ฉือเจียว “เสวียนเสวียน คุณนายใหญ่ฮั่วที่บ้านใหญ่ยังไม่ยอมรับฉันเลย ฉันต้องได้การสนับสนุนจากตระกูลหลินมาให้ได้ เพราะงั้นเสี่ยวเยามีความสำคัญกับฉันมาก ขอแค่ฉันเกาะเธอไว้ได้ เอาใจเธอให้ได้ แล้วก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกับเธอ ทีนี้ฉันก็จะได้แต่งงานกับซือหาน กลายเป็นคุณนายฮั่วอย่างสมบูรณ์แล้ว”ฉือเจียวเก่งเรื่องมัดใจคนมาก กู้เป่ยเฉิน ฮั่วเสวียน รวมถึงพวกคุณชายทายาทตระกูลดังในแวดวงของฮั่วซือหาน ทุกคนล้วนชอบเธอทั้งนั้นเพราะงั้น เธอต้องคว้าตัวเสี่ยวเยาให้ได้เสี่ยวเยาเป็นตัวแทนของการสนับสนุนจากทั้งตระกูลหลินนั่นคือสายตระกูลฝ่ายแม่ของฮั่วซือหาน สำคัญอย่างยิ่งฮั่วเสวียนพยักหน้า “พี่สะใภ้เจียวเจียว ฉันจะช่วยเธอตามหาเสี่ยวเยาต่อไป จริงๆ แล้วฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเสี่ยวเยาเป็นใครกันแน่”……ฉือเจียวไม่เห็นฮั่วซือหานอยู่ในห้อง VIP สุดหรู ตั้งแต่เขาออกไปก็ยังไม่กลับมาเลยฉือเจียวตามหา จนมาเจอที่ห้องรับรองสุดหรู เธอเห็นฮั่วซือหานนั่งอยู่บนโซฟาฮั่วซือหานดื่มไปไม่น้อย ดูเหมือนอารมณ์จะยังไม่ดีนัก โทรศัพท์วางอยู่บนโต๊ะน้ำชา ส่วนแผ่นหลังสูงสง่าพิงโซฟาด้วยท่าทีเกียจคร้าน ขาทั้งสองยาวเหยียดไปข้างหน้
ฉือเจียวให้ฮั่วซือหานจูบเธอฮั่วซือหานมองใบหน้าหวานเย้ายวนราวดอกกุหลาบแดงของฉือเจียว ไม่รู้ว่าดูว่านอนสอนง่ายกว่าใบหน้าเล็กๆ ใสๆ ขนาดเท่าฝ่ามือนั่นตั้งเท่าไหร่ฉือหว่านเอาแต่ทำให้เขาโมโห ทำให้เขาหงุดหงิดใจ แต่ฉือเจียวคือดอกไม้ที่รู้ใจเขาฮั่วซือหานค่อยๆ ก้มหน้าลง……………ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ดื่มกันไปนิดหน่อย เล่นสนุกกันในบาร์สักพักก็กลับออกมา สองคนออกจากบาร์มายืนริมถนนเตรียมเรียกรถแต่ที่นี่เป็นย่านหรูหรารถแท็กซี่ผ่านมาน้อยมากฉือหว่านคิดหาวิธี “ฮวนเอ่อร์ งั้นพวกเราสแกนเช่าจักรยานปั่นกลับกันดีไหม?”เยี่ยฮวนเอ่อร์เลิกคิ้ว “ไม่ต้องหรอกหวานหว่าน ฉันโทรหาลูกพี่ลูกน้องให้ส่งรถมารับดีกว่า”“ลูกพี่ลูกน้อง? ฮวนเอ่อร์เธอมีลูกพี่ลูกน้องด้วยเหรอ?”เยี่ยฮวนเอ่อร์กะพริบตาส่งสายตาลึกลับ “ใช่สิ”“แต่ไม่ต้องหรอก ดึกขนาดนี้แล้ว อย่าไปรบกวนลูกพี่ลูกน้องของเธอเลย”เยี่ยฮวนเอ่อร์หยิบมือถือออกมาแล้วกดโทรออกทันที “ลูกพี่ลูกน้องของฉันตอนนี้กำลังเริงร่าอยู่กับมือที่สาม พอดีเลย ฉันต้องหาเรื่องให้เขาทำบ้าง”ฉือหว่านตกใจ “ฮวนเอ่อร์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอมีมือที่สามเหรอ?”“ใช่ ลูกพี่ลูกน้องของฉันแต่
นี่คือสัญญาณอันตรายที่ชัดเจนมากตอนนั้นเอง ฮั่วซือหานก็ก้าวขายาวๆ ออกไป เขาสั่งให้เลขาจ้าวไปจัดการเรื่องรถแล้วเสี่ยวเยาคนนั้นช่างเป็นที่รักของเขาจริงๆ แค่เสี่ยวเยาโทรมา เขาก็รีบทำให้ทันทีเธอต้องรู้ให้ได้ว่าเสี่ยวเยาเป็นใครเธอต้องกลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเสี่ยวเยาให้ได้!