LOGIN“เจ้ากำลังกล่าวหาข้า ว่าทำตัวไร้การอบรมเยี่ยงนั้นรึ!” เจียงอันหลาน เรียกว่าเวลานี้ใบหน้าร้อนผ่าวไปด้วยโทสะ มันจะมากเกินไปแล้ว แค่บ่าวเก่าแก่ผู้หนึ่ง กล้าดีเยี่ยงไรมาตำหนินาง ที่เป็นถึงบุตรสาวเจ้าของจวน ช่างไม่เจียมตนเอาเสียเลย ต่อให้มารดานางจะเคยเป็นอนุ แต่ปัจจุบันก็คือภรรยาเอกออกหน้าออกตา “ข้าน้อยย่อมทำตามหน้าที่ขอรับ ต่อให้คุณหนูไม่พอใจ ข้าน้อยก็คงต้องบอกกล่าเรื่องนี้อยู่ดีขอรับ” พ่อบ้านชราหาได้ลดละในเรื่องสำคัญนี้ไม่ ยิ่งตอนนี้วัยของคุณหนู เลยการปักปิ่นมาหลายปีแล้ว หากเกิดเรื่องเสื่อมเกียรติใดขึ้น นอกจากจะทำให้การออกเรือนล่าช้าออกไป ยังมีผลต่อฐานะในภายหน้า ต่อให้เป็นบุตรสาวของภรรยาเอกคนปัจจุบัน แต่ก็ใช่ว่าชาติกำเนิดมารดา จะทัดเทียมสตรีชั้นสูงอื่น ๆ ได้ ฉะนั้นการรักษาภาพลักษณ์อันดีเอาไว้ให้สูงส่งเท่าไหร่ ภายหน้าก็ดีตามเช่นนั้นไม่มีถดถอยอย่างแน่นอน “เจ้าจะเหิมเกริมเกินไปแล้วนะ ข้าเป็นคุณหนูใหญ่ของจวนกั๋วกง เจ้าแค่บ่าวเก่าแก่ผู้หนึ่ง กล้าดีเยี่ยงไร มาเสนอหน้าสอนข้า” “เจียงอันหลาน! หยุดวาจาหยาบช้าของเจ้าเสีย!” เสียงกร้าวกระด้างของคน
“แต่...”ชายหนุ่มยังคงอึกอัก เมื่อหญิงสาวยืนกราน ให้เขาทำในสิ่งที่เกินกว่ากำลังที่จะไปถึง เก่งแค่ไหนก็ต้องรู้ประเมินความเป็นไปได้ เขาที่ไร้เส้นสายในตลาดมืด ยากนักที่จะรับปากนางได้ “หรือเจ้าอยากเห็นข้า กลายเป็นเพียงสตรีไร้อนาคตกัน คนเราเมื่อคนที่เรามีใจ กำลังจะจ่มดิ่งลงสู่ขุมนรก จะมองดูอยู่เฉย ๆ ได้เยี่ยงนั้นหรือ” คำพูดของหญิงสาว ทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นสบตานาง ความสั่นไหวในดวงตา มันทำให้ชายหนุ่มถึงกับใจอ่อนยวบ ที่นางพูดออกมาเช่นนี้ แสดงว่านางรับรู้ถึงความรู้สึกของเขาแล้วสินะ แต่เขายังมีคนข้างหลังให้ห่วงใย ถ้าพลาดพลั้งขึ้นมา มันจะคุ้มหรือไม่เล่า “ข้าน้อยจะลองหาหนทางขอรับ” ชายหนุ่มตอบรับ ด้วยรอยยิ้มอย่างมีความหมาย ในเมื่อนางเลือกที่จะใช้มารยาต่อเขา เหตุใดเล่าเขาจะไม่ตามน้ำ สตรีหยิ่งผยองเช่นนี้ เขาจะต้องใช้ความอดทนอีกสักหน่อย เพื่อให้นางตกอยู่ในกำมือแบบที่ดิ้นไม่หลุดไปไหนได้ “ดี! หากเจ้าทำสำเร็จ ข้าย่อมต้องมีรางวัลให้อย่างงาม” เมื่อได้คำตอบที่น่าพอใจ หญิงสาวก้ไม่ลืมที่จะมอบความหวังให้ชายหนุ่ม เงินทองมิใช่สิ่งที่เขาต้องการ และ
