Share

บทที่ 12

Author: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
เมื่อมองชื่อของ 'ฉือเจียว' ฮั่วซือหานรู้สึกเหมือนสติกลับคืนมา

ตอนนี้เขารู้สึกสับสน เสื้อผ้าของเขาเปียกอยู่ครึ่งตัว ร่างกายเต็มไปด้วยรอยจูบจากผู้หญิง หายใจก็ยังไม่ทันตั้งตัว เมื่อครู่นี้เขาเพิ่งจะ...มีอารมณ์กับเธอ

เขาเกิดความรู้สึกกับฉือหว่าน!

เขาไม่ได้ชอบฉือหว่าน แต่เขาโทษตัวเองว่า เพราะเขาเองก็เป็นผู้ชาย และไม่อาจต้านทานเสน่ห์ของหญิงสาวที่เย้ายวนได้

ฮั่วซือหานกดรับสายโทรศัพท์ เสียงของเขาเมื่อพูดถึงฉือเจียวเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ยิ่งรู้สึกผิดก็ยิ่งรู้สึกเอ็นดู น้ำเสียงจึงอ่อนโยนกว่าปกติเล็กน้อย "ฉือเจียว"

จากปลายสายของฉือเจียว เสียงเพลงแนวเฮฟวีเมทัลดังแว่วมาทำให้เธอพูดเสียงหวาน "ซือหาน ตอนนี้ฉันอยู่ที่บาร์นะ"

ฮั่วซือหานตอบ "ห้ามดื่มเหล้า ให้ผู้ช่วยสั่งนมให้เธอแทน"

ฉือเจียว "รู้แล้วน่า ผู้ช่วยฉันก็ฟังคุณทุกอย่าง ซือหาน คุณมาสนุกด้วยกันสิ ฉันรอคุณอยู่"

ฮั่วซือหานหันตัวกลับ ตั้งใจจะออกไป

แต่ในตอนนั้น มือเล็กๆ มือหนึ่งยื่นเข้ามาจับที่ปลายแขนเสื้อเชิ้ตของเขาไว้แน่น

ฮั่วซือหานหันมอง ฉือหว่านเปียกโชกทั้งตัว สายเดี่ยวที่เธอใส่เปียกชุ่มจนแนบไปกับร่างกายเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่งดงาม ดวงตาของเธอแดงก่ำ เธอดึงแขนเขาไว้สุดแรง ไม่ยอมให้เขาไป

ฮั่วซือหานขยับเล็กน้อย พยายามดึงแขนเสื้อของเขาออกจากมือของเธอ

แต่ฉือหว่านยังคงจับไว้แน่น ดวงตาแดงก่ำมองเขาอย่างดื้อดึง

ฮั่วซือหานกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นฉือหว่านพุ่งตัวเข้ามากอดเขาไว้ เธอกระซิบข้างหูเขาเสียงเบา "อย่าไปเลย ขอร้องล่ะ"

หลายปีมานี้ ฉือหว่านเติบโตขึ้นแล้ว แต่เธอก็ยังคงกลัวการถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

เธอกลัวการยืนอยู่เพียงลำพังท่ามกลางถนนที่ผู้คนสัญจรไปมา

ฮั่วซือหานถูกรบกวนจนหมดทางปฏิเสธ เสียงของฉือเจียวดังมาจากปลายสาย "ซือหาน คุณได้ยินที่ฉันพูดไหม คุณรีบมาสิ"

ฉือหว่านเขย่งปลายเท้าขึ้น จู่ๆ เธอก็เรียกเขาเบาๆ ด้วยเสียงหวานนุ่ม "พี่ชาย~"

พี่ชาย!

คำเรียกนี้เคยเป็นของเด็กสาวในอดีตเพียงคนเดียว

แต่เด็กสาวคนนั้นไม่ใช่ฉือเจียวหรอกเหรอ?

ฮั่วซือหานสีหน้าเปลี่ยนไปทันที "ฉือเจียว ผมมีธุระด่วนหน่อย คงไปไม่ได้แล้ว"

เขาวางสายโทรศัพท์แล้วดันฉือหว่านไปชนกำแพง ฮั่วซือหานมองเธอด้วยสายตาคมลึกและเต็มไปด้วยคำถาม "ใครบอกให้เธอเรียกฉันว่าพี่ชาย? ฉือหว่าน เธอเป็นใครกันแน่?"

