LOGINหลินซื่อกรุ๊ปเปิดฉากศึกชิงอำนาจภายในตระกูลอย่างเป็นทางการแล้ว น้องสาวต่างแม่ของหลินซีเหยามีการสนับสนุนจากพ่อของเธอ ตอนนี้ก็เริ่มออกอาการฮึกเหิม อยากจะแย่งชิงอำนาจเต็มแก่ส่วนตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอได้รับความโปรดปรานจากนายท่านหลิน อีกทั้งยังแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลลู่ ตำแหน่งจึงมั่นคงแต่ว่าหากน้องสาวต่างแม่คนนั้นได้ถือหุ้นบริษัท เธอก็ต้องได้รับการสนับสนุนจากนายท่านหลินให้ได้เท่านั้นเงื่อนไขที่นายท่านหลินให้เธอสืบทอดตระกูลหลินก็คือ ให้เธอตั้งท้องลูกของลู่หนานเฉิงโดยเร็วที่สุดความจริงแล้ว ในตระกูลใหญ่เช่นนี้ ความสัมพันธ์ของคนกับคนล้วนแลกเปลี่ยนด้วยผลประโยชน์ทั้งสิ้น มีเพียงเธอตั้งท้องลูกของลู่หนานเฉิงเท่านั้น การแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ของสองตระกูลลู่กับหลินถึงจะมั่นคง แต่เรื่องที่หลายปีมานี้เธอกับลู่หนานเฉิงยังไม่ได้มีความสัมพันธ์กัน คงปิดบังผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านไม่พ้นคุณนายหลินกล่าว “ซีเหยา แม่รู้ว่าหนูกับหนานเฉิงไม่ได้มีความรู้สึกต่อกัน ตอนนี้ให้หนูตั้งท้องก็คงทำให้ลำบากใจอยู่มาก”หลินซีเหยาตัดบทแม่ของตัวเอง “แม่ หนูทะ!”คุณนายหลินชะงัก “ซีเหยา……”“แม่ ลู่หนานเฉิงเป็นทายาทค
ลู่หนานเฉิงทำหน้างง “...น้าหรง งั้นเอาแบบนี้ไหม คุณอย่านอนโซฟาเลย มานอนตรงกลางระหว่างเราสองผัวเมียแทนดีไหม?”น้าหรง “แบบนั้นมันไม่เหมาะมั้งคะ”“เธอก็รู้ว่าไม่เหมาะ แล้วจะให้อยู่ดูอยู่ตรงนี้ได้ยังไง เราจะมีลูกกันยังไงล่ะ หรือคุณปู่จะให้เธอมาคอยสอนเราด้วย?”น้าหรง “...จริงสิ แบบนี้ก็คงไม่เหมาะจริงๆ งั้นคุณชายคุณนาย พยายามกันให้เต็มที่นะคะ!”พูดจบ น้าหรงก็รีบเดินออกไปจากห้องตอนนี้ในห้องเหลือเพียงลู่หนานเฉิงกับหลินซีเหยา ลู่หนานเฉิงพูดขึ้นว่า “เพราะคุณปู่คอยจับตาดูอยู่ เราถึงต้องนอนห้องเดียวกัน เธอไม่ว่ากันนะ?”หลินซีเหยายกมือถอดเสื้อคลุมสีขาวออก เหลือเพียงชุดเดรสที่สวมอยู่ด้านใน เธอส่ายหน้าเบาๆ “ไม่เป็นไร”ลู่หนานเฉิงมองเธอแวบหนึ่ง ชุดเดรสแนบกับสัดส่วนจนเผยให้เห็นเอวคอด เธอสวยจนเขาต้องรีบเบือนสายตา “คืนนี้ฉันนอนโซฟา เธอนอนบนเตียง”หลินซีเหยาหันมามองเขา “น้าหรงคงจับตาดูเราอยู่ คืนนี้เรานอนเตียงเดียวกันเถอะ”ลู่หนานเฉิงไม่คิดว่าเธอจะพูดตรงขนาดนั้น เขายักไหล่ “ในเมื่อคุณนายลู่เชิญ ฉันก็ไม่ขัด คืนนี้นอนเตียงเดียวกันก็ได้ เธอจะอาบน้ำก่อนหรือให้ฉันก่อน?”หลินซีเหยา “ฉันยังต้องทำแบบร่