บนกำแพงเมือง สายตาเย็นชาของลู่จิ้งอ๋อง ทอดมองตามหลังรถม้าจากสองตระกูล ที่กำลังเคลื่อนห่างออกไปจากประตูเมืองหลวง ความคิดอันน้อยนิดของคนพวกนั้น มันช่างน่าขันนัก หากสตรีคิดเปลี่ยนใจแต่แรก นางจะไม่มีวันอยู่รอเขามานานขนาดนี้ “เชี่ยหานส่งข่าวมาหรือยัง” ชายหนุ่มเอ่ยถามองครักษ์ข้างกาย เวลานี้เขามั่นใจว่าเชี่ยหาน ต้องเผยตัวต่อว่าที่พระชายาแล้ว “ขอรับ ตอนนี้ท่านพี่โม่ อยู่กับคระของพระชายาแล้วขอรับ” องครักษ์หนุ่มรายงาน ตามพิราบสื่อสาร ที่เขาได้รับเมื่อรุ่งสางนี้เอง แต่ที่ยังไม่ได้รายงานผู้เป็นนาย เพราะท่านอ๋องมีเรื่องอื่นสำคัญกว่าที่ต้องทำ “ข้าอยากรู้นักว่าสองคนนี้ เอาอันใดมามั่นใจ ว่าหลินมู่เสวี่ยจะเปลี่ยนใจ” หากเขากับหญิงสาว ไม่เคยติดต่อกันเลย เขาอาจคิดเช่นนั้นได้ แต่เพราะเขาตีความนัยของจดหมายทุกฉบับของนางออก จึงไม่เคยหวาดหวั่นในเรื่องนั้นแม้แต่น้อย เรื่องนี้คงไม่น่าใช่ปัญหาที่นางจะรับมือไม่ได้ เพราะนับตั้งแต่นี้ไป เขาคงไม่ว่างจะใส่ใจเรื่องนอกประตูเมืองหลวง “ท่านอ๋องต้องการส่งคนไปเพิ่มหรือไม่ขอรับ” “ไม่จำเป็น ข้ามั่นใจว่าพ
“ขอรับ” เค่อลี่รับคำอย่างว่าง่าย เกาจูวางถ้วยยาลงบนโต๊ะ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปภายในโรงเตี๊ยม ปล่อยให้ทั้งสามกินข้าวกันตามสบาย “อย่าถือสาสิ่งใดจากเขาหรือคนในคณะ เจ้าจำเอาไว้ว่าทุกคน ล้วนมีมุมของตนเอง นายหญิงเองก็เช่นกัน เจ้าสามมารถเป้นตัวเจ้าได้ แค่อย่านำพาความเดือดร้อนมาให้ใคร” เฉากวงในฐานะผู้อาวุโสในตอนนี้ ชี้แนะชายหนุ่มอย่างใจเย็น ก่อนที่เขาจะคีบอาหารเข้าปากอย่างเงียบ ๆ โดยที่ไม่ลืมจิบสุราไปด้วย เค่อลี่พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย มันมิใช่ข้าวเหลือของคนในชุมโจร ที่จะเอามาเทให้เขากิน ภายนอกใคร ๆ ก็ริษยาในฐานะบุตรชายผู้นำ แต่เบื้องหลังที่หลายคไม่เคยได้เห็น เขาก็มิต่างจากสัตว์เลี้ยง “อะไรที่ผ่านไปแล้ว อย่านำมาทำลายช่วงเวลาดี ๆ” อู๋เหล่ยเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นดวงตาไหวระริกคล้ายคนกำลังจะร้องไห้ เขาพอจะเดาได้ว่าชีวิตของเจ้าหนูนี่ คงไม่ได้สวยงามอันใดนักหรอก ดูได้จากที่พ่อแท้ ๆ บุกมาเพื่อสังหารบุตรชาย “ข้าขอโทษขอรับ” เค่อลี่รีบเอ่บขอโทษในทันที เมื่อควารูสึกในใจของเขา ทำให้คนที่นั่งร่วมวงรู้สึกไม่ดี