ฉือหว่านคล้องแขนรอบคอของเขาแล้วจู่โจมจูบลงบนริมฝีปากบางของเขา

ริมฝีปากของเธอนุ่มนวลและแดงสด จู่ๆ กลิ่นหอมอ่อนๆ ก็แผ่กระจายออกมา

เต็มไปด้วยความไร้เดียงสาที่เย้ายวน

ฮั่วซือหานไม่ได้หลับตา เขามองเธออยู่เช่นนั้น ขณะที่เธอก็ไม่ได้หลับตา ดวงตาคู่นั้นที่สดใสและเปี่ยมเสน่ห์ก็มองเขาอยู่

ทันใดนั้น ฮั่วซือหานก็พบว่าดวงตาของฉือหว่านคล้ายกับดวงตาของเด็กสาวในอดีตอย่างน่าประหลาด

ฉือหว่านจูบเขาอยู่พักหนึ่ง เมื่อเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง เธอก็ถอยออกมา

"ช่างเถอะ"

ฉือหว่านหมุนตัวแล้วตั้งใจจะเดินจากไป

แต่ในตอนนั้น แขนของฮั่วซือหานก็รัดแน่นขึ้น

เขาดึงร่างบอบบางของเธอเข้าสู่อ้อมกอดของตัวเองโดยตรง กลิ่นอายของความเป็นชายที่อบอวลปกคลุมเธอจนทั่ว ฮั่วซือหานก้มหน้าลงแล้วจูบเธอทันที

...

บาร์

ฉือเจียวนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์พร้อมกับผู้ช่วยของเธอ ผู้ช่วยถามขึ้น "เจียวเจียว คืนนี้ประธานฮั่วไม่มาเหรอ?"

ฉือเจียวรู้สึกสงสัย ท่าทีของฮั่วซือหานตอนโทรศัพท์เมื่อครู่นี้ดูแปลกๆ เหมือนเขามีใครอยู่ด้วย

เธอรีบโทรหากู้เป่ยเฉินทันที "เป่ยเฉิน คืนนี้นายอยู่กับซือหานหรือเปล่า?"

กู้เป่ยเฉินตอบกลับ "เปล่าครับ พี่สะใภ้เจียวเจียว แต่เมื่อกี้พี่รองโทรหาผม ดูเหมือนจะมีผู้หญิงคนหนึ่งโดนยาเข้าไป"

กู้เป่ยเฉินเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ "พี่สะใภ้เจียวเจียว หรือว่าจะเป็นฉือหว่านที่โดนยา?"

ชีวิตส่วนตัวของฮั่วซือหานนั้นสะอาดมาก เมื่อก่อนมีเพียงฉือเจียวคนเดียวเท่านั้น ตอนนี้เพิ่มฉือหว่านมาอีกคน จึงคาดเดาได้ไม่ยาก

ฉือเจียวกำหมัดแน่นด้วยความโกรธทันที ที่แท้ฮั่วซือหานอยู่กับฉือหว่าน!

แต่ไม่นานนักฉือเจียวกลับยิ้มออกมา เธอพูดกับผู้ช่วยว่า "ช่วยจัดหายามาให้ฉันหน่อย"

ผู้ช่วยงง "ยาอะไรคะ?"

ฉือเจียวเผยรอยยิ้มบางๆ บนริมฝีปากแดงสด แล้วเอ่ยออกมาสองคำด้วยน้ำเสียงที่แฝงความเจ้าเล่ห์ "ยาปลุกอารมณ์!"

...

ในห้องอาบน้ำของวิลล่า ฉือหว่านถูกจูบจนขาอ่อนหมดแรง ร่างของเธอทรุดลงไปกับพื้น

ฮั่วซือหานใช้แขนที่แข็งแรงรั้งเอวอันบอบบางของเธอไว้ ช่วยให้เธอทรงตัวอยู่ได้

แก้มของฉือหว่านแดงก่ำ ทันใดนั้นเสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้น ฮั่วซือหานได้รับสายวิดีโอคอล

เป็นสายจากฉือเจียว

ฉือเจียวนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ ด้านหน้ามีแก้วเหล้าวางอยู่ เธอยิ้มสดใส "ซือหาน ฉือหว่านอยู่กับคุณหรือเปล่า เธอโดนยาเข้าไปใช่ไหม?"