…………ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ยังยืนอยู่ริมถนน ไม่นานรถหรูโรลส์รอยซ์ก็แล่นมาจอดเทียบตรงหน้าคนขับเปิดประตูหลังด้วยท่าทีเคารพ ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ขึ้นรถไปด้วยกันฉือหว่านอึ้ง “ฮวนเอ่อร์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอรวยขนาดนี้เลยเหรอ?”โรลส์รอยซ์ รถประจำตัวของฮั่วซือหานก็เป็นยี่ห้อนี้เหมือนกัน หรือว่ายี่ห้อนี้จะเป็นแบรนด์โปรดของพวกผู้ชายเลวๆ?เยี่ยฮวนเอ่อร์หัวเราะ “ใช่ ก็รวยใช้ได้เลย หวานหว่าน ฉันแนะนำเธอให้รู้จักลูกพี่ลูกน้องของฉันดีไหม เธอมาเป็นพี่สะใภ้ของฉันเถอะ”อะไรนะ อะไรนะ?ฉือหว่านรีบปฏิเสธ “ขอบคุณนะฮวนเอ่อร์ แต่ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ฉันขอผ่านดีกว่า ฉันไม่คู่ควรหรอก”เยี่ยฮวนเอ่อร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่หวานหว่านเอ๋ย เธอก็เป็นพี่สะใภ้ของฉันอยู่แล้วนี่ลูกพี่ลูกน้องของฉันก็คือฮั่วซือหานไง!…………วันรุ่งขึ้น
พวกนั้นทั้งหมดพุ่งเข้าหาฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์...ไม่นานนัก ในโรงเรียนก็มีเสียงตะโกนดังลั่น “แย่แล้ว! มีคนตีกัน! มีคนตีกันแล้ว!”ท่านหลินกำลังตรวจงานอยู่ในห้องทำงานของอธิการบดี ได้ยินดังนั้นก็เดินออกมาทันทีพร้อมน้ำเสียงเย็นชา “เกิดอะไรขึ้น?”“ท่านหลิน คุณชายโจวนำคนมารุมล้อมฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์... โดนหนักมากเลยครับ... ผมถูกกระชาก ใบหน้าก็ถูกข่วนจนเลือดซิบ...” นักเรียนชายพูดไปหอบไปอะไรนะ?สีหน้าท่านหลินเปลี่ยนไปทันที เขารีบวิ่งออกไปพร้อมกับหัวหน้าฝ่ายปกครองจากระยะไกล ท่านหลินก็เห็นภาพเหตุการณ์เต็มตา พวกสมุนทั้งหมดนอนกองอยู่บนพื้น ถูกยาสลบของฉือหว่านเล่นงานจนสลบไปหมด ส่วนโจวเจิ้นอวี่ถูกฉือหว่านกระชากผมกดลงกับพื้น เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็ช่วยกันข่วนหน้าของเขาอย่างเมามันโจวเจิ้นอวี่ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บ “โอ๊ย! ผมฉัน! โอ๊ย! หน้าฉัน!”ท่านหลิน “……”เมื่อกี้เขายังนึกว่าฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ถูกซ้อมซะอีก ที่ไหนได้ สองคนนี้กลับเป็นฝ่ายกดหัวโจวเจิ้นอวี่ลงกับพื้น ซ้ำยังกระชากผมเขาซะยุ่งเหยิงใครๆ ก็ว่า ในใต้หล้า สตรีหญิงกับคนเลว เป็นสิ่งที่จัดการยากที่สุด สตรีเวลาเปิดศึกก็โหดไม่แพ
ฮั่วเสวียนภูมิใจเป็นอย่างมาก มหาวิทยาลัย C คือถิ่นของเธอ การจัดการฉือหว่าน สำหรับเธอแล้วมันง่ายยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ“พี่สะใภ้เจียวเจียว คราวนี้ฉือหว่านมาเที่ยวมหาวิทยาลัย C แค่สองวันเอง เรื่องนี้พวกเราหยิบมาเป็นเรื่องตลกหัวเราะเยาะเธอได้ทั้งชาติเลย……”…………ฮั่วซื่อกรุ๊ปในห้องประชุม VIP ที่โต๊ะประชุมยาวเรียงรายไปด้วยผู้บริหารระดับสูงของฮั่วซื่อกรุ๊ป ทุกคนมีบัตรประจำตัวสีน้ำเงินแขวนคอเอาไว้ วันนี้คือวันประชุมผู้บริหารระดับสูง หัวหน้าฝ่ายการเงินกำลังรายงานผลการเงินในไตรมาสนี้ นอกจากเสียงรายงานของเขาแล้ว