ลู่หนานเฉิงมองสองคนนั้นที่กำลังหัวเราะเยาะเขาอย่างสนุกสนาน แล้วพูดอย่างจนใจ “พวกนายก็รอดูฉันขายหน้ากันไปเถอะ!”ฮั่วซือหานพูดขึ้น “พอแล้ว คุณนายลู่ของนายรออยู่ที่สนามบินแล้ว รีบไปรับเธอเถอะ”“โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่”ลู่หนานเฉิงออกจากภัตตาคาร ขับรถไมบัคมุ่งหน้าไปสนามบิน ใช้เวลาเพียงสิบห้านาทีก็มาถึงทันทีที่มองออกไป เขาก็เห็นหลินซีเหยา ถึงแม้จะเคยเจอเธอเพียงไม่กี่ครั้ง แต่หลินซีเหยาเป็นหญิงสาวที่งดงามโดดเด่นไม่เหมือนใคร แม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย เธอก็ยังเป็นจุดสนใจที่ทุกสายตามองเห็นได้ทันทีตอนนั้น หลินซีเหยากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ในโถงสนามบิน เธอสวมเสื้อคลุมสีขาว ผมยาวสลวยเหมือนสาหร่ายสีน้ำตาลดำสยายลงอย่างเป็นธรรมชาติ ในฐานะคุณหนูใหญ่ตระกูลหลินและคุณหนูอันดับหนึ่งของวงสังคม ทุกท่วงท่าการเคลื่อนไหวของเธอล้วนเต็มไปด้วยความสง่างามของหญิงชั้นสูง ดุจอัญมณีล้ำค่าที่ส่องแสงระยับน้าหรงเป็นคนแรกที่เห็นลู่หนานเฉิง จึงเอ่ยอย่างดีใจ “คุณชาย!”หลินซีเหยาลุกขึ้นแล้วหันมามองเธอมีผิวขาวละเอียดดั่งหยก ใบหน้าเล็กเรียวขนาดเท่าฝ่ามือ งดงามเยือกเย็นและอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน เธอไม่ได้ส
นายท่านลู่พูดเสียงดัง “ฉันไม่กิน! ฉันไม่อยากกินยา! เห็นอยู่ชัดๆ ว่าตระกูลลู่ของเราจะไม่มีคนสืบทอดแล้ว ฉันไม่อยากอยู่ต่อไปแล้ว ปล่อยให้ฉันตายเถอะ ถึงตายไปใต้ดินฉันก็ไม่มีหน้าไปพบบรรพบุรุษแล้ว!”พ่อบ้านรีบพูดขึ้น “ท่านครับ อย่าพูดแบบนั้นสิครับ อย่าเอาร่างกายของตัวเองมาเล่นนะครับ คุณชาย รีบพูดอะไรสักอย่างเถอะ อย่าทำให้ท่านโกรธไปมากกว่านี้เลย ร่างกายของท่านคุณก็รู้ดี หมอบอกแล้วว่าห้ามถูกกระตุ้นอารมณ์เด็ดขาด!”ลู่หนานเฉิงรู้ดีว่าคุณปู่ของเขากำลังแสดงละคร แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าช่วงไม่กี่ปีมานี้สุขภาพของท่านทรุดลงเรื่อยๆ เมื่อห้าปีก่อน คุณปู่ลู่เคยล้มป่วยหนักจนต้องเข้าไอซียู ตอนนั้นท่านนอนอยู่บนเตียงพร้อมสายระโยงระยาง จับมือเขาไว้แน่นแล้วขอให้เขาแต่งงานกับคุณหนูตระกูลหลิน หลินซีเหยา เขาจึงจำใจตอบตกลงหลังจากนั้นท่านก็รอดมาได้ แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ต้องพึ่งยาเพื่อประคองอาการไว้ ลู่หนานเฉิงรู้ดีว่าคุณปู่ยังมีชีวิตอยู่ได้ทุกวันนี้ก็เพราะยังอยากเห็นตระกูลลู่มีผู้สืบทอดนายท่านลู่ยังพูดต่อ “ดูท่าไอ้เจ้าหลานคนนี้จะไม่สนใจฉันแล้วสินะ ยังไงคนอื่นเขาก็ได้อุ้มเหลนกันหมด มีแต่ฉันที่ไม่ได้อุ้ม บนโลกนี
