ลี่เหยาเหยายังตั้งครรภ์จอมมารน้อยอยู่ในท้อง ทว่าการตั้งครรภ์ช่างยืดเยื้อยาวนาน เพราะทารกในกายของนางไม่ใช่เด็กธรรมดาทั่วไปในแต่ละวันเถียนชีและเถียนหยาต้องวิ่งวุ่นปวดหัวกับนายหญิงอยู่ไม่น้อย เดี๋ยวอยากกินโน้นกินนี่ไปเรื่อย และสิ่งที่ลี่เหยาเหยาต้องการแต่ละอย่างล้วนเป็นอาหารหน้าตาประหลาดทั้งสิ้น"ท่านพี่ ข้าอยากกินหม้อไฟเจ้าค่ะ""เจ้าว่าอย่างไรนะ ชะ...ชาอย่างนั้นหรือ แล้วเจ้าบูที่ว่าหน้าตาเฉกเช่นชาที่ดื่มหรือไม่" จอมมารขมวดคิ้ว พลางครุ่นคิด"หม้อไฟ ไม่เหมือนกันกับน้ำชาเจ้าค่ะ" ลี่เหยาเหยาส่ายศีรษะไปมา"แล้วมันเป็นอย่างไรเล่า"ลี่เหยาเหยาคลี่ยิ้ม พลันเหลียวหน้ามองไปยังเถียนชีและเถียนหยา ทั้งสองสะดุ้งโหยงพลางระบายรอยยิ้มแหย ดูเหมือนนายหญิงของพวกเขากำลังจะทำเรื่องให้มังกรทั้งสองปวดหัวอีกเสียแล้ว"เถียนหยาท่านมานี่" ลี่เหยาเหยากวักมือเรียก"ขะ…ขอรับ" เถียนหยาเ
คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 19 การรอคอยที่สิ้นสุดลง
ทั้งเมืองมารล้วนถูกควบรวมเป็นดินแดนเดียวกัน เมื่อหลายพันปีก่อนสองเผ่าได้ร่วมผูกพันธสัญญาสงบศึก ทว่าจอมมารวิหคเงินเยี่ยนหมิงกลับคิดคดต้องการก่อกบฏยึดครองสองเผ่า เมื่อผู้เป็นนายพ่ายศึก เผ่าวิหคเงินจึงล่มสลาย และแปรพักตร์มาเป็นเผ่ามารวิหคทองลี่เหยาเหยานอนหมดสติมาหลายเดือน ในดินแดนวิหคทองจึงมีหลายสิ่งเปลี่ยนแปลงไปมาก สวนบุปผาที่นางชอบเที่ยวเล่น ฮวาเทียนจิ้งได้ทำการขุดลอกให้มีธารน้ำตกและสระน้ำเพื่อบ่มเพาะเหลียนฮวา[1]วิเศษ เขาแทบลงมือทำทุกอย่างด้วยตนเอง บางคราจอมมารผู้ดูดุดันแทบไม่เหมาะกับสิ่งสวยงามเหล่านี้กลับยืนทอดมองสวนบุปผาทุกเช้าค่ำ"นายท่าน นายท่านขอรับ"ฮวาเทียนจิ้งเหลียวกายกลับ "ว่าอย่างไรเถียนหยา วิ่งหน้าตื่นมาเชียว""นายหญิงฟื้นแล้วขอรับ แต่ว่ายามนี้นายหญิงนาง...""จริงรึ!" ฮวาเทียนจิ้งดีใจแทบไม่อาจเก็บอาการ เนิ่นนานเหลือเกินที่เขาไม่ได้ยิ้มมันออกมา จอมมารหายวับออกจากสวนบุปผาด้วยความรวดเร็ว"อะ...อ้าว นายท่านไยเร่งร้อนนักเล่า" เถียนหยางุนงง เขากล่าวยังไม่ทันจบประโยคด้วยซ้ำ
คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 18 สองดินแดนรวมเป็นหนึ่ง
"ฮวาเทียนจิ้ง ดูเหมือนนางจะมีความสำคัญกับท่านจริง ๆ สินะ ไม่พบกันหลายพันปีท่านตัดใจจากซินอี๋ได้แล้วหรือ" บุรุษร่างสูงสวมหน้ากากปีกนกสีเงินลอยเคว้งกลางอากาศระหว่างเส้นแบ่งเขตแดนของเมืองมารทั้งสองฝั่ง ขนาบกายของเขายังมีร่างหญิงสาวไร้สติลอยตัวอยู่ภายในม่านอาคม"เหยาเหยา" นัยน์ตาคมเพ่งมองสตรีในม่านโปร่งแสงด้วยสีหน้าเป็นกังวล พลางเหลียวมองผู้ควบคุมร่างเล็กไว้ ประกายดวงตาสะท้อนเปลวเพลิงแฝงความโหดเหี้ยม แผ่กำจายความกดดันเสียจนบรรยากาศรอบด้านดูอึมครึม"เยี่ยนหมิง ท่านกำลังทำสิ่งใด ตัดใจได้หรือไม่ ย่อมไม่เกี่ยวกับท่าน ปล่อยนาง!