ВойтиShare
ตอนที่1 รักที่พังทะลาย
Последнее обновление:
2025-09-11 15:58:15จวิ๋นมู่ สตั๊นท์เกิร์ลสาวสวย ที่รับเล่นแทบทุกบทบาท กำลังเดินตรงกลับไปที่รถ หญิงสาวโบกมือให้กับเพื่อนๆ ที่เป็นนักแสดงทั้งสมทบ ซึ่งร่วมงานกันมานาน วันนี้เธอได้กลับบ้านเร็ว คิดว่าจะชวนคนรักกับครอบครัวของเขา ไปกินข้าวข้างนอกกันสักมื้อ
“จะรีบกลับไปไหนจ๊ะเพื่อนรัก เราไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันดีกว่า”
เสี่ยวถิง เพื่อนสนิทที่พ่วงตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัว ก้าวมาเดินข้างๆ พร้อมเอ่ยปากชวนเพื่อนรักไปหาอะไรกิน ถึงจะทำงานด้วยกัน แต่น้อยมากที่จะได้ไปไหนด้วยกัน เพราะตั้งแต่คนรักของเพื่อนโด่งดับงในฐานะพระเอกหนัง จวิ๋นมู่แทบไม่มีเวลาได้ไปไหนเลย
“แต่วันนี้ฉันแพลนว่าจะพาครอบครัว ของซือเส่าไปกินข้าวนะ”หญิงสาวตอบเพื่อนไปตามตรง
“เขาไม่ไปหรอก เธอก็รู้ว่าตอนนี้เขาเป็นพระเอก ที่กำลังดังเป็นพลุแตก ถ้ามีข่าวออกไป เขาคงเดินบนเส้นทางนี้ลำบากน่าดู”
เสี่ยวถงแกล้งประชดเพื่อนรัก เพราะเธอรู้ข่าวบางอย่างมา แต่มันยังไม่แน่ชัด เธอเลยยังไม่บอกจวิ๋นมู่ กลัวจะคิดมากจนทำให้เกิดความผิดพลาดในการทำงาน ยิ่งช่วงนี้เพื่อนของเธอต้องเข้าฉากเสี่ยงตายอยู่บ่อยครั้ง พลาดมามันจะได้ไม่คุ้มเสีย
“ฉันลืมไปเลย”
จวิ๋นมู่นึกขึ้นได้ ว่าเธอกับคนรัก ยังไม่เคยเปิดเผยความสัมพันธ์ เพราะเธอเองก็ปกปิดเขาเรื่องตัวตน เพราะไม่อยากให้เขากดดัน ในเรื่องของฐานะที่แตกต่าง จึงทำตัวเป็นเพียงคนในเงาของเขามาหลายปี
“หรือฉันควรบอกถึงตัวตนของฉันได้แล้ว ทีนี้ไปไหนก็ไม่ต้องหลบซ่อนแล้ว”
หญิงสาวนึกฝันถึงใบหน้า ทั้งตกใจและยินดีของคนรัก ถ้ารู้ว่าครอบครัวของเธอคือใคร ถึงเขาอาจน้อยใจที่เธอไม่ได้บอกความจริง แต่อย่างน้อยเธอกับเขา ก็ไม่ต้องหลบนักข่าว เหมือนทุกๆ ครั้งที่ออกไปไหนด้วยกัน
“เธอคิดดีแล้วเหรอ เขาเพิ่งเป็นพระเอกได้ไม่นาน ถ้ารู้ว่าเธอคือใคร เขาอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้นะ”
“เธอมีอะไรที่อยากจะบอกฉันไหม”
“ฉันแค่กลัวว่าความดังของเขา จะทำให้เธอลำบากใจ เธอลองคิดดูนะว่าถ้าเธอยังเป็นแค่สตั๊น แล้วเขากล้าที่จะประกาศให้คนรู้ ว่าเธอคือคนรัก มันจะดีแค่ไหน แต่ถ้าเขารีบประกาศหลังรู้ว่าเธอคือลูกสาวของใคร มันจะต่างกันมากเลยนะ”
เสี่ยวถงรีบแย้งทันที เธออยากให้แน่ใจกับข่าวที่ได้ยินมาก่อน ค่อยบอกกับเพื่อนรัก อีกอย่างคนกำลังคลั่งรักแบบนี้ พูดไปก็เปล่าประโยชน์
“เอาเป็นว่าเรื่องนี้เราค่อยว่ากันอีกที รอฟังดูก่อนว่าเขาจะว่ายังไง”
“ได้”
สองเพื่อนสาวปล่อยเรื่องที่เพิ่งคุยกัน ให้มันยุติลงเพียงเท่านี้ ก่อนจะเดินคุยกันเรื่องอื่นไปที่ลานจอดรถ ก่อนที่สายตาของทั้งคู่ จะหยุดอยู่กับร่างกลมอ้วน ที่ยืนอยู่ข้างๆ รถของจวิ๋นมู่
“เจ้าลูกหลงนี่มากับใครนะ!”