ทั้งห้องประชุมที่เคร่งขรึมและจริงจังแห่งนี้เงียบสนิทไร้เสียงอื่นใดฮั่วซือหาน ประธานฮั่วซื่อกรุ๊ป นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะประชุม วันนี้เขาสวมสูทสีดำที่ตัดเย็บพอดีตัว หล่อเหลาและเปี่ยมด้วยความสูงศักดิ์ เขาก้มตาหล่อเหลาลงอ่านรายงานในมือ ออร่าของผู้นำระดับสูงที่ไม่ต้องแสดงออกมาก็แผ่กระจายไปทั่วแต่แล้ว ในตอนนั้นเอง ประตูห้องประชุมก็ถูกผลักเข้ามา เลขาจ้าวเดินเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเลขาจ้าวยื่นมือถือให้ฮั่วซือหาน พลางพูดเสียงเบาอย่างลำบากใจ “ท่านประธาน……”การประชุมผู้บริหารระดับ VIP แบบนี้ เลข
ฉือหว่านมองหัวหน้าฝ่ายปกครองด้วยความตกใจ “ไม่ใช่นะคะท่านหัวหน้า คุณโทรผิดแล้ว……”เสียงของเธอค่อยๆ เบาลง เพราะสายตาเธอถูกบดบังด้วยร่างสูงสง่าทรงอำนาจที่ก้าวมายืนตรงหน้าเธอ เงาทะมึนแผ่คลุมลงมาบนตัวเธอทันทีฮั่วซือหานใช้สายตาคมกริบดั่งมีดกวาดมองเยี่ยฮวนเอ่อร์แวบหนึ่ง ก่อนจะหันสายตามาจ้องฉือหว่าน “ใครเป็นคนเริ่มลงมือก่อน ก้าวออกมา!”ฮั่วซือหานเต็มไปด้วยอารมณ์เดือดดาล น่ากลัวจนเยี่ยฮวนเอ่อร์สะดุ้งแล้วแอบถอยหลังไปก้าวหนึ่ง เยี่ยฮวนเอ่อร์ยังแอบยื่นมือออกไป ดันตัวฉือหว่านไปข้างหน้าฉือหว่านพุ่งไปชนเข้ากับแผงอกของชายหนุ่มเต็มแรงอกเขาแข็งแกร่งเหมือนกำแพงเหล็ก เป็นกล้ามเนื้อที่แน่นเปรี๊ยะ เพราะเขารีบตรงจากห้องประชุมผู้บริหารมา ออร่าของซีอีโอระดับสูงยังคงแผ่ซ่าน ทำให้ใครก็ไม่กล้าขยับเข้าใกล้ฉือหว่านที่ชนเข้าไป ใบหน้าร้อนวูบขึ้นมาทันที ตอนนี้เธออยากมีตาขึ้นด้านหลังเพื่อจะได้ถลึงใส่เยี่ยฮวนเอ่อร์สักที คนทรยศ!ส่วนสูงของฉือหว่านพอดีอยู่ตรงระดับอกเขาพอดี ฮั่วซือหานก้มลงมองเธอ “ยืนดีๆ!”อื้อฉือหว่านรีบถอยหลังไปก้าวหนึ่งฮั่วซือหานสั่งเสียงเข้ม “เงยหน้าขึ้นมา!”ฉือหว่านเชื่อฟัง เงยหน้าข
ตั้งแต่เธอย้ายออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว เธอก็มาอยู่ที่นี่ ฮั่วซือหานเห็นเตียงเล็กๆ ของฉือหว่าน ผ้าห่มกับหมอนของเธอพับไว้อย่างเรียบร้อยดี แต่เมื่อกี้เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ชุดสายเดี่ยวสีขาวตกอยู่บนเตียง ฮั่วซือหานเหลือบมองแวบหนึ่ง ก่อนจะเบือนสายตาออกไปอย่างรวดเร็ว เขาหันข้าง มองเด็กสาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง ฉือหว่านอยากอธิบาย “วันนี้ฉันลงมือกับโจวเจิ้นอวี่เพราะว่า……” “ฉือหว่าน ฉันส่งเธอมาเรียนมหาวิทยาลัย C เพื่อให้ตั้งใจเรียน ตั้งใจศึกษาทางการแพทย์ แล้วตอนนี้เธอกำลังทำอะไร? เรียนก็ไม่เรียน เอาแต่นอนในห้องเรียน เลิกเรียนก็ตีกับคนอื่น? เธอไม่จำเป็นต้องเก่งเหมือนฉือเจียว แต่เธอก็อย่าหาเรื่องได้ไหม ตอนนี้ตระกูลโจวเขาจะไล่เธอออกจากมหาวิทยาลัย C อยู่แล้ว! ฉันไม่ได้มีเวลามาคอยตามแก้ปัญหาให้เธอตลอดเวลาหรอกนะ!” ฮั่วซือหานที่อัดอั้นความโกรธมาตลอดทาง ตอนนี้ระเบิดออกมาหมด ด่าฉือหว่านเป็นชุด ฉือหว่านมองเขาที่กำลังเดือดดาล “……” เขาไม่คิดจะฟังคำอธิบายของเธอเลย ในสายตาเขา เธอก็คงเป็นแค่คนแย่ๆ คนหนึ่ง เทียบกับฉือเจียวไม่ได้เลยสักนิด เขาในตอนนี้ ต่างจากเขาเมื่อคืนในห้อง VIP บาร์โดยสิ