มิใช่ว่าทั้งสองเผ่าได้ทำพันธะไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน เหตุใดวันนี้จึงตระบัดสัตย์!""อ่า...นั่นสินะ แต่ทว่า ผู้ผูกพันธะได้จากไปนานแล้วไม่ใช่หรือ""ซินอี๋คือน้องสาวของท่าน หรือว่าที่นางจากไปล้วนเป็นฝีมือท่าน!""นางร่างกายอ่อนแอเอง พี่ชายเช่นข้าจะทำร้ายน้องของตนได้อย่างไร อีกอย่างท่านไม่คิดบ้างหรือ สองฝั่งไม่ก้าวก่ายกันมาช้านาน น่าเบื่อยิ่งนัก ไม่สู้มารวมดินแดนให้เป็นหนึ่งน่าสนุกกว่าเป็นไหน ๆ" ภายใต้น้
คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 17 ลวงหลอก
"คุณหนูเจ้าคะ เมื่อคืนนายท่าน นอนร่วมห้องกับคุณหนูเหยาเหยาเจ้าค่ะ ซ้ำยังให้บ่าวทุกคนเรียกนางว่านายหญิง""ห้ะ!! เจ้าว่าอย่างไรนะ" อวี่หนานตะเบ็งเสียงดังลั่น เมื่อได้ยินเรื่องบอกเล่าจากบ่าวคนสนิท"คือว่า...""ไม่ต้องพูดแล้ว!" อวี่หนานกัดฟันกรอดพลันกระทืบเท้าเร้า ๆ นางกรีดร้องอาละวาดเสียจนข้าวของล้มระเนระนาด"คุณหนูใจเย็น ๆ เจ้าค่ะ""ใจเย็นหรือ เจ้าเห็นหรือไม่ มันแย่งท่านพี่ไปจากข้าแล้ว เจี้ยนกั๋ว!""เจ้าคะ""ไป!""ไปไหนเจ้าคะ" เจี้ยนกั๋วกล่าวด้วยสีหน้างุนงง"พานางไปที่ที่ควรไปอย่างไรเล่า" ริมฝีปากสีชาดแสยะยิ้ม"ปวดหัวจัง"ลี่เหยาเหยาพยุงกายขึ้น ร่างกายตอนนี้รู้สึกร้าวระบมเสียเหลือเกิน ทว่าเมื่อฉุกนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาพลอยทำให้ใบหน้างามขึ้นสีชมพูระเรื่อลี่เหยาเหยายกฝ่ามือขึ้นปิดใบหน้า พลางกรีดร้องอยู่ในใจลี่เหยาเหยา นี่แกทำอะไรลงไป ใจง่ายเหลือเกิน เพียงประโยคหว่านล้อมไม่กี่คำก็โอนอ่อนผ่อนตามตาทึ่มนั่นเฉยเลย
คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 16 ดับไฟในอก
เสียงฝีเท้าดังเชื่องช้าเป็นจังหวะ ลี่เหยาเหยานอนขดกายอยู่ใต้ผ้าห่มด้วยจิตใจไหวระริก คืนนี้จอมมารบอกนางว่าจะเข้ามาพักผ่อน ดังนั้นห้องนี้สมควรคืนเจ้าของแล้วสินะ ภายในห้องมืดสลัวมีเพียงแสงจากเชิงเทียนที่ยังส่องสว่าง ลี่เหยาเหยาแสร้งหลับตา ทว่าลมหายใจของนางกลับไม่เป็นจังหวะเช่นคนนอนหลับเอาเสียเลยดูเหมือนผู้มาเยือนจะรู้ทันกลหมากกระดานนี้ของนาง เจ้าของร่างสูงยอบกายลง พลางเอ่ยขึ้น "เหตุใดลงไปนอนตรงนั้น ไม่เย็นหรือ""...""หึ!""..."เสียงหัวใจของนางดังตึกตักตามช่วงจังหวะการก้าวย่างของบุรุษ ลี่เหยาเหยายังแสร้งว่าตนหลับต่อไป จู่ ๆ ร่างของนางก็ลอยหวือขึ้น ดวงตากลมโตพลอยเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก"ทะ...ทำอะไรคะ""ชู่ว...พื้นมันเย็น อีกอย่างข้าบอกจะมาพักผ่อน หาได้ต้องให้เจ้าไปนอนที่อื่น""แต่ว่าชายหญิงไม่ควรนอนเตียงเดียวกัน"ใบหน้าหล่อเหลาคลี่ยิ้มขบขัน เสียงหัวเราะในลำคอดังลอดออกมาเสียจนคนตัวเล็กบนอ้อมแขนงุนงง"ท่านหัวเราะหมายความว่าเช่นไร" ลี่เหยาเหยาหน้างอ
คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 15 ทำนองของหัวใจ
"นายท่านคุณหนูเหยาเหยาขอเข้าพบขอรับ" เถียนชีเอ่ยฮวาเทียนจิ้งกำลังง่วนอยู่กับกองตำราล้นมือพลอยชะงักท่าทีลง ตั้งแต่ลี่เหยาเหยาฟื้นจากอาการป่วย เขาไม่ได้ออกไปพบหน้านางอีกเลย เพียงรอฟังการรายงานความเคลื่อนไหวจากเถียนหยาเท่านั้น"ให้นางเข้ามา"สตรีร่างบางสาวเท้าเข้ามาในหอตำราพร้อมถาดอาหารหอมกรุ่น ฮวาเทียนจิ้งแสร้งลดดวงตามองไปยังตำราดังเดิม ทว่าภายในใจของเขากลับเต้นดังโครมครามอย่างไม่รักดีเถียนหยาที่เดินขนาบข้างลี่เหยาเหยาพลันขยิบดวงตาให้เถียนชีหนึ่งหน พวกเขาจึงค้อมศีรษะและลอบเดินออกจากห้องอย่างแนบเนียน"เป็นอย่างไรแผนการของข้า ใช้ได้ผลหรือไม่เล่า" เถียนหยากล่าวด้วยสีหน้าภาคภูมิ"ดีมาก ว่าแต่เจ้าโน้มน้าวคุณหนูเช่นไรเล่า" เถียนชีเอ่ยถามเมื่อนึกถึงวิธีการแล้ว เถียนหยาพลอยกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอด้วยความยากลำบาก แต่ก็เอาเถิด ถึงแม้เขาจะโดนแซ่โบยจนหลังขาดก็นับว่าทำเพื่อความสุขเจ้านายของตน"ข้าเล่าเรื่องนั้นให้นางฟัง" เถียนหยากล่าวด้วยสีหน้าเจื่อนลง"หา...ปั๊ดโธ่ เจ้าบื
คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 14 รอยยิ้มที่หวนคืน
"คุณหนูดีขึ้นแล้วหรือขอรับ" เถียนหยาเอ่ยถาม เมื่อพบว่าลี่เหยาเหยาฟื้นตัวจากอาการเจ็บป่วยไม่นานทว่านางกลับหาเรื่องให้ตนดูวุ่นวายโดยการร้อยโน่นถักนี่มือเป็นระวิงลี่เหยาเหยาแหงนเงยใบหน้าขึ้น พลางส่งยิ้มละไม "ข้าหายดีแล้ว ขอบใจนะเถียนหยา""เอ่อ...คุณหนูที่จริงแล้ว..." เถียนหยารู้สึกว่ามือของตนยามนี้ช่างเก้งก้างเหลือทน พลางเหลือบซ้ายแลขวา นัยน์ตามองออกไปทางธรณีประตูด้วยความระมัดระวัง"เป็นอะไรไปเล่า พูดจาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยู่นั่น" ลี่เหยาเหยาขมวดคิ้วระบายรอยยิ้มเล็กน้อย"ที่จริงแล้ว…นายท่านดูแลคุณหนูด้วยตนเองทุกวันเลยนะขอรับ""หา..." ลี่เหยาเหยาละสายตาจากสิ่งที่ตนกำลังทำ พลางแหงนเงยใบหน้าขึ้นมองเถียนหยาอย่างไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน จากสีหน้าตื่นตะลึงแปรผันเป็นยิ้มเยาะ "เหอะ! เขาคงเป็นห่วงตนเองมากกว่า กลัวข้าตายแล้วตัวเองก็จะตายด้วย""คุณหนูเข้าใจผิดแล้ว" เถียนหยาพยายามอธิบายแต่ดูเหมือนลี่เหยาเหยาไม่ยอมเปิดใจให้นายของตนเอาเสียเลยลี่เหยาเหยากลับไปสนใจงานในมือของนางเช่นเดิม ทว่าหูเล็ก ๆ นั่
คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 13 ก้อนน้ำแข็งในอก
เถียนหยาทอดถอนใจเสียงดัง "ข้าไม่เคยเห็นนายท่านเป็นเช่นนี้มาก่อน คุณหนูเหยาเหยาไม่ได้กระทำผิด"เถียนชีเอ่ยตอบ "ข้ารู้…และข้าคิดว่านายท่านเองก็รู้ ทว่านายท่านคงมีเหตุผลที่ต้องทำเช่นนั้น เจ้าก็ทราบดีว่าคุณหนูอวี่หนานเอาแต่ใจเพียงใด หากนายท่านไม่ชิงลงมือก่อน นางคงตามรังควานคุณหนูเหยาเหยาไม่ลดราวาศอกแน่"องครักษ์ทั้งสองจึงเหลียวหน้ากลับ พิศมองภาพนอกหน้าต่างอีกหน ตามจริงนายของพวกเขาสามารถให้ใครคนใดคนหนึ่งเข้าไปรับตัวนางได้ ทว่าฮวาเทียนจิ้งกลับเลือกไปด้วยตนเอง เกรงว่าภายในใจของจอมมารได้เกิดความแปรผันใหญ่หลวงเสียแล้วดวงตาที่เคยสดใสปริ่มปรือลงเชื่องช้า ภาพเบื้องหน้าไม่ชัดเจนนัก เสียงใสกล่าวอู้อี้ ฝ่ามือทุบตีอกแกร่งไร้เรี่ยวแรง "ฮวาเทียนจิ้ง! จอมมารไร้หัวใจ ใจแคบ ข้าบอกว่าข้าไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำอย่างไรเล่า เหตุใดไม่เชื่อข้า""ไม่ใช่ข้าไม่เชื่อเพียงแต่..."อยู่ ๆ คนตัวเล็กในอ้อมแขนพลันหมดสติลง ฮวาเทียนจิ้งช้อนร่างลี่เหยาเหยาไว้บนอ้อมแขน ฝ่ามือกว้างร่ายพลังเวทบางเบา ภาพเบื้องหน้าปรากฏหุ่นเชิดลี่เหยาเหยานั่งคุกเข่าขึ้นแทนที่ ฮวาเทียนจิ้งจึงโอบอุ้มผู้ไร้สติหายวับอ
คุณหนูข้ามเวลามาพลิกชะตาชายาจอมมาร บทที่ 12 คนไร้มโนธรรม
"อวี่หนานเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง" เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล"ฮือ...ท่านพี่ ข้าเห็นว่าพวกบ่าวหอซักล้างเหล่านั้นบอกว่า ลี่เหยาเหยาทำเครื่องประทินผิวมอบให้ แล้วผิวพรรณเปล่งปลั่งงดงาม ข้าเพียงต้องการมีใบหน้างดงามให้ท่านเชยชม แต่พอตื่นมาอีกครา ใบหน้าข้าก็เป็นเช่นนี้แล้วเจ้าค่ะ" อวี่หนานกล่าวพลางร้องไห้โยเยราวเด็กถูกขัดใจฮวาเทียนจิ้งพยายามปลอบประโลมผู้เป็นน้องสาว พลางลูบศีรษะและโอบประคองเรือนร่างด้วยความแผ่วเบา ส่วนแขนเล็กเรียวก็กอดร่างกำยำของฮวาเทียนจิ้งเอาไว้อย่างเหนียวแน่นเถียนชีก้าวเข้ามาด้านใน พลางค้อมศีรษะเล็กน้อย "นายท่าน คุณหนูเหยาเหยามาแล้วขอรับ""ให้นางเข้ามา"ลี่เหยาเหยาสับฝีเท้าเดินรี่เข้ามาด้วยท่าทีตื่นตระหนก เดิมทีส่วนผสมของนางล้วนสกัดมาจากบุปผาธรรมชาติไร้พิษเจือปนอย่างแน่นอน แล้วคุณหนูอวี่หนานจะเกิดอาการแพ้ได้อย่างไร"ลี่เหยาเหยาเจ้ากำลังทำอะไร เจ้าเห็นข้าใจดีด้วยก็คิดเหิมเกริมไม่เกรงกลัวเช่นนั้นหรือ" ฮวาเทียนจิ้งมองลี่เหยาเหยาอย่างนึกคาดโทษ"ข้ายังไม่ได้ทำสิ่งใดผิด ส่วนผสมที่ข้าปรุ