หญิงสาวบ่นอุบเมื่อน้องชาย มายืนดักเธอแบบนี้ ดูท่าเธอคงไม่ได้ไปไหนกับครอบครัวคนรักแล้ว เพราะถ้าน้องชายของเธอมาอยู่ตรงนี้ นั่นหมายความว่าพ่อแม่ต้องส่งเขามาตามเธอกลับบ้าน
“เจ้าหมูน้อยนี่”
เสี่ยวถง รีบวิ่งเข้าไปหาเด็กชาย ที่ยืนอยู่ข้างรถของจวิ๋นมู่ ก่อนจะย่อตัวลงตรงหน้าของเด็กน้อย แล้วยื่นมือไปบีบแก้มยุ้ยนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว
“พี่เสี่ยวถง แตะเนื้อต้องตัวผมแบบนี้ โตขึ้นผมต้องแต่งกับพี่แล้วนะ ผมไม่อยากมีเมียแก่” เด็กชายวัยเจ็ดขวบ พยายามเบนหน้าหลบการจู่โจมมือของเพื่อนพี่สาว
“อ๊าย!!! เจ้าเด็กปากเสีย ใครจะเป็นเมียนายกันห๊ะ! แล้วอะไรเมียแก่ เดี๋ยวเถอะช่างแก่แดดเกินไปแล้วนะ”
เสี่ยวถง อยากจะแกล้งเด็กคนนี้ให้มากอีกหน่อย แต่จากท่าทางแล้ว วันนี้พอแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน เธอยังมีโอกาส ได้เจอกับคุณชายน้อยตระกูลหลีอีกยาวนาน
“มาได้ยังไง”
จวิ๋นมู่ถามน้องชาย ลูกหลงของบ้านปกติแล้วคุณชายน้อยหลี ไม่เคยจะห่างตาจากพี่เลี้ยงแม้แต่วินาทีเดียว วันนี้ใช้แผนการไหนกัน ถึงสามารถมายืนโดดเดี่ยวอยู่ตรงนี้คนเดียวได้
“ผมคิดถึงพี่ วันนี้เรากลับไปที่บ้านด้วยกันนะครับ”
หลีเสวียน เดินเข้าไปกอดพี่สาวเอาไว้ แล้วเริ่มที่จะออดอ้อน เพราะตั้งแต่พี่สาวมีแฟน ตลอดสามปีมานี้ เธอแทบไม่ได้กลับไปนอนบ้าน ไหนจะทำงานเหมือนคนขาดแคลนเงิน ทำจนไม่รุ้จักว่าวันไหนควรพักผ่อน
“ได้! แต่พี่ขอไปเอาของที่วิลล่าก่อนนะ”
เจอสายตาและลูกอ้อนของน้องชาย หญิงสาวมีหรือจะกล้าขัดใจ เพราะต่อให้เธอขัดใจหลีเสวียน เขาก็ไม่มีวันปล่อยให้เธอ ได้อยู่อย่างสงบแน่นอน สู้ยอมตามใจเขา เป็นการดีที่สุด
“ครับ...แต่ผมไปด้วยนะ เราจะได้กลับพร้อมกันเลย” หลีเสวียนรีบเสนอทันที เขาไม่อยากนั่งรถคนละคันกับพี่สาว แต่ต้องการนั่งรถไปด้วยกัน กลับบ้านพร้อมกัน
“เสี่ยวถิง เธอจะได้ด้วยกันไหม”
จวิ๋นมู่ หันไปถามเพื่อนรัก ที่ยังยืนมองน้องชายเธอตาเป็นมัน เหมือนนักล่าพบเหยื่ออันโอชะ ถือเป็นคู่ปรับที่น่าเอ็นดูที่สุด เพราะเสี่ยวถง ชอบที่จะแกล้งหลีเสวียนมากกว่าใคร
“อืม! ดีเหมือนกันฉันจะได้กอดว่าที่สามี ให้นานๆ หน่อย”