ฉือหว่าน เธอจะเป็นเด็กดีบ้างไม่ได้เลยหรือไง?ตอนที่เขาพูดประโยคนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแหบพร่า หัวใจของฉือหว่านก็อ่อนยวบลงในทันทีฮั่วซือหานอยากให้เธอว่านอนสอนง่ายจริงๆสามปีของชีวิตแต่งงานที่ผ่านมา แม้ว่าเธอจะคอยดูแลเขาตอนที่เขาเป็นเจ้าชายนิทรา แต่เขาก็ให้ค่าตอบแทนเธออย่างดีในด้านวัตถุ แถมยังส่งเธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัย C เขาหวังจะจบความสัมพันธ์กับเธอแค่ตรงนี้แต่เธอที่มหาวิทยาลัย C ไม่ได้ว่านอนสอนง่ายสักนิด เมื่อคืนที่ห้อง VIP ในบาร์ เขาก็หงุดหงิดเพราะได้ยินเรื่อง “เทพแห่งการนอน” ของเธอไปแล้ว วันนี้ตอนประชุมก็ไม่เป็นอันประชุมอีก เพราะ “เทพแห่งการต่อสู้” อย่างเธอโดนเรียกผู้ปกครองฮั่วซือหานยังไม่เคยเจออะไรซวยๆ ขนาดนี้มาก่อนในชีวิตตอนนั้นเอง เด็กสาวที่กำลังนอนทับอยู่บนตัวเขาก็พูดขึ้นมาประโยคหนึ่ง “คุณก็ไม่ได้ชอบคนว่านอนสอนง่ายสักหน่อย”อะไรนะ?ฉือหว่านใช้สองมือเล็กๆ ยันบนแผงอกแกร่งของเขา แล้วค่อยๆ ยืดตัวขึ้น ดวงตากลมใสก้มลงมองใบหน้าหล่อเหลา “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ฮั่วซือหาน คุณน่ะ…ชอบผู้หญิงแรดๆ ไม่ใช่เหรอ”คิ้วเข้มของฮั่วซือหานขมวดเข้าหากันทันที เขาไม่คิดว่าเธอจะพูดคำแรงๆ แ
เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าปลายจมูกอุ่นวาบขึ้นมา เธอยกมือแตะดู ก็พบว่าเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว“อ๊ะ ฉันเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว!”เฉินจิ้นรีบคว้าทิชชู่มายัดใส่จมูกเธอ “เงยหน้าขึ้น”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้า “ทำไมพอฉันอยู่กับนายถึงชอบเลือดกำเดาไหลตลอดเลยเนี่ย?”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง “โอเคแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “นายไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ?เฉินจิ้นไม่พูดอะไรเลย หันหลังจะเดินออกไปเขากำลังจะเมินเธออีกแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ขวางหน้าเขาไว้ แล้วยื่นยาในมือให้ “อันนี้ให้นาย”“อะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์ชี้ไปที่ไหล่ของเขา ตอนนี้ตรงไหล่ของเขาแดงอยู่ “วันนี้นายแบกถุงปูนซีเมนต์ตั้งเยอะ ไหล่นายแดงหมดเลย ใช้ทาวันละสองครั้ง จะได้ไม่ปวดเมื่อย”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ “รับไปสิ”เฉินจิ้นยื่นมือมารับยาจากมือเธอเขากลับจับทั้งยาและมือเธอพร้อมกัน เขาคว้ามือเล็กๆ ของเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แล้วดึงแรงๆ ทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมอกของเขาโดยไม่ทันตั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองเขา ใบหน้าหล่อคมของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเกรียนเปียกชื้น ทำให้ดูเด็กลงและมีเสน่ห์แบบเด็กหนุ่มมากขึ้น