ฮั่วซือหานไม่ตอบ

ฉือเจียวหยิบซองผงยาออกมา แล้วในสายตาของฮั่วซือหาน เธอเทผงยาลงในแก้วเหล้า ก่อนจะดื่มจนหมดแก้ว

ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว "ฉือเจียว คุณดื่มอะไรไป?"

ฉือเจียวยิ้มสดใส "ยาปลุกอารมณ์ไงล่ะ"

ฉือหว่านตัวสั่นเล็กน้อย เธอไม่คาดคิดเลยว่าฉือเจียวจะวางยาตัวเอง

ใบหน้าหล่อเหลาแต่เย็นชาของฮั่วซือหานเริ่มมืดมน "ฉือเจียว!"

ในตอนนั้นเอง ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉือเจียว เขาเข้ามาทักเธอ "สวัสดีครับคนสวย ผมขอเลี้ยงเหล้าคุณสักแก้วได้ไหม?"

ฉือเจียวชี้ไปที่วิดีโอคอลซึ่งมีฮั่วซือหานอยู่ในนั้น แล้วพูดกับชายหนุ่ม "นี่คือแฟนของฉัน แต่ถ้าเขามาไม่ถึงภายในครึ่งชั่วโมง คืนนี้ฉันก็จะเป็นของคุณ"

ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นอย่างสนใจ

ฮั่วซือหานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ฉือเจียว คุณกำลังทำอะไรอยู่?"

ใบหน้าของฉือเจียวสดใสงดงาม แต่แววตาและท่าทางเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส "ซือหาน คืนนี้ระหว่างฉันกับฉือหว่าน คุณเลือกได้แค่คนเดียว"

"ซือหาน คุณมีผู้หญิงได้แค่คนเดียวเท่านั้น"

พูดจบ ฉือเจียวก็ตัดสายวิดีโอคอลทันที

ดวงตาของฮั่วซือหานลุกโชนไปด้วยความโกรธ เขากำโทรศัพท์แน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นมาบนฝ่ามือ

"ฮั่วซือหาน คุณมีผู้หญิงได้แค่คนเดียว"

"แม่ คุณมีลูกสาวได้แค่คนเดียว"

ถ้อยคำที่คล้ายกันนั้นดังก้องอยู่ในหัวของฉือหว่าน ราวกับคำสาปที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เธอยืนอึ้งไป

ในตอนนั้น ความอบอุ่นจากร่างกายของฮั่วซือหานก็ถูกถอนออกไป เขาปล่อยมือจากเธอแล้วเดินออกไป

ฉือหว่านเงยหน้ามองเขา ฮั่วซือหานเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกชื้นอย่างรวดเร็ว เขาสวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงสแล็กชุดใหม่

เมื่อเขากลับเข้ามาอีกครั้ง ดวงตาสีดำลึกคู่นั้นของเขาก็จับจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ

"คุณชอบผู้ชายแบบไหน?"

"อะไรนะ?"

ฉือหว่านฟังไม่เข้าใจความหมายในทันที

ฮั่วซือหานพูดต่อด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "ผมจะหาผู้ชายให้คุณสักคน หรือจะสองคนก็ได้"

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (31)
goodnovel comment avatar
ปัญจรัตน์
แย่จังพระเอก
goodnovel comment avatar
rammy Shama
สงสารนางเอก
goodnovel comment avatar
ระวีวรรณ 1028
สงสารนางเอก
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1048