ฮั่วซือหานพูดว่า “ร่างกายฉันแข็งแรงพอ ยาแก้ปวดพวกนี้ยังทนไหวอยู่!”เขาก้าวเข้าไปข้างหน้า แล้วโอบกอดฉือหว่านไว้แน่น “หวานหว่าน ฉันไม่อยากเสียเธอไปเลยนะ! พอรู้ว่าหนานเฉิงกลับมา ฉันก็รีบตามมาทันที ฉันกลัวมาก กลัวว่าจะมีใครเข้ามาในชีวิตของเธอแทนที่ฉัน กลัวว่าจะมีใครเข้ามาในใจเธอ ฉันกลัวว่าจะถูกแทนที่จริงๆ!”ตอนนี้เขากอดเธอไว้เงียบๆ ฉือหว่านได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นแรง และได้ยินเสียงคำพูดแผ่วเบาที่เต็มไปด้วยความจริงใจคนอย่างฮั่วซือหานก็มีสิ่งที่กลัวเหมือนกัน เขากลัวว่าเธอจะถูกใครแย่งไปจากเขา กลัวว่าจะสูญเสียเธอไปหัวใจของฉือหว่านอ่อนยวบลงทันที เธอยกแขนขึ้นโอบกอดฮั่วซือหานกลับเบาๆ “ไม่หรอก ฉันกำลังพยายามหาวิธีแก้พิษรักเดียวให้ได้ ฮั่วซือหาน ฉันจะรักษาคุณให้หายแน่!”ฮั่วซือหานพูดว่า “ฉันเชื่อเธอ เธอคือยาของฉัน!”ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นแน่นอนทั้งสองกอดกันแน่นอย่างเงียบงัน ขณะนั้นเงาร่างสูงใหญ่คนหนึ่งเดินเข้ามา เป็นลู่หนานเฉิงหลังจากฮั่วซือหานและฉือหว่านออกจากห้องไป ลู่หนานเฉิงก็รู้สึกเบื่อเลยออกมาเดินเล่น ไม่คิดว่าจะเห็นภาพทั้งคู่กอดกันพอดีลู่หนานเฉิงหยุดอยู่ตรงนั้น เขาชอบฉือหว่านจร
ฮั่วซือหานพูดว่า “ตอนนี้นายเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ควรอยู่ให้ห่างจากฉือหว่านหน่อยจะดีกว่า!”ลู่หนานเฉิงถอนหายใจ จริงๆ แล้วเมื่อห้าปีก่อนเขาก็รู้ดีอยู่แล้วว่าเขากับฉือหว่านไม่มีทางเป็นไปได้ลู่หนานเฉิงมองไปที่ฮั่วซือหาน “พิษรักเดียวในร่างนาย ยังหาทางแก้ไม่ได้จริงๆ เหรอ?”ฮั่วซือหานตอบ “ตอนนี้ยังหาทางไม่ได้”ลู่หนานเฉิงว่า “งั้นก่อนที่พิษรักเดียวของนายจะถูกแก้ ฉันจะช่วยดูแลฉือหว่านแทนนายเอง”ฮั่วซือหานส่งสายตาคมกริบไปทันทีลู่หนานเฉิงหัวเราะ “ไม่ต้องห่วง ฉันหมายถึงในฐานะเพื่อน นายดูสิ นายหึงอีกแล้ว!”ฮั่วซือหาน “ฉือหว่านมีเพื่อนเยอะ ไม่ต้องให้นายมาดูแล!”ลู่หนานเฉิง “……”ฮั่วซือหานลุกขึ้น “ฉันจะออกไปโทรศัพท์หน่อย”เขาเดินออกไปจริงๆลู่หนานเฉิงมองห้องส่วนตัวหรูหราที่ตอนนี้เหลือเขาเพียงคนเดียว “……” ช่างเถอะ ดื่มชาไปก่อนก็แล้วกันฮั่วซือหานเดินออกมาด้านนอก เขาออกมาเพื่อโทรศัพท์จริงๆเขาหยิบมือถือขึ้นมากดหมายเลขหนึ่งไม่นานสายก็ถูกต่อ จากฝั่งนั้นมีเสียงของนายท่านลู่ดังขึ้น “ซือหาน ทำไมมีเวลามาโทรหาลุงแก่คนนี้ล่ะ”สองตระกูลเป็นเพื่อนสนิทกัน นายท่านลู่ถือว่าเห็นฮั่วซือหานเติบโต