“ที่นี่มีเพียงคนกันเอง ไม่ต้องมากพิธี” เมื่อเห็นอาหารของน้องชาย หญิงสาวจึงหันไปเอ่ยกับผุ้ร่วมโต๊ะคนใหม่ ก่อนจะคีบอาหารเข้าปากหนึ่งคำ แล้วค่อยคีบวางในถ้วยของน้องชาย จากนั้นโม่เชี่ยหาน จึงยื่นตะเกหียบไปคีบอาหารมาวางในถ้วยของตนเอง ชายหนุ่มผู้คุ้นชินกับธรรมปฏิบัติระหว่างชนชั้น ไม่อาจหายที่จะทำตัวเสมอนายจนเกินไป “ยามบ่ายข้าน้อยมีเรื่องต้องไปจัดการ พระชายาจะออกไปข้างนอก ข้าจะให้คนติดตามไปนะขอรับ” “ได้” หญิงสาวไม่ได้คิดปฏิเสธ เพราะอย่างไรเสียเรื่องเหล่านี้ ก็คือหน้าที่อของเขาอยู่แล้ว หากรั้นไม่ยอมรับ ก็รังแต่สร้างความขุ่นเคืองต่อกันเสียเปล่า “ขอบคุณขอรับที่พระชายาเข้าใจข้าน้อย” “กินกันต่อเถอะ” หญิงสาวชี้ชวนให้ชายหนุ่มกินข้าวต่อ เพราะถ้าเขาและนางหยุดสนทนา คนอื่น ๆ ในโต๊ะก็พลอยนิ่งไปด้วย มื้ออาหารเป็นไปอย่างเงียบ ๆ ต่างจากเมื่อก่อนที่ล้วนมีคำหยอกเย้า แต่เพื่อให้ครอบครัวถูกตำหนิ คนจากจวนหลินจึงจำต้องวางตัวให้ดี ด้านโรงพักม้า ต้านเค่อที่ตอนนี้อาการโดยรวม ยังคงไม่นับว่าดีเท่าใดนัก เขาได้ลุกขึ้นนั่ง พิงกับขอนไม่ที่ใช้
เช้าวันถัดมา ภายในโรงเตี๊ยมดูคักยิ่งนัก และดูเหมือนว่าคนของวาที่สามี จะทำงานได้ดีเกินคาด ขนาดหาคนมาทำหน้าที่ในโรงเตี๊ยมแทนได้อย่างแนบเนียน หญิงสาวยืนมองทุกอย่างด้วยแววตานิ่งเรียบ นางไม่ได้อยากมีปัญหากับผู้ใดเลย แต่เป็นคนเหล่านี้ ที่สอดเท้ามาในพื้นทีของนางไม่หยุด“คุณหนูขอรับ ก่อนรุ่งสาง คนของท่านอ๋องกับทางการเมืองชุ่ย ได้เข้าไปที่ชุมโจร ทำการกวาดล้างจนสิ้นแล้วขอรับ สตรีและเด็กคนชรา ถูกนำไปอยู่เขตกักกันนักโทษขอรับ มิได้สังหาร”อู๋เหล่ย เข้ามารายงานความคืบหน้า เกี่ยวกับคนของท่านอ๋อง ที่ตั้งใจมองดูพวกเขาถูกลอบทำร้าย แล้วมาเอาหน้าในตอนท้าย“หึ ๆ เขาทำงานได้ว่องไวนัก ผลงานครั้งนี้ ท่านเจ้าเมืองย่อมซาบซึ้งในน้ำใจของลู่จิ้งอ๋อง ภายหน้าจะใช้สอยก็สะดวกขึ้น”หญิงสาวรู้อยู่แล้ว ว่าค่ำคืนที่ผ่านมาคนของลู่จิ้งอ๋อง จะลงมือทำสิ่งใด เพราะโม่เชี่ยหานหาใช่คนเขลา นางเอ่ยเป็นนัยยะให้เขาขบคิดเอง ใช้เวลามิทันข้ามคืน เขาจัดการทุกอย่างเรียบร้อย นับว่าเป็นมือดีของลู่หย่งไท้ คงจะมีเพียงโรงเตี๊ยมนี้ที่เขายังไม่แตะต้อง คงรอให้งูตัวใหญ่โผล่หางออกมากระมัง ถึงได้ยังชักชวนให้นางพักต่ออีกสักคืน สุดท้ายโม่เชี่ยหลาน ก็