    คุณพระเมื่อเย่ฮวนเอ่อร์เล่าเรื่องในคืนนั้นออกมาอย่างละเอียดขนาดนี้ เพื่อนนักศึกษาทุกคนต่างก็ตกตะลึงเย่ฮวนเอ่อร์พูดต่อ “ตอนนั้นคู่หมั้นของฉันกำลังอาบน้ำอยู่ แต่เธอกลับบุกเข้าไปกะทันหัน แถมยังใส่ชุดนอนสายเดี่ยวบางเบาเซ็กซี่ คู่หมั้นของฉันก็เลยหยิบขวดขึ้นมาขว้างใส่ผู้บุกรุกอย่างเธอ การปกป้องตัวเองแบบนี้ไม่น่าจะมีปัญหาใช่ไหม”หวังเสวียน “……”เพื่อนนักศึกษา “หวังเสวียน ที่แท้เธอก็เป็นคนบุกเข้าไปในห้องน้ำของอาจารย์ฟู่นี่เอง”“หวังเสวียน เธอนี่ไม่รู้จักกาลเทศะเลยนะ”“ฉันลองนึกตามดู ถ้ามีเพื่อนฐานะไม่ดีคนหนึ่ง ฉันมีน้ำใจให้เธอมาอยู่ด้วย แต่เธอกลับใส่ชุดนอนสายเดี่ยวกลางดึกแล้วบุกเข้าไปในห้องน้ำของคู่หมั้นฉัน แบบนี้ฉันไม่มีวันทนได้แน่ๆ!”“หวังเสวียน เธอนี่เกินไปแล้ว!”“หวังเสวียน เธอชอบอาจารย์ฟู่ใช่ไหม?”“ต้องชอบแน่ๆ ล่ะ เมื่อกี้อาจารย์ฟู่เรียกชื่อเธอ พวกเราก็เห็นกันหมดแล้วว่าเธอดีใจแค่ไหน ใจเต้นระรัวจนแทบควบคุมไม่อยู่เลย!”ทุกคนต่างก็รุมชี้นิ้วตำหนิหวังเสวียนเย่ฮวนเอ่อร์หัวเราะเย็น “หวังเสวียน ที่จริงฉันไม่อยากทำให้เรื่องนี้บานปลายหรอก แต่เป็นเธอที่ไม่ยอมเลิก ยังถึงขั้นคุกเข่าต่อห

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1047

    ฟู่อวิ๋นเซินยอมรับตรงๆ ว่าเขารู้จักหวังเสวียนว้าวทันใดนั้นทั้งห้องเลกเชอร์ก็แตกตื่นขึ้นมา เพราะคำพูดของฟู่อวิ๋นเซินนั้นไม่ต่างอะไรกับการประกาศอย่างเป็นทางการ ประกาศว่าหวังเสวียนคือแฟนสาวของเขา“หวังเสวียน เธอนี่โชคดีจริงๆ เลยนะ ตอนที่แต่งงานกับอาจารย์ฟู่ ต้องเชิญพวกเราไปกินเลี้ยงแต่งงานให้ได้!”สิ่งที่หวังเสวียนต้องการก็คือสายตาที่รายล้อมไปด้วยความอิจฉาชื่นชมแบบนี้ แต่ในตอนนี้สายตาเหล่านี้กลับเหมือนกำลังประหารเธออย่างเชื่องช้าหวังเสวียนรีบร้อนเอ่ยว่า “ไม่ใช่นะ พวกเธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันกับอาจารย์ฟู่ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิด...”ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปากขึ้น หัวเราะเย็นๆ หนึ่งเสียง “ทุกคน หวังเสวียนพูดถูก ผมกับเธอไม่ได้เป็นอย่างที่พวกคุณคิด พวกเราแค่รู้จักกัน เธอไม่ใช่คู่หมั้นของผม!”คราวนี้เพื่อนนักศึกษาทุกคนถึงกับตะลึง เริ่มกระซิบซุบซิบกันขึ้นมา “นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”“เมื่อกี้หวังเสวียนยังทำตัวสนิทสนมกับอาจารย์ฟู่ตั้งขนาดนั้น ฉันนึกว่าเธอเป็นแฟนของอาจารย์ฟู่ซะอีก!”ฟู่อวิ๋นเซินมองไปทางหวังเสวียน “จริงๆ แล้วผมไม่เคยรู้จักหวังเสวียนมาก่อน แต่เพราะหวังเสวียนเป็นเพื่อนของคู่หมั้นผม