เสี่ยวถง ทำท่าจะพุ่งเข้ากอดหลีเสวียน ทว่าเด็กชายรีบหลบหลังพี่สาว ก่อนจะมีเสียงหัวเราะชอบใจของเสี่ยวถง และเสียงโวยวายของเด็กชาย
Latest chapter
คุณหนูบอบบางเยี่ยงข้าจะสังหารผู้ใดได้ ตอนที่109 คำถามในใจ
“เสวียนเอ๋อร์ เจ้าช่วยเผาเข็มให้ข้าเดี๋ยวนี้” แต่ก่อนที่หลินเสวียนจะพูดสิ่งใดต่อ คำสั่งของผู้เป็นอาจารย์ก็แทรกขึ้นมาเสียก่อน เด็กหนุ่มไม่คิดรีรอ เขารีบวิ่งไปที่รถม้า นำเตาอุ่นชาออกมา แล้วจัดการนำเข็มเงินออกมา เผาไฟให้มันร้อน การฝังเข็มเช่นนี้ นั่นหมายความว่าร่างกายของพี่เถาเถา ได้รับพิษหรือเส้นลมปราณเกิดบาดเจ็บรุนแรง เกาจูมีสีหน้าเคร่งเครียด นักฆ่าพวกนี้มีฝีมือระดับสูง ทว่าเถาเถา ที่มีช่วงวันนั้นของสตรี ต้องใช้พลังไปมาก ทำให้เส้นลมปราณบาดเจ็บหนัก แต่ที่น่ากลัวคือถ้าทำให้นางตื่นขึ้นไม่ได้ในสองชั่วยาม นางอาจไม่มีดอกาสได้ตื่นขึ้นมาได้เลย นางได้รับบาดเจ็บภายในมาก่อนหน้า ซึ่งเรื่องนี้มิได้บอกแก่ผู้เป็นนาย สิ่งที่เขาทำได้คือปลุกนางให้ตื่นขึ้นมาให้ได้เท่านั้น “คุณหนู คนที่ส่งมามิใช่คนของท่านกั๋วกงขอรับ” ฉู่เฟยรีบเข้ามารายงาน เมื่อรู้ที่ไปที่มาของคนร้าย ซึ่งครั้งนี้นับว่าโชคดีนัก ที่จิ้งอ๋องอยู่ร่วมในคณะ แม้ยังไม่เผยตัวตนก็ตามที “ส่งสาสน์ให้ทางนั้น ส่งของขวัญไป ข้ามักตอบแทนน้ำใจของผู้อื่นเสมอ ถ้าเถาเถาเป็นอันใดไป ข้าจะมอบให้มากกว่านี้อีกหลายเท่า”
คุณหนูบอบบางเยี่ยงข้าจะสังหารผู้ใดได้ ตอนที่108 สายตาของเจ้า
ทางด้านถนนหลัก ชายสวมหน้ากาก ยืนอยู่เหนือร่างของคนที่หมายเอาชีวิตเขา แววตาที่มองคนใต้ฝ่าเท้า ไร้ซึ่งความเห็นใจหรือเมตตาใด ๆ ทว่ามันล้วนเต็มไปด้วยความเย็นชา จนคนที่กำลังหายใจรวยริน ต้องพิจารณาสายตานั้นอีกครั้ง ไม่นะ! เป็นเขาไปได้อย่างไร ชายผู้ไม่ใส่ใจใคร กลับมายืนอยู่ตรงนี้เพื่อนาง... “ไยไม่ทำให้ได้อย่างปากเจ้าว่าเล่า เอาชีวิตข้า และหัวของนาง” น้ำเสียงที่เย็นเยียบ เอ่ยออกมาด้วยความเนิบช้า สำหรับเขาแล้วสวะเหล่านี้ มีค่าอันใดให้เขาต้องเสียเวลา หากไม่เพราะเขาอยู่ตรงนี้ ในฐานะขององครักษ์ มันไม่มีความจำเป็นเลยสักนิด ที่ต้องลงมือด้วยตนเอง “ทะ...