“ดูเหมือนฟ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของฉัน แป๊บเดียวก็ผ่านมาแล้วสี่ปี อาจิ้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็รู้ว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก ฮวนเอ่อร์ ฉัน...ยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”ดวงตากลมโตของเย่ฮวนเอ่อร์ฉ่ำไปด้วยน้ำตา “คุณน้ายังเหลือเวลาประมาณสองเดือนค่ะ”แม่เฉินพึมพำเบาๆ “สองเดือน...ฉันคงไม่ได้เห็นเหมียวเหมี่ยวสอบเข้ามัธยมปลายแล้วล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รีบกุมมือแม่เฉินแน่น “คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันให้หัวหน้าหลิวจัดยาที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว พวกเราจะพยายามยืดเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดค่ะ”แม่เฉินหันหน้าไปทางเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ คราวนี้ที่ฉันได้เข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอช่วยไว้ พวกเราติดหนี้เธอหนึ่งบุญคุณเลยล่ะ บ้านเราอาจจะจนหน่อย แต่ไม่ชอบเป็นหนี้ใคร ฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่อยากรบกวนเธออีกแล้ว”“คุณน้า...”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเปลี่ยนใจแม่เฉินได้ แม่เฉินก็เหมือนเฉินจิ้น มีความภูมิใจในตัวเองอยู่ในกระดูกเย่ฮวนเอ่อร์จึงไม่พูดอะไรอีก แต่เธอจะช่วยอย่างลับๆ ยานำเข้าจากต่างประเทศนอกจากจะช่วยลดความเจ็บปวดของแม่เฉิน ยังช่วยให้เธอมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อีกเล็กน้อย“ฮวนเอ่อร์ เรื่องสุขภาพของฉัน อย่
น้าหวังหัวเราะก่อนจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเฉินเหมียวเหมี่ยว “พี่ชายของหนูรักหนูที่สุดแล้วนะ ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด เขาจะยอมให้หนูกลายเป็นสาวโสดอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ยังไงล่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักขณะนั้นเย่ฮวนเอ่อร์ก็เดินเข้ามาเฉินเหมียวเหมี่ยวทักด้วยความดีใจ “พี่ฮวนเอ่อร์!”น้าหวังลุกขึ้นยืน “หนูฮวนเอ่อร์ ได้ผลตรวจแล้วใช่ไหม?”ขอบตาของเย่ฮวนเอ่อร์ที่ขาวใสแดงเรื่อ เธอพยักหน้า “ได้มาแล้วค่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวถามอย่างร้อนใจ “พี่ฮวนเอ่อร์ แม่หนูเป็นอะไร แม่ป่วยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่แม่เฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่พูดอะไรน้าหวังเห็นว่าบรรยากาศไม่ปกติ จึงรีบพูดขึ้น “เหมียวเหมี่ยว ไปกับป้าแป๊บนึง ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู”เฉินเหมียวเหมี่ยวไม่สงสัยอะไร “ได้ค่ะ”น้าหวังพาเฉินเหมียวเหมี่ยวออกไปตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเย่ฮวนเอ่อร์กับแม่เฉิน เย่ฮวนเอ่อร์นั่งลงข้างเตียง มองดูแม่เฉินแม่เฉินสวมเสื้อผ้าที่สะอาด เสื้อผ้าดูเก่าและซีดจากการซักมานานหลายปี แต่ก็ยังสะอาดเรียบร้อย ผมสีดอกเลาครึ่งหัวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าแม่เฉินดูอ่อนโยนและสงบนิ
เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มมุมปาก “หนูเกรงว่าจะรบกวนคุณน้า ก็เลยไปหาเฉินจิ้นที่โรงเรียนค่ะ”แม่เฉินยิ้มอย่างมีความสุขขณะนั้นหัวหน้าหลิวก็เดินเข้ามา เย่ฮวนเอ่อร์จึงเดินออกไปในห้องทำงานของหัวหน้า หัวหน้าหลิวยื่นผลตรวจให้เย่ฮวนเอ่อร์ “คุณหนูหลิน ผลการตรวจของคนไข้ออกแล้วครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ถาม “ผลเป็นยังไงบ้างคะ?”หัวหน้าหลิวส่ายหน้า “เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้วครับ”อะไรนะ?เย่ฮวนเอ่อร์อึ้ง “มะเร็งระยะสุดท้าย? คุณหมอคงไม่ได้เช็คพลาดใช่ไหมคะ สุขภาพของแม่เฉินแข็งแรงมาโดยตลอดเลยนะ”“ไม่ผิดแน่นอนครับ คนไข้น่าจะเป็นมะเร็งมาตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนแล้ว เธอรู้อยู่แก่ใจแต่ไม่ได้รับการรักษาและไม่ได้บอกใคร ตอนนี้เซลล์มะเร็งแพร่กระจายไปถึงหัวใจและสมองแล้ว คนไข้คงเหลือเวลาอีกประมาณสองเดือนครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ทันที เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแม่เฉินจะเหลือเวลาอีกเพียงสองเดือนทำไมถึงไม่บอก ทำไมถึงไม่ยอมรักษา?เฉินจิ้นกับเฉินเหมียวเหมี่ยวยังไม่รู้เรื่องนี้เลย…………ในห้องพักคนไข้ เพื่อนบ้านน้าหวังกับเฉินเหมียวเหมี่ยวอยู่เป็นเพื่อนแม่เฉิน เฉินเหมียวเหมี่ยวเทน้ำอุ่นใส่แก้ว “แม่ ดื่มน้ำค่ะ”
เย่ฮวนเอ่อร์กำลังจะวิ่งตามเฉินจิ้นไปแต่จ้าวอี้คว้าข้อมือเธอไว้ทันที “เธอจะวิ่งตามเขาไปทำไม ห้ามไป!”เย่ฮวนเอ่อร์สะบัดมือเขาออกอย่างแรง “ทะเลยังไม่กว้างเท่าความสาระแนของนายเลย!”เธอรีบวิ่งตามเฉินจิ้นไปจ้าวอี้กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ…………เย่ฮวนเอ่อร์ตามเฉินจิ้นมาถึงโรงพยาบาลเล็กแห่งหนึ่ง แม่เฉินนอนอยู่บนเตียงคนไข้สีขาว ยังไม่ฟื้นเฉินเหมียวเหมี่ยวยืนร้องไห้ไม่หยุด ใบหน้าซีดขาวด้วยความตกใจ ข้างกายมีคุณป้าข้างบ้านคอยปลอบเฉินจิ้นรีบเดินเข้าไป “เหมียวเหมี่ยว!”“พี่!” เฉินเหมียวเหมี่ยวตัวผอมบาง โผเข้ากอดเฉินจิ้นทันที น้ำตาไหลไม่หยุด “พี่ รีบไปดูแม่หน่อย แม่ไม่ตื่นเลย ฮือๆ”เฉินจิ้นปลอบน้องสาวอยู่สองสามคำ จากนั้นมองไปยังแม่บนเตียง “แม่!”แม่เฉินไม่มีปฏิกิริยาคุณป้าข้างบ้านพูดขึ้น “เฉินจิ้น พวกเธอรีบพาแม่ไปโรงพยาบาลใหญ่นะ หมอที่นี่เพิ่งมาตรวจ บอกว่าต้องรีบไปตรวจที่โรงพยาบาลใหญ่ ห้ามช้า แต่ตอนนี้เตียงในโรงพยาบาลใหญ่ก็หายาก แถมยังไม่รู้ว่าคุณหมอคนไหนเก่งด้วย แบบนี้จะทำยังไงดีละลูก”คุณป้าถอนหายใจ เธอรู้ว่าพ่อเฉินจิ้นเสียไปนานแล้ว ตอนนี้เฉินจิ้นต้องดูแลทั้งแม่และน้องสาวเคราะห์ซ้ำกร