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1046

    ใช่แล้ว นี่แหละคือสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา เธอต้องการมันเหลือเกินเพื่อนนักเรียนรอบๆ ก็เริ่มซุบซิบอย่างคึกคัก “หวังเสวียน เธอกับอาจารย์ฟู่เป็นความสัมพันธ์แบบไหนกันแน่?”“หวังเสวียน หน้าของเธอทำไมถึงได้แดงแบบนี้ หรือว่าเธอกับอาจารย์ฟู่กำลังคบกันอยู่?”“หวังเสวียนสวย อาจารย์ฟู่ก็หล่อ หนุ่มหล่อสาวสวย ถ้าเป็นคู่กันก็ดูเหมาะสมดีออก”“หวังเสวียน แฟนของอาจารย์ฟู่ก็คือเธอใช่ไหม?”ทุกคนต่างรู้ว่าอาจารย์ฟู่มีแฟนแล้ว แต่ยังไม่มีใครรู้ว่าแฟนของเขาคือใครหวังเสวียนรีบทำท่าเขินอาย “ฉันกับอาจารย์ฟู่ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิดกันหรอก อย่าพูดแบบนี้เลย เดี๋ยวจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดเอาได้”เธอพูดพลางหันไปมองเย่ฮวนเอ่อร์หนึ่งครั้งเธอรู้อยู่เต็มอกว่าเย่ฮวนเอ่อร์คือตัวจริง คนที่เป็นทั้งแฟนและคู่หมั้นของฟู่อวิ๋นเซิน แต่ในเวลานี้ถ้าสามารถทำให้เย่ฮวนเอ่อร์อึดอัดได้บ้าง เธอก็พอใจแล้วทว่าเย่ฮวนเอ่อร์กลับไม่แสดงปฏิกิริยาอะไรเลยในตอนนั้นเอง ฟู่อวิ๋นเซินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ผมรู้จักหวังเสวียน”ฟู่อวิ๋นเซินบอกว่าเขารู้จักหวังเสวียนแต่จะรู้จักกันได้อย่างไร มีความสัมพันธ์แบบไหน เขาไม่ได้พู

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1045

    เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้าขึ้น ร่างสูงสง่างามของฟู่อวิ๋นเซินก็ปรากฏเข้าสู่สายตาฟู่อวิ๋นเซินมาแล้วก่อนหน้านี้ฟู่อวิ๋นเซินก็เคยมาเปิดคาบเรียนแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจลดความตื่นเต้นของนักศึกษาได้ ตรงกันข้าม ทุกคนยิ่งตื่นเต้นบ้าคลั่ง พอฟู่อวิ๋นเซินเดินเข้ามา ห้องทั้งห้องก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นทันที“อาจารย์ฟู่ สวัสดีค่ะ!”“อาจารย์ฟู่ ไม่เจอกันตั้งนานเลย”“อาจารย์ฟู่ พวกเรานึกว่าอาจารย์จะไม่มาอีกแล้ว ไม่คิดเลยว่าอาจารย์จะมา ความปรารถนาของพวกเราเป็นจริงแล้ว!”นักศึกษาด้านล่างต่างตื่นเต้นสุดขีด ทุกสายตาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นมองไปยังฟู่อวิ๋นเซินวันนี้ฟู่อวิ๋นเซินสวมสูทสีดำตัดเย็บพิเศษ ด้านในเป็นเสื้อเชิ้ตขาวผูกเนกไท มือทั้งสองที่ถือหนังสือสะอาดเรียวยาว ขาวเนียนราวกับหยก ใครที่ชอบมือคงละสายตาไม่ได้ฟู่อวิ๋นเซินก้าวขึ้นเวทีด้วยจังหวะมั่นคง ดวงตาหล่อเหลาคมคายกวาดมองทั่วทั้งห้องอย่างอ่อนโยนเสียงอึกทึกทั้งห้องเงียบลงอย่างรวดเร็ว นี่คงเป็นอำนาจและบารมีของผู้มีอำนาจโดยแท้ ห้องเรียนเลคเชอร์ขนาดใหญ่เงียบสงัดลงทันทีฟู่อวิ๋นเซินจึงเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ เสียงทุ้มต่ำแฝงด้วยเสน่ห์ดังไปทั่วห้อง “สวัส

