ตอนที่53 ผู้มาใหม่

“สวี่เอ๋อร์ หรือเจ้าคิดที่อยากจะสุขสบาย โดยทอดทิ้งพี่น้องพ่อแม่”

เมื่อบุตรชายไม่ยอมรับ เขาจึงใช้ข้ออ้างของการทอดทิ้งครอบครัว เพื่อความสุขเพียงลำพัง แน่นอนว่าการกดดันเช่นนี้ อย่างไรเสียความอับอายก็จะทำให้คนตรงหน้าจำยอมอ่อนลง

“ข้ามิเคยไปไหน ไยจึงเรียกว่าทิ้งเล่า พี่สาวข้าก็ยืนอยู่ต่อหน้าท่านแล้ว ไยมิถามนางเล่าว่าคุณชายน้อยหลินเสวียนเช่นข้า เคยก้าวไปที่ใดนอกจวนหรือไม่”

เด็กไม่อาจแสดงสีหน้าตื่นตกใจได้ ที่ตัวเขาพลั้งเผลอ เอ่ยถึงแซ่สกุลของพี่สาวและตนเองในเวลานี้ เพราะตลอดการเดินทาง แทบไม่ต้องบอกถึงสกุลที่มาต่อใคร มันจึงสะดวกนักในการเดินทาง ที่มิต้องถูกไล่ล่า เพียงเพราะเป็นบุตรชายหญิง ของท่านแม่ทัพใหญ่

หลินมู่เสวี่ย เอื้อมมือไปคว้ามือน้องชาย ก่อนจะบีบเบา ๆ เป็นการเสริมความมั่นใจให้แก่คนเป็นน้อง มันจะเป็นอันใดไป ก็แค่บอกชื่อสกุล ไม่พูดตอนนี้อย่างไรก็ต้องมีสักวัน ที่จะต้องพูดมันออกมา

“อะไรนะ! ละ...หลิน สกุลหลินเยี่ยงนั้นรึ!”

เมื่อได้ยินถึงสกุลที่บุตรชายพักพิงอยู่ คือตระกูลแม่ทัพตะวันตก ผู้ดูแลเมืองหน้าด่าน นั่นทำให้ชูจ้างสวีถึงกับขาสั่นพับ ๆ เพราะนี่หมายความว