เย่ฮวนเอ่อร์เดินมาอยู่ข้างๆ เฉินจิ้น พยายามจะหยุดเกมบ้าๆ นี้ “เฉินจิ้น นายไม่ต้องเล่นเกมของจ้าวอี้นะ มันอันตรายต่อร่างกายมาก ถ้านายต้องการเงินจริงๆ ฉันสามารถ…”เฉินจิ้นหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์แวบนึง เย่ฮวนเอ่อร์ก็รีบเงียบลงทันทีเธอไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น เธอแค่ไม่อยากให้เขาทำร้ายร่างกายตัวเองเฉินจิ้นหันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “เริ่มได้เลยครับ”หัวหน้าคุมงานยกถุงปูนทีละถุงขึ้นวางบนไหล่ของเฉินจิ้น ไม่นานก็ครบแปดถุงหัวหน้าคุมงานเพิ่มถุงที่เก้า กับถุงที่สิบขึ้นมาอีกจ้าวอี้ดูอย่างเมามัน เขาตบมือแล้วร้อง “โอ้โฮ เฉินจิ้น นึกไม่ถึงว่านายจะทุ่มขนาดนี้เพื่อเงิน หนึ่งพัน สองพัน”จ้าวอี้โยนเงินสองพันบาทลงพื้นหัวหน้าคุมงานวางถุงที่สิบเอ็ด และถุงที่สิบสอง“สามพัน สี่พัน”จ้าวอี้ยังคงโยนเงินลงบนพื้นถุงปูนสิบสองถุงเพิ่มขึ้นบนไหล่ของเฉินจิ้น ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ แต่เหงื่อที่หน้าผากหยดลง “แปะ แปะ” เปียกไปทั่วชุดทำงานเย่ฮวนเอ่อร์อยากจะห้าม แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ดูจะผิดไปหมด ได้แต่ยืนดูด้วยสายตากังวลหัวหน้าคุมงานทนไม่ไหว “เฉินจิ้น ถ้านายไม่ไหวแล้วก็บอกนะ”เฉินจิ้นไม่พูดอะไรหัวหน้าคุมง
จ้าวอี้กำหมัดแน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอโดนเฉินจิ้นเล่นของใส่รึเปล่า?”“งั้นก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้เท้าเอว หัวเราะอย่างโมโห “ได้ งั้นเรื่องของฉันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้ฉันจะไปหาเฉินจิ้น”จ้าวอี้หมุนตัวแล้วเดินไปทางเฉินจิ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบยื่นมือไปดึงจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายจะทำอะไร? ที่นี่คือสถานที่ทำงานของคนอื่น นายมีสิทธิ์อะไรไปก่อกวนเขา?”ขณะนั้นหัวหน้าคุมงานของไซต์รีบวิ่งมาหอบหายใจ พยักหน้าคำนับต่อหน้าจ้าวอี้ “คุณชายจ้าว ท่านมาที่นี่ได้ยังไงครับ ที่นี่สกปรกมาก เดี๋ยวจะเปื้อนเสื้อผ้าท่าน วันนี้คุณชายมาสำรวจงานเหรอครับ?”เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจ้าวอี้หันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ ยิ้มมุมปาก “จริงสิ ลืมบอกเธอไป ตึกตรงนี้เป็นโครงการของบ้านฉัน เป็นไซต์งานของบ้านฉัน ฉันมาดูงานมันผิดตรงไหนล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์เกือบลืมไปว่าตระกูลจ้าวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่นี่เป็นโครงการหนึ่งของพวกเขาเฉินจิ้นดันบังเอิญมาทำงานที่พื้นที่ของตระกูลจ้าวพอดีจ้าวอี้หันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “ได้ยินว่าที่นี่มีคนชื่อเฉินจิ้นเหรอ?”หัวหน้าคุมงาน “ใช่ครับ”“เรียกเขามาหน่อยสิ”หัวหน้าคุมงานตะโกนเสียง