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1044

    “เย่ฮวนเอ่อร์ ฟังเธอพูดแล้ว คู่หมั้นของเธอนี่ช่างเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอกับคู่หมั้นช่างรักใคร่กันดีจริงๆ”“ถ้ามีผู้หญิงบุกเข้าไปในห้องน้ำของแฟนฉัน แล้วแฟนฉันฟาดเธอด้วยขวด ฉันคงดีใจมากเลยล่ะ”ทุกคนต่างพากันอิจฉาความสัมพันธ์ของเย่ฮวนเอ่อร์กับคู่หมั้นหวังเสวียนถึงกับตาค้าง แบบนี้เรื่องที่เธอก่อวันนี้ไม่เท่ากับช่วยทำให้เย่ฮวนเอ่อร์กับฟู่อวิ๋นเซินดูหวานชื่นกันมากขึ้นหรือ?ตอนนี้ภาพลักษณ์ผู้ชายผู้ลึกซึ้งกลับถูกเธอสร้างขึ้นมาให้ฟู่อวิ๋นเซินเองเสียแล้ว“เย่ฮวนเอ่อร์ อย่าอ้ำอึ้งเลย บอกพวกเรามาเถอะ คู่หมั้นของเธอเป็นใครกันแน่?”“ใช่สิ พวกเราอยากรู้จริงๆ”เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้ม “มีโอกาสแล้วพวกเธอก็จะรู้เอง”“งั้นก็ไม่ถามเซ้าซี้เย่ฮวนเอ่อร์แล้ว”“ไปเถอะ พวกเราไปกินข้าวกัน”กลุ่มนักเรียนหญิงจูงมือเย่ฮวนเอ่อร์ออกไป ส่วนพวกที่มุงดูอยู่ก็ค่อยๆ แยกย้ายกันไปหวังเสวียนกับซูอินยังยืนอยู่ที่เดิม หวังเสวียนโมโหจนกดเล็บลงในฝ่ามือ นี่มันไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดเอาไว้เลยช่างน่าขายหน้ายิ่งนัก“ซูอิน ฉันทำผิดอีกแล้วเหรอ?”ซูอินปลอบ “หวังเสวียน เธอไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก ช่างมันเถอะ เรื่องนี้ก

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1043

    คำพูดทุกคำของเย่ฮวนเอ่อร์ราวกับค้อนหนักที่ฟาดลงมา ทำให้หัวของหวังเสวียนดังก้องอยู่ในขณะนั้น เธอลืมไปแล้วว่าจะโต้เถียงอย่างไร หรือบางทีอาจเป็นเพราะเธอไม่มีทางโต้เถียงได้เลยคนเราถ้าทำเรื่องผิด ย่อมต้องมีช่องโหว่ และหวังเสวียนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นช่องโหว่นี้ถูกเย่ฮวนเอ่อร์จับได้ แล้วนำมาเปิดโปงต่อหน้าทุกคนเพื่อนนักเรียนพากันเข้ามามุง “หวังเสวียน ทำไมเธอไม่พูดล่ะ เธอมีเงินจากไหนไปซื้อชุดราคาเจ็ดหมื่นห้าพันบาท?”“หวังเสวียน ไม่ใช่แค่เย่ฮวนเอ่อร์ที่สงสัยเธอ พวกเราก็สงสัยเหมือนกัน”“ตอนแรกที่เธอคุกเข่าต่อหน้าเย่ฮวนเอ่อร์ พวกเรายังสงสารเธอกันอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับดูน่าสงสัยที่สุด”หวังเสวียนพูดขึ้น “ฉัน… ชุดนี้ไม่ใช่ฉันซื้อเอง แต่มีคนให้มา”เพื่อนนักเรียนถาม “ใครให้เธอมาล่ะ ชุดแพงขนาดนี้?”หวังเสวียนหันไปมองซูอิน “ซูอิน ชุดนี้เธอเป็นคนให้ฉันไม่ใช่เหรอ เธอลืมแล้วเหรอ?”ซูอินชะงัก ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ “ฉันนึกออกแล้ว ช่วงก่อนวันเกิดเธอ ฉันฝากเพื่อนให้เอาชุดหนึ่งมาจากต่างประเทศ ที่แท้ก็คือชุดนี้เอง”“ซูอิน เธอก็นึกออกแล้วใช่ไหม ตามสภาพการเงินของฉัน ฉันไม่มีทางซื้อชุดแพงขนาดนี้ได้หรอก นี่เป็น

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status