เอ่อ...” ถงเมิ่งชี อยากที่จะเรียกคนตรงหน้า ด้วยตัวตนจริงยิ่งนัก แต่เพราะเขายังไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดเผยตัวตน จึงไม่อาจที่จะเอ่ยปากออกมาได้ “เจ้าอาการไม่น่าจะไหวนะ” ชายสวมหน้ากากเอ่ยกับองครักษ์หนุ่ม ด้วยสภาพของถงเมิ่งชี มันย่ำแย่ไม่น้อยเลย แต่ก็ต้องยอมรับใจนักสู้ขององครักษ์หนุ่ม ที่ไม่ว่าอย่างไร ก็ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี “เจ้าอยากตาย! ทำไมไม่บอกข้าแต่แรก ข้าจะได้ไม่เสียเวลาช่วยเจ้า”
คุณหนูบอบบางเยี่ยงข้าจะสังหารผู้ใดได้ ตอนที่107 เจ็บแค้นนัก
“ทำไมหรือ หน้าข้ามีสิ่งใดเปื้อนหรือไม่”หญิงสาวยกมือขึ้น แตะที่ใบหน้าเบา ๆ ทว่าสายตาของนางนั้น มันคือความเย็นเยียบของพยัคฆ์ร้าย ที่กำลังจงใจเล่นกับเหยื่อ“จับนางกลับไปให้ท่านหัวหน้าซะ!”หนึ่งในสาวชายชุดดำ ที่ยังคงรอดชีวิต จากน้ำมือสาวใช้ ตะโกนสั่งเสียงเข้ม โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้ สหายของตนเองกำลังตกที่นั่งลำบาก ฟึ่บ! และในพริบตา เพียงพัดในมือถูกสะบัดออกไป ลมหายใจของชายชุดดำ ก็พลันหยุดลง และภาพนั้นก็ชัดต่อสายตา ของคนที่ควบม้ากลับมา โดยมีเด็กหนุ่มนั่งอยู่ด้านหน้าโม่เชี่ยหาน แสร้งไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น คงเพราะแบบนี้ที่ท่านอ๋อง ไม่ยินดีจะยกเลิกการแต่งงาน เพราะพระชายาคือสิ่งล้ำค่า เกินกว่าที่ใคร ๆ จะทันคาดคิด ว่านางจะมีอีกด้านที่น่าหวั่นเกรง“พี่หญิงมิได้โหดร้ายนะขอรับ”หลินเสวียนรีบแก้ต่างให้คนเป็นพี่ เพราะสิ่งที่น่ากลัวกว่าอาวุธ ก็คงเป็นจิตใจของผู้คน เรื่องนี้ทั้งพ่อแม่บุญธรรม และท่านพี่ทั้งสอง มักจะบอกแก่เขาอยู่เสมอ เขากลัวว่าถ้าคนจวนอ๋องเห็นอีกด้านของนาง จะคิดทำร้ายนางเอาได้“ข้าน้อยได้เห็นสิ่งใดขอรับ”โม่เชี่ยหาน ตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ไม่แปลกใจเลยที่พระชายาจะรักน้องชายมาก เพราะคุ
คุณหนูบอบบางเยี่ยงข้าจะสังหารผู้ใดได้ ตอนที่106 มิได้บอบบาง