ได้ยินคำพูดนั้น เย่ฮวนเอ่อร์ก็หยุดดิ้น เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับของรถเฟอร์รารีแต่โดยดีจ้าวอี้กลับมานั่งที่เบาะคนขับ สีหน้าเย็นชา “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอสนใจเฉินจิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”ตอนแรกไม่ยอมขึ้นรถเขา แต่พอเพื่อเฉินจิ้นกลับยอมขึ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายรู้ไหมว่านายตอนนี้มันแปลกมาก?”จ้าวอี้อึ้ง“ฉันก็ยกฮั่วเสวียนให้นายไปแล้ว ตอนนี้แฟนนายคือฮั่วเสวียนเธอหน้าอกใหญ่ เอวเล็ก เป็นนักเต้นบัลเล่ต์ นายก็ชอบผู้หญิงสไตล์นั้นไม่ใช่เหรอ นายควรจะติดอยู่กับเธอสิทำไมนายยังต้องตามวุ่นวายกับฉันอีก?”จ้าวอี้กำพวงมาลัยแน่น “ฉัน……”“จ้าวอี้ อย่าบอกฉันนะว่านายหลงรักฉันเข้าแล้ว”เห็นสายตาเย่ฮวนเอ่อร์ที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันและดูถูก จ้าวอี้ก็โกรธจนพูดไม่ออก เขาหัวเราะเยาะ “หลินเสี่ยวเยา อย่ามโนไปเองนักเลยฉันจะไปหลงรักเธอได้ยังไง?”“งั้นก็ดี”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ต้องการความรักของเขาเลย ความรักที่มาช้า มันไร้ค่าเสียยิ่งกว่าหญ้า!จ้าวอี้รู้สึกว่าตัวเองแค่มีความรู้สึกอยากครอบครอง เพราะตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเขาแต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจไปชอบเฉินจิ้นแทน ยิ่งเฉินจิ้นเป็นศัตรูของเขาด้
เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีฮั่วเสวียน “……”ตอนนั้นเอง จ้าวอี้ก็เดินก้าวเข้ามาขวางทางเย่ฮวนเอ่อร์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่แล้ว”จ้าวอี้ยังไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เธอจะไปชอบเฉินจิ้นคนนั้นได้ยังไง? เธอต้องแกล้งทำเพื่อยั่วฉันใช่ไหม เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอก็ใช้มารยาหญิงเพื่อดึงความสนใจฉันเหมือนกัน!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกหมดคำจะพูด “จ้าวอี้ ฟังให้ดีนะ ฉันกับนายจบกันไปนานแล้ว ตอนนั้นพวกเรายังเด็กฉันยอมรับว่านายใช้ฉันแล้วไปมีคนอื่นแต่เอาเข้าจริง ฉันก็ไม่ได้รักนายแบบชายหญิงเลยด้วยซ้ำตอนนี้คนที่ฉันชอบคือเฉินจิ้น!”จ้าวอี้ไม่อยากเชื่อ เขาไม่เชื่อเลยว่าเสี่ยวเยาที่เคยวิ่งตามเขาจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่น“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอรู้ไหมว่าเฉินจิ้นเป็นคนยังไง? เขาเกิดมาต่ำต้อย คบกับเธอ เขาจะเลี้ยงเธอไหวเหรอ?หรือว่าเธอจะต้องเลี้ยงเขาเอง?”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “จ้าวอี้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกนายเอาความเหนือกว่ามาจากไหน ก็แค่นายเกิดมาดีกว่าเฉินจิ้น บอกให้นะฉันก็แค่ชอบเขา ฉันอยากทำอะไรก็เรื่องของฉัน!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอ!” จ้าวอี้หน้าเขียวด้วยความโกรธ“จ้าวอ