“พี่หญิง อย่าตามมาขอรับ” หลินเสวียน หันกลับไปเห็นพี่สาวพุ่งตามมาติด ๆ ความเป็นห่วงพุ่งขึ้นมาภายในใจ นางอาจถูกทำร้ายในจังหวะนี้ก็เป็นได้ เขามันช่างไรสามารถนัก แค่ขี่ม้ายังควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ แล้วเขาจะปกป้องผู้ใดได้ ไหนจะพี่สาวของเขา ที่กำลังวิ่งออกมาพบอันตราย เพราะตัวเขาเอง “ปิดตาม้าเอาไว้!” หลินมู่เสวี่ย ตะโกนไล่หลังน้องชายไปอย่างสุดเสียง เพื่อให้น้องชายหยุดม้าให้ได้ ก่อนที่มันจะพาเตลิดไปจนเกิดอันตราย หลินเสวียน ฉุกคิดขึ้นมาได้ถึงคำสอนของพี่ชาย ตอนที่พี่ใหญ่สอนเขาขี่ม้า เด็กหนุ่มตวัดชายเสื้อ ให้ปิดดวงตาของข้างของม้า โดยที่ตัวเขาแนบกายไปกับแผงคอของมัน พร้อมกับทำเสียงปลอบโยนมัน เพื่อให้มันสงบลง ทว่าทางด้านของหลินมู่เสวี่ย กลับต้องหยุดลงอย่างกะทันหัน เมื่อมีเงาร่างในชุดดำ กว่าห้าคน พุ่งมาขวางหน้าเอาไว้ หญิงสาวไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย ดวงตาของนางยังคงมองเลยไปยังน้องชาย ด้วยความห่วงใยเช่นเดิม สำหรับนางแล้วคนทั้งห้าก็เพียงฝุ่นผงเท่านั้น จะมากฝีมือแค่ไหน นางก็ไม่คดที่จะละเว้นแต่แรกอยู่แล้ว เห็นทีนางคงต้องเร่งเข้าเมืองหลวง เพื่อมอบของขวัญให้สกุลกั๋วกงเส
คุณหนูบอบบางเยี่ยงข้าจะสังหารผู้ใดได้ ตอนที่105 เขามาแล้ว
“นางคือของข้า”ชายคนเดิมชี้ตรงไปที่ว่าที่พระชายาจิ้งอ๋อง ด้วยแววตาของนักล่า ที่พบเหยื่ออันโอชะ โดยที่เขาไม่รู้เลย ว่าคนที่กำลังจะกลายเป็นเหยื่อ คือตัวเขาเอง“กำแหง!”โม่เชี่ยหาน ตวาดเสียงกร้าว เมื่อเห็นสายตาของนักฆ่า ที่มองไปยังนายหญิงของเขา มันช่างเป็นแววตาของเดรัจฉานอย่างแท้จริง“ฮ่า ๆ ไม่คิดว่าวันนี้จะได้พบกันซึ่งหน้า กับยอดองครักษ์จวนจิ้งอ๋อง โม่เชี่ยหาน ชายผุ้เป็นดั่งแขนขาของลู่หย่งไท้”“สามหาว! เจ้ากล้าเอ่ยนามท่านอ๋องเยี่ยงนั้นได้อย่างไร”“ที่นี่มันเป็นบ้านป่าโม่เชี่ยหาน เจ้าจะมาเอากฎเกณฑ์ใดต่อการเอ่ยชื่อ และต่อให้เขามายืนอยู่ตรงนี้ ข้าก็จะยังคงเรียกเช่นเดิม”“เจ้า!”ทว่าก่อนที่โม่เชี่ยหานจะได้เอ่ยสิ่งใดออกมาอีก ชายสวมหน้ากากครึ่งท่อน ได้เดินมาแตะที่ไหล่ของเขาเบา ๆ เพื่อให้สงบลงเสีย สายตาที่เต็มไปด้วยประกายสนุกสนาน มองไปยังคนพูด ก่อนเรียวปากจะคลี่ออกน้อย ๆ ซึ่งนั่นเป็นการกระตุ้นความไม่พอใจของชายชุดดำ แม้ใบหน้าครึ่งบนจะถูกปิดทับ แต่ก็ยังคงเห็นสายตา บวกรอยยิ้มเมื่อครู่นั่นอีก มันทำให้โทสะในกายพลุ่งพล่านยิ่งนัก“หึ ๆ เจ้าอยากได้หัวพระชายาหรือ แค่รอยยิ้มของข้า เจ้ายังมีโทสะ แล้วแบบนี
คุณหนูบอบบางเยี่ยงข้าจะสังหารผู้ใดได้ ตอนที่104 แขก
“ข้าผิดตรงไหนกัน”เมื่อเห็นโทสะของอีกฝ่าย พุ่งพล่านจากคำพูดของเขา องครักษ์หนุ่มมีหรือจะปล่อยผ่าน เขายิ่งรู้สึกสนุก ที่จะได้กลั่นแกล้งอีกฝ่าย บางทีนี่อาจเป็นการแก้เบื่ออีกอย่างหนึ่งก็เป็นได้“ตรงที่เจ้าพูด และทุกตรง”เกาจูตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรเช่นเดิม และการโต้เถียงก็ยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนกระทั้งเกาจูเอง ลืมเลือนเรื่องที่ศิษย์รักออกไปขี่ม้ากลางแจ้ง ถงเมิ่งชีทำเพียงกลั้นขำเอาไว้อย่างสุดความสามารถ เขาไม่รู้หรอกว่าเหตุผลใดกันแน่ ที่อีกฝ่ายชิงชังเขา แม้แต่หายใจยังผิด แต่อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ไม่เหงาอีกตอไปฮี่! ฮี่! จนกรทั้งได้ยินเสียงม้าตื่น นั่นจึงทำให้ทั้งคู่สงบคำ แล้วพุ่งตัวไปที่หน้าต่างรถม้า คนเจ็บก้ลืมความเจ็บ ด้วยสัญชาตญานของผู้ปกป้อง ภาพที่เห็นคือกลุ่มคนจำนวนมาก ที่โอบรอบคระเดินทางเอาไว้ ซึ่งแน่นอนว่าหากนับตามจำนวนคนแล้ว ผู้มาเยือนมีจำนวนที่เหนือกว่า อีกมั้งร่างกายยังสมบูรณ์พร้อม ต่างจากพวกเขาที่มีคนเจ็บเสียเป็นส่วนใหญ่“เจ้าอยู่ที่นี่”เกาจูไม่ได้ต้องการฟังคำปฏิเสธ เพราะนี่คือคำสั่ง ก่อนที่เขาจะคว้าเอาแส้คู่ใจ พุ่งหายลงไปจากรถม้า องครักษ์หนุ่ม ควานหายาแก้ปวดมากินไปหล
Вам тоже понравятся
ท่านร้ายข้าก็ร้าย...มีสิ่งใดไม่เหมาะสม
รอรีวัน35.1K Кол-во прочтенийลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ20.5K Кол-во прочтенийองค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้135.1K Кол-во прочтенийยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน162.7K Кол-во прочтенийทัณฑ์อสุรา
เพลงมีนา13.7K Кол-во прочтенийเกิดใหม่ในฐานะคุณหนูตระกูลพาน
zuey6.6K Кол-во прочтенийเร้นรักสลับดวงชะตา
เทียนสื่อ5.5K Кол-во прочтенийย้อนเวลามายุค 80 พร้อมระบบทำฟาร์มแสนห่วย
พิมพ์สีทอง2.9K Кол-во